Hoe vaak heb je jezelf niet afgevraagd: 'Waarom gedraag ik me zo?' Het is niet ongewoon om op te merken dat, als we naar anderen kijken in dezelfde omstandigheden, we anders reageren; of het nu onze reactie is op het terugpraten, instorten of liegen van ons kind. We kunnen begrijpen en accepteren dat we misschien niet dezelfde waarden of prioriteiten hebben als anderen. Er zijn echter momenten waarop we het gevoel kunnen hebben dat we ons op een ongebruikelijke manier gedragen, harder of milder dan we zouden willen. Als we nadenken over deze momenten stellen we onszelf in vraag en vragen we ons af waar dat vandaan komt.

Wat verklaart deze tijden waarin we ons gedragen op manieren die vreemd of niet bij je passen? Strenge regels stellen, schreeuwen of toegeven zijn allemaal voorbeelden van acties die we later in twijfel kunnen trekken. Vaker wel dan niet, gebeurt dit wanneer we ons in een verhoogde emotionele toestand bevinden. Dus, waar komt dit vandaan?

In het ouderschap wordt de manier waarop we opvoeden beïnvloed door onze geschiedenis van ouderschap. Sommige dingen die onze ouders hebben gedaan, hebben we geëerd en willen we herhalen. Er zijn andere aspecten van hoe onze ouders reageerden die we misschien niet willen herhalen. Verder zijn er dimensies van onze ervaring van ouderschap die achter de schermen actief zijn. Dit is verwant aan een poppenspeler die aan de touwtjes trekt en jou, je gedachten en acties beïnvloedt. Deze snaren zijn banden met je verleden.

Er zijn van die gebeurtenissen die emoties oproepen, omdat ze verband houden met iets uit het verleden dat we ons kunnen herinneren. Hoewel de huidige gebeurtenis duidelijk niet identiek is aan een gebeurtenis uit het verleden, kan het voldoende vergelijkbaar zijn dat de parallel duidelijk is. Dit is een identificeerbare string. Bedenk hoe je ouders reageerden toen je een slecht cijfer mee naar huis nam, te laat wegbleef of een fender bender had. Als ik thuis geen koorts had, ging ik naar school.

Wanneer het verband tussen het verleden en het heden duidelijk is, kunnen we ons gedrag in het moment reflecteren en begrijpen. Dit maakt de string duidelijk, zodat we kunnen overwegen of we in het heden de verdienste zien van te reageren zoals onze ouders deden. Zijn de omstandigheden hetzelfde? Wat zijn de resultaten die ik zoek? Zal mijn reactie als ouder het resultaat opleveren dat ik zoek om mijn kind te helpen groeien en leren? Door het verband tussen het verleden en het heden te onderzoeken en te evalueren, kan het verleden het heden informeren en verschuiven van een historische 'string' naar een bewuste, weloverwogen en opzettelijke actie. Ik ging verder met de regel over schoolbezoek.

Er zijn echter momenten waarop de koppeling niet duidelijk is. Een krachtige ketting is wat we hebben geleerd over onze emoties. Als emoties werden vermeden, er nooit over werd gepraat, of beschaamd door onze ouders, werd ons vermogen om ze te beheersen belemmerd. Alleen al de blikken op hun gezichten als reactie op onze emoties lieten een erfenis na. De boodschap kan zijn geweest dat het als kind onze taak was om het onze ouders naar de zin te maken; onze gevoelens maakten ze ongemakkelijk en daarom deden ze er niet toe. Voelde ik me veilig om mijn emoties te uiten, of voelde ik me veroordeeld? Voelde ik me begrepen, of kreeg ik te horen dat ik te gevoelig ben? Hebben mijn ouders me geholpen om erachter te komen wat er met me aan de hand was, of werd mij net verteld wat ik moest doen? Als onze emoties niet met openheid worden beantwoord, is het waarschijnlijk dat de poppenspeler aan onze touwtjes trekt wanneer ons kind emoties toont. Onze drive zal zijn om naleving te krijgen of om het gedoe te stoppen, beide kortetermijndoelen, waardoor we moeten worstelen met hoe we ons kunnen bewegen in de richting van de langetermijndoelen die we willen koesteren.

Een andere verborgen string is er een die van een trauma kan komen. Wanneer we worden geconfronteerd met een overweldigende bedreiging voor onze fysieke of psychologische veiligheid, kan PTSS zich ontwikkelen. Hier kunnen aspecten van de bedreigende situatie ervoor zorgen dat we dingen vermijden of overdreven reageren, inclusief geuren, geluiden of plaatsen zonder expliciet te weten waarom. Bewijs van dit proces kan aan het licht komen als we een reactie hebben die niet in verhouding staat tot het bloeden van uw dochter nadat ze van haar fiets is gevallen of als uw zoon een onvoldoende haalt. Het kan ook optreden als we ons gedesorganiseerd voelen in de aanwezigheid van iemand die woede uit, een bepaald gebaar of gezichtsuitdrukking maakt. Dit kan reacties van onze kant uitlokken die ons kunnen beïnvloeden, onze relaties negatief kunnen beïnvloeden en ons kunnen verrassen.

Ten slotte kan een ander element dat aan ons trekt, de manier zijn waarop we verschillende informatiestromen ervaren die vanuit de wereld om ons heen op ons afkomen. Dit kan heel moeilijk zijn om op te lossen. Sommigen van ons letten misschien beter op beelden dan op geluiden, terwijl het omgekeerde waar kan zijn voor anderen. Deze realiteit kwam onlangs persoonlijk thuis in het volgende voorbeeld:

Ik steek de straat over en heb visueel rekening gehouden met het verkeer terwijl mijn man roept: 'Pas op!' Op dat moment merk ik dat ik zowel afgeleid als geïrriteerd raak. Nadat ik teruggekeken heb, realiseer ik me dat de auditieve input van mijn man mijn visuele kanaal uitdaagde. Dit geldt voor alle dimensies van zintuiglijke