Mijn dochter is vorige maand getrouwd, wat: , om te gaan zitten om deze blog te schrijven , zette me aan het denken: welk advies zou kunnen? Ik bied haar (en haar partner) aan om een ​​langdurige relatie aan te gaan en getrouwd te zijn? Wat heb ik geleerd van de 40-plus jaar dat ik getrouwd ben? Wat heb ik geleerd van het bestuderen van psychologie en relaties en van andermans huwelijkservaringen? Mijn advies is zeker nederig, maar ik bied het aan met de oprechte wensen voor het gedeelde geluk van haar en haar partner in de komende jaren.

Allereerst wil ik erop wijzen dat we allemaal onrealistische verwachtingen van het huwelijk lijken te hebben. Deze worden gevoed door de vele geïdealiseerde beelden van liefde die ons omringen. Overal waar we kijken, daar zijn advertenties met koppels die elkaar bewonderend in de ogen staren. We zijn opgegroeid met romantische verhalen en films met een lang en gelukkig einde. Met alle glamoureuze beelden van de samenleving, is het moeilijk om niet aan te nemen dat dit is hoe liefde zou moeten zijn.

Bovendien kijken we vaak naar een romantische relatie om pijn en teleurstellingen te herstellen die uit onze kindertijd zijn overgebleven. We willen dat onze partner genoeg van ons houdt om onze oude wonden te helen of onze overgebleven leegte op te vullen. Vaak, in plaats van de pijn van onze onopgeloste wensen en verlangens onder ogen te zien en dan verder te gaan, brengen we ze in onze nieuwe relatie met de hoop ze daar op te lossen.

Ik zou haar aanraden te gaan inzien hoe deze verwachtingen een negatieve invloed kunnen hebben op haar huwelijkservaring. Geven ze haar het gevoel dat ze tekort schiet of in sommige opzichten niet meetelt? manier? Beïnvloeden ze haar om kritisch naar haar partner te kijken? Zorgen ze ervoor dat ze feitelijke intieme momenten en uitwisselingen tussen haar en haar partner over het hoofd ziet, omdat ze niet passen in een conventioneel model van hoe liefde eruit ziet?

Ik zou haar willen aanmoedigen om haar huwelijk te zien als een uniek partnerschap voor haar en haar partner. Idealiter zou ze, in plaats van zich te laten leiden door externe verwachtingen, de relatie met haar man ervaren als: een zeer persoonlijke onderneming gevormd door de onderscheidende kwaliteiten en waarden die ze allebei naar de vakbond brengen. Bij dit soort inspanningen is elke persoon kunnen gedijen als individu en groeien als partner.

Ik zou ook willen voorstellen dat ze allebei een aantal specifieke vaardigheden ontwikkelen die kunnen helpen bij persoonlijke ontwikkeling en bij het versterken van een relatie. Waaronder:

Een medelevende houding aannemen ten opzichte van uzelf en uw partner.

Volgens dr. Kristin Neff houdt zelfcompassie in 'openstaan ​​voor en bewogen worden door het eigen lijden, gevoelens van zorgzaamheid en vriendelijkheid voor zichzelf ervaren, begrip tonen, niet–veroordelende houding ten opzichte van iemands tekortkomingen en mislukkingen, en erkennen dat iemands ervaring deel uitmaakt van de algemene menselijke ervaring.' Zelfcompassie stelt ons in staat om met empathie naar onszelf te kijken, inclusief onze tekortkomingen. Het stelt ons in staat om deze empathie uit te breiden naar onze partner en om compassie voor hen te hebben in hun leven met hun worstelingen.

Meer informatie over zelfcompassiehier.

Je hechtingsstijl leren kennen.

Hechtingstheoretici hebben de dynamiek bestudeerd in langdurige interpersoonlijke relaties, zowel die gevormd in de vroege kinderjaren als in de volwassenheid. Ze hebben de verschillende manieren gezien waarop kinderen emotionele en fysieke gehechtheid aan hun belangrijkste verzorgers aangaan. Ze hebben ontdekt dat vroege hechtingspatronen relatief onveranderd doorgaan in de volwassenheid en grotendeels de specifieke stijl van een persoon om in nieuwe relaties om te gaan bepalen. Het begrijpen van de hechtingsstijl die we in onze kindertijd hebben ontwikkeld, zal ons helpen compassie te hebben voor alle aanpassingen die we toen hebben gemaakt. Als we de impact van die stijl in ons leven van vandaag herkennen, kunnen we zien op welke manieren het ons in onze huidige relatie beperkt.

Meer informatie over hechtingsstijlen hier .

Bewust worden van je kritische innerlijke stem en hoe deze je relatie beïnvloedt.

In meer of mindere mate hebben we allemaal een vijand van binnen, een deel van onszelf dat in ons hoofd opereert op vrijwel dezelfde manier als een kwaadwillende coach zou doen, ons bekritiseren en slecht advies geven. De kritische innerlijke stem ondersteunt niet ons liefhebbende, kwetsbare zelf, maar eerder onze destructieve houding en gedrag. Het becommentarieert ons leven negatief en veroordeelt onze acties; ons uit elkaar halen en ons zelfvertrouwen en zelfrespect vernietigen. Het ondermijnt onze romantische relaties door degenen van wie we houden te bekritiseren en ons neer te halen omdat we van hen houden.

Lees meer over hoe je kritische innerlijke stem liefde in de weg kan staan hier .

Uw individualiteit behouden en die van uw partner respecteren.

Naast het deel uitmaken van een koppel, is het belangrijk om een ​​sterk gevoel van onafhankelijkheid en autonomie en een goed ontwikkeld standpunt te behouden. Met dit voortdurende doel kunnen we zowel onze unieke eigenschappen blijven cultiveren en versterken als de activiteiten nastreven die onze interesses en idealen weerspiegelen. Dit kan alleen als wij ook respecteer de individualiteit van onze partner. Dit betekent het stimuleren van hun unieke interesses en persoonlijke doelen, onafhankelijk van de onze. Gevoelig zijn voor hun wensen, verlangens en gevoelens, en plaatsen net zoveel waarde voor hen als voor onszelf. Dit soort interesse in en gevoel voor onze partner is altruïstisch en gaat verder dan alle egoïstische of zelfzuchtige zorgen die we hebben. Wanneer we onze partner op deze diep empathische manier begrijpen, zijn we ons bewust van wat we gemeen hebben, maar we erkennen en waarderen ook onze verschillen.

Meer informatie over het behouden van de individualiteit van u en uw partner hier .

Aanscherpen van je communicatieve vaardigheden.

Een belangrijke richtlijn voor succesvolle communicatie is om een ​​gesprek niet te zien als een strijd die moet worden gewonnen. Het is noodzakelijk om de behoefte om gelijk te hebben op te geven. We hebben niets te bewijzen. Het uitwerken van dingen tussen leden van een paar kan rommelig zijn, en beide mensen zullen ongetwijfeld reacties hebben. We kunnen ons boos en gefrustreerd voelen, of iets wat onze partner zegt, kan ons provoceren. Maar door dit alles is het belangrijk om het feit te respecteren dat onze partner misschien iets te zeggen heeft dat de moeite waard is om naar te luisteren en over na te denken.

Meer informatie over communicatieve vaardigheden hier .

Een van de grootste uitdagingen is om te leren omgaan met woede, zodat het geen destructieve impact op onze relatie heeft. Dit geldt zowel voor het uiten van onze eigen woede als voor het horen en reageren op de woede van onze partner. Woede is een natuurlijk onderdeel van het dagelijks leven, hoe emotioneel volwassen of psychologisch ontwikkeld iemand ook is. Er zijn twee fundamentele richtlijnen voor het omgaan met woede: ten eerste, boos gevoelens doe niemand pijn. Het maakt niet uit hoe bizar, ze zijn acceptabel en zouden vrij moeten kunnen heersen in je bewustzijn. Ten tweede, deze zelfde vrijheid niet toepassen op uw acties - zelfs een sarcastische toon kan kwetsend zijn voor een ander, dus het is van het grootste belang om de macht te krijgen over hoe je je woede uit.

Meer informatie over omgaan met woede hier .

Tot slot wil ik mijn dochter eraan herinneren dat liefde meer is dan een zelfstandig naamwoord; het is ook een actief werkwoord. Het is belangrijk om liefdevolle acties te ondernemen. De handelen van liefhebben geeft meer voldoening voor zowel de minnaar als de geliefde dan de meer passieve staat van zijn in liefde, die gemakkelijk kan oplossen in een innerlijke fantasie met weinig persoonlijke interactie. In zo'n vacuüm kan geen relatie bestaan. De daad van liefhebben omvat verschillende soorten tastbaar gedrag, zoals het bieden van emotionele en fysieke genegenheid, het uiten van tederheid en gevoeligheid voor de behoeften van uw partner, het delen van activiteiten en interesses, het onderhouden van een eerlijke uitwisseling van persoonlijke gedachten en gevoelens, het behouden van gevoel voor humor, en alle andere aantal andere acties waardoor een paar het leven vollediger kan delen en, indien mogelijk, elkaars last kan verlichten.

Dit zijn de adviezen die ik mijn dochter moet geven om haar te ondersteunen bij het levend en vitaal houden van deze meest intieme relatie... zo lang als ze allebei zullen leven.