ZELFBESCHADIGEND GEDRAG BEGRIJPEN: GENEZING MET ZELFZORG EN MEDEDOGEN

De uitdrukking 'zelfbeschadigend gedrag' kan beelden oproepen van onrustige tieners met snijwonden aan hun armen. Maar zelfverwonding kan voorkomen bij mensen van elke leeftijd, bij kinderen, adolescenten en volwassenen, zowel mannen als vrouwen.

Mensen die zichzelf verwonden of snijden, zijn mensen die pijn hebben. Dat moeten we merken. Het belangrijkste is om de emotionele pijn op te merken - niet alleen de uiterlijke uitdrukking ervan - en de persoon die zelfbeschadigend gedrag gebruikt met begrip en mededogen te bekijken.

Prevalentie en statistieken

Nauwkeurige statistieken over zelfbeschadiging zijn moeilijk te vinden, omdat er zoveel niet wordt gerapporteerd. Schattingen lopen sterk uiteen; tussen 3% en 38% van de adolescenten en jongvolwassenen geeft aan zelfbeschadigend gedrag te vertonen, zegt de Toevluchtsoord , een behandelingsbron.

Wat is zelfbeschadigend gedrag?

Snijden is de meest erkende vorm van zelfverwonding. Maar zelfbeschadiging komt in vele vormen. Het is elk zelfbeschadigend gedrag dat schadelijk is, dat wordt gebruikt als een coping-vaardigheid. Enkele specifieke voorbeelden zijn:

Snijden
Met opzet botten breken
De huid doorboren met spelden of andere voorwerpen
Brandende of broeiende lichaamsdelen
Haar, vingernagels of stukjes huid eruit trekken
Met hoofd, handen, voeten, knieën of ledematen tegen harde oppervlakken bonzen
Zichzelf slaan of slaan

Het is normaal om een schok of ongeloof te voelen bij het zien van zelfbeschadigend gedrag. Het lijkt ongelooflijk voor degenen die niet zo'n emotionele pijn ervaren dat iemand een scheermes tegen hun arm kan nemen of zichzelf kan verbranden om met overweldigende emoties om te gaan.

Het is belangrijk om zelfbeschadiging te zien als een soort metacommunicatie rond iemands emotionele pijn - het gedrag heeft betekenis of waarde voor de persoon die het doet en die betekenis of begrip is zo belangrijk om op weg te gaan naar genezing.

Waarom mensen zelfbeschadigend gedrag gebruiken

Zelfbeschadigend gedrag is zowel een mechanisme voor zelfregulering als, voor sommige mensen, een mechanisme voor zelfbestraffing. Soms verwonden mensen de delen van zichzelf waar ze zich 'slecht' over voelen. Het is alsof die delen kunnen worden ‘gestraft’ om mensen te helpen zich minder te schamen of minder slecht over zichzelf te voelen.

Andere mensen zeggen dat ze zelfbeschadigend gedrag gebruiken als afleiding. Het doet pijn, en dat is de bedoeling. De fysieke pijn helpt een persoon om zich te distantiëren van de emotionele pijn die hun vermogen om ermee om te gaan overbelast en daarom het gevoel heeft dat ze meer emotioneel gereguleerd zijn.

Het gedrag kan ook de aandacht opeisen van mensen die om iemand geven die zichzelf schade toebrengt. Het is hartverscheurend om te zien hoe een geliefde dit gedrag gebruikt. Het kan verleidelijk zijn om ze te veroordelen of tegen ze te schreeuwen omdat ze handelen op een manier die voor anderen zinloos lijkt. Maar door alleen op het gedrag te focussen, wordt de diepere pijn niet begrepen. Wat belangrijk is, is het besef dat de persoon gewoon zijn best doet om het hoofd te bieden aan een wereld die angstaanjagend of overweldigend aanvoelt.

Afstemmen op het overweldigen onder het gedrag

Het kost tijd en intentie om je af te stemmen op de emotionele pijn van iemand die zichzelf schade toebrengt, in plaats van op het gedrag zelf. Schrijver James Hunt beschrijft hoe hij in het reine komt met zijn zoon Judes zelfbeschadigend gedrag nadat Jude de diagnose autisme kreeg.

