Ouder zijn brengt veel druk met zich mee om goed te doen door onze kinderen. Maar neer op specifieke, dagelijkse beslissingen, brengt dit streven ook veel verwarring met zich mee. Het is gemakkelijk om verstrikt te raken in de checklists met items waarvan we hopen dat ze onze kinderen ten goede zullen komen: speciale lessen, programma's en opvoedingsmethoden. We puzzelen van alles, van welke snack het beste is voor onze peuter tot welke school het beste is voor onze tiener. Maar wat onze kinderen op een basaal, emotioneel niveau van ons nodig hebben, is iets eenvoudiger dan we misschien denken.

Onderzoek naarverbindingstheorievertelt ons dat de belangrijkste manier om onze kinderen te helpen zich veilig te voelen en gezonde gehechtheden te vormen, is om ze zich veilig, gezien en gekalmeerd te laten voelen. Maar wat houdt dat in? Betekent een veilig gevoel dat we ze 24/7 bij ons moeten houden of moeten we ze aanmoedigen om andere veilige relaties op te bouwen? Betekent het kalmeren van hen dat ze situaties moeten vermijden die hen uitdagen of hen hulpmiddelen leren om met hun emoties om te gaan? Betekent het feit dat ze zich gezien voelen dat we hun zelfbeeld versterken met veel lof of dat we aandacht schenken, hen leren en afstemmen op hun behoeften? Het voldoen aan de emotionele behoeften van ons kind is niet gemakkelijk of zonder uitdagingen, maar het is iets tastbaars waar we naar kunnen streven. We kunnen dit doen door bepaalde principes te volgen die als leidraad kunnen dienen bij elke uitdaging die we als ouders tegenkomen.

ONZE KINDEREN HELPEN ZICH GEZIEN TE VOELEN:

Ervoor zorgen dat onze kinderen zich door ons gezien voelen, betekent dat we ernaar moeten streven om te weten wie ze werkelijk zijn, los van onze eigen projecties. Hier zijn enkele dingen om op te focussen:

Luister: De eerste en eenvoudigste stap is ervoor te zorgen dat u de tijd neemt om naar onze kinderen te luisteren. Terwijl we proberen onze kinderen op te voeden, hebben we vaak talloze andere druk in ons leven. Het is gemakkelijk om te verdwalen in onze eigen werelden. Door naar onze kinderen te luisteren een prioriteit te maken, kunnen ze zich begrepen voelen voor wie ze werkelijk zijn en wat ze ook doormaken. Onze kinderen zullen niet altijd logisch zijn, en hun emoties zijn misschien niet altijd logisch voor ons, maar onze bereidheid om bij hen te zitten en naar hen te luisteren, is op zichzelf van belang.

Kinderen hebben afgestemde, contingente reacties nodig. We zouden moeten horen wat ze te zeggen hebben en proberen terug te denken, zodat ze weten dat we ze horen. Reacties als: 'Ik begrijp dat dit moeilijk voor je is' of 'Het spijt me dat je je hierdoor zo overweldigd voelt', kunnen er veel toe bijdragen dat ze zich gezien voelen. We moeten proberen een veilige omgeving te creëren voor onze kinderen om hun mening te geven door niet defensief of argumentatief te zijn over hun unieke ervaring.

Vermijd etiketten: Vanaf de dag dat ze geboren zijn, is het gemakkelijk om onze kinderen te labelen als een 'kieskeurige baby', een 'bazige' peuter, een 'verlegen' kind of een 'schilferige tiener'. Deze labels kunnen het identiteitsgevoel van ons kind nog meer vormen dan hun acties de labels vormen. Het is belangrijk om definities en labels te vermijden die slechts een weerspiegeling zijn van onszelf of van wie we willen dat ons kind voor onszelf is.

Vaak wordt onze perceptie van onze kinderen aangetast door onze eigen projecties. We kunnen zelfs merken dat we er onbedoeld over klagen of ze neerleggen op manieren waarvan we ons nauwelijks bewust zijn. Of we doen het tegenovergestelde en willen ze in een al te positief daglicht zien, door ze onbedoeld labels te geven, zoals de 'slimme' of de 'mooie'. Deze schijnbaar positieve labels kunnen ook destructief zijn, waardoor kinderen het gevoel krijgen dat ze alleen waardevol zijn als ze aan onze verwachtingen voldoen. Het is veel beter om te proberen om het definiëren van uitspraken te vermijden en in plaats daarvan nieuwsgierig te zijn naar wie ze zijn en hoe ze zich ontwikkelen, evenals ondersteunend voor wat hen interesseert en verlicht.

* Scheid uw ervaring van die van hen: Om onze kinderen duidelijk te zien, moeten we proberen naar ons eigen verleden te kijken. Hoe werden we behandeld in onze familie? Hoe werden we gezien? Op welke manieren worden we gedwongen deze patronen te herhalen? Op welke manieren zouden we deze patronen kunnen overcompenseren? Als we bijvoorbeeld in ons gezin als een last worden behandeld of als behoeftig worden gezien, zien we ons kind dan op dezelfde manier en voelen we ons buitengesloten door hun verzoeken? Of hebben we medelijden met ons kind, bang dat ze zich zullen voelen zoals wij ons voelden en overcompenseren door te veel voor hen te doen?

