Rebecca Bunch, de vertederend narcistische hoofdpersoon van de CW-komedie Gekke ex-vriendin , is een zingende/dansende, zelfsaboterende feministische held. Maar wist je dat de schrijvers van deze show niet alleen lachwekkend, amusement en intellectuele stimulatie uitlokken, maar ook waardevolle en potentieel levensreddende inhoud op het gebied van geestelijke gezondheid bieden aan hun kijkers? Als je de show niet hebt gezien, en jij wil geen spoilers zien, stop nu met lezen!

Drie seizoenen lang heb ik me verwonderd over deze maffe show en verheugde ik me over die schrijver en hoofdrolspeelster, Rachel Bloom , haar creatieve partner en producer, Aline Brosh McKenna , en het CW Network besloot het te maken. Met de hulp van deze uitstekende schrijvers en acteurs , Crazy Ex-Girlfriend is een bekroonde blikvanger, boordevol oneerbiedige vrolijkheid en vindingrijkheid. Er is zoveel te zeggen over wat de show tot een juweeltje maakt, met zijn buitensporige muzikale nummers, verfijnde dialoog en duidelijk gebrekkige en sympathieke personages. Lara Williams vat hierin goed het genie van de show samen Guardian artikel . Naast zijn waarde om te entertainen en te genieten, en nog belangrijker, plant Crazy Ex-Girlfriend (CExG) een vlag voor bewustzijn van geestelijke gezondheid in onze cultuur omdat het problemen van geestesziekten en zelfmoord op een productieve manier aanpakt. In seizoen drie, wanneer Rebecca een zelfmoordpoging doet, portretteert de show haar geestelijke gezondheidscrisis en herstel op een manier die levens kan redden.

De REDEN WAAROM het verhaal van Rebecca Bunch nuttig is

Rebecca is suïcidaal. Dan wordt ze beter. Wanneer Rebecca's psychische aandoening en zelfdestructieve keuzes haar uiteindelijk overweldigen en ze een zelfmoordpoging doet, roept ze onmiddellijk om hulp. Nadat ze is hersteld, komen Rebecca's vrienden bijeen om haar te steunen. Ze leunt op hen gedurende een periode van weken. Als een vriend Rebecca aanraadt om in therapie te gaan, gaat ze. Ze krijgt de diagnose borderline persoonlijkheidsstoornis die moeilijk te horen is, maar ze weet tenminste waar ze mee te maken heeft. Ze werkt één op één samen met haar psychiater, maar ook in groepstherapie. Ze leert nieuw gedrag en confronteert haar obsessies. Ze vordert en valt terug, maar na verloop van tijd wordt ze sterker en gezonder.

Het uitbeelden van dit soort herstel is een krachtig tonicum voor degenen die worstelen met depressie of suïcidaliteit, en dat komt door de Papageno-effect . , directeur Onderzoek & Onderwijs voor De Glendon Vereniging , zegt dat het Papageno-effect een strategie is die mensen helpt hoop op te bouwen. Het is vernoemd naar het personage Papageno in de opera van Mozart, De Zauberflöte, die suïcidaal is over een verloren liefde totdat zijn drie vrienden hem eraan herinneren dat er nog veel meer redenen zijn om te leven. Hij kiest voor het leven en vindt weer liefde. Dit is hoe het in het echte leven werkt: als ik depressief ben en ik praat met iemand die me hun verhaal vertelt over depressief zijn, maar dan hulp te zoeken en me beter te voelen, helpt me dat om me hoopvol te voelen. Dat is het Papageno-effect. studies geven aan dat blootstelling aan representaties van mensen die copingstrategieën ontwikkelden in het midden van een crisis, in plaats van hun toevlucht te nemen tot suïcidaal gedrag, beschermende effecten kan hebben tegen suïcidaal gedrag. In het geval van Rebecca Bunch wordt haar leven na de zelfmoordpoging, door therapie, moedige zelfreflectie en ondersteunende vrienden, beter dan het was vóór de zelfmoordcrisis. Het illustreren van deze reis voor kijkers, van wie sommigen misschien depressief of suïcidaal zijn, zou wel eens levens kunnen redden. Het is het Papageno-effect in actie.

