Ik zou niet bij een club horen die mij zou hebben.

Mijn vriend moet een idioot zijn omdat hij denkt dat ik geweldig ben.

Wanneer ik de kans krijg om me voor te stellen wat mijn partner is Echt wil overbrengen, neem ik altijd aan dat het de bedoeling is om mij naar beneden te halen.

Elke reactie die we geven op de actie van een ander vereist dat we eerst de bedoelingen van de anderen berekenen. Dit gebeurt in een oogwenk, een ademhaling, het proces dat zich onder de oppervlakte van ons bewustzijn afspeelt. Onze beoordeling is gebaseerd op de ervaringen die we tot nu toe hebben gehad, het meest significant, de atmosfeer die ons leven doordrong toen we opgroeiden.

De motivatie die we een ander geven, heeft een enorme impact op de keuze die we maken uit het brede scala aan reacties dat ons ter beschikking staat. Als iemand ons tegen het lijf loopt en we gaan uit van kwade bedoelingen, reageren we op de ene manier, als we aannemen dat het per ongeluk is, op een andere manier. Als we aannemen dat het het gevolg was van iemand die versuft of gepreoccupeerd was, nog een andere. De situatie is hetzelfde, we zijn nog steeds geduwd, de geplette teen klopt nog steeds; maar we reageren op verschillende manieren op de belediging - met woede of gefrustreerd begrip of ergernis. En het verschil tussen deze maakt een wereld van verschil voor onze innerlijke gevoelstoestand binnen een bepaalde dag.

Als we de motivaties van anderen niet correct inschatten, kunnen we ze niet echt ervaren. Dit leidt in plaats daarvan tot een feedbacklus - we reageren emotioneel, zonder vragen te stellen, op wat we ons voorstellen dat de ander opzettelijk is, en we handelen tegenover de onwetende ziel die ons inschakelde alsof onze (misschien scheve) waarneming de waarheid was. Dienovereenkomstig reageren ze op onze reactie met ontkenning, defensiviteit of responsieve woede, waardoor de cirkel wordt gesloten: Wij hebben onrecht is aangedaan, en de eikel zal het niet eens toegeven !! Voila! We hebben de wereld gecreëerd die we altijd al vermoedden….we zijn mishandeld worden, neergezet, over het hoofd gezien, gekleineerd.

Dus hoe gaat men dan te werk? correct de intentie van een ander peilen? Het antwoord heeft nauwelijks iets te maken met focussen op proberen de bedoelingen van een ander te begrijpen, en bijna alles te maken hebben met focussen op onszelf en op terugkerende thema's die in de loop van ons leven lijken te zijn opgedoken. Voel je je chronisch niet goed genoeg? Of misschien gewoon een beetje superieur? Niet serieus genomen? Gemakkelijk misbruikt? Onderschat? Buiten beschouwing? Heb je anekdotische bewijzen uit je leven die lijken te bewijzen dat een thema als een van deze waar is over jou?

Kijk goed, denk erover na. Want ik durf te wedden dat wat het thema voor jou ook is, alles behalve overeenkomt met de reactie die je normaal zou geven op iemand die bijvoorbeeld tegen je aan botste en hard op je teen trapte. Ben je zo onbeduidend dat je gaat? Dat onopgemerkt? Ben je zo onhandig dat je deze verlegenheid hebt veroorzaakt? Is die persoon een onattente idioot? Of erger nog, hebben ze het expres gedaan? Kan het ze gewoon niet schelen dat ze je pijn hebben gedaan?

Denk eens aan je leven, waar je vandaan komt, welke gevoelens er in je opkwamen toen je opgroeide van kindertijd tot adolescentie. Als je deze emotionele elementen van je vroegere realiteit kunt aanboren, zul je misschien gaan inzien dat je overhaaste reacties op anderen vandaag de dag reacties van hen afleiden die ervoor zorgen dat je deze thema's opnieuw beleeft, in plaats van de realiteit te beleven die zou ontstaan ​​als je er echt naar kijkt. de ogen van een andere persoon en het voelen van hun feitelijk motivaties.

Persoonlijke uitwisselingen zonder de emotionele bagage van ons verleden kunnen ontwapenend, verrassend, heerlijk, verstoken zijn van elk reflexmatige reacties; cynisme, angst, wantrouwen, zelftwijfel, schroom, enz, enz. Zelfs op de eenvoudigste niveaus kunnen ze de weg vrijmaken voor ongecompliceerde, menselijke ervaringen; het soort persoonlijke uitwisselingen tussen mensen dat echt en echt en zinvol is, of dit nu tijdelijk is tussen vreemden, of op de lange termijn in duurzame relaties. Dit tussenwerpsel van de werkelijkheid kan ons ertoe brengen om opnieuw te beoordelen wat we denken te weten over onszelf en onze fundamentele aard, en om ook te heroverwegen wat wij denken dat waar is over de fundamentele aard van anderen.

Tegenwoordig lijken mensen vaak cynische, snelle, oppervlakkige karikaturen van elkaar vast te houden. We lijken het als samenleving eens te zijn over wat 'de armen', 'de rijken', 'de religieuzen', 'de niet-religieuzen' en verschillende andere categorieën mensen zijn, wat 'ze' waarderen, wat 'zij doen niet waarde.

Laten we even de tijd nemen om te ademen en onze ogen te openen en te vertragen en te proberen de mensen om ons heen echt te zien. Ons leven zal er rijker, vruchtbaarder en overvloediger door zijn. En wat betreft de twits die misschien eigenlijk zijn negeren, ongevoelig, misschien proberend ons te degraderen? Wie kan het schelen? Ze zijn in de minderheid.

De atypische aard van dit soort incidenten zal worden gecompenseerd door het nieuwe normaal van oogcontact, humor en empathie in onze ontmoetingen en uitwisselingen met anderen; door de breedte en textuur van ons zelfbegrip; en door het authentieke leven met anderen kunnen we nu creëren op basis van deze ervaringen.