Een relatie hebben met een giftige persoon

In haar dagelijkse klinische praktijk komt deze auteur vaak jonge mannen en vrouwen tegen die alles hebben - een goed uiterlijk, intelligentie, veel kleding, gezond banktegoed, liefhebbende echtgenoot of echtgenote - en toch een zenuwinzinking of aanvallen van depressie en angst hebben. . In de meeste gevallen is dat omdat ze allergisch zijn voor sommige persoonlijkheden die belangrijk zijn in hun leven, net zoals sommige mensen voedselallergieën hebben.

Er is veel gezegd en geschreven over voedselallergieën, maar er is te weinig aandacht besteed aan sociale allergieën - allergieën voor mensen die het niet met je eens zijn en die je de verkeerde kant op wrijven totdat je geest tot rauwe zenuwen is gevild. De meeste mensen kunnen tomaten, tarwe of aardbeien eten; toch geven deze zelfde voedingsmiddelen anderen netelroos of grote jeukende bulten. Evenzo is de vriend van de een het vergif van de ander.

Ironisch genoeg zijn de mensen met wie je moet leven soms je grootste mentale gevaar. Ze kunnen je opbouwen of afbreken. Soms kunnen ze je boos genoeg maken om te schreeuwen. Maar in de meeste moderne beschaafde en diplomatieke situaties schreeuw je niet tegen anderen. Er staat sociale druk op je om je woede tactvol in te slikken en helaas kun je het niet altijd allemaal verteren. Het eindresultaat is dus spanning of een nerveuze maag of een zenuwinzinking.

Nu rijst de vraag, waarom is er zoveel latente vijandigheid, haat en angst in het menselijk hart? Het enige wetenschappelijke antwoord lijkt te zijn dat leren, met name conditionering in de kindertijd, in dit opzicht een dominante rol speelt. Ons socialisatieproces leert kinderen bijvoorbeeld bepaalde houdingen die gebaseerd zijn op verdediging tegen agressie door hun ouders, vooral de belangrijke anderen. Kinderen passen zich aan frustratie en desillusie aan door wrok, die ze niet herkennen of begrijpen, te onderdrukken. Dit genereert onderliggende angst en vijandigheid, wat later resulteert in allergie voor sommige mensen of voor sommige situaties in het volwassen leven. Onthoud dat in het menselijk hart het dynamiet van haat, woede en vijandigheid zit. Daarom moeten we voorzichtig zijn met onze contacten en ons volledig bewust zijn van onze onvoltooide/onopgeloste conflicten met belangrijke anderen, om te voorkomen dat wrijving de lont doet ontbranden.

Innerlijk conflict dat wordt veroorzaakt door interpersoonlijke conflicten, groeit als het eenmaal is aangewakkerd als een bosbrand. Hier kan worden verwezen naar een jonge vrouwelijke cliënt van mij die momenteel aan een neurose lijdt. Eigenlijk heeft ze op een geheime muur van haar geest een beeld geschilderd van een perfecte moeder-dochterrelatie. Dit is haar droom - een ideaal en een wanhopige wens! Ze houdt eigenlijk van dit ideaalbeeld; terwijl haar moeder in werkelijkheid erg kritisch, gierig en overbezorgd is. Meestal voelt ze zich vijandig en agressief jegens haar moeder, maar ze laat de werkelijkheid (aanwezigheid van vijandige gevoelens jegens overkritische moeder) er geen kwaad licht op werpen (het ideaalbeeld van de moeder-dochterrelatie). Dus zit ze te luisteren naar de kritische opmerkingen van haar moeder. Daarom balt ze haar vuist en blijft ze in zichzelf herhalen Alsjeblieft, God, laat me niet schreeuwen . Nu is de situatie dat haar eigen moeder overweldigende gevoelens van vijandigheid en woede opwekt die ze moet onderdrukken. In feite wordt ze tussen de weerhaken van vijandigheid en het prikken van haar geweten gedrukt. Ze slikt voortdurend haar irritatie in, verkrampt en houdt alle uiting van haar gevoelens in. De door het geweten onderdrukte vijandigheid veroorzaakt een innerlijk conflict dat leidt tot angst en neurose. Als gevolg daarvan veroordeelt ze zichzelf en voelt ze zich minderwaardig, volkomen nutteloos en hulpeloos. Nu is er een vicieuze cirkel ontstaan. Ze is bang dat ze haar zelfbeheersing zal verliezen en onbeleefd of vijandig tegenover haar moeder zal zijn, wat op haar beurt angst veroorzaakt. Angst voedt haat en groeiende haat, op zijn beurt, bouwt meer angst op. Dit is hoe we psycho-allergie of sociale allergieën ontwikkelen, zoals weergegeven in de onderstaande figuur: 2:

Het is nogal interessant dat we ons meestal niet bewust zijn van onze eigen emoties, zoals de onderliggende angst, woede en vijandigheid, maar ze zijn er wel en veroorzaken gewelddadige emotionele uitbarstingen. Laten we daarom de onderliggende angst en vijandigheid niet onderschatten die ons allergisch maken voor sommige mensen in ons leven.

Ga verder met deel 2 en 3 van deze blogserie:
Hoe om te gaan met een allergie voor een persoon - deel 2
Hoe een allergie voor een persoon te behandelen - deel 3