Leren van mijn studenten
Ter ere van het terug-naar-schoolseizoen is hier een verhaal van een PsychAlive-lezer over lessen die zijn geleerd als leraar op een basisschool. Als docent heb je gemakkelijk het gevoel dat je beter bent dan de kinderen die je lesgeeft. Het is gemakkelijk om te voelen dat je altijd weet wat juist is en hoe je met elke situatie het beste om kunt gaan, aangezien je superieur bent aan je studenten. Met andere woorden, het is gemakkelijk om de rol van leraar te spelen.
In mijn ervaring werkt die rol niet wanneer toegepast op kinderen. Ik heb geleerd dat, hoewel ik misschien ouder ben, meer ervaring heb en meer jaren onderwijs heb gehad, dat mij niet het voorrecht geeft om een intrinsiek beter persoon te zijn. De kinderen die ik lesgeef zijn net zo belangrijk als ik. Hun gedachten, gevoelens, angsten en vreugden zijn net zo waardevol als de mijne. Wat dat betreft zitten we allemaal in hetzelfde schuitje.
Toen ik dit leerde en de kinderen op een menselijk basisniveau benaderde, ontdekte ik dat we met wederzijds begrip met elkaar konden omgaan. Het rollenspel was weg. Ik ben nu in de gelukkige positie dat ik de kinderen die ik lesgeef, kan helpen om vooruit te komen in het leven, hen te helpen functioneren in onze samenleving en hopelijk te leren hoe ze zich moeten gedragen op een manier die hen in staat stelt zichzelf te respecteren.
Ik heb een kind dat al vier jaar gefascineerd is door dinosaurussen. Ik respecteer zijn kennis, die eerlijk gezegd op dit punt groter is dan de mijne. Ik weet niet alles, ben niet overal een expert in en leer soms samen met de kinderen die ik lesgeef. Dit zorgt voor een leuke uitwisseling tussen ons, een erkenning van elkaar en onze sterke en zwakke punten. Kunnen omgaan als een medemens - en niet in een rol - maakt lesgeven tot een plezierige en bevredigende onderneming voor mij.
– Ali Ironside
