Hoewel de term 'liefdesverslaving' controversieel kan zijn onder professionals in de geestelijke gezondheidszorg, is het niet ongewoon om een ​​overweldigende of obsessieve dwang tot liefde of een geliefde te hebben. Liefdesverslavingen worden gevormd als een verdediging tegen psychologische pijn. Liefdesverslaafden hebben de fantasie om gered te worden door hun geliefde en geloven vaak dat deze ene persoon hen op de een of andere manier beter kan maken. Ze hebben een te hoge dunk van het voorwerp van hun genegenheid en een te lage dunk van zichzelf. Hierdoor stoppen liefdesverslaafden te veel tijd en energie in hun relaties, terwijl ze hun eigen welzijn, familie, vriendschappen en zelfs carrières verwaarlozen.

Dit artikel geeft antwoord op de volgende vragen:

• Is liefdesverslaving echt?
• Wat zijn de kenmerken van liefdesverslaving?
• Waarom ontstaan ​​liefdesverslavingen?
• Wat voor soort partners kiezen liefdesverslaafden?
• Wat is de cyclus van liefdesverslaving?
• Hoe kan iemand herstellen van een liefdesverslaving?

Zijn liefdesverslavingen echt?

Het is belangrijk op te merken dat 'liefdesverslaving' niet is geclassificeerd als een officiële diagnose. Veel professionals in de geestelijke gezondheidszorg hebben moeite met het koppelen van de aanduiding 'verslaving' aan wat wordt beschouwd als een passie-gerelateerd gedrag. De term 'liefdesverslaving' kan echter zeer nuttig zijn om specifieke problematische relatiepatronen en gedragingen te begrijpen. Het kan ook helpen om licht te werpen op hoe je een diepgewortelde psychologische dwang kunt doorbreken.

Liefdesverslaving heeft vergelijkbare kenmerken en cycli als andere verslavingen. Definities van verslaving variëren van smal tot breed. Verslaving kan worden gedefinieerd als:

• een fysieke of psychologische afhankelijkheid van een geestverruimende stof
• een hersenstoornis die wordt gekenmerkt door dwangmatige betrokkenheid bij het belonen van stimuli ondanks nadelige gevolgen
• een afhankelijkheid van of dwang tot een stof of gedrag

Liefdesverslaving is vergelijkbaar met andere verslavingen omdat het wordt gevormd als een verdediging tegen onopgeloste pijn. Net als andere verslavingen richt liefdesverslaving zich in toenemende mate op het object van de verslaving ten nadele van de liefdesverslaafde. De typische liefdesverslaafde verliest interesse in activiteiten buiten zijn verslaving. Bovendien zorgt de verslaving voor problemen bij familie en vrienden, ook op het werk. Wanneer de verslaving wordt onderbroken, zal de verslaafde een intense, emotionele terugtrekking voelen.

Antropoloog en TED-spreker, Helen Fisher stelt voor: 'dat liefdesverslaving net zo echt is als elke andere verslaving, in termen van gedragspatronen en hersenmechanismen.' Volgens Fisher drukken 'verdwaasde minnaars alle vier de basiskenmerken van verslaving uit: verlangen, tolerantie, terugtrekking en terugval.'

Wat zijn de kenmerken van een liefdesverslaving?

Liefdesverslaving wordt bepaald door een specifieke reeks kenmerken en gedragingen. Volgens Pia Melody , auteur van Facing Love Addiction, 'Misschien wel het belangrijkste kenmerk van liefdesverslaving is dat we te veel tijd en waarde toekennen aan een andere persoon.' Iemand met een liefdesverslaving richt zich bijna volledig op het object van hun verlangen. Deze, vaak obsessieve, focus begint een negatief effect te hebben op de rest van hun leven. Volgens Melody, 'verwaarlozen liefdesverslaafden om voor zichzelf te zorgen of zichzelf te waarderen terwijl ze een relatie hebben.'