De VELE REDENEN WAAROM 13 redenen waarom is misleidend en mogelijk schadelijk

Helaas kan de dynamiek van het modelleren en beïnvloeden van anderen door middel van voorbeelden die het Papageno-effect tot een positief tonicum maken, ook omgekeerd werken. We zien het tegenovergestelde van het Papageno-effect in de Werther-effect , een ander psychologisch fenomeen dat zijn naam dankt aan een personage in de literatuur. 'The Sorrows of Young Werther' van Goethe eindigde met het titelpersonage dat zichzelf in kwelling over een verloren liefde neerschoot. Het boek moest na de release in 1774 een tijdje worden verboden omdat jonge mannen de tragische daad op dramatische wijze imiteerden, wat resulteerde in een golf van zelfmoorden. Dit was de eerste keer dat een besmettingsfactor werd herkend bij suïcidaliteit. We moeten begrijpen dat de voorbeelden van suïcidaliteit die we in de media portretteren een impact hebben op het leven van mensen.

In tegenstelling tot Rebecca's crisis en herstel in CexG, is de hoofdpersoon in 13 Reasons Why (13RW) al dood door zelfmoord voordat de show begint. En in tegenstelling tot de oprechte wens om haar problemen onder ogen te zien die Rebecca Bunch oproept, is Hannah Baker een opgewekt zelfvoldane, lichaamloze opgenomen stem die de 13 onrechtvaardigheden die haar door anderen zijn aangedaan, aanhaalt als rechtvaardiging voor haar zelfmoord. Nadat ze dood is, hebben sommige mensen die Hannah onrecht hebben aangedaan, medelijden met wat ze haar hebben aangedaan. In termen van het Werther-effect is dit een destructieve voorstelling die een 'pay-off' insinueert voor Hannah's zelfmoordactie. Het tonen van verdrietige studenten die bloemen achterlaten bij Hannah's kluisje, versterkt de verheerlijking van haar karakter op een gevaarlijke manier. Net zo OPSLAAN.org notities in zijn 13 redenen waarom gespreksonderwerpen (getoond onderaan dit artikel), 'Als je sterft, mag je geen film meer maken of met mensen praten. Boodschappen achterlaten van over het graf is een dramatisering die in Hollywood is gemaakt en in het echte leven niet mogelijk is.'

Een ander element van 13RW dat door velen in zelfmoordpreventiekringen weerzinwekkend is, is de grafische weergave van Hannah's zelfmoord. Overlevende van zelfmoordpoging en pleitbezorger van geestelijke gezondheid, legt Mark Henick uit in dit: CNN opiniestuk dat het type grafische weergave in 13RW kan bijdragen aan het nadoen van zelfmoorden omdat het ' biedt (s) een cognitief pad, een soort routekaart, die de geesten van degenen die het risico lopen op zelfmoord te misleiden om de leugens te geloven die hun psychische aandoening hen vertelt .' Dr. Firestone is het ermee eens en merkt op dat wanneer mensen in de media specifieke zelfmoordmethoden noemen, er een verhoogd risico is op zelfmoord door die specifieke methode. Er bestaat vrijwel unanieme overeenstemming onder experts op het gebied van zelfmoordpreventie dat dit soort inhoud (grafische weergave van een voltooide zelfmoord) uiterst gevaarlijk is voor kijkers die risico lopen.

Overlevenden van zelfmoordpogingen zoals Dese'Rae L. Stage en Alyse Ruriani bespreken hun zorgen met de grafische weergave van de zelfmoord van Hannah Baker in deze Teen Vogue artikel . Volgens Stage kan de bloederige, hyperrealistische scène, hoewel deze misschien is ontworpen om kinderen van zelfmoord af te schrikken, meer dienen als een instructievideo om de zelfmoordactie te voltooien. Ruriani voegt toe: ' Als (Hannah) keer op keer verschijnt, gaat de impact van het feit dat ze dood is verloren. Als je sterft door zelfmoord is er geen weg terug. Je krijgt de excuses niet te horen en de dingen die mensen zouden willen dat ze zeiden toen je nog leefde. Je bent weg .'

