In deze tijd zijn geschillen en twijfels over vaderschap verre van ongehoord. Er zijn veel statistieken over vaderschapstesten en het aantal uitgevoerde tests, hoewel ze natuurlijk niet allemaal even betrouwbaar zijn.

De Amerikaanse Vereniging van Bloedbanken , een betrouwbare bron van informatie als het gaat om vaderschapsstatistieken , geeft een schatting van het aantal uitgevoerde vaderschapstests in 2003 rond de 354.000. Laten we dus eens wat beter kijken en 7 verschillende manieren bekijken waarop men kan vaststellen of een vermeende vader echt de biologische vader van een kind is – in sommige gevallen kan het vaderschap zelfs worden vastgesteld zonder de vermeende vader zelfs maar te testen.Adverteren

Vaderschapstesten

Vaderschapstesten zijn de meest betrouwbare en nauwkeurige manier om te bepalen of man X de biologische vader is van een kind of misschien kinderen. Idealiter, ongeacht het scenario, zal vaderschapstests met monsters van de vermeende vader en het kind altijd de eerste aanbeveling zijn. Als de vermeende vader bereid is zich te laten testen en het kind ook, dan is alles goed en wel. DNA-monsters moeten worden verzameld van de vermeende vader en het kind met behulp van monduitstrijkjes. Zodra de monsters zijn verzameld, is het tijd voor de laboratoria om ze te analyseren om te zien of de vader en het kind echt dezelfde DNA-profielen delen, waarmee wordt bevestigd dat de vermeende vader de biologische vader is. Helaas zijn er talloze gevallen waarin de vermeende vader niet beschikbaar is of niet wil worden getest (of misschien wel dood). In dergelijke gevallen zijn er andere tests die kunnen worden uitgevoerd. De meeste online bedrijven hebben een online klantenserviceteam beschikbaar. Enkele van de belangrijkste omvatten: EasyDNA , DDC, homeDNAdirect en The Genetic Testing Laboratories.

Het bezit van de vermeende vader testen

Als u geen DNA-monster rechtstreeks van de vermeende vader kunt krijgen, heeft u misschien de kans om een ​​item van de vermeende vader te gebruiken dat zijn DNA bevat, bijvoorbeeld een bril, een sigarettenpeuk, een gebruikt condoom, een tandenborstel en vele andere dergelijke monsters die een laboratorium kan gebruiken om het DNA van de vermeende vader te extraheren. Het is duidelijk dat niet alle monsters hetzelfde zijn - sommige zijn beter dan andere en bieden een grotere kans op succesvolle DNA-extractie. De leeftijd van het monster, het type monster, hoe het is opgeslagen en verzameld, zijn de belangrijkste factoren waarmee rekening moet worden gehouden. Het laboratorium kan u een volledige beoordeling geven van het door u gekozen monster zodra u contact met hen opneemt voor de test.Adverteren

Hoewel het nemen van een voorwerp waarvan u vermoedt dat het DNA van een andere persoon bevat voor een vaderschapstest in de meeste landen legaal is, moet u op de hoogte zijn van de DNA-diefstalwetten in sommige landen, zoals het VK. In het VK is het namelijk illegaal om een ​​DNA-monster van een andere persoon te nemen met de bedoeling het te laten analyseren. Voor het doen van de DNA-test heeft u de volledige toestemming nodig van de persoon aan wie het monster toebehoort.

Broer/zus testen

Wanneer de vermeende vader om de een of andere reden niet kan deelnemen aan de vaderschapstest, is de volgende beste optie het uitvoeren van een DNA-test tussen de broers en zussen van de vermeende vader. Er zijn verschillende soorten broer/zustests die u kunnen vertellen of 2 of meer personen dezelfde biologische vader of verschillende biologische vaders hebben. De volgende tests kunnen allemaal worden gebruikt in gevallen waarin individuen willen weten of ze dezelfde biologische vader hebben:Adverteren

• Als geteste partijen vrouwelijk zijn, kunnen ze een X-chromosoomtest uitvoeren
• Als broers en zussen mannelijk zijn, kunnen ze een Y-chromosoomtest uitvoeren
• Als broers en zussen zowel mannelijk als vrouwelijk zijn, kunnen ze een volledige broer/zus-test uitvoeren.

Natuurlijk zijn broers en zussen het er misschien niet altijd mee eens dat ze worden getest, vooral als ze financieel kunnen verliezen.

Tante/oom testen

Het testen van broers en zussen van de vermeende vader en het vergelijken van hun DNA met het DNA van het kind van de vermeende vader is een ander alternatief voor een DNA-vaderschapstest. Het resultaat van een tante/oom-test met hun vermeende nicht of neef is echter niet altijd juist, zelfs als ze echt biologische verwanten zijn. De hoeveelheid gemeenschappelijk genetisch materiaal tussen tantes of ooms met hun nichtjes of neven is niet zo groot als die van de vader. Dit gezegd hebbende, is het in sommige gevallen mogelijk dat biologische familieleden nauwelijks gemeenschappelijk DNA hebben. Omgekeerd kunnen er gevallen zijn waarin de hoeveelheid gemeenschappelijk DNA groter is. Afhankelijk van het geslacht van alle mensen die bij de test betrokken zijn, kunnen er andere, nauwkeuriger tests zijn (zoals Y-chromosoomtesten in gevallen van uitsluitend mannelijke testdeelnemers).Adverteren

Grootouders testen

Een DNA-test kan worden uitgevoerd om te bevestigen of de grootouders familie zijn van hun kleinkind. Als de resultaten bevestigen dat ze geen verband houden, zijn de implicaties dat de vader van het kleinkind ook niet de biologische vader is. De test is zeer nauwkeurig als beide grootouders beschikbaar zijn. Als er maar één grootouder beschikbaar is, wilt u misschien verschillende testopties overwegen, omdat de kans groot is dat u met deze specifieke test geen sluitend antwoord krijgt. Wanneer beide grootouders beschikbaar zijn, kunnen laboratoria hun beide DNA-monsters gebruiken om het profiel van hun zoon (de vermeende vader) te reconstrueren. Vervolgens kunnen ze dit profiel vergelijken met dat van het kleinkind om te zien of er een match is (indirect bevestigend vaderschap) of een mismatch (indirect uitsluiten van vaderschap).

Vaderschapstesten tijdens de zwangerschap

Het is ook mogelijk om het vaderschap tijdens de zwangerschap vast te stellen in de zogenaamde a prenatale vaderschapstest . Met behulp van een aantal methoden, waaronder vruchtwaterpunctie, vlokkentest en bloedmonsters van de moeder, kunnen wetenschappers de DNA-blauwdruk van de ongeboren baby extraheren. Prenatale vaderschapstests kunnen worden uitgevoerd na ongeveer 10 weken, maar dit hangt sterk af van het type monster dat wordt gebruikt - voor sommige prenatale vaderschapstests moet de moeder mogelijk wachten tot haar 15e.^ditweek. Het is ook vermeldenswaard dat veel prenatale vaderschapstests ook bepaalde risico's met zich meebrengen. Vruchtwaterpunctie kan bijvoorbeeld leiden tot een miskraam omdat bij het afnemen van het monster een naald in de baarmoeder wordt gestoken. De naald kan de foetus soms schaden, stress veroorzaken en tot een miskraam leiden. Raadpleeg daarom uw arts voordat u deze maatregel neemt.Adverteren

Uitgelichte foto tegoed: Buzzghana via buzzghana.com