Veel ouders worstelen met herhaalde conflicten met hun kinderen. Het ene moment kan gaan over het maken van huiswerk, en het volgende kan gaan over het oprapen van kleding van de vloer of het opstaan ​​van de computer. Terwijl het onderwerp verandert, zijn de worstelingen hetzelfde. Simpel gezegd, het onderwerp is veranderd, maar het proces herhaalt zich. Je kind wordt gevraagd iets te doen wat het niet wil doen, en het duwt terug. Dit is wat ik 'Whack-a-mole' noem.

Het leven zit vol met dingen die we niet willen doen, en het is essentieel dat je kind leert hoe het ze toch moet doen. Dit is een cruciaal onderdeel van groei en ontwikkeling. We willen dat onze kinderen het hoofd kunnen bieden, moed ontwikkelen, veerkracht opbouwen en uitzoeken hoe ze dingen kunnen doen die saai, moeilijk of niet hun voorkeur zijn. Dit kan een hele opgave zijn. Het is misschien gemakkelijker om door een moeilijke periode heen te komen door te corrigeren of te straffen, maar deze aanpak verhindert de volgende aflevering niet.

In plaats van te worden opgeslokt door het onmiddellijke probleem, is het belangrijk om je perspectief te verbreden om na te gaan wat deze moeilijke momenten veroorzaakt. Immers, als uw kind het beter zou kunnen, zouden ze dat doen! Boos, gefrustreerd en in conflict zijn met hun ouders is waarschijnlijk niet de eerste keuze van uw kind voor hoe ze hun tijd willen doorbrengen. In plaats van door te gaan met deze cyclus, moet er iets veranderen.

In werkelijkheid delen de moeilijkheden rond klusjes, huiswerk of ander 'niet-conform' gedrag dezelfde onderliggende uitdaging: het voldoende begrijpen en beheersen van emoties om erachter te komen hoe moeilijke of ongewenste dingen moeten worden gedaan. Wanneer uw aandacht en inspanningen zijn gericht op de moeilijkheid die voorhanden is om het voor elkaar te krijgen en door te gaan met uw dag, neemt u ongewild deel aan een spelletje 'Whack-a-Mole'. Je denkt misschien dat het leed/conflict of het drama zelf je kind zal leren om het 'niet nog een keer te doen' of als je een straf uitdeelt als gevolg van respectloos of onverantwoordelijk gedrag, zullen ze 'leren'.

De fout hier is dat hoewel het probleem lijkt op huiswerk, klusjes, doen wat van hem wordt gevraagd, enz., de echte uitdaging is dat uw kind niet genoeg zelfbewust is om zijn emoties voldoende te reguleren om effectief problemen op te lossen en ze hebben jouw hulp nodig om erachter te komen. Van het ene conflict naar het andere gaan, leert hen niet hoe ze de volgende situatie beter kunnen benaderen.

Zelfbewustzijn, emotionele regulatie en emotionele intelligentie groeien niet op het moment van een crisis. Ze worden niet gekweekt in de context van conflict, defensiviteit, straf of schreeuwen. Ze worden ook niet gekweekt door te redden of gewoon van de ene naar de andere te gaan. Wanneer er zich uitdagingen voordoen, kunnen deze momenten eerder worden gezien als kansen om te ontdekken waar de storing is opgetreden, zodat de uitdagingen kunnen worden geïdentificeerd en betere benaderingen kunnen worden onderzocht.

Wanneer u uw perspectief verschuift om te bedenken dat er een hiaat is in het begrip en beheer van uw kind van de energie en informatie van hun emoties, gaat er een nieuwe deur open voor het omgaan met deze gevechten. Voor de meeste ouders is het echter waarschijnlijk dat je geen expliciete les hebt gehad over hoe emotieregulatie kan worden ontwikkeld. Je bent je waarschijnlijk niet eens bewust van hoe je het beheert. Groeiende emotionele regulatie komt voort uit een bewustzijn van het zelf. Leren over jezelf is als het leren van een nieuwe vaardigheid. Het vereist begeleiding en aanmoediging.

Maak verbinding met je kind

Om deze verschuiving te maken, moet u als ouder eerst verbinding maken. Verbinden betekent een stapje terug doen en ruimte maken voor nieuwsgierigheid en vervolgens respectvol verkennen. Om hiervoor het toneel te vormen, moet uw kind zich veilig en kalm voelen en erop vertrouwen dat u aan zijn kant staat. Deze houding opent de deur naar leren en verschuift de dynamiek van jou als de slechterik die je kind wil vermijden, naar de ondersteunende figuur die je wilt zijn en zij willen dat je bent.

