Tegenwoordig kan het wakker worden met het nieuws voelen alsof je wordt ondergedompeld in een stofwolk. Plots voelt de lucht om ons heen troebel, onveilig, verstikkend en moeilijk te navigeren. Bij elke kop komt weer een vlaag van zure verwarring, een gestage zijwind van wanhoop of een gigantische windvlaag van overweldigende angst. En hoewel de krantenkoppen zelf elke dag kunnen veranderen, verandert dat gevoel van herhaaldelijk overweldigd of verslagen te zijn dat niet.

Het is gemakkelijk om je klein of onveilig te voelen in het licht van onze donkerste actuele gebeurtenissen. Dat gevoel van hulpeloos zijn of dat onze kracht op de een of andere manier is weggenomen, is een van de ergste die een persoon kan doorstaan. Wanneer krachten van buitenaf grote gebeurtenissen in de wereld bepalen, of het nu gaat om een ​​natuurramp, een onvoorstelbare daad van geweld, een bedreiging voor onze gezondheid of enig aspect van iemands lijden, dan raakt dat onze diepste en meest menselijke kwetsbaarheid.

Dus, hoe gaan we hiermee om? Hoe kunnen we voor onze geestelijke gezondheid zorgen, niet alleen zodat we voor onszelf en onze dierbaren kunnen opkomen, maar ook voor de gemeenschappen en doelen die voor ons het belangrijkst zijn? Hoe kunnen we een gevoel van persoonlijke macht terugwinnen dat ons krachtiger maakt in de wereld om ons heen?

1. Maak verbinding met Calm

Wanneer we ons getriggerd voelen door een gebeurtenis, zullen onze cortisolspiegels waarschijnlijk omhoogschieten. Omdat dingen buiten onze controle lijken te liggen, kan het moeilijk zijn om ons zenuwstelsel te kalmeren. We kunnen ons zelfs schuldig voelen om te proberen 'te kalmeren' uit angst dat we een probleem negeren waar we iets aan zouden moeten doen.

De waarheid is dat, hoewel onze adrenaline brandstof kan zijn om actie te ondernemen (daarover later meer), de onmiddellijke vecht-of-vluchtmodus waarin we op een bepaald moment terechtkomen, een tol van ons kan eisen, zowel mentaal als fysiek. En als het echt erg wordt, kunnen we zelfs verdovende middelen of afleiding zoeken om ons te helpen ontsnappen in plaats van het probleem aan te pakken.

Om onze veerkracht op te bouwen, moeten we beginnen met leren om in onszelf tot rust te komen. Een eenvoudige en onmiddellijke techniek die we kunnen proberen, is 4-7-8-ademhaling, een oefening waarbij we vier seconden door onze neus ademen, onze adem zeven seconden inhouden en acht seconden lang door onze mond uitademen. Dit patroon vijf keer herhalen kan ons zenuwstelsel kalmeren. Andere handige manieren om te kalmeren zijn activiteiten die voorspelbaar en ritmisch zijn, zoals een wandeling maken waarbij je de ene voet neerzet als je de ene voet oppakt. Verbinding maken met de natuur kan ook helpen.

2. Begrijp je reactie.

Veel van wat we op het nieuws lezen of zien, kan op zichzelf traumatiserend aanvoelen of kan ons op een dieper emotioneel niveau triggeren. De RAIN-aanpak is een methode die door psychologen Jack Kornfield en Tara Brach wordt onderwezen om mensen te helpen de momenten waarop we emotioneel door elkaar geschud worden te verwerken en elk onopgelost trauma te begrijpen. De stappen van RAIN zijn:

1. R erken het overweldigende gevoel of trauma of verlies
2. EEN Erken/Toestaan/Accepteer dat het is gebeurd en misschien niet wordt opgelost, maar het gevoel gaat voorbij
3. l Onderzoek de aard van de ervaring in je vorige en huidige leven. Zijn er tijdens het zitten met de gevoelens sensaties, beelden, emoties of gedachten die opkomen?
4. N on-identificatie met de ervaring, wat betekent dat we ons niet te veel identificeren met wat er is gebeurd en dat die gebeurtenis ons definieert

Verontrustende actuele gebeurtenissen kunnen oude of onopgeloste emoties oproepen. Het maken van deze verbindingen en het verwerken van de ervaring via de stappen van RAIN kan ons helpen om niet overmeesterd te worden of op een duister pad te worden gedragen. In plaats daarvan kunnen we de gevoelens erkennen en voelen, terwijl we ze begrijpen en uiteindelijk vooruit gaan.

3. Voel wat je voelt.

Als er slechte dingen gebeuren, is er een grote druk om kalm te blijven en door te gaan. Hoe vreemd het ook kan voelen om door te gaan met onze normale routine: de vaatwasser leegmaken, ontbijt maken voor onze kinderen, focussen op werk of gewoon niet doom scroll door sociale media - we moeten allemaal door onze dag blijven bewegen. Niettemin, als we doorgaan en onze gevoelens niet onder ogen zien, hebben ze een manier om ons te volgen.

Welke gevoelens we ook hebben, of het nu woede, verdriet, angst of verdriet is, we moeten onszelf de tijd en ruimte geven om ze te voelen. Als een golf die over ons heen spoelt, kunnen onze emoties krachtig en overweldigend aanvoelen als ze opkomen, maar wanneer we ze volledig voelen, kunnen ze verdwijnen en zich weer in de zee nestelen. Het vermijden van onze gevoelens leidt tot allerlei bijwerkingen die ons leven binnendringen, terwijl het voelen van onze pijn ons in feite een opgeladen, nieuw leven ingeblazen en sterker gevoel kan geven.