Rond de leeftijd van 2 begon Jude instortingen te krijgen en sloeg met zijn knieën op de harde vloer of stampte met zijn voeten. Later zou hij zijn handen gebruiken, 'steeds op zijn armen, benen en voeten slaan tot ze rauw waren' en zelfs op zijn gezicht slaan en slaan.

'Ik zou er alles aan doen om hem te helpen ontspannen en te stoppen met zichzelf te slaan', legt Hunt uit. 'Ik ben boos op hem geworden, ik heb geschreeuwd, gehuild, gesmeekt om te stoppen.' Maar in de loop der jaren begon Hunt te accepteren dat autisme deel uitmaakte van Jude's leven, een deel van zijn worsteling met sensorische overbelasting.

Nu is Jude 7 en doet zichzelf minder vaak pijn. Zijn vader ziet zichzelf beter reageren als het gebeurt: 'Ik ben kalm en doe mijn best om de stress die hem op dit moment overweldigt te verminderen of weg te nemen. Ik weet wat de beste manier is om hem te helpen kalmeren. Ik ben meer afgestemd op wat een sensorische overbelasting voor hem kan veroorzaken en probeer zoveel mogelijk te voorkomen dat hij eraan wordt blootgesteld.'

Werken met de persoon die zichzelf schade toebrengt, en met hun dierbaren

Zelfbeschadiging behandelen betekent een medelevende, zelfzorgende houding aan het gedrag toevoegen.

De persoon gebruikt het gedrag om met angst of emotionele pijn om te gaan die buiten zijn of haar tolerantie voor emoties valt. Lichamelijke pijn is hun manier geworden om emotionele pijn te kalmeren; ofwel overweldigende hyper-opwinding of verdovende hypo-opwinding, die onveilig en onstabiel aanvoelt.

In therapie is stabilisatie ons eerste doel. We hebben een compassievolle, begripvolle relatie opgezet die hun emotionele pijn erkent en hen verzekert dat ze niet de enigen zijn die ermee geconfronteerd worden. Ze kunnen er zeker van zijn dat ze er niet voor veroordeeld of beschaamd zullen worden.

In therapie werken we aan aarding, of stabilisatie door het bewustzijn terug te brengen naar het huidige moment en het lichaam waarin ze leven. Als therapeut kan ik verschillende benaderingen gebruiken om de cliënt te helpen zich meer geaard te voelen in het heden. We kunnen bijvoorbeeld verbale gebruiken, zoals het opmerken van dingen in de kamer die correleren met de zintuigen, zoals wat je hoort, ziet, ruikt, enz.

Soms gebruik ik meer fysieke of sensomotorische/somatische oefeningen, zoals een kussen heen en weer gooien om een cliënt te helpen zijn bewustzijn terug te brengen naar het huidige moment als ze getriggerd worden of dissociëren. Ik kan de cliënt vragen om te praten over wat er voor hem aan de hand is. Hoe merken ze dat ze bij mij in de kamer zijn? Hoe merken ze hun emoties op?

Lisa Ferentz' zelfzorgtechniek genaamd CARESS (voor alternatieve communicatie, het vrijgeven van endorfine en zelfverzachting) is een geweldig leermiddel om cliënten te helpen met zelfregulatie. Zie Meer bronnen hieronder voor meer informatie.

In latere fasen van de behandeling zullen we hun traumageschiedenis en de gevoelens die samenhangen met wat er is gebeurd tijdens ervaringen die tot ondraaglijke stress hebben geleid, verwerken. EEN trauma-geïnformeerd aanpak is hier zo belangrijk, om te voorkomen dat de cliënt opnieuw wordt getraumatiseerd. Trauma-geïnformeerde therapeuten weten dat het niet nodig is om alle details van hun trauma te benoemen voor genezing.

Maar in het begin is het van het grootste belang om de persoon te helpen zich veilig genoeg te voelen om naar zijn lichaam te gaan luisteren en open te staan voor het leren van manieren om zichzelf te kalmeren zonder zelfbeschadigend gedrag te gebruiken.

