Ik ben deze blog begonnen naar aanleiding van de uitnodiging om bij te dragen aan de goede werken van De Glendon Vereniging . Ze kennen deze groep al meer dan twintig jaar en blijven een voorbeeldbron voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg en alle personen die op zoek zijn naar genezing, persoonlijke groei en gezondere relaties met zichzelf en anderen.

Ter introductie, ik ben een psycholoog die psychotherapie beoefent bij volwassenen en koppels, en die lesgeeft aan studenten in de paramedische beroepen. Als oprichter en directeur van The Relational Ethics Institute geef ik workshops over ethiek in de Verenigde Staten en Canada voor professionals in de geestelijke gezondheidszorg. De rode draad doorheen alle domeinen van mijn werk betreft de ethiek van de zorg.

Ik geloof dat demoralisatie de meest voorkomende epidemie in onze cultuur is. Momenteel dragen talloze externe factoren bij aan demoralisatie: banenverlies en werkloosheid, huisuitzettingen, gebrek aan toegang tot benodigde goederen en diensten, failliete staatsbegrotingen, het afbrokkelen van schoolsystemen, belemmeringen voor adequate gezondheidszorg en, indien in dienst, harder werken voor minder geld inkomen. In de huidige wereldwijde economische crisis beginnen zelfs de optimisten twijfelachtig te worden.

Wanneer men een brengtkritische innerlijke stemaan een tafel die al vol staat met de mislukkingen van elke grote maatschappelijke instelling, is het essentieel om de mislukkingen van enorme externe systemen te onderscheiden van persoonlijke mislukkingen. De werknemer met uitstekende werkprestaties kan desondanks zijn baan verliezen of een hardwerkende professional kan mogelijk geen huisbetalingen doen. Een kritische innerlijke stem zal het zelf de schuld geven als het individu in feite goed presteerde en het grotere systeem, ver buiten en buiten de eigen macht, zijn leden in de steek liet. Deze situatie doet denken aan het behoren tot een disfunctioneel familiesysteem waarvan de tekortkomingen van de leiders werden opgeslokt en geïnternaliseerd als de onze.

Het is van vitaal belang om massale systemische mislukkingen te onderscheiden van individuele, persoonlijke inspanningen. In veel gevallen behoort de kritiek volledig tot entiteiten of kwaliteiten buiten zichzelf, zoals overheidsinstanties en particuliere bedrijven, of kenmerken van hebzucht, kwaadaardigheid en machtsmisbruik. Door de kritiek op de rechtmatige eigenaar te richten, kan een individu energie krijgen op manieren die niet alleen zelfverwijt wegnemen, maar ook de noodzakelijke institutionele hervormingen en sociale veranderingen bevorderen.

Het is waardevol om die persoonlijke kracht te onthouden kan overschaduwd worden door systemische corruptie. De volgende keer dat een kritische innerlijke stem je naam roept, richt die dan alsjeblieft aan de juiste afdeling! Je gaat niet alleen met meer zorg en gerechtigheid met jezelf om, je draagt ​​uiteindelijk bij aan de 'remoralisatie' (Griffith, 2010) die vele anderen ook nodig hebben. Toekomstige blogs zullen illustreren wat 'remoralisatie' betekent en manieren bespreken om zorgzame innerlijke stemmen op te bouwen.

Ronee Smith Griffith, Ph.D. is ethicus en gediplomeerd psycholoog. Ze is de oprichter van The Relational Ethics Institute (1988) en geeft al meer dan twintig jaar onderwijs in beroepsethiek. Ze was lid van de Ethics Education Task Force van de American Psychological Association en werkte samen met de Ethics Co-Chairs van de Canadian Psychological Association. Naast professionele organisaties spreekt ze regelmatig met kerken, scholen, universiteiten, maatschappelijke organisaties en sociale diensten. In haar praktijk voor psychotherapie in Atlanta, Georgia, is ze gespecialiseerd in volwassenen en stellen.