Onze emoties voelen is heel anders dan piekeren of geobsedeerd zijn door de dingen die ons pijn doen. Het gaat erom de natuurlijke golven over ons heen te laten spoelen en vervolgens de rust te accepteren die kan volgen. Als we die staat van kalmte niet kunnen bereiken, en onze emoties constant het gevoel hebben dat ze op ons neerstorten, kan dat een teken zijn om hulp en ondersteuning van een therapeut te zoeken.

Vier. Oefen zelfcompassie

Velen van ons hebben de neiging om zich tegen onszelf te keren als we met iets pijnlijks worden geconfronteerd. We kunnen ons schuldig voelen of gewoon een manier hebben om wreed te zijn door onszelf eraan te herinneren dat we ons keer op keer slecht voelen. We kunnen ons eigen hoofd vullen met hopeloze scenario's die gevoelens van machteloosheid versterken.

In plaats van in deze vallen te trappen, zouden we ons moeten toeleggen op het beoefenen van zelfcompassie. Dr. Kristin Neff definieert de drie principes van zelfcompassie als vriendelijkheid boven zelfoordeel, mindfulness boven identificatie met gedachten en gevoelens, en gewone menselijkheid boven isolatie.

• Zelfvriendelijkheid

Als we het moeilijk hebben, moet ons primaire doel zijn om onszelf te behandelen zoals we een vriend zouden behandelen die hetzelfde doormaakt. We moeten empathie voor onszelf hebben en accepteren dat wat we doormaken echt moeilijk is.

• Mindfullness

Wanneer we in die vecht-of-vluchtmodus worden gestoten, kunnen we onze reactie op een bewuste manier benaderen. We kunnen accepteren dat alles wat we denken en voelen oké is. Maar net als kijken naar wolken die over een berg trekken, hoeven we ons niet te laten meeslepen door elke gedachte en elk gevoel dat we hebben.

• Gemeenschappelijke menselijkheid

Zoveel van waar we mee te maken hebben, staan ​​we niet alleen. Dit geldt met name voor verhalen die miljoenen mensen bereiken en raken. Wanneer zich een tragische openbare gebeurtenis voordoet, zijn er zoveel mensen die zich hetzelfde voelen als wij. Verbinding maken met de gedeelde menselijke ervaring is een fundamenteel onderdeel van zelfcompassie. Anderen waren waar we voor ons waren, en anderen zijn nu bij ons. Hoe ongekend de dingen ook lijken, we worden nog steeds omringd door mensen die die ervaring delen en de wil hebben om verandering teweeg te brengen.

5. Bouw je team.

Een deel van je machteloos voelen is je alleen voelen. Wanneer wij negatief worden beïnvloed door een gebeurtenis, worden ook veel mensen zoals wij dat ook. Het vinden van ons team betekent het creëren van een ondersteunend netwerk met iemand met wie we kunnen praten over wat we voelen, iemand met wie we kunnen samenwerken en iemand met wie we samen actie kunnen ondernemen.

Het bouwen van ons team is een daad van persoonlijk behoud en publieke effectiviteit. Iemand hebben die met ons door de hoogte- en dieptepunten gaat, is de sleutel om te voorkomen dat we het gevoel hebben dat we worden overstemd door lawaai. We hebben iemand nodig die ons laat voelen wat we voelen, maar ook om ons op te vrolijken als we ons neerslachtig voelen, en we voelen ons goed om hetzelfde voor iemand anders te doen.

6. Onderneem actie.

Een deel van het bouwen van een team komt voort uit het ondernemen van actie op dingen die voor ons belangrijk zijn. Ik kan je niet vertellen hoeveel mensen ik spreek die enorme opluchting ervaren en die veel energie krijgen door contact te maken met mogelijkheden om vrijwilligerswerk te doen of samen met anderen op te komen voor doelen die belangrijk voor hen zijn. Zelfs kleine handelingen kunnen een enorme impact hebben op onze geestelijke gezondheid.

Er is geen betere plek om onze frustratie te kanaliseren dan in actie. Door organisaties te vinden die bij ons passen, blijven we verbonden met wat voor ons belangrijk is. Het geeft ons een uitlaatklep voor onze adrenaline en een hulpmiddel om stappen te nemen die synchroon lopen met wat we voelen. Er zijn zeker ups en downs langs de weg om betrokken te raken, maar we ervaren die ups en downs samen met anderen. We bouwen een gemeenschapsgevoel op. Door dichter bij doelen te komen, blijven we hoopvol en verbonden in een wereld die ons vaak ertoe aanzet ons gedemoraliseerd en losgekoppeld te voelen.

Door gebruik te maken van onze persoonlijke kracht worden we verbonden met een groter, krachtiger idee van waartoe mensen in staat zijn. Dit is iets waar we de hoop niet over mogen verliezen. Elke dag wordt ieder van ons opgeroepen om trauma in een of andere vorm te verwerken. Door onszelf met zelfcompassie te ontmoeten, een team op te bouwen en acties te ondernemen die in overeenstemming zijn met onze waarden, pakken we ontberingen op waardevolle manieren aan. We verbeteren ons eigen welzijn en we geven anderen een gevoel van hoop en medeleven. Dit lijkt misschien het enige wat we kunnen doen, maar het is ook de enige basis waarop iets kan worden gedaan. We kunnen niet elk verhaal op het nieuws controleren. Wat we wel kunnen doen, is aardig voor onszelf zijn, eren wat we voelen en blijven vechten voor waar we om geven.