Het lijkt erop dat de zorgen van overlevenden en experts gerechtvaardigd zijn. In dit artikel in de Nationale Post , citeert schrijver Sadaf Ahsan een Journal of American Medicine-studie , die een verband vond tussen de populariteit van 13RW en een toename van internetzoekopdrachten met betrekking tot zelfmoordgedachten. De auteurs van de studie schreven, 'Onze analyses suggereren dat 13 Reasons Why, in zijn huidige vorm, zowel het suïcidale bewustzijn heeft vergroot als onbedoeld de suïcidale gedachten heeft doen toenemen. De meest stijgende vragen waren gericht op zelfmoordgedachten. Zo waren 'hoe zelfmoord te plegen', 'zelfmoord plegen' en 'hoe zelfmoord te plegen' allemaal significant hoger.' Helaas is er OOK een verband tussen zoekopdrachten op internet en voltooide zelfmoorden. John Ayers, hoogleraar volksgezondheid aan de San Diego State University, zei: Eerdere onderzoeken hebben bevestigd dat zoekopdrachten op internet een afspiegeling zijn van het aantal zelfmoorden in de echte wereld, dus het aantal zelfmoorden is waarschijnlijk gestegen als gevolg van dit programma. Voor mij, als datagedreven volksgezondheidswetenschapper, zie ik deze verontrustende data als een sterke oproep tot actie. De show moet worden afgebroken.'

Ik sprak met een middelbare scholier, Amanda, over haar gedachten over 13RW. Ze vertelde me dat wat haar dwarszat aan de show was dat Hannahs redenen om zelfmoord te plegen allemaal extern waren, terwijl suïcidaliteit duidelijk een intern proces is. Amanda is erg scherpzinnig. Uit onderzoek blijkt dat ' 90% van de personen die door zelfmoord overlijden, ervaart een psychische aandoening.' En toch, 13RW 'nooit' overweegt expliciet of Hannah lijdt aan een depressie, posttraumatische stressstoornis of andere problemen.' Deze verdraaiing van de oorzaak van zelfmoord is op zijn best nutteloos. In het slechtste geval zou het jonge geesten kunnen suggereren dat zelfmoord een haalbare oplossing is voor hun externe problemen. Wat we iedereen duidelijk moeten maken, is dat zelfmoord een PERMANENTE oplossing is voor tijdelijke problemen en daarom GEEN haalbare optie is.

De makers van 13RW, waaronder producer Selena Gomez, dachten zeker dat ze een goede zaak deden door licht te werpen op het misbruik en de geestelijke gezondheidsproblemen van een tienermeisje. Maar zoals schrijver Rebecca Ruiz hierin aangeeft Mashable artikel Zonder de dynamiek van zelfmoord te begrijpen en de juiste manier om ermee om te gaan in de media, kunnen de beste bedoelingen veel meer kwaad dan goed doen.

Ondanks het tumult over 13RW heeft Netflix de show met nog een seizoen verlengd. Ter verdediging, als gevolg van het verzet, Netflix heeft concessie gedaan s inclusief hun aankondiging van een aangepaste introductie en after-show in seizoen twee om meer informatie over zelfmoordpreventie te bieden. Maar velen twijfelen nog steeds of er iets goeds kan komen van de verhaallijn van Hannah Baker, zoals Werthian waarschijnlijk nog steeds zal zijn.

Het verhaal van Hannah had ook op een andere manier verteld kunnen worden. Haar ervaringen met geweld, afwijzing en misbruik hadden bijvoorbeeld kunnen worden geïllustreerd zoals ze waren, maar ze had effectieve hulp kunnen krijgen. Of ze had zelfmoord kunnen overwegen, maar dan haar hand uitstrekken en iemand haar worstelingen laten weten. Ze had een zelfmoordpoging kunnen doen, maar overleefde en werd veerkrachtiger. Ze had wraak kunnen nemen door een briljant en creatief complot, zegevierend en levend te voorschijn te komen. Ze had een manifest kunnen schrijven en haar misbruikers kunnen ontmaskeren... je begrijpt het punt. Er waren andere opties. Waar het op neerkomt is: als je een verhaal over zelfmoord gaat vertellen aan miljoenen kijkers, kun je maar beter worden geïnformeerd over de dynamiek van suïcidaliteit.

Nic Sheff, die een van de 13RW-afleveringen schreef, verdedigde de keuze om Hannah's zelfmoord in dit boek grafisch weer te geven. opiniestuk voor Vanity Fair, daarbij verwijzend naar zijn eigen persoonlijke ervaring met zelfmoordgedachten als basis voor zijn mening die ervoor pleit. Mark Henick leeft mee met de gevoelens van Sheff, maar merkt op dat gevoelens geen feiten zijn en zegt ' Het grootste probleem met de verdediging van Sheff is dat het, hoewel het goed voelt, wetenschappelijk, aantoonbaar onjuist en gevaarlijk is. ' Er zijn voldoende onderzoeken die aantonen dat zelfmoord besmettelijk is, zoals deze aan de Columbia University 'Mediabesmetting en zelfmoord onder jongeren.'

