Als ouders behoort de gezondheid van onze kinderen tot onze topprioriteiten. Wanneer de herfst aanbreekt en het griepseizoen begint, merken we elke hoest en voelen we tekenen van koorts. Maar hoe zijn we afgestemd op psychische symptomen bij onze kinderen? Wanneer merken we voor het eerst dat ons kind misschien emotioneel lijdt of gedrag vertoont dat ongewoon is? Hoe kunnen we zien of onze kinderen het moeilijk hebben en baat kunnen hebben bij psychologische hulp?

Op 1 oktober is het Child Health Day, een evenement dat bedoeld is om mensen bewust te maken van hoe we de gezondheid van onze kinderen kunnen verbeteren en beschermen. In juli is de Tijdschrift van de American Medical Association (JAMA) publiceerde bevindingen dat 'voor het eerst in meer dan 30 jaar psychische aandoeningen de plaats hebben ingenomen van lichamelijke ziekten als de top vijf van handicaps bij Amerikaanse kinderen.' Volgens de Amerikaanse Psychologische Vereniging (APA), 'Eén op de tien kinderen of adolescenten heeft een ernstig psychisch probleem en nog eens 10% heeft milde tot matige problemen.' De Nationaal Instituut voor Geestelijke Gezondheid heeft verder gemeld dat 'de helft van alle levenslange gevallen van geestesziekte begint op de leeftijd van 14'. Deze statistieken maken duidelijk dat het tijd wordt dat we de geestelijke gezondheid van kinderen serieuzer gaan nemen. We moeten ons niet alleen richten op de oorzaken, maar actief op zoek gaan naar oplossingen en behandelmethoden die het welzijn van onze kinderen helpen in plaats van schaden.

Volgens de JAMA artikel , 'Bijna 8% van de kinderen heeft een activiteitsbeperkende handicap.' Waarom is dit het geval? Velen van ons maken zich zorgen over de invloed van het huidige snelle en zeer concurrerende sociale en economische klimaat op onze kinderen. In deze cultuur staan ​​kinderen onder extreme druk om zich snel te ontwikkelen. Op steeds jongere leeftijd streven we ernaar onze kinderen voor te bereiden op het betreden van een competitieve wereld, zowel academisch, professioneel als interpersoonlijk. Neal Halfon, MD, MPH, directeur van het UCLA Center for Healthier Children, Families, and Communities heeft gesuggereerd dat 'de lopende band [naar volwassenheid] waar we onze kinderen op zetten, veel sneller beweegt en op een veel scherpere helling dan vroeger om... En veel kinderen hebben niet de capaciteit om het dierbare leven vol te houden en de top te bereiken.'

Andere factoren die in het JAMA-artikel worden genoemd als mogelijk bijdragend aan de toename van geestelijke gezondheidsproblemen bij kinderen, zijn onder meer een 'toename van vroeggeboorten en daaropvolgende risico's voor neurologische ontwikkelingsstoornissen of blootstelling aan nieuwe of meer milieutoxines tijdens zwangerschap en vroege kinderjaren'. Het JAMA-artikel meldde verder dat 'een groeiend aantal onderzoeken heeft uitgewezen dat ontwikkelingsstoornissen zoals ADHD complexe etiologieën hebben met meerdere genetische en omgevingsrisicofactoren.' Bovendien veroorzaken ongunstige gebeurtenissen in de kindertijd, zoals misbruik en verwaarlozing, meestal zowel emotionele als fysieke problemen die gedurende het hele leven van een persoon blijven bestaan.

Het opsporen van een psychische aandoening en het eerder ingrijpen in de kindertijd kan de kans op een beter resultaat op volwassen leeftijd vergroten. De gevolgen van psychische problemen voor volwassenen kunnen zelfs ernstiger en belastender zijn dan lichamelijke aandoeningen, die successen, relaties en persoonlijke doelen in de weg staan. Veel psychische aandoeningen kunnen zelfs leiden tot verhoogde medische risico's. Chronische stress is bijvoorbeeld in verband gebracht met een verhoogd risico op hartaandoeningen.

