Gooi alle extra's weg en laat je vriendje de echte jij zien. Als je dat niet doet: als je ervoor kiest om je te verschuilen achter nepwimpers en versterkt haar; als je pompt en prikt om er zo goed mogelijk uit te zien, zoals Meg Ryan of Beyoncé, of Rihanna, onthoud dan dat … als we geluk hebben en het goed spelen … het leven lang is en je niet elk moment wilt besteden proberen te voldoen aan een vals zelf dat je in het begin van je relatie hebt opgebouwd om die bepaalde persoon aan te trekken.

Hoe het ook begonnen mag zijn, zodra je de situatie onder controle hebt, keer je terug naar de echte jij, naar je authentieke zelf, om er zeker van te zijn dat je wordt geaccepteerd zoals je werkelijk bent. Anders kan je leven worden gereduceerd tot The Barbie Chronicles, met jou in de hoofdrol. Leven als een nep-zelf wordt behoorlijk snel vermoeiend. Het is echter een dunne lijn tussen het echte zelf en een niet-geëngageerd zelf. Dit is dus geen oproep aan vrouwen om achterover te leunen en 'stoppen met proberen'. Het is geen oproep om 's middags te bezwijken voor slordigheid en pyjama's.

Zelfs nepwimpers zijn weliswaar goed in de juiste context. Maar als algemene houding en benadering van het leven, zouden waardigheid en zelfrespect het vrouwelijke visitekaartje kunnen worden: sexy en slim; grappig en serieus; zelfverzekerd en open voor gelukzalige overgave. Krachtige vrouwen weten dat ze zelf aan de bak kunnen.

Toch is zo'n zelfvertrouwen niet gemakkelijk toegankelijk, vooral niet tijdens de tienerjaren, twintigers, dertigers en misschien zelfs (nu ik eraan denk) veertig of vijftig ook. Vaak kost het ontwikkelen van een gezond zelfgevoel behoorlijk wat tijd, zo niet een heel leven. Maar is het niet beter om, in plaats van te wachten tot het inslaat, zoals de bliksem in een open veld, oprecht zelfrespect en mededogen met jezelf aankweekt, als een innerlijke baan, in plaats van te wachten tot het zich op de een of andere manier in de buitenwereld materialiseert? Het kan nog lang duren.

Het is belangrijk voor iedereen om te begrijpen, zowel vrouwen als mannen, dat de verwachting dat zelfvertrouwen vanzelf komt, de eerste grote fout is. Vrijheid, eigen verantwoordelijkheid, onvoorwaardelijk vertrouwen, leren je eigen beste vriend te zijn: deze benaderingen van persoonlijke ontwikkeling vergen veel discipline en inspanning. Door het risico te lopen onszelf te zijn, door de make-up een dag hier of daar weg te laten, door onze maag niet in te houden uit angst dat een man kijkt, door ons over te geven aan onszelf te zijn, openen we ons voor het extreem bedwelmende gevoel dat vrouwen gaan wild voor, een versterkte vrouwelijke identiteit die een vrouw vertelt dat ze vrij is om 'gewoon' zichzelf te zijn. Meer krijg je niet Seks in de stad zelfverzekerder dan dat.

Op allerlei manieren op Stepford Wives handelen door onszelf te minimaliseren terwijl we overboord gaan om het ego van onze partner te strelen, is op de lange termijn voor niemand goed. In de eerste plaats is zijn onechtheid een afknapper omdat het alle spontaniteit en potentieel voor gepassioneerde betrokkenheid in het moment uitdooft. Er is niets minder aantrekkelijk voor een vrouw dan de druk te voelen om anders te zijn dan ze in werkelijkheid is, te laten geloven dat ze 'niet genoeg' is, of dat als ze zichzelf niet Barbie-achtig maakt, ze het kan verliezen van een van de altijd beschikbare Barbie-achtige vrouwen, misschien zelfs een met een Corvette en een droomhuis. Deze doodlopende weg is er een waarin velen van ons zichzelf op een of ander moment in de loop van relaties uit het verleden hebben gevonden, verwringend tot onze beste versie van een 'bombshell' zoals we hebben geleerd om het te definiëren door de ogen van onze partner, in om hem niet kwijt te raken. Hoewel het ons misselijk maakte om de rol te spelen, voelden we ons uit angst voor verlies gedwongen om het toch te doen.

Het is duidelijk dat vrouwen heel voorzichtig moeten zijn, omdat we in onze essentiële vrouwelijke energie onze eigen ergste vijand kunnen zijn. Vrouwen hebben een natuurlijke neiging om te koesteren, voor ons te zorgen en om anderen voor onszelf te plaatsen. Het zit in ons DNA ingebouwd: baby's hebben hun moeder nodig en moeders hebben hun baby's nodig. Sterker nog, op basis van de beste omstandigheden ontwikkelt de baby/moederband zich tot een samenleving van wederzijdse bewondering. De belangrijkste biologische taak van een moeder vanaf het allereerste moment van haar leven is het verzorgen van haar nakomelingen. Dus met deze natuurlijke neiging die in ons allemaal leeft, of we nu kinderen hebben of niet, moeten we op onze hoede zijn voor onze neiging om onszelf helemaal weg te geven aan de andere mensen in ons leven.

Jezelf weggeven, leeg rennen, een martelaar zijn, het zijn allemaal trefzekere manieren om depressief of angstig te worden, een lusteloos zijwaarts drijven te voelen, of een gevoel van richting in het leven te verliezen. Vroeg of laat dringt het tot vrouwen door dat ze gewoon 'door de gang gaan' in het leven, in plaats van het echte leven te leven, en het gewicht van de valse constructie wordt ondraaglijk. Immers, hoe lang kan iemand het faken? Als vrouwen er daarentegen voor kunnen kiezen om vanaf het begin trouw te zijn aan zichzelf (en alle anderen), kunnen ze een anders onvermijdelijke confrontatie vermijden.

De belangrijkste les is deze: om ervoor te zorgen dat vrouwen hun volledig gerealiseerde potentieel kunnen bereiken, moeten ze leren zichzelf te zijn, koste wat kost … wat er ook gebeurt. Beschouw dit als een vrouwelijke oproep tot wapens! Blijf jezelf. We doen er niets aan door onszelf kleiner te spelen dan we zijn: zachtmoedig, ineffectief en met een verouderde kijk op vrouwelijkheid.

In plaats daarvan zijn we het aan onze grootmoeders en hun grootmoeders verplicht om dit leven 'hardop' te leven, om vrijmoedig te zijn, om onszelf te zijn. Het is een erfenis van krachtige vrouwelijke aanwezigheid en onderlinge relaties. Het is een kostbaar erfstuk dat we van hen hebben gekregen, door de tijd heen, zodat we het kunnen beschermen en koesteren, en het klaarmaken voor de volgende generaties vrouwen die wachten en kijken en leren van de voorbeelden die we stellen.

Dit verscheen voor het eerst in Ambassadeur Magazine , Detroit, Michigan .