Help uw kind te ontdekken

Als er verbinding is, kunt u uw kind helpen zijn ervaring te verkennen. Door de uitdaging waarmee ze worden geconfronteerd uit elkaar te halen, kunnen ze meer over zichzelf leren. Er zijn veel dingen die ze over zichzelf kunnen ontdekken, waaronder hun kwetsbaarheden, gedachten/intenties, herinneringen, interpretaties, driften, emoties en lichamelijke gewaarwordingen en hoe dit alles bijdraagt ​​aan de onaangename en problematische resultaten die ze krijgen.

Om uw kind te ondersteunen bij het leren reflecteren op en het vergroten van het vermogen om zichzelf beter te managen, begint u samen vragen te onderzoeken als: Denkt u dat u honger of moe was, waardoor het moeilijker wordt om het te managen? Hoe zag je de situatie/uitdaging? Welke emoties had je? Was je je bewust van hoe je lichaam aanvoelde toen dat gebeurde? Hoe ging het voor jou toen je die aanpak volgde? Deze vragen helpen uw kind om zelfbewustzijn te ontwikkelen, en het zal u helpen te erkennen dat hun strijd vanuit hun perspectief zinvol is, u beiden samen op een nieuw pad.

Zoek een pad voorwaarts

Van hieruit kunt u samen nadenken over hoe u in de toekomst kunt managen om een ​​beter resultaat te krijgen. Naarmate vragen worden verkend, komen er verschillende opties voor beheer naar voren. Als er een uitdaging is met slapen of eten, kan dat in beeld komen als een plek waar uw kind kan nadenken over zijn bedtijd of eetgewoonten. Als de moeilijkheid voortkomt uit verkeerde interpretaties, misverstanden, herinneringen, oordelen of gebrek aan perspectief, kan je gesprek andere manieren introduceren om over de situatie na te denken.

Wanneer het een emotie is die te snel te groot wordt, kunnen opties worden geïdentificeerd en geoefend, zoals een pauze nemen of koud water op hun gezicht doen om de intensiteit te verlagen. Het leren benoemen van de emotie is ook nuttig om de moeilijkheden te begrijpen. Over het algemeen geeft het in twijfel trekken van een ongelukkige uitkomst meestal de motivatie om iets anders te oefenen, zodat dingen de volgende keer anders gaan. Dit is hoe de 'Whacka-Mole'-cyclus begint te verschuiven.

Net als iets nieuws leren, is dit een proces. Er zullen onderweg fouten worden gemaakt en deze fouten worden de volgende gelegenheid voor verbinding en reflectie. Dit is geen snelle oplossing. Emotioneel leren, reguleren en emotionele intelligentie worden in de loop van de tijd en door oefening ontwikkeld. Bedenk hoe uw kind leerde haar veters te strikken en leerde lezen. Deze vaardigheden werden expliciet aangeleerd. Ze werden opgedeeld in kleine stappen en wanneer er zich uitdagingen voordeden, werden verschillende benaderingen geïntroduceerd.

Dan is er oefenen, oefenen en oefenen totdat het gemakkelijk wordt. Hetzelfde geldt voor het opbouwen van emotionele regulatiecapaciteit. Er zijn een aantal eenvoudige regels die u moet volgen: u moet eerst contact maken met uw kind als uw kind uit de defensieve houding wil stappen. Dit betekent dat je je woede moet laten varen om een ​​veilig, nieuwsgierig en open gesprek te creëren. Zodra veiligheid en verbinding aanwezig zijn, kunt u uw kind helpen na te denken over wat zij ervaart. Deze reflectie stelt haar in staat om op te merken wat haar aanzet tot resistent, of ander 'niet-conform' of uitdagend gedrag. Zodra dit voor zowel u als uw kind onder de aandacht is gebracht, kunt u haar ondersteunen bij het uitstippelen van een betere weg voorwaarts. Ten slotte, terwijl je door dit proces gaat, kun je elke stap op je weg vieren. Het is belangrijk om water te geven wat je wilt laten groeien. Met deze stappen kun je verder gaan dan de oneindige en onaangename 'Whack-a-Mole' waarin jij en je kind zijn verzeild geraakt.