Omdat er zo veel op het spel staat, is de manier waarop we met deze 'handicaps' omgaan net zo belangrijk als het identificeren van de oorzaak ervan. Er zijn enkele ernstige zorgen over de medicatie van jonge kinderen. Een studie gepubliceerd in augustus in de Archieven van de Algemene Psychiatrie toonde aan dat 'de antipsychoticabehandeling vooral onder jongeren snel is toegenomen, en recentelijk zijn antipsychotica voorgeschreven in ongeveer hetzelfde percentage jeugd- en volwassenbezoeken aan psychiaters'. Een groot deel van de voorgeschreven medicijnen bevatte geen diagnose waarvoor het antipsychoticum FDA-goedkeuring had voor de leeftijdsgroep van de patiënt.

De implicaties van deze feiten zijn beangstigend. Kinderen krijgen medicijnen voorgeschreven die niet alleen onzeker zijn om hun symptomen te genezen, maar die het potentieel hebben om nieuwe problemen en zorgen te creëren. Antipsychotica moeten zorgvuldig worden toegediend, met serieuze aandacht en nauwlettend toezicht van een beroepsbeoefenaar in de geestelijke gezondheidszorg. Veel van deze medicijnen worden gegeven aan jonge jongens met 'gedragsproblemen' zonder echte kennis van de effecten op korte of lange termijn. Zolang we de gegevens niet hebben om de effecten van deze medicijnen aan te tonen, nemen we grote risico's door ze aan onze kinderen voor te schrijven.

Waar drugs inherente risico's met zich meebrengen, kan de waarde van therapie niet worden overschat als het gaat om het helpen van onze kinderen om geestelijk gezond te worden.

Zoals met veel fysieke en psychologische aandoeningen, kunnen we medicijnen gebruiken om symptomen te behandelen, maar zonder de oorzaak van het probleem aan te pakken, verkleinen we de kansen van onze kinderen om te herstellen van of om te gaan met een psychische stoornis. Het kan voor ouders of verzorgers moeilijk zijn om psychische problemen bij hun kinderen te identificeren, en het kan voor hen nog moeilijker zijn om hulp te zoeken. De American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (AACAP) somt enkele tekenen en symptomen op waarnaar bij kinderen moet worden gezocht die kunnen helpen bepalen of psychologische hulp moet worden gezocht. De AACAP introduceert ook: verschillende soorten psychotherapie dat kan zeer gunstig zijn voor kinderen en adolescenten die worstelen met psychische problemen.

Als we niet adequaat en tijdig reageren, leiden we onze kinderen op een pad waar hun geestelijke gezondheidsproblemen zeker zullen verergeren. Dit is niet alleen slecht voor onze kinderen, maar voor de samenleving als geheel. Dus hoe verbeteren we de geestelijke gezondheidszorg van kinderen? We kunnen beginnen door vragen te stellen en onszelf te onderwijzen. We kunnen meer geïnteresseerd zijn in psychologie en vechten om psychische aandoeningen te destigmatiseren.

Met de hulp van de non-profit organisatie voor geestelijke gezondheidszorg, De Glendon Vereniging , we hebben de website kunnen lanceren,psychalive.org, met als doel gratis middelen en onderwijs aan te bieden aan ouders, gezinnen, stellen en individuen, en hen kennis te laten maken met belangrijke psychologische concepten die van invloed zijn op ons dagelijks leven. Door het bewustzijn te vergroten en meer te leren over geestelijke gezondheid, kunnen we symptomen bij onze kinderen eerder opmerken en identificeren. Door op te letten en onszelf te onderwijzen, kunnen we vroeg ingrijpen en onze kinderen de meest effectieve behandeling krijgen die mogelijk is. We kunnen betere middelen en zorg eisen voor kinderen en gezinnen die in psychische nood verkeren en een betere toekomst opbouwen voor al onze kinderen.