Flirten of ontrouw? Wat is goed en wat niet?

Een vraag die vaak in mijn praktijk opkomt, is wat ontrouw inhoudt? Wanneer is een flirt onschuldig en wanneer gaat het te ver? Hoe kun je lijnen trekken als het gaat om het gedrag van jou en je partner, vooral wanneer deze lijnen steeds vager zijn geworden door een digitaal tijdperk, waarin sociale media, sms en instant communicatie zaken toegankelijker hebben gemaakt?

De technologie van vandaag kan een perfect platform bieden voor geheimhouding. Websites zoals AshleyMadison.com proberen zelfs misleiding te legitimeren door een veilige plek aan te bieden om een ​​affaire te zoeken. Een van de problemen met internet is dat je online gedrag een zekere afstand tot het echte leven heeft. Denk bijvoorbeeld aan hoe gemakkelijk het is om te winkelen. Kopen met een klik op de knop heeft niet hetzelfde cognitieve effect als het fysiek uitdelen van uw geld aan een kassa. Hetzelfde geldt voor een online flirt; de onmiddellijke bevrediging, het gemak en de snelheid van een interactie geven het bijna het gevoel dat het niet eens is gebeurd.

Voor mensen met een relatie vormt technologie niet alleen een podium voor bedrieglijk gedrag, maar wekt het ook een heel nieuw rijk van jaloezie en paranoia op. Niet alleen maken stellen misbruik van elkaars vertrouwen door online ontrouw te zijn, als ze achterdochtig zijn, gebruiken ze technologie om elkaars privacy te schenden. Mensen, die normaal gesproken de grenzen van een ander respecteren, loggen in op het Facebook-account van hun partner of zoeken op de telefoon van hun partner naar tekenen van bedrog. Deze vertrouwensschendingen bestendigen gewoon de cyclus van oneerlijkheid en paranoia.

Bij de 2013 APA-conferentie , presenteerde Erin Holley de resultaten van een recent onderzoek naar wat mensen als ontrouw beschouwen. Uit het onderzoek bleek dat de meeste deelnemers een tegenstrijdige houding hadden. Met betrekking tot zichzelf dachten ze dat een breder scala aan gedragingen niet voldeden aan hun criteria voor ontrouw, terwijl ze voor hun partner bijna elk gedrag als ontrouw beschouwden. Het is mijn observatie dat relatiepartners misschien een discussie hebben over verbintenis en ontrouw, maar dat ze zelden in detail treden over hoe elk van hen ontrouw definieert. Ze denken vaak dat ze het eens zijn over wat ontrouw is, om er later achter te komen dat dat niet zo is. Deze discrepanties kunnen deels voortkomen uit culturele verschillen, en met name de cultuur van het gezin waarin een persoon is opgegroeid. Het is belangrijk voor elke partner om hun persoonlijke modellen rond ontrouw en toewijding te identificeren en te beschrijven. Het gebrek aan duidelijkheid dat de meeste stellen hebben rond deze belangrijke kwestie, laat ruimte voor dubbelzinnigheid en bedrog, wat leidt tot veel verwarring en pijn.

Een van de problemen met het trekken van de grens tussen goed en kwaad is dat niet alle normen noodzakelijkerwijs universeel zijn. Iedereen moet voor zichzelf beslissen waar ze zich prettig bij voelen in hun relatie. Ze moeten dan duidelijk en eerlijk communiceren hoe ze zich voelen, terwijl ze de realiteit accepteren dat ze geen echte controle hebben over hun partner. Waar u en uw partner het ook over eens zijn, u dient zich er echter integer en met respect aan te houden. Je kunt alleen vertrouwen met elkaar opbouwen als je eerlijk bent en naar je woorden leeft.

Hier zijn vijf regels die iedereen kan volgen om een ​​betrouwbaardere relatie te hebben:

1. Eer je keuzes als die van jou

Als en wanneer jij en je partner ervoor kiezen om een ​​monogame relatie te hebben, wees dan duidelijk over wat dat voor jullie allemaal betekent. Praat over hoe elk van uw opvattingen over monogamie is gevormd en waar u zich prettig bij voelt. Als je eenmaal duidelijk bent over waar je je voor inzet, moet ieder van jullie die beslissing respecteren en de volledige verantwoordelijkheid voor je keuze aanvaarden.