* Geniet ervan: Het omarmen van een vriendelijke en nieuwsgierige houding ten opzichte van onze kinderen is ongelooflijk waardevol. Nieuwe studies tonen aan dat genieten van onze kinderen misschien wel het belangrijkste is dat we voor hen kunnen doen. We zouden allemaal de tijd moeten nemen om onze kinderen ons aan het lachen te laten maken, te laten genieten van hun eigenaardigheden en hun unieke manieren om zichzelf te uiten te waarderen. Dit is iets anders dan onze kinderen op te bouwen en overdreven complimenten te geven. Het gaat erom onszelf toe te staan ​​er authentiek van te genieten, zodat ze het zelf kunnen voelen.

ONZE KINDEREN HELPEN ZICH VEILIG TE VOELEN:

Welke opvoedingsstijl we ook hebben, of we nu fulltime werken of thuis blijven, ons doel moet zijn om ons kind een veilige basis te bieden van waaruit het zich kan wagen. Onze kinderen een veilig gevoel geven, betekent dat we koestering, echte zorg, zorg, warmte en genegenheid moeten bieden. We moeten stabiel, betrouwbaar en consistent zijn in relatie tot hen. Het betekent echter niet dat we voor hen moeten overdrijven.

Als ouders zijn we een warm, liefdevol platform waar onze kinderen op een dag uit zullen voortkomen. We moeten ze uitrusten met hun eigen tools om zich veilig te voelen in de wereld. Dit betekent dat we onze kinderen de mogelijkheid geven om onafhankelijk te zijn en te ontdekken en zoveel mogelijk voor zichzelf te doen. Het betekent ook dat we onze eigen behoeften moeten vervullen, los van die van onze kinderen, zodat we hen die behoeften niet opleggen, waardoor ze zich onveilig of aanhankelijk naar ons kunnen gaan voelen. Het helpt onze kinderen ook om ons voorbeeld te volgen en ons te zien als complete, vervulde individuen met een rijk leven waar ze een belangrijk deel van uitmaken. Ze zijn echter niet ons hele leven op zich.

ONZE KINDEREN HELPEN ZICH KALMEREND TE VOELEN:

Om ervoor te zorgen dat onze kinderen zich gekalmeerd voelen, moeten we afstemmen op wanneer ze van streek zijn. We moeten ernaar streven om troost en ondersteuning te bieden die een weerspiegeling is van wat ze doormaken. We kunnen ze eruit halen en luisteren naar wat ze ervaren, hun gedachten en gevoelens naar hen terugkaatsen, zodat ze zich begrepen voelen.

Als onze kinderen pijn hebben, moeten we proberen mededogen te ontwikkelen. We moeten echter vermijden om op hen te projecteren op basis van onze eigen ervaringen uit het verleden. We maken vaak de fout te denken dat ons kind zich hetzelfde voelt als als kinderen, en we moeten bedenken dat ze een uniek individu zijn en hun eigen ervaringen en reacties hebben. We moeten ons ertegen verzetten medelijden met hen te hebben of toe te geven aan hen om te proberen eventuele verontrustende gevoelens waarmee ze worstelen te verlichten. In plaats daarvan zouden we hen moeten helpen het vermogen te ontwikkelen om verontrustende emoties te tolereren en hen gezonde kopieerstrategieën aan te leren om hun sterke reacties te beheersen, waardoor ze de tools krijgen om veerkrachtig om te gaan met de vele uitdagingen van het leven.

Het belangrijkste dat we voor het welzijn van onze kinderen kunnen doen, is de kwaliteiten te belichamen die hen in staat zullen stellen een veilige gehechtheid aan ons te ontwikkelen. Wanneer we proberen onze kinderen de basis te geven voor een veilige gehechtheid, zullen we ongetwijfeld merken dat sommige van deze taken een uitdaging voor ons zijn. Dit kan zijn gebaseerd op onopgeloste problemen uit ons verleden. We hebben misschien geen veilige gehechtheid ervaren met onze eigen vroege verzorgers, waardoor we onzeker zijn. Daarom moeten we ernaar streven meer innerlijke zekerheid te ontwikkelen, zodat we onze eigen kinderen zo goed mogelijk kunnen opvoeden.

Om dit te bereiken, moeten we pijnlijke ervaringen uit onze eigen geschiedenis oplossen die waarschijnlijk door ons kind zullen worden veroorzaakt. Voor sommigen van ons kan het alleen al pijnlijk zijn om de liefde van ons kind te accepteren, omdat het onopgeloste emoties oproept over het niet geliefd voelen in onze eigen jeugd. Het huilen van ons kind kan overweldigend zijn omdat het de oude pijn van ons weerspiegelt. Het scheiden van onze primaire reacties van de ervaring van ons kind is een manier om een ​​zwaar gewicht van hun schouders te tillen. Het kan ons helpen om meer afgestemd te zijn op hun ervaring en voor hen te zijn wanneer ze ons nodig hebben.