Ik heb besloten om geen goede voornemens voor het nieuwe jaar te maken. Dit is daar gewoon niet het jaar voor.

Er worden veel suggesties gedaan voor constructieve manieren om het komende jaar aan te pakken. Er zijn de traditionele resoluties voor zelfverbetering. Dan is er zachter advies dat zich richt op dankbaarheid en zelfcompassie. Maar ik ga ze allemaal negeren. Ze zijn goed bedoeld. Ze willen me inspireren en motiveren om mijn leven beter te maken, maar dat is niet wat ik nu nodig heb. Ik heb een pauze nodig!

Ik moet mijn hersenen een pauze geven. Normaal gesproken speelt het 'denkende brein', dat het oplossen van problemen, organisatie, emotionele regulatie, kritisch denken en besluitvorming beheert, een dominante rol in ons leven. Het is het deel van de hersenen dat logischer lijkt dan emotioneel. Het denkende brein neemt een situatie of informatie op en gebruikt zijn executieve functies om een ​​goed doordachte reactie of actie te produceren.

In tijden van crisis, chaos of trauma (ahum - zoals een pandemie) reageert het overlevingsbrein instinctief met vluchten, vechten of bevriezen. Het is alsof er niet genoeg tijd is voor het denkende brein om de informatie te verwerken en tot een reactie te komen, dus het brein remt die functies en het overlevingsbrein treedt in werking, reageert snel en impulsief om zelfbehoud te behouden. Gedurende de laatste twee jaar , Ik denk dat we allemaal te veel tijd in de overlevingsmodus hebben doorgebracht.

De meesten van ons lijden aan enkele van de effecten die dit op een persoon kan hebben. We hebben misschien een 'nevelig brein' en hebben we geen focus - we vinden het misschien moeilijker om een ​​activiteit af te maken. Er kunnen veranderingen in ons geheugen zijn - we kunnen het moeilijker hebben om dingen te onthouden die gedurende de dag zijn gebeurd. We kunnen last hebben van vermoeidheid in zowel lichaam als geest. We kunnen merken dat we emotioneler reageren dan normaal. We verwaarlozen misschien basisbehoeften zoals onze tanden poetsen, sporten of ons huis schoonmaken. We handelen misschien meer impulsief - overmatig uitgeven, meer eten, activiteiten ondernemen die niet gezond voor ons zijn.

Ons denkende brein heeft een pauze nodig van overuren om alle verschillende informatie te verwerken waarmee we de afgelopen jaren zijn geconfronteerd. En ons overlevingsbrein heeft een pauze nodig van in een staat van vluchten, vechten of bevriezen als reactie op de angst en bezorgdheid die door deze pandemie wordt veroorzaakt. Ons leven is verstoord door veranderingen in routines, verstoring van werk- en schoolschema's, financiële onzekerheid, verbroken verbinding met vrienden en familie en verlies van dierbaren.

Reflecterend

Dus ik ga de tijd nemen die ik normaal gesproken opzij zet om na te denken over het afgelopen jaar en plannen te maken voor het nieuwe, en in plaats daarvan ga ik helemaal nergens aan denken. Ik zal mijn verstand niet gebruiken om iets te plannen of iets te herzien. Ik zal niet proberen te bedenken waar ik dankbaar voor ben. Ik ga niet proberen te mediteren of te ademen of aardig voor mezelf te zijn. Dat ga ik niet doen proberen iets doen.

Mijn doel is om mijn hersenen uit te schakelen. Ik zal genieten van mijn lichaam en het bewegen op een manier die voor mij goed voelt. Ik zal genieten van vriendschap, contact zoeken met een vriend en een lach of zelfs een huilbui delen. Ik zal genoeg slapen, genoeg eten, nieuwe kleren aantrekken in de ochtend. Ik zal eenvoudige dingen ontdekken die me gelukkig maken en ik zal ze doen.

In plaats van resoluties te creëren die meer verwachtingen en druk voor mij creëren, neem ik dit jaar een broodnodige pauze. Voor nu hoef ik niet alles uit te zoeken en alles te laten werken. Voor nu is gewoon in mijn vel zitten voldoende. Want op dit moment is het genoeg om dichtbij te zijn met degenen die ik kan zijn. Want op dit moment is het genoeg om plezier te vinden waar het zich ook kan voordoen. Zoals Mary Poppins zei toen ze Sir Thomas Malory citeerde: 'Genoeg is zo goed als een feestmaal.' En ik ga ervan genieten.