Stel je dit voor: ik ben 18, ga studeren en woon 3.000 mijl van huis. Ik stop bij een muziekwinkel en speel wat met een van de keyboards daar. Het is leuk. Ik knoop een gesprek aan met een van de verkopers. Hij is aardig. Hij vraagt ​​of ik het keyboard wil kopen dat ik speel. Ik zeg hem dat ik dat onmogelijk kan, omdat het een goede $ 2000 buiten mijn bereik is. Hij stelt me ​​voor aan winkel tegoed . Een paar uur later installeer ik dit glorieuze toetsenbord in mijn slaapzaal.

Toen ik naar huis ging voor de winterstop, nam ik het toetsenbord mee. En kreeg bijna de klap van mijn leven toen mijn vader erachter kwam wat ik had gedaan: meer dan $ 100 per maand gedurende 24 maanden - en ik een student zonder baan. Hij dwong me een advertentie in de krant te zetten en ik had het geluk het toetsenbord te verkopen voor ongeveer wat ik er nog aan verschuldigd was.Adverteren

Je zou denken dat ik dan mijn lesje geleerd zou hebben, maar je hebt het mis.Een paar jaar later was ik van plan een jaar naar het buitenland te gaan, net klaar met studeren. Voor noodgevallen heb ik een beveiligde creditcard, een van die deals waarbij je $ 200 op een rekening zet en een kredietlimiet van $ 300 krijgt.

Dat was echt geen slechte zet - tijdens mijn jaar in Europa gaf het me veel zekerheid, en ik had met mijn moeder afgesproken om de minimumbetalingen van $ 10 te doen totdat ik terugkwam. En toen ik terugkwam, betaalde ik het af.Adverteren

Het probleem is dat ik het niet heb opgezegd nadat ik het had betaald, en al snel kreeg ik meer aanbiedingen voor betere creditcards. limiet van $ 1000. $ 2500 limiet. Gouden Kaart. Platina kaart. Ik woonde toen in New York en reisde veel en verdiende redelijk goed geld en voordat ik het wist had ik $ 20.000 aan creditcardschuld opgebouwd.

Toen werd ik ontslagen. En plotseling was de $ 500 per maand die ik aan minimumbetalingen betaalde niet haalbaar. Ik raakte achter. Toen viel ik werkelijk achter. Rekeningen werden geannuleerd, afgeschreven en naar incassobureaus gestuurd. Het was een troep.Adverteren

Ik heb jaren met die rotzooi gewerkt en om eerlijk te zijn ben ik er nog steeds mee bezig. Ik heb geen advies over schuldinvordering - het is een langzaam, pijnlijk, rommelig proces, en eerlijk gezegd ben ik er niet zo goed in. Een ding ik hebben goed worden in sinds mijn credit score kelderde is leven zonder krediet.

Het lijkt onmogelijk, in dit online tijdperk waarin contant geld steeds zeldzamer wordt, maar het is niet onmogelijk. In feite zijn er veel goede redenen om zonder krediet te leven:Adverteren

• Het dwingt je om binnen je mogelijkheden te leven. Toen ik laadpassen had, kon ik een grote aankoop altijd rationaliseren. $ 400? Dat is slechts $ 12 per maand! Twaalf dollar lijkt niet veel geld, toch? Of anders zou ik tegen mezelf zeggen dat ik het volgende maand zou afbetalen - en volgende maand waren er altijd dringende kosten die me ervan weerhielden mijn saldo af te betalen. Zonder krediet kan ik dat gewoon niet doen - er is niets te besteden als mijn bankrekeningsaldo nul bereikt. Er is geen manier om kosten naar de toekomst te duwen - ik kan alleen uitgeven wat ik heb, als ik het heb.
• Dingen kosten wat ze kosten. Die aankoop van $ 400 die ik net noemde? Rekening houdend met rente en jaarlijkse kosten, kan het gemakkelijk $ 1000, $ 2000 of zelfs meer kosten, waarbij slechts minimale maandelijkse betalingen worden gedaan. Deze kosten worden begraven in de som van de kosten - je betaalt een beetje af en rekent wat meer, betaalt een beetje af en rekent wat meer, en al snel heb je geen idee waar je voor betaalt of hoeveel je' betaal er weer voor. Zonder krediet loop ik de winkel binnen, betaal $ 400 contant, en dat is het: $ 400, punt uit. Of, vaker, ik niet doen betaal $ 400, omdat ik het niet kan betalen.
• Het dwingt je om je uitgaven te disciplineren. Als u $ 10.000 aan beschikbaar krediet heeft, kunt u zich gemakkelijk laten meeslepen. Leven zonder krediet betekent dat u elke aankoop, elke uitgave, afweegt tegen uw beschikbare contanten. $ 400 lijkt veel meer als het uit mijn maandelijkse salaris komt dan wanneer het uit een doorlopende kredietlijn komt met duizenden dollars te gaan voordat ik het maximale eruit haal. Als er iets is dat ik wil, moet ik ervoor werken - ofwel door een manier te vinden om de kosten te compenseren of door in de loop van de tijd te sparen totdat ik het kan betalen. Hoe dan ook, impulsuitgaven worden onmogelijk.
• U kunt niet in gebreke blijven met contant geld. Cash belt je niet op je werk, stuurt geen dreigbrieven en spoort je niet op via je referenties. U betaalt en dat is alles.

Mijn grootste spijt is dat ik me dit destijds niet allemaal realiseerde en dat ik geen stappen heb ondernomen om zonder krediet te leven terwijl het een keuze zou zijn geweest in plaats van een gedwongen ballingschap. Maar ik zou niet teruggaan; als ik morgen op de een of andere manier wakker zou worden met perfect krediet, zou ik nog steeds mijn kredietvrije levensstijl aanhouden , om de hierboven genoemde redenen.

Er zijn natuurlijk wat ongemakken. Als u op een dag een huis wilt kopen, wilt u waarschijnlijk wat kredietgeschiedenis hebben, hoewel records van tijdige betalingen van nutsvoorzieningen en huurbetalingen vaak voldoende zijn (hoewel wie weet hoe het veld voor hypotheekleningen eruit zal zien tegen de tijd dat de huidige kernsmelting werkt zichzelf uit?) Evenzo kan het kopen van een auto lastig zijn.Adverteren

Maar dat is het ongeveer. Tussen mijn bankpas en mijn PayPal-rekening heb ik geen problemen met online bestellen - PayPal biedt zelfs virtuele creditcards voor online bestellen. Evenzo kunt u bijna altijd een bankpas gebruiken om reisreserveringen te maken of voor verhuur (soms brengen ze een aanbetaling in rekening op uw rekening, die vervolgens wordt teruggestort wanneer u de laatste rekening betaalt, dus u moet zowel de aanbetaling als de de betaling).

Het is zes jaar geleden dat ik mijn laatste betaling op een doorlopende rekening heb gedaan, en tot op de dag van vandaag mis ik het niet. Ik merkte dat ik een paar keer tekort kwam, maar om eerlijk te zijn, een week of twee mijn broekriem aanhalen lijkt niet zo erg, naast het vooruitzicht om 20 jaar door te brengen met het betalen van het saldo op een creditcard . En hoewel ik vandaag mijn huis nog steeds op orde heb, zal ik over tien jaar in veel betere vorm zijn dan ik zou zijn als ik het nooit had verknald en nog steeds een zak vol plastic vasthield.