Een fout die mensen maken als ze aan trouw denken, is de veronderstelling dat ze hun vrijheid hebben verspeeld. Ze hebben het gevoel dat hun partner hen dwingt bepaalde richtlijnen te volgen. Toch kan niemand je echt iets laten doen. Kiezen om met slechts één persoon te zijn, is nog steeds een keuze. Je kunt besluiten om bij één persoon te zijn en je toch vrij te voelen, omdat jij de eigenaar bent van die beslissing.

Als je begint te twijfelen of van gedachten verandert over je beslissingen, moet je er openlijk over praten, in plaats van het ene te zeggen en het andere te doen. Wanneer je jezelf echter voor de gek begint te houden door te geloven dat je je nooit tot iemand anders aangetrokken zult voelen of de drang hebt om te flirten, stel je een onrealistische norm die op de lange termijn waarschijnlijk moeilijk zal worden nageleefd. Bovendien, als je eenmaal onvermijdelijk een van deze beperkingen overtreedt, vervaag je de lijnen die je zelf hebt gemaakt en loop je het risico om deel te nemen aan andere, meer expliciet verboden activiteiten die je partner zouden kwetsen en wat je overeenkomst ook zou schenden.

2. Stel normen voor uzelf vast, onafhankelijk van uw partner

Op mijn blog, ' Wat is er mis met ontrouw? ,' Ik heb het gehad over enkele van de Do's en Don'ts als het gaat om het behouden van je gevoel van jezelf als een vrij individu, terwijl je toch eerlijk en attent bent voor je partner. De beste manier om dit evenwicht te creëren, is door uw eigen normen voor uw gedrag te genereren, los van die van uw partner. Als je wilt dat je partner je op een bepaalde manier behandelt, moet je de toon voor de relatie zetten door te kiezen hoe je je gedraagt, zelfs in de meest uitdagende situaties. Als je betrouwbaar, consistent en betrouwbaar bent in plaats van grillig, achterdochtig en oneerlijk, dan is de kans veel groter dat je hetzelfde van je partner krijgt. Bovendien, wat er ook gebeurt in de relatie, je kunt je sterk en solide voelen in het feit dat je je eigen integriteit hebt behouden, een kwaliteit die je in elke relatie kunt meenemen.

3. Vermijd het maken van onrealistische regels

Wanneer een persoon te veel regels maakt in een poging een partner te beperken, moeten ze voorzichtig zijn met wat de kosten voor de relatie zijn. Ze moeten zich afvragen: kweek ik een omgeving van wrok? Beperk ik mijn partner op een manier die zijn/haar geest of vitaliteit verstoort? Wanneer je je partner extreem beperkende grenzen stelt, verminder je vaak juist die eigenschappen die je in de eerste plaats naar hem toe trokken - een extraverte persoonlijkheid, erkenning, charisma en natuurlijke warmte, bijvoorbeeld. Een relatie die gebaseerd is op emotionele manipulaties en schuldopwekkende ultimatums heeft nauwelijks een solide basis om op te staan.

Het kan kwetsend en beperkend zijn om iemand te straffen elke keer dat ze een aantrekkingskracht uiten of zelfs maar een blik werpen op een andere persoon die je bedreigend vindt. Als je je partner straft omdat hij eerlijk is over de aantrekkingskracht van anderen, kun je hem dwingen om aspecten van zichzelf te verbergen en zelfs tegen je te liegen. Als je reageert met overmatige angst of jaloezie, is het belangrijk om jezelf af te vragen: gaat dit over mijn partner of over mij? Is hij/zij echt onbetrouwbaar, of wantrouw ik? In hoeverre bepalen mijn eigen onzekerheden hoe ik mijn partner behandel?

4. Lieg nooit

Lange tijd heb ik gezegd dat bedrog het grootste probleem met ontrouw is. Tegen je partner liegen of zijn of haar realiteit verdraaien is ronduit een schending van de mensenrechten. Waar jij en je partner openlijk en duidelijk mee instemmen in je relatie is prima, maar leugens en bedrog zullen alleen maar dienen om afstand en wantrouwen te creëren - twee veelvoorkomende vernietigers van elke relatie.