Ik weet niet of de makers van CexG hun huiswerk voor zelfmoordpreventie hebben gedaan en over het Papageno-effect hebben geleerd, of gewoon goede instincten hadden. Ik zeg niet dat de show perfect is in zijn verwijzingen naar zelfmoord, maar over het algemeen hebben ze het goed gedaan en ik ben dankbaar dat ze het probleem hebben aangepakt zoals ze deden. Ik weet wel dat het cruciaal is dat degenen in de entertainment- en nieuwsmedia worden voorgelicht over de macht die ze hebben om gedrag te beïnvloeden. Deze Belangrijke mediagids van SAMHSA.gov zou in handen moeten zijn van ELKE persoon die ELKE media leidt die het onderwerp zelfmoord behandelt.

Zelfmoord komt al te vaak voor, vooral onder tieners. Als we weten dat mediabeelden van zelfmoord het aantal mensen dat zelfmoord pleegt kunnen verhogen, moeten we niet gaan rommelen. Het is niet goed genoeg om iets naar buiten te gooien en te hopen dat het helpt. Mensen die risico lopen, zoals tieners en mensen die worstelen met een psychische aandoening, verdienen beter. De makers van 13RW wilden misschien jonge mensen helpen, maar ze hadden het onbewust verkeerd. Persoonlijk denk ik dat ze al het onderzoek naar zelfmoord grondig moeten bestuderen, herschrijven, opnieuw bekijken, of inpakken en naar huis gaan.

Ter voorbereiding op de release van 13RW Seizoen 2 heeft een internationale coalitie van experts op het gebied van onderwijs, geestelijke gezondheid en zelfmoordpreventie middelen voorbereid om het publiek te helpen. Dr. Dan Reidenberg, uitvoerend directeur van SAVE zei: 'We willen ervoor zorgen dat het publiek op de hoogte is van en voorbereid is op de release van seizoen 2, zodat ze geïnformeerd kunnen worden en beschikbaar zijn voor jongeren die willen praten over de problemen in de serie. maar ook voor die jongeren die met de inhoud worstelen.' Deze coalitie van non-profitorganisaties, onderwijs- en onderzoeksinstellingen, lidmaatschapsorganisaties, belangengroepen en professionals heeft een verklaring uitgegeven waarin volwassenen worden opgeroepen zich in te spannen om de serie met jongeren te bekijken en met hen te praten over de problemen die in de show aan de orde komen. Hun volledige verklaring is te vinden op: www.13reasonswhytoolkit.org .

Ik besef dat het verontrustend kan zijn om over zelfmoord te praten, maar het is belangrijk. Ze gebruikte de hulptaken met haar jongere zus die zelfmoord had overwogen, maar in plaats daarvan hulp kreeg. We kunnen onze eigen verhalen over moeilijke tijden delen met anderen die het moeilijk hebben, en daardoor levende agenten van het Papageno-effect zijn, zoals overlevenden als Mark Henick, Dese'Rae L. Stage, Alyse Ruriani en vele anderen doen. En als we ons suïcidaal voelen of ons zorgen maken over iemand anders die dat zou kunnen zijn, zijn er telefoon-, sms- en e-mailopties om iemand 24/7 te bereiken onderaan deze pagina.

Ik wil dit stuk afsluiten met iets hoopvols. Laten we teruggaan naar de verhaallijn van Rebecca Bunch. Ze heeft een borderline-persoonlijkheidsstoornis, ze heeft een slechte jeugd gehad, ze is voor het altaar gedumpt en ze heeft veel vreselijke, vernederende dingen gedaan. Maar ze heeft vrienden, een therapeut, een steungroep en ze heeft hoop. Op dit moment is ze in orde. Hier is een ironische maar ontroerende muzieknummer genaamd 'My Diagnosis' uit de aflevering waarin ze beter begint te worden.

Waar we ook mee worstelen, er is hulp en hoop beschikbaar. We moeten onszelf en elkaar aan dit feit herinneren elke kans die we krijgen.