Heb je ooit hard gewerkt om een ​​taak te voltooien, en je inspanningen leken onopgemerkt te blijven? Ben jij ooit degene geweest die schuldig was aan het niet op de hoogte zijn? Als ontvanger kan het ongelooflijk frustrerend en ontmenselijkend zijn om niet het voorrecht te genieten om erkenning te ontvangen.

Volgens Abraham Maslow (1943) is onze psychologische gezondheid gebaseerd op de vervulling van bepaalde aangeboren menselijke behoeften. Hij geloofde dat we goed gepositioneerd zijn om aan onze zelfverwezenlijkingreis te beginnen, nadat we hebben onderhandeld over onze basale behoeften op het gebied van fysiologie, veiligheid, liefde / erbij horen en achting. Toen ik nadacht over de constructie van erkenning, werd het duidelijk dat deze opzettelijke activiteit mogelijk een game changer zou kunnen zijn op elk niveau van Maslows hiërarchie van behoeften. Laat het me uitleggen.

Erkenning is de acceptatie van de waarheid of het bestaan ​​van iets. Als we deze actie op elk niveau zouden toepassen, zou dit een belangrijke rol kunnen spelen bij het verplaatsen van de naald naar persoonlijke vervulling en potentieel voor iedereen:

fysiologisch

Het omstandereffect (1968) vertelt ons alles wat we moeten weten over waarom het gemakkelijk is om mensen te passeren met bordjes 'zal werken voor eten' op kruispunten. We rationaliseren dat iemand anders zal geven, onze verantwoordelijkheid spreiden en hopen dat het licht snel op groen springt. Het verlicht ons ongemakkelijke ongemak. Maar hoe menselijk zou het zijn om 'Goedemorgen' te zeggen, een knikje te geven, oogcontact te maken of te glimlachen, zelfs als je weinig tijd hebt? Aan erkenning hoeft in deze situatie geen geldwaarde te worden verbonden.

Veiligheid

Evenzo, terwijl velen worstelen om fysieke overleving en veiligheid te garanderen, kunnen we moeiteloos een oogje dichtknijpen. Velen geven het slachtoffer de schuld van hun benarde situatie zonder rekening te houden met een persoonlijk verhaal en variabelen die mogelijk hebben bijgedragen aan de oorzaak. Blijvende maatschappelijke structuren versterken deze beeldvorming van het individu, en de nadruk wordt gelegd op het effect. Het is moeilijk voor sommigen die niet in deze plaats van nederigheid zijn geweest om zich in te leven. Hun 'voordeel' zorgt ervoor dat ze niet hoeven te begrijpen. Maar blootstelling door middel van dialoog, het zoeken naar nieuwe informatie en observeren is het soort erkenning dat perspectieven en wereldbeelden verandert voor het algemeen welzijn.

Liefde en erbij horen

Nadat we voor onze fysiologische en fysieke basisbehoeften hebben gezorgd, zijn we klaar om onszelf met anderen te delen. Sociale media is misschien wel de meest impactvolle leraar om ons te laten zien hoe belangrijk liefde en verbondenheid zijn. Mensen zullen er koste wat kost naar streven deze doelen te bereiken. Als we gezond zijn in ons functioneren, hebben we allemaal het verlangen om verbonden te zijn en ergens deel van uit te maken. Vind-ik-leuks, volgt, DM's, statistieken en analyses zijn ALLE maatstaven waaraan we erkenning meten. In het echte leven speelt dit zich af in de samenstelling van onze sociale kringen, de evenementen die we bijwonen en de partners die we kiezen. Het is niet moeilijk om de mensen op te merken van wie we houden en om wie we geven. Erkenning ervan bevordert intimiteit en bouwt vertrouwen op. Maar wanneer is de laatste keer dat je contact hebt opgenomen met iemand die misschien in de marge staat? Deze activiteit vereist opzet, maar kan het verschil zijn tussen iemand die besluit dat ze er toe doen of niet.

Esteem

Als we anderen en hun inspanningen erkennen, zeggen we dat we ze waarderen. Dit is een natuurlijke boost voor het zelfvertrouwen. Maar als we hun inspanningen negeren, communiceren we dat hun waarde niet buitengewoon genoeg is om opgemerkt te worden. Partners in intieme relaties worstelen vaak met het gevoel niet gezien te worden. Na verloop van tijd is er een storing in de communicatie en kan een of beide personen afsluiten. Achter de verdedigingsmuur ligt meestal een kwetsbare minnaar die zich gekneusd voelt. Een simpele zalf van 'gezien en gehoord worden' is vaak alles wat nodig is om het genezingsproces te beginnen. Veel werkgevers worstelen om erachter te komen hoe ze hun werknemers harder kunnen laten werken, meer kunnen produceren en de winst kunnen verbeteren. Maar de oplossing voor hun doelen is ze meestal recht in het gezicht te staren. Onderzoek heeft consequent aangetoond dat werknemers harder en efficiënter werken als ze erkend worden als competent en gewaardeerd worden om te doen wat ze al graag doen. Dit is erkenning in actie.

Zelfactualisatie

Zelfgeactualiseerde mensen zien en accepteren anderen zoals ze zijn, zonder te verwachten dat ze anders zijn. Ze worden gemotiveerd door hun kernwens om op dezelfde manier behandeld te worden. Ze zijn gevoelig voor anderen en zien de werkelijkheid zoals die is. In plaats van te proberen een oordeel te vellen of zich te verontschuldigen voor de eigenschappen die hen onderscheiden, zijn ze in staat te erkennen dat we allemaal gebreken hebben en rekening te houden met onze individuele verschillen.

Stel je een gedeelde realiteit voor waarin we ons scherper bewust zouden kunnen zijn van de waarheid en het bestaan ​​van iemand of iets. Het is moeilijker om te negeren wat we vastbesloten zijn te zien. Erkenning zegt: 'Ik zie je. Ik hoor je. Het is zo.' Erkenning is niet bedoeld om een ​​tegenargument voor te stellen of een standpunt te verdedigen. Erkenning is een punt... geen ellips. En hoe meer we dingen zien, hoe gemakkelijker het is om er begrip en waardering voor te uiten of te tonen. Ben je klaar om deze tool aan het werk te zetten? Laten we doelgerichter zijn in onze praktijk om onszelf en anderen te helpen alles te worden waartoe we in staat zijn te worden.