Vertrouwen kan moeilijk zijn om op te bouwen, omdat mensen al hun eigen verdediging en wantrouwen hebben tegen pijn, afwijzingen en bedrog uit het verleden. Toch zijn vertrouwen en communicatie van fundamenteel belang voor het vestigen van nabijheid, intimiteit en echte liefde. Je partner moet iemand zijn met wie je kunt praten, iemand aan wie je eerlijke feedback kunt geven en die je kunt aanmoedigen om hetzelfde voor jou te doen.

Veel relatiedeskundigen zijn van mening dat eerlijkheid soms niet het beste beleid is, maar daar ben ik het absoluut niet mee eens. Zelfs als 'iemand niet onnodig willen kwetsen' een aardig sentiment lijkt, is het eigenlijk een rechtvaardiging; er is nooit een echte reden om oneerlijk te zijn tegen iemand van wie je houdt. Bedenk hoe je je zou voelen. Zou je niet liever hebben dat je partner eerlijk is? Als je er later achter zou komen dat je partner de waarheid in de schaduw had gesteld of ronduit tegen je had gelogen over ontrouw, zou je dan gekwetst en boos zijn en je verraden voelen? Als uw eerlijke antwoord op deze vragen 'ja' is, kunt u er beter van uitgaan dat uw partner hetzelfde voelt. De uiteindelijke overweging is wat voor soort persoon wil je zijn in een relatie? Als je eerlijk en integer wilt zijn, dan is openhartig zijn tegen je partner de enige echte optie.

Lieg ook niet tegen jezelf. Mensen houden zichzelf vaak voor de gek dat ze zich niet echt tot die persoon aangetrokken voelen op het werk, of dat dit gedrag oké is, dat het niet echt voldoet aan hun definitie van ontrouw, of dat als hun partner er niet achter komt, het oké is. Zoals een therapeut die ik ken rapporten, wanneer patiënten hem vragen of een bepaald gedrag ontrouw vormt, antwoordt hij 'zou uw partner het als ontrouw beschouwen?' Ik ben het ermee eens dat als u niet zeker of onzeker bent over wat wel of niet in orde is, u dit met uw partner moet verduidelijken, in plaats van enige dubbelzinnigheid in uw overeenkomst te gebruiken om in bedrog te vervallen.

5. Geef geen aspecten van jezelf op

Wat er ook gebeurt, je relatie moet je leven altijd uitbreiden, niet verkleinen. Door een nieuwe persoon te leren kennen, maak je kennis met een nieuwe wereld van activiteiten, interesses, mensen, plaatsen en ideeën. Toch gaan na een tijdje veel stellen een 'Fantasie Bond,' een illusie van verbinding waarin de vorm van de relatie de werkelijke substantie vervangt. Mensen laten hun individualiteit los ten gunste van een samengevoegde identiteit die, hoewel vaak niet opwindend of zelfs onaangenaam, een vals gevoel van veiligheid en zekerheid creëert.

Paren in een fantasieband leggen elkaar vaak talloze beperkingen op, in de verwachting dat hun partner een bepaalde functie of rol vervult in plaats van hun eigen afzonderlijke persoon met een soevereine geest te zijn. Ironisch genoeg is juist die onafhankelijkheid en uniciteit wat je in de eerste plaats naar die persoon trok.
Hen vragen om hun werelden te verkleinen, kan er uiteindelijk toe leiden dat je je minder aangetrokken voelt tot je partner.

Omgekeerd, wanneer uw partner verwacht dat u uw wereld beperkt, zult u zich waarschijnlijk gevangen en verontwaardigd voelen. Zaken worden aantrekkelijker wanneer een paar die opwinding en passie voor elkaar niet meer voelt. Ze kunnen een hekel aan elkaar krijgen als echte gevoelens van liefde en genegenheid worden vervangen door rollenspel en handelen uit verwachting. Ze kunnen beginnen met het achterhouden van juist die eigenschappen die hen tot elkaar trokken.

Dus door je wereld groot te houden, je communicatie open en je gevoel van eigenwaarde intact te houden, creëer je eigenlijk een omgeving waarin je meer tevreden bent en minder snel ergens anders naar verbinding zoekt. In die zin geldt dat hoe meer vrijheid jij en je partner elkaar toestaan, hoe kleiner de kans is dat je elkaars vertrouwen beschaamt.