Liefdesverslavingen brengen veel fantasie met zich mee. Zoals je later zult lezen, ontstaan ​​liefdesverslavingen als gevolg van pijnlijke jeugdervaringen. Daarom hebben liefdesverslaafden vaak de fantasie om gered te worden. Het is alsof de persoon naar wie ze verlangen de enige persoon in het hele universum is die de macht heeft om hun pijn weg te nemen, hen alles te geven waar ze naar verlangden en nooit hebben gekregen als kind, en hen een veilig, gewaardeerd en waardig gevoel te geven . Dit magische denken zorgt ervoor dat liefdesverslaafden zich vastklampen aan de relatie, zelfs als de relatie zelf gebrekkig is.

Vaak zijn deze relaties diep gebrekkig. Liefdesverslaafden hebben de neiging om partners te selecteren die bang zijn voor intimiteit en de relatie zullen verwaarlozen. Toch heeft de liefdesverslaafde een fantasie dat alles beter zal worden, dat hun partner zal veranderen en dat ze eindelijk de liefde en vervulling zullen krijgen waar ze zo wanhopig naar hunkeren.

Liefdesverslaafden zien grote rode vlaggen over het hoofd bij hun partners. Ze staan ​​vaak op gespannen voet met vrienden en familie die hen voortdurend aanmoedigen om iemand beter te vinden. Liefdesverslaafden willen niet iemand beter vinden; ze willen liever een betere versie ontdekken van de persoon met wie ze zijn. Bovendien hebben liefdesverslaafden vaak een laag zelfbeeld en geloven ze dat als ze zichzelf verbeteren (door af te vallen, karakterfouten te verwijderen, enz.), hun partner hen plotseling de relatie van hun dromen zal aanbieden. Deze fantasie wordt als een reddingslijn en houdt de relatie gaande.

Pia Mellody schrijft dat 'In plaats van volwassen intimiteit te ontwikkelen, proberen liefdesverslaafden te verstrengelen, samen te smelten, volledig verbonden te raken met hun partners.' Dit soort verstrikte intimiteit kan worden omschreven als een ' fantasie band '—een illusie van verbinding en nabijheid tussen twee mensen die in de plaats komt van gevoelens van echte liefde en intimiteit.

Waarom ontstaan ​​liefdesverslavingen?

De wortels van liefdesverslaving gaan terug tot de vroege kinderjaren. Een geschiedenis van verlating, verwaarlozing of ontoereikende of inconsistente opvoeding kan leiden tot liefdesverslaving. Net als andere verslavingen , is liefdesverslaving vaak het gevolg van onveilige hechtingspatronen.

Gehechtheidspatronen ontwikkelen zich tijdens de eerste 18 maanden van het leven als gevolg van hoe de primaire verzorger (meestal de moeder) omgaat met het kind. Om ervoor te zorgen dat het kind een veilige gehechtheid ontwikkelt, moet het zich VEILIG, GEZIEN en GEZOND voelen. De manier waarop de verzorger met zijn kind omgaat op momenten dat het kind van streek is of in nood verkeert, is van het allergrootste belang.

Een veilig gehecht kind zal zich consequent tot zijn ouder wenden voor troost en verbinding als het van streek is, gekalmeerd wordt, kalmeert en dan teruggaat naar wat het eerder aan het doen was. Onveilige gehechtheid ontstaat wanneer een ouder niet in staat is om hun kind consequent te kalmeren. In dit scenario wendt het overstuur kind zich tot zijn ouder voor troost en verbinding, maar ze worden genegeerd, of hun ouder is te angstig of afgeleid om hen goed te kalmeren, of ze worden uitgescholden of zelfs mishandeld omdat ze huilen en behoeften hebben. Hoe afgestemd de ouder op hun kind is in tijden van nood, vormt in de loop van de tijd een gehechtheidspatroon dat het kind volgt in hun volwassen relaties. U kunt meer te weten komen over verschillende gehechtheidspatronen hier .

De meeste liefdesverslaafden hadden een ouder, of ouders, die als kleine kinderen niet op hen waren afgestemd. Ze waren niet in staat om te voldoen aan de primaire behoeften van hun kind aan liefde, verbinding en bevestiging. Dit gebrek aan opvoeding door de ouders, of erger nog, afwijzing door de ouders, is buitengewoon pijnlijk voor een kind. Dus het kind, en later de volwassene, zoekt zijn toevlucht in een fantasie van liefde om de pijn te vermijden. therapeut Caroline Becker legt uit: 'Liefdesverslaving ontwikkelt zich wanneer de realiteit te pijnlijk is voor de bewuste geest om te beheersen en zo ontwikkelt zich een fantasieversie van een geliefde en van het leven met die persoon.'

Volgens Caroline Becker: 'Het gedrag van de liefdesverslaafde komt van een onbewuste plaats van pijn als gevolg van trauma door misbruik (emotioneel, fysiek of seksueel) en/of verwaarlozing die zich vroeg in het leven heeft voorgedaan. Door op iemand anders te focussen, wordt de pijn van trauma en/of verwaarlozing vermeden en blijft het bewusteloos.' Dit is de reden waarom de behoeften van een liefdesverslaafde in volwassen relaties zo enorm zijn; het is omdat ze elkaar niet hebben ontmoet toen ze een kind waren.

Wat voor soort partners kiezen liefdesverslaafden?

Als het gaat om liefdesverslaving, zijn er twee nodig voor de tango. Een liefdesverslaafde zal (onbewust) op zoek gaan naar een partner die intimiteit vermijdt. Pia Mellody noemt deze partners 'liefdesvermijders'. Volgens Mellody zijn 'Liefdesvermijders bewust (en enorm) bang voor intimiteit omdat ze geloven dat ze erdoor leeggezogen, opgeslokt en gecontroleerd zullen worden.' Vaak waren deze mensen uitgeput, opgeslokt of beheerst door de emoties en behoeften van anderen toen ze nog kleine kinderen waren.

Vermijding manifesteert zich vaak niet in het allereerste begin van een relatie. De 'Love Avoidant' is misschien degene die in eerste instantie sterk overkomt en de vrijage doet. Naarmate de relatie vordert, wordt hun angst voor intimiteit echter groter en beginnen ze hun partner weg te duwen. In haar boek Facing Love Addiction schetst Mellody drie manieren waarop 'Love Avoidants' intimiteit doorgaans vermijden:

1. De intensiteit binnen de relatie beperken door meer intensiteit te creëren in activiteiten (vaak verslavingen) buiten de relatie.
2. Vermijden om echt gekend te worden door hun partner om zichzelf te beschermen tegen gecontroleerd of opgeslokt te worden door de andere persoon.
3. Intiem contact met hun partner beperken door middel van verschillende afstandstechnieken.

In wezen voelen liefdesverslaafden zich aangetrokken tot mensen die niet in staat zijn om aan hun behoeften te voldoen. Hoewel liefdesverslaafden het gevoel hebben dat ze meer dan wat ook ter wereld een hechte relatie willen, kiezen ze onbewust voor partners die nabijheid koste wat kost vermijden. Deze relatiedynamiek creëert een giftige cyclus die (hoewel zeer pijnlijk) de liefdesverslaafde afleidt van het focussen op de onopgeloste pijn van hun vroege jeugd.

Wat is de cyclus van liefdesverslavingen?

Liefdesverslavingen hebben de neiging om een ​​voorspelbare cyclus te volgen.

• In de beginfase van aantrekking voelen beide partners zich erg tot elkaar aangetrokken.
• Terwijl ze erbij betrokken raken, vormt de liefdesverslaafde een fantasie om gered te worden. Tegelijkertijd begint hun partner muren op te bouwen om echte intimiteit te vermijden.
• De liefdesverslaafde raakt gecharmeerd van een fantasie en is blind voor echte gebreken in de relatie en hun partner. De relatie wordt het centrum van hun universum en ze beginnen er onophoudelijk over na te denken. Ondertussen begint de vermijdende partner zich steeds meer terug te trekken. De behoeftigheid van hun partner voelen en onzekerheid leidt ertoe dat ze de relatie kwalijk nemen. Wanneer de vermijdende partner zich terugtrekt, wordt de verlatingsangst van de liefdesverslaafde getriggerd en klampen ze zich steviger vast.
• De liefdesverslaafde raakt gefrustreerd en overstuur. Hoeveel energie ze ook in de relatie stoppen, ze lijken het niet te laten werken. Ze proberen zichzelf te repareren, nog steeds vasthoudend aan de fantasie dat hun partner perfect is of 'gaat veranderen'. Op dit punt kan de vermijdende partner zich verder van de relatie distantiëren, mogelijk alcohol of drugs misbruiken of een affaire hebben.
• Uiteindelijk begint de liefdesverslaafde het slechte gedrag van hun partner te herkennen. Ze kunnen uithalen met emotionele uitbarstingen. Ze kunnen dwangmatig handelen.
• De liefdesverslaafde schaamt zich voor hun eigen slechte gedrag en verontschuldigt zich en keert opnieuw terug naar de fantasie dat alles goed zal komen.

Deze cyclus kan zich in de loop van één relatie vele malen herhalen. Als op enig moment de liefdesverslaafde partner de relatie beëindigt, kan de vermijdende partner plotseling een volledige 180 doen en vechten om de relatie terug te krijgen. Zodra de relatie echter weer opleeft, neemt de vertrouwde dynamiek het over.

Hoe kan iemand herstellen van liefdestoevoeging?

De eerste stap bij het herstellen van liefdesverslaving is het probleem te herkennen. Zoals het bestrijden van elke verslaving, kan het proces een uitdaging zijn. Gevoelens van terugtrekking kunnen optreden. Herstellende liefdesverslaafden kunnen te maken krijgen met onopgeloste kinderpijn. Met hulp kunnen mensen echter het patroon van liefdesverslaving doorbreken en echt bevredigende en hechte intieme relaties aangaan.

Veel mensen vinden hulp door deel te nemen aan een 12-stappenprogramma voor liefdesverslaving. Anonieme seks- en liefdesverslaafden (S.L.A.A) biedt wereldwijd bijeenkomsten aan.

Volgens Pia Mellody zijn er vier fasen van herstel van liefdesverslaving.

• De eerste stap is het aanpakken van andere verslavende processen, zoals alcoholisme, eetstoornis, enz.
• De tweede stap is om 'los te komen van het verslavende deel van het relatieproces'.
• De derde stap is het vinden van een therapeut, indien nodig, om te helpen omgaan met onopgeloste kinderpijn. Mellody legt uit: 'Mijn ervaring is dat de meeste mensen die als volwassene herstellen van giftige relaties, eerst therapeutische hulp nodig hebben met hun interne resten van onopgeloste en schadelijke gevoelens uit de kindertijd.'
• De vierde stap is om te werken aan de onderliggende co-afhankelijke symptomen.

Als een herstellende liefdesverslaafde momenteel geen relatie heeft, is het erg belangrijk dat ze goed letten op het type partner waartoe ze aangetrokken kunnen worden wanneer ze een nieuwe relatie aangaan. Anders kunnen ze dezelfde destructieve relatiedynamiek herhalen.

Pia Mellody biedt enkele nuttige dagboekoefeningen in haar boek Geconfronteerd met liefdesverslaving , met oefeningen over 'Uw verslaving erkennen', 'Uw symptomen onder ogen zien' en 'Uw beweging herkennen via de emotionele cyclus'.

Hoe meer liefdesverslaafden hun rol in deze verslaving beginnen te herkennen, verwoorden en begrijpen, hoe gemakkelijker het is om de cirkel te doorbreken. Door hun verleden te begrijpen en trauma's uit de kindertijd op te lossen, kunnen ze meer innerlijke zekerheid ontwikkelen. De eCourse kan daarbij een handig hulpmiddel zijn.