Het belang van zelfzorg bij herstel van zelfbeschadigend gedrag

In therapie leer ik zowel cliënten als naasten over het verzorgen van wonden die ontstaan door zelfverwonding. Wij begeleiden kinderen en jongeren bij het tonen van verwondingen aan een ouder of primaire verzorger. We helpen ouders of dierbaren hun geliefde te ondersteunen bij het behandelen van de verwonding, zodat deze goed geneest, en om te evalueren of snijwonden of wonden hechtingen of andere medische zorg nodig hebben.

Veiligheid betekent ook ervoor zorgen dat verwondingen niet besmet raken of dat mensen die zelfbeschadiging gebruiken niet onbedoeld hun leven in gevaar brengen. Zelfbeschadigend gedrag is meestal geen suïcidale daad. De rol van de naaste in de wondzorg stelt de persoon die zichzelf schade toebrengt in staat te ervaren wat hij voelt en zich verzorgd te voelen. Aandacht en begrip van een dierbare kan het risico op overlijden door een ongeval of ernstiger letsel helpen verminderen.

Compassie voor ouders en partners van mensen die zichzelf schade toebrengen

Therapie bij zelfbeschadigend gedrag betekent ook veel compassie hebben voor de ouders of partners. De ouders en dierbaren doen hun uiterste best om te helpen, maar ze weten niet altijd wat ze moeten doen.

Veel ouders en geliefden proberen hun eigen hyper-opgewekte angst te beheersen door alles en alles te verbergen dat de zelfbeschadigende persoon zou kunnen gebruiken. Het is normaal dat ze het uiterlijke mechanisme willen beheersen dat hun geliefde gebruikt om ermee om te gaan, vooral wanneer het levensgevaarlijk is. Veiligheid is natuurlijk het belangrijkste. Dat gezegd hebbende, willen we dierbaren helpen zich te concentreren op het helpen genezen van de onderliggende pijn.

Genezende gesprekken

Het is moeilijk om medelevend te zijn als je de worsteling van de persoon om zijn emoties te beheersen nog niet begrijpt. Toch is het mogelijk - en helend - om terug te keren naar een eerste reactie die de zaken misschien tijdelijk erger heeft gemaakt (bijv. 'Ben je gek? Wat heb je gedaan?').

Ouders en dierbaren kunnen het genezingsproces helpen door met nieuw medeleven terug te keren naar dat moment: 'Het spijt me zo dat ik verrast werd. Ik wil gewoon dat je weet dat ik van je hou en dat ik begrijp dat er iets met je aan de hand is.'

Als je van iemand houdt die zelfbeschadigend gedrag gebruikt, is het oké als je het de eerste keer niet goed doet. Je kunt genezing en herstel brengen door het alarm in jezelf op te merken en ervoor te zorgen dat het wordt gekalmeerd. Anderen laten zien hoe ze zichzelf op een gezonde manier kunnen kalmeren, is een geschenk, vooral wanneer hun emoties zo overweldigend zijn.

Zelfzorg helpt trauma-overlevenden te ontdekken hoe ze zichzelf kunnen kalmeren en gezondere relaties kunnen vinden. Verre van egoïstisch op een negatieve manier te zijn, helpt zelfzorg trauma-overlevenden om gedrag los te laten dat hen niet goed van pas komt, en deel te nemen aan het helen van zowel interne relaties met zichzelf als extern met anderen.

Na verloop van tijd kan de regulatie die ze ooit probeerden te vinden door zelfbeschadiging, ze nu vinden in gezonde verbindingen en goede zelfzorg.

Meer middelen

Project puntkomma , een beweging om hoop en een breder gesprek over zelfbeschadigend gedrag, zelfmoord, psychische aandoeningen en verslaving te brengen

Om liefde op haar armen te schrijven , een beweging die mensen ondersteunt die worstelen met zelfverwonding gerelateerde psychische problemen

Boeken

Zelfdestructief gedrag loslaten , door Lisa Ferentz, LCSW-C, DAPA, een werkboek voor mensen die worstelen met zelfbeschadigend gedrag en voor clinici

Zelfvernietigend gedrag behandelen bij overlevenden van een trauma, een gids voor clinici, door Lisa Ferentz, LCSW-C, DAPA

Lidwoord

Heb je zelfdestructief gedrag? Probeer dit in plaats daarvan , (over Lisa Ferentz's CARESS-techniek) door Sarah Staggs, LICSW, MPH