Hoewel het ongelooflijk waardevol is om verstandige beslissingen te nemen in werk en leven, wordt abstract denken enorm ondergewaardeerd.

Abstract denken verwijst naar ons vermogen om complexe concepten te begrijpen die niet direct afhankelijk zijn van onze fysieke zintuigen. Dergelijk denken is afhankelijk van ons vermogen om kaders en modellen vast te houden over hoe de wereld werkt. Het vermogen tot abstract denken is zo noodzakelijk voor onze steeds complexere en gedigitaliseerde wereld - waar onze fysieke zintuigen lang niet voldoende zijn om ons in de goede richting te leiden.

De sleutel tot abstract denken komt van metacognitie - ons vermogen om onze eigen mentale processen te begrijpen. Metacognitie belichaamt op zijn beurt de essentie van abstract denken, aangezien we onze mentale processen niet met onze zintuigen kunnen waarnemen. We moeten vertrouwen op abstracties - modellen van onze mentale processen - om te begrijpen hoe we ons voelen en denken.

Het cultiveren van onze metacognitie is een uitstekende manier om abstract denken te ontwikkelen.

Inhoudsopgave

1. Metacognitie ontwikkelen om abstract denken te versterken
   • Vechten, bevriezen of vluchten
   • Vechten of vluchten in het moderne leven
2. Opzettelijke metacognitie, opzettelijk abstract denken
   • We zijn niet helemaal rationele denkers
3. Wat als mijn darmen me hielpen om veel goede beslissingen te nemen?
4. Conclusie
5. Meer over helder denken

Metacognitie ontwikkelen om abstract denken te versterken

Heeft u ooit constructieve kritiek gekregen - goed of ruw - van uw baas, uw klant, uw collega of uw coach? Wat zei je gevoel dat je op dat moment moest doen? Zei het je om agressief te zijn en terug te schreeuwen? Misschien zei het je dat je moest neerknielen en je moest terugtrekken? Misschien duwde het je ertoe om la-la-la je vingers in je oren te steken, ik kan je niet horen.

Vechten, bevriezen of vluchten

Gedragswetenschappers noemen deze drie soorten reacties de vecht-, bevries- of vluchtreactie. Je hebt er misschien van gehoord als de reactie van de sabeltandtijger, wat betekent dat het systeem dat onze hersenen hebben ontwikkeld om met bedreigingen in onze voorouderlijke savanneomgeving om te gaan. Deze reactie komt voort uit de oudere delen van onze hersenen, zoals de amygdala, die zich vroeg in ons evolutionaire proces ontwikkelden.

Vechten, bevriezen of vluchten vormen een centraal onderdeel van een van de twee denksystemen die, ruwweg gezegd, onze mentale processen bepalen. Het is niet het oude Freudiaanse model van het id, het ego en het super-ego, dat door recent onderzoek is achtergelaten.Adverteren

Een van de belangrijkste wetenschappers op dit gebied is Daniel Kahneman, die de Nobelprijs won voor zijn onderzoek naar gedragseconomie. Hij noemt de twee denksystemen Systeem 1 en 2, maar ik denk dat het automatische pilootsysteem en het intentionele systeem deze systemen duidelijker beschrijven.

Het ontwikkelen van je metacognitie houdt in dat je deze twee systemen internaliseert in de manier waarop je over jezelf en je eigen mentale processen denkt. Op jouw beurt ontwikkel je daarmee ook je abstracte denken, door op een abstracte manier over je eigen denken te denken.^[1]

Het stuurautomaatsysteem komt overeen met onze emoties en intuïties - dat is waar we de vecht-, bevries- of vluchtreactie krijgen. Dit systeem begeleidt onze dagelijkse gewoonten, helpt ons snelle beslissingen te nemen en stelt ons in staat onmiddellijk te reageren op gevaarlijke situaties van leven en dood.

Vechten of vluchten in het moderne leven

Hoewel het ons helpt om in het verleden te overleven, past de vecht-of-vluchtreactie niet goed bij veel aspecten van het moderne leven. We hebben veel kleine spanningen die niet levensbedreigend zijn, maar het automatische pilootsysteem behandelt ze als sabeltandtijgers. Dit levert een onnodig stressvolle dagelijkse levenservaring op die ons mentale en fysieke welzijn ondermijnt.

Bovendien voelen de snelle oordelen die het gevolg zijn van intuïties en emoties meestal juist aan, juist omdat ze snel en krachtig zijn, en we voelen ons erg op ons gemak als we met ze meegaan. De beslissingen die voortkomen uit onze onderbuikreacties zijn vaak juist, vooral in situaties die lijken op de oude savanne.

Helaas - in te veel gevallen - hebben ze het bij het verkeerde eind, omdat onze moderne omgevingen veel elementen hebben die anders zijn dan de savanne, en met de toenemende technologische ontwrichting zal het kantoor van de toekomst nog minder op onze voorouderlijke omgeving lijken. Het automatische pilootsysteem zal ons daarom steeds meer op systematische en voorspelbare manieren op een dwaalspoor brengen.

Het intentionele systeem weerspiegelt rationeel denken en concentreert zich rond de prefrontale cortex - het deel van de hersenen dat meer recentelijk is geëvolueerd. Volgens recent onderzoek ontwikkelde het zich toen mensen in grotere sociale groepen begonnen te leven. Dit denksysteem helpt ons om complexere mentale activiteiten aan te pakken, zoals het beheren van individuele en groepsrelaties, logisch redeneren, abstract denken, het evalueren van waarschijnlijkheden en het aanleren van nieuwe informatie, vaardigheden en gewoonten.^[twee] Adverteren

Terwijl het automatische systeem geen bewuste inspanning vereist om te functioneren, vereist het opzettelijke systeem een ​​bewuste inspanning om in te schakelen en is het mentaal vermoeiend. Gelukkig kan het opzettelijke systeem, met voldoende motivatie en de juiste training, worden ingeschakeld in situaties waarin het stuurautomaatsysteem geneigd is om systematische en voorspelbare fouten te maken.

Opzettelijke metacognitie, opzettelijk abstract denken

Effectieve metacognitie omvat het aanpakken van de problemen die worden veroorzaakt door onze stuurautomaatsystemen. Je moet gebieden zien waar het mis gaat, en daarbij moet je jezelf abstraheren van je eigen emoties en intuïties. Je moet erkennen dat je emoties, hoewel ze goed voelen, vaak tegen je liegen - zoals in het voorbeeld met constructieve kritische feedback.

Je moet ook in staat zijn om je eigen emoties te beheersen en ze te trainen om meer op één lijn te komen met de realiteit. Zowel de herkenning als de training berusten op het intentionele systeem. Door het vermogen van uw intentionele systeem om uw stuurautomaatsysteem te sturen te versterken, bouwt u uw metacognitieve vaardigheden en uw abstracte denken op.^[3]

We zijn niet helemaal rationele denkers

We hebben de neiging om onszelf te zien als rationele denkers, meestal met behulp van het intentionele systeem. Helaas is dat niet het geval.

Het automatische pilootsysteem is door geleerden van dit onderwerp vergeleken met een olifant. Het is verreweg de krachtigste en overheersende van de twee systemen. Onze emoties kunnen onze rationaliteit vaak overweldigen. Bovendien domineren onze intuïtie en gewoonten het grootste deel van ons leven. We zijn meestal in de automatische pilootmodus. Dat is helemaal niet erg, want het zou mentaal vermoeiend zijn om al onze acties en beslissingen te overdenken.

Het opzettelijke systeem is als de berijder van de olifant. Het kan de olifant opzettelijk begeleiden om in een richting te gaan die overeenkomt met onze werkelijke doelen. Zeker, het olifantengedeelte van de hersenen is enorm en onhandelbaar, traag om te draaien en te veranderen, en stormt op bedreigingen af. Maar we kunnen de olifant trainen. Je ruiter kan een olifantenfluisteraar worden. Na verloop van tijd kunt u het opzettelijke systeem gebruiken om uw automatische denk-, gevoels- en gedragspatronen te veranderen om gevaarlijke beoordelingsfouten te voorkomen.

Het is cruciaal om te erkennen dat deze twee denksystemen contra-intuïtief zijn. Ze komen niet overeen met onze bewuste zelfperceptie. Onze geest voelt als een samenhangend geheel. Helaas is deze zelfperceptie gewoon een comfortabele mythe die ons helpt de dag door te komen. Er is daar geen echt - ons zelfgevoel is een constructie die het resultaat is van meerdere complexe mentale processen binnen de automatische piloot en het intentionele systeem.Adverteren

Toen ik dat voor het eerst ontdekte, viel het me op. Het kost wat tijd om dit besef op te nemen in je mentale model van jezelf en anderen - met andere woorden, hoe je je geest ziet werken. Het komt erop neer dat je niet bent wie je denkt dat je bent. Het bewuste, zelfreflecterende deel van jou is als een kleine ruiter bovenop die enorme olifant van emoties en intuïties.

Wil je zien hoe de spanning tussen het stuurautomaatsysteem en het intentionele systeem in het echt aanvoelt? Denk terug aan de laatste keer dat uw toezichthouder, klant of belegger u constructieve kritische feedback gaf. Hoe gemakkelijk was het om echt te luisteren en de informatie in je op te nemen, in plaats van jezelf en je werk te verdedigen? Die soort is dat je je wilskracht gebruikt om het opzettelijke systeem de hunkering van het stuurautomaatsysteem te laten overheersen.

Neem voor een ander voorbeeld de laatste vlammenoorlog waar je online in terecht bent gekomen, of misschien een persoonlijk argument met je geliefde. Heeft de flame war of het persoonlijke argument dingen opgelost? Heb je de ander kunnen overtuigen?

Het zou me verbazen als dat zo was. Argumenten leiden meestal niet tot iets nuttigs. Vaak, zelfs als we het argument winnen, benadelen we relaties waar we om geven. Het is alsof je je neus afsnijdt om je gezicht te pesten; overal een slecht idee.

Als je terugkijkt, heb je waarschijnlijk spijt van op zijn minst enkele van de vlammenoorlogen of persoonlijke ruzies waarin je bent betrokken. Zo ja, waarom deed je mee? Het is de oude vechtreactie die naar voren komt, zonder dat je het merkt. Het is niet meteen duidelijk dat een vechtreactie je onderweg pijn zal doen. Dus je liet de olifant schurken gaan, en hij stampte alle kanten op.

Of het nu in een persoonlijke of zakelijke omgeving is, het loslaten van de olifant is als het toelaten van een stier in een porseleinkast. Gebroken vaat zal het minste van je problemen zijn. Geleerden gebruiken akrasia om te verwijzen naar situaties waarin we tegen beter weten in handelen. Met andere woorden, we handelen irrationeel, in de gedragswetenschap gedefinieerd als indruisen tegen de onze zelfreflecterend doelen.

Wat als mijn darmen me hielpen om veel goede beslissingen te nemen?

Het is verstandig om op uw hoede te zijn voor absolute uitspraken. Onderzoek toont aan dat in sommige gevallen darmreacties nuttig kunnen zijn in besluitvormingscontexten.^[4]Met andere woorden, het is niet per se irrationeel om je gevoel te volgen. Het ontwikkelen van je metacognitieve vaardigheden houdt in dat je moet leren wanneer het een beter idee is om met je gevoel om te gaan en wanneer niet.Adverteren

Als u bijvoorbeeld veel ervaring heeft met een onderwerp waar u snelle en nauwkeurige feedback op uw oordelen krijgt, kunnen uw intuïties waardevolle en subtiele signalen oppikken die objectievere metingen misschien niet onderscheiden. Onze intuïtie is goed in het leren van patronen, en directe feedback over onze besluitvorming helpt ons hoogwaardige expertise te ontwikkelen door patroonherkenning te verbeteren.

Nog een voorbeeld: als je een langdurige zakelijke relatie met iemand hebt en je ervaart negatieve reacties over hun gedrag dat op de een of andere manier niet klopt in een nieuwe zakelijke deal, is het tijd om de kleine lettertjes te controleren. De savanne-omgeving hield in dat we in stammen leefden waar we moesten vertrouwen op onze onderbuikreacties om medestamleden te evalueren.

Geloof echter niet in de mythe dat je leugens van waarheden kunt onderscheiden. Studies tonen aan dat wij - ja, dat betekent dat u ook, tenzij u een getrainde CIA-ondervrager bent - erg slecht zijn in het onderscheiden van onwaarheden van nauwkeurige verklaringen. Uit onderzoek van Charles Bond Jr en Bella DePaul blijkt zelfs dat we gemiddeld maar 54 procent van de leugens ontdekken - een schokkende statistiek als je bedenkt dat we vijftig procent zouden krijgen als we willekeurig toeval zouden gebruiken.^[5]

Over het algemeen is het nooit een goed idee om gewoon met je gevoel te gaan. Zelfs in gevallen waarin je denkt dat je op je intuïtie kunt vertrouwen, is het het beste om je instinct te gebruiken als een waarschuwingssignaal voor mogelijk gevaar en de situatie analytisch te evalueren.

De persoon met wie je een langdurige zakelijke relatie hebt, heeft bijvoorbeeld misschien slecht nieuws gekregen over zijn of haar familie, en hun gedrag zorgde ervoor dat je instinct de situatie verkeerd interpreteerde. Je uitgebreide ervaring met een bepaald onderwerp kan je ten gronde richten als de marktcontext om je heen verandert, en je merkt dat je je oude intuïties in een andere omgeving gebruikt, als een vis in het water.

Conclusie

Om te overleven en te gedijen in de moderne wereld, moet je je abstracte denken ontwikkelen - het vermogen om over de wereld na te denken door middel van kaders en modellen. Om dit te doen, moet je je metacognitie cultiveren, wat het vermogen is om je eigen mentale processen – je gedachten en gevoelens – te begrijpen en effectief te beheren.

De sleutel om dit te doen is het abstracte denkkader van het automatische pilootsysteem en het intentionele systeem. Je moet jezelf abstraheren van de emoties en intuïties van je bestaande stuurautomaatsysteem, herkennen en opvangen wanneer ze je in de verkeerde richting leiden, en ze trainen om je in de goede richting te leiden in plaats van je opzettelijke systeem te gebruiken.Adverteren

Meer over helder denken

• De kracht van diep denken: de essentie van creativiteit
• Hoe cognitief leren uw hersenen ten goede komt en kennis vergroot
• Hoe moeilijke en abstracte concepten uit te leggen (de slimme manier)

Uitgelichte foto tegoed: @felipepelaquim via unsplash.com

Referentie