Als we klein zijn, worden onze behoeften uitgedrukt door onze sterke emoties. Een baby heeft niet het vermogen om eten te krijgen als het honger heeft, een dekentje als het koud is of een natte luier verschonen. In plaats daarvan maken ze ruzie! Ze verzamelen de stem van het 'gekke monster' om de aandacht te krijgen die ze nodig hebben, jagen en jammeren. Dit zorgt ervoor dat iemand naar zijn of haar behoeften komt kijken. Hoe luid het is en hoe lang het duurt, hangt af van de baby en van hoe de verzorger op de signalen reageert.

Naarmate de baby uitgroeit tot een peuter, mobiel wordt door te kruipen en dan te lopen, beginnen ze op hun eigen interesses te reageren. Als het mogelijk is voor hen om hun eigen doel te bereiken, kan het gedoe afnemen. Maar als je geconfronteerd wordt met een 'nee', kan de lichamelijke uiting van overweldigende gevoelens opduiken. Binnenin kunnen alle chemicaliën die de overlevingsbehoefte voeden, die vroeger aandacht kregen als het kind het koud had of honger had, binnen schieten als ze 'nee' zeiden. Hartslag, ademhaling en spieren spannen zich alsof dit een zaak van leven en dood is. Gedragsmatig kunnen schreeuwen, ruzie maken, bijten, schoppen, slaan, huilen, gooien optreden.

De behoefte om gehoord te worden en hulp te krijgen is levenslang, maar de volledige lichaamsreactie die zo goed werkte als een baby en jong kind moet evolueren. Naarmate de wereld van kansen en ervaringen zich uitbreidt, worden behoeften en verlangens complexer. Emoties die in beweging komen, moeten anders worden behandeld. 'Het is niet eerlijk', is een veel voorkomend refrein uit de kindertijd als een uiting van teleurstelling. Soms groeit het 'het is niet eerlijk', groeit en groeit, wordt groter en groter, voedt het gekke monster als een onrecht en wat zou kunnen voelen als rechtvaardige verontwaardiging. In de ogen van het kind is deze boosheid terecht, want 'het is niet eerlijk!' Ze hebben niet de macht om de wereld te veranderen zoals ze in het verleden hadden, anderen ertoe te brengen aan hun behoeften te voldoen en te reageren op hun nood. De gedachte 'het is niet eerlijk' 'Ik win nooit' 'Je laat me nooit...' voeden allemaal het gekke monster. Met elk van deze gedachten wordt het gekke monster bozer en worden de reacties luider, groter, sterker, heter en agressiever. Soms is de enige manier waarop het kind aan de overstuur kan denken, het gekke monster de schuld te geven: 'Ik deed het omdat ik gek was!'

Dus om het gekke monster te temmen, moeten we onze kinderen helpen het niet te voeden! Omdat het een volledige lichaamsreactie is, zijn er twee manieren om met het gekke monster te werken. Een manier is om het lichaam te kalmeren, het vuur uit zijn buik te halen door het effect van de overlevingschemicaliën om te keren, want 'het is niet eerlijk' is immers geen bedreiging voor het overleven. Onszelf kalmeren kan voor onze kinderen een voorbeeld zijn hoe ze het gekke monster niet moeten voeden. In plaats van te schreeuwen of te straffen, moeten we eerst even de tijd nemen om ons te concentreren op het vertragen van onze ademhaling. Deze stap kan het gevecht van ons gekke monster wegnemen en ons op zijn beurt helpen onze kinderen te begeleiden om hetzelfde te doen; neem even de tijd om adem te halen voordat er iets anders gebeurt.

De tweede manier is om de boodschap te horen, zodat vuur en woede kunnen worden omgezet in communicatie. Het doel is om onze kinderen te helpen hun behoeften, zorgen en emoties effectief te communiceren, zodat ze hun emotionele zelf kunnen begrijpen en leren navigeren in de wereld van anderen. We kunnen even nadenken hoe we 'Het is niet eerlijk' kunnen vertalen naar 'Ik vind het niet leuk!' 'Het is moeilijk' of 'Ik ben teleurgesteld.' Het is heel gemakkelijk voor ouders om te proberen 'de dingen eerlijk te maken', uit te leggen waarom dingen 'niet eerlijk' zijn of de overstuur van je kind af te wijzen omdat 'het leven niet eerlijk is'. Hoewel we een hekel hebben aan het zien van onze kinderen in nood, helpt geen van deze reacties je kind om te leren stoppen met het voeren van het gekke monster. Om uw kind te leren om te stoppen met het voeren van het gekke monster, kan een ouder hem helpen te erkennen dat het teleurstelling en verdriet is, aangezien de feiten niet passen bij hun wensen. Leren accepteren wat je niet kunt veranderen, is een belangrijke levensvaardigheid.

Het gekke monster is iets waar we allemaal mee te maken krijgen. Terwijl we de groei en ontwikkeling van onze kinderen ondersteunen, moet deze vitale levenskracht verschuiven van de ongebreidelde behoeften om te worden benut en omgezet in effectieve communicatie en actie. Het is begrijpelijk dat 'Het is niet eerlijk' ervoor zorgt dat het monster zijn lelijke kop opsteekt. Doorgaan met ruzie maken of reageren op de uitspraken alsof logica het gekke monster tegen de grond gaat aanpakken en worstelen, voedt het alleen maar. Overweeg in plaats daarvan de twee manieren om het monster te temmen - zijn energie verminderen door de ademhaling om te keren en zijn voedsel weg te nemen!