De meesten van ons streven ernaar om liefde te vinden. Het is zonder twijfel een van de belangrijkste doelen van ons leven. Vanwege deze bijna universele waarheid is het niet altijd gemakkelijk voor mensen om te begrijpen dat de meesten van ons ook boos zijn op liefde. Het is vaak zo dat, hoe lang we ook zoeken of hoeveel we er ook naar hebben verlangd, als we eenmaal verliefd worden, we worden uitgedaagd op manieren die angst, woede en vermijding oproepen. Op zulke momenten vinden we manieren om de mensen die het dichtst bij ons staan ​​weg te duwen om afstand te creëren en om onszelf te bevrijden van de inherente lasten van verliefdheid.

Lasten, in het geval van liefde en relaties, kunnen verwijzen naar de pijnlijke realiteit van wat het betekent om voor iemand te zorgen en hem op zijn beurt voor ons te laten zorgen. Gewaardeerd worden door een geliefde daagt onze reeds bestaande negatieve opvattingen over onszelf uit. We moeten onze angst erkennen over het verliezen van een identiteit die we ons hele leven hebben geaccepteerd. Bovendien, als we iemand gaan waarderen, moeten we onze angst onder ogen zien om iemand te verliezen die nu veel voor ons betekent. Verliefd zijn maakt ons leven een stuk zinvoller en daarom zowel beangstigend als pijnlijk. Onze neiging om boos te worden over liefde die op ons gericht is, is een verdediging die we allemaal ontwikkelen als reactie op deze diepgeworteldeangst voor intimiteit.

Lees overAngst voor intimiteit begrijpen

Hoe komt onze woede jegens liefde tot uiting?

Relaties lopen vaak stuk. Het komt vaak voor dat mensen die ooit onafscheidelijk waren, uit elkaar gaan en elkaar nooit meer zien. Zoveel koppels veranderen van waanzinnig verliefd in gek van walging, en alle partijen vragen zich af wat er is gebeurd. Wat dreef hen uit elkaar? Deze verschuiving van liefde begint vaak met onze angst voor intimiteit, wat ertoe leidt dat we ons gaan gedragen tegenover onze dierbaren.

Ten eerste kunnen het subtiele dingen zijn: minder oogcontact, minder daden van fysieke genegenheid, een lichte weerstand tegen het delen van activiteiten waar we ooit allebei van genoten, een toename van kritische observaties, verlaagde niveaus van passie, een langzame afbraak van respect voor elkaars onafhankelijkheid en grenzen. Wanneer we deze patronen van woede jegens onze partner uiten, zijn we vaak echt boos op de liefde zelf. Als onze partner ons met vriendelijke ogen aankijkt, kan dat op onze zenuwen gaan werken. Als hij of zij naar onze hand reikt, is de kans groter dat we ons terugtrekken. Dit zijn daden van vriendelijkheid, intimiteit en genegenheid, maar we beginnen terug te deinzen en reageren alsof we erdoor worden afgestoten.

Uiteindelijk zullen deze patronen steeds schadelijker worden. Naarmate we dichterbij een relatie komen, voelen we ons eigenlijk meer bedreigd en daarom bozer omdat we geliefd zijn. We kunnen het 'een tandje lager zetten' door de dynamiek van passie en liefde te vervangen door gebruikelijke manieren van omgaan. We kunnen in een meer afgestompte routine vervallen en de activiteiten vermijden die we ooit met onze partner deelden en die ons uitdaagden of opwinden. We kunnen echte liefde in de plaats stellen van wat psycholoog-arts conceptualiseert als een 'Fantasie Bond,' een illusie van verbinding die we vormen op basis van onzeverdedigingen.Wanneer we in deze illusie vervallen, vallen we vaak uit liefde. We vervangen vorm boven substantie, interageren als een enkele eenheid, in plaats van elkaar te bewonderen als twee afzonderlijke individuen.

Lees overDe Fantasie Bond

Onze weerstand tegen liefde manifesteert zich vaak in de vorm van een fantasieband. Een stel dat het slachtoffer wordt van hun angst voor intimiteit en zijn toevlucht neemt tot fantasierijke omgangsvormen, zal al snel merken dat de relatie voor hun ogen afbrokkelt. Ze zullen zichzelf gaan verliezen in de relatie, zich bewaakt en boos voelen, in plaats van aangetrokken en kwetsbaar. Uiteindelijk zullen ze minachting voelen voor een partner die ze ooit aanbaden.

Waarom zijn we boos over liefde die op ons gericht is?

Zoals Dr. Firestone in zijn blog schreef: 'Je wilt niet wat je zegt dat je wilt,,De meesten van ons beweren dat we een liefhebbende partner willen vinden, maar de ervaring van echte liefde verstoort liefdesfantasieën die sinds de vroege kinderjaren als overlevingsmechanisme hebben gediend.' Deze 'overlevingsmechanismen' verwijzen naar de afweer die we hebben gevormd als reactie op ongewenste omstandigheden in ons vroege leven. In zijn boek, Angst voor intimiteit , Dr. Firestone illustreert dit punt door te schrijven: 'Als mensen in hun vroegste relaties gekwetst zijn, zijn ze bang om opnieuw gekwetst te worden en aarzelen ze nog een kans om geliefd te worden. Ze gebruiken afstandelijk gedrag om hun psychologisch evenwicht te bewaren.'

Onze vroege relatie-ervaringen hebben een grote invloed op de manier waarop we ons verhouden in onze volwassen relaties. Als we bijvoorbeeld als kinderen zijn afgewezen of afgewezen, kunnen we ons als volwassenen onzeker voelen. We kunnen partners zoeken die ons het gevoel geven dat we ons vertrouwd leeg en alleen voelen, of we kunnen mensen kiezen die aanmatigend zijn om te compenseren voor wat we voelden dat we misten. Hoe dan ook, we zullen een negatieve dynamiek creëren in plaats van nieuwe, gezonde manieren van omgaan met elkaar te zoeken. We doen dit, niet omdat we het willen, maar omdat we onbewust worden gedreven naar wat comfortabel of vertrouwd is.

Lees overHoe uw hechtingsstijl uw relaties beïnvloedt

Als we iemand kiezen die niet past bij de negatieve aspecten van ons verleden, gaan we ons vaak ongemakkelijk, achterdochtig, vragend of boos voelen. Wanneer we ons geliefd voelen door iemand, daagt het ons uit om onszelf in een nieuw licht te zien en te stoppen met onszelf te zien zoals we werden gezien in onze familie of kindertijd, waar we misschien een gebrek aan liefde of respect hebben gevoeld. Natuurlijk kan onze jeugd ook vol positieve, liefdevolle ervaringen zijn geweest, maar zelfs de beste ouders kunnen niet anticiperen op en reageren op alle behoeften van een kind. Onze ervaringen, zowel goede als slechte, zullen waarschijnlijk ons ​​zelfbeeld vormen en de manier waarop we ons voorstellen, en uiteindelijk vorm geven aan onze hechtste relaties.

Het doorbreken van onze zelfvernietigende patronen betekent dat we onszelf leren kennen - ons verleden leren begrijpen en hoe ze ons heden beïnvloeden. Op het eerste gezicht lijken onze gevoelens over liefde misschien positief en hoopvol, maar dieper van binnen zijn we misschien bang om bemind te worden. We kunnen soms boos zijn over liefde die we niet verwachten van de mensen die we het meest waarderen. Wanneer dit gebeurt, is het belangrijk om geduld met onszelf en zelfcompassie te hebben. We moeten ernaar streven onaangepast gedrag aan te pakken dat onze relatie zou schaden of afstand zou scheppen tussen ons en onze partner. We moeten ons bewust zijn van de keren dat we liefde wegduwen en nadenken over waarom deze momenten ons ongemakkelijk maken. Hoe sluiten ze aan bij ons verleden?

Door onszelf te leren kennen, openen we ons vermogen om liefde te ervaren. We kunnen minder boos worden op liefde die naar ons wordt geuit. Zelfs als we merken dat we boos zijn op de liefde van onze partner, kunnen we kiezen hoe we handelen, zodat we dichterbij komen, in plaats van onszelf toe te staan ​​te handelen op manieren die een waardige relatie zouden saboteren.