Een van de belangrijkste tekenen van een veilige en gezonde relatie is het vermogen om eerlijk te zijn. Een partner hebben met wie we vrij en gemakkelijk kunnen communiceren, is een fundamenteel stukje van de puzzel als het gaat om het bereiken van echte nabijheid. Het is ook de enige manier voor de persoon met wie we zijn om ons echt te kennen zoals we zijn.

Toch kunnen zelfs de meest communicatieve koppels moeite hebben om een ​​adaptieve manier te vinden om elkaar feedback te geven. Eerlijk zijn is geen excuus om elke gemene gedachte die in ons opkomt te zeggen of om uit te halen naar onze partner elke keer dat we boos op hem zijn. Soms betekent het echter wel communiceren over onderwerpen die ingewikkeld of ongemakkelijk zijn, ook als we ons boos, gekwetst of overstuur voelen Bij hen.

Dus, wat is de beste manier om deze onderwerpen met onze partner aan de orde te stellen? In mijn ervaring met stellen, heb ik ontdekt dat deze vier principes het grootste verschil hebben gemaakt als het gaat om het bereiken van communicatie waarbij beide mensen zich uiteindelijk gezien, gehoord en dichter bij elkaar voelen.

1. Kom zelf tot rust

Er komt bijna nooit iets goeds voort uit het aangaan van een discussie in een verhitte of 'opgeklapte' toestand. Door ons deksel om te draaien, wordt beschreven wanneer we ons emotioneel getriggerd voelen en onze middelste prefrontale cortex in wezen wordt uitgeschakeld.

Er zijn negen functies van onze middelste prefrontale cortex, waaronder lichaamsregulatie, afgestemde communicatie, emotioneel evenwicht, reactieflexibiliteit, empathie, inzicht of zelfbewust bewustzijn, angstmodulatie, intuïtie en moraliteit. We willen dat deze functies goed werken en niet worden uitgeschakeld wanneer we met iemand in onze omgeving praten over een persoonlijk probleem. Zonder deze functies in tact, hebben we de neiging om te handelen voordat we denken, dingen te zeggen waar we later spijt van hebben of een uitbarsting te krijgen die ons verder van onze uiteindelijke doelen drijft.

Om onze prefrontale cortex weer online te krijgen, helpen ritmisch voorspelbare activiteiten. Haal diep adem. Tel tot 10. Ga wandelen. We moeten doen wat we moeten doen om onszelf te centreren en ons zenuwstelsel te kalmeren. Op deze momenten moeten we proberen niet te gehecht te raken aan onze gedachten en moeten we vermijden een zaak tegen onze partner op te bouwen. Het belangrijkste doel is om rustig te worden. Dan kunnen we omgaan met wat ons dwarszit met deze belangrijke functies intact.

2. Val niet aan

Vaak is ons eerste instinct wanneer we ons onrecht aangedaan voelen, om aan te vallen. Nogmaals, dit is bijna nooit een nuttige strategie bij het communiceren met iemand om wie we geven. Dat wil niet zeggen dat er geen momenten zijn waarop we een echte reden hebben om boos te zijn, en we hebben zeker het recht om het te uiten. De ander echter neerhalen, onszelf overdreven verdedigen en al onze macht gebruiken om een ​​ruzie te winnen, zal de ander waarschijnlijk niet helpen onze gevoelens te begrijpen of zelfs maar onze zorgen te horen. Wanneer aangevallen, is de natuurlijke menselijke reactie om defensief te worden. Wanneer we deze reactie bij onze partner opwekken, zullen ze niet in een ontvankelijke staat zijn.

Om onszelf uit de aanvalsmodus te houden, moeten we voorkomen dat we onszelf versterken. We kunnen dit doen door goed te letten op momenten waarop we onze gevoelens voeden met negatieve gedachten. Dit omvat het herkauwen over de negatieve eigenschappen van de ander, het gebruiken van bewijs om een ​​zaak tegen hem op te bouwen of een eenzijdig beeld van het probleem te schetsen. Het doel is open communicatie. We willen onze inspanningen niet saboteren door de vlam van onze woede aan te wakkeren en het minder waarschijnlijk te maken dat onze partner in staat zal zijn om op onze feedback te reageren. We kunnen uiteindelijk alles zeggen wat we moeten zeggen, maar we kunnen het doen op een manier die geen onnodige spanning en strijdlustige interacties veroorzaakt.

3. Wees kwetsbaar.

Dit is heel moeilijk om te doen als we boos zijn, en nog moeilijker als we ons rechtvaardig voelen. Toch bewijzen we onszelf een dienst als we bereid zijn na te denken over ons aandeel in welk conflict we ook ervaren. Als we openheid willen van onze partner, moeten we zelf open zijn.

Als we ze benaderen, moeten we proberen uit een plaats van kwetsbaarheid te komen. We moeten ons inspannen om ons te concentreren op wat voor ons het belangrijkst is en dat uit te drukken. In plaats van beschuldigende taal te gebruiken over wat ze deden, moeten we beschrijven hoe we ons voelen en wat we willen. Bijvoorbeeld, in plaats van te zeggen: 'Je houdt nooit rekening met mijn gevoelens. Je doet gewoon wat je wilt wanneer je maar wilt,' zouden we kunnen zeggen, 'ik voel me soms gekwetst als ik me niet beschouwd voel. Ik zou graag willen dat je me vaker probeert te vragen hoe het met me gaat en dat je me hoort als ik om iets vraag dat ik wil.'

We kunnen ook ons ​​aandeel hebben in wat er is gebeurd. In het bovenstaande voorbeeld kunnen we bijvoorbeeld zeggen: 'Ik erken dat ik er niet altijd goed in ben om je te laten weten hoe ik me voel. En ik straf je soms als ik me over het hoofd gezien voel. Het spijt me daarvoor. Ik zal proberen het je beter direct te vertellen als er iets mis is.'

4. Vraag het met nieuwsgierigheid.

Naarmate we kwetsbaarder en opener worden in onze communicatie, moeten we hetzelfde van onze partner uitnodigen. Dat betekent de, soms moeilijke, stap zetten om te luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Ons doel tijdens dit proces is vaak om uit te zoeken wat de ander verkeerd doet en ruzie maakt. Maar wat als we in plaats daarvan echt zouden proberen te begrijpen en te onderzoeken hoe zij de situatie zagen?

We kunnen ons inspannen om open te staan ​​voor hun perceptie en empathisch te zijn voor wat ze voelden. We moeten niet onderbreken of inspringen om defensief te zijn. We krijgen de kans om te zeggen wat we dachten en voelden, maar door de ervaring van een ander te valideren als onderscheiden van de onze, kunnen ze zich vrij voelen om hun verhaal te vertellen en meer ontspannen bij het horen van het onze.

Terwijl we deze stap doen, en al deze stappen trouwens, is één ding dat we moeten doen, onze innerlijke criticus in toom. Er kan een stem in ons hoofd zijn die aanmoedigt tot acties die indruisen tegen de open communicatie die we proberen te bereiken. Als onze partner ons bijvoorbeeld feedback geeft, kan die stem wat hij zegt dramatiseren of overdrijven. Het kan ervoor zorgen dat we ons tegen onszelf of onze partner keren, omdat het ons het gevoel geeft dat we geen kritiek aankunnen. Als we merken dat deze innerlijke criticus inbelt, kunnen we ons ertegen verzetten door te erkennen dat dit slechts gedachten zijn die ons hoofd overspoelen als een sadistische coach die vanaf de zijlijn naar ons schreeuwt; ze zijn geen volledige weerspiegeling van ons echte gezichtspunt.

Advies over hoe te communiceren met een partner is vaak makkelijker gezegd dan gedaan, maar als we de tijd nemen om te kalmeren en een plaats van nieuwsgierigheid te bereiken in plaats van te oordelen, kunnen we twee dingen vermijden: onze partner wegduwen door in aanvalsmodus te gaan en aan te zetten onszelf voor de reacties die we hebben. Als we deze stappen nemen, moeten we niet vergeten om aardig voor onszelf te zijn. We zijn niet perfect. Onze partner is niet perfect. Maar onze communicatie kan een stuk beter worden en de relatie zelf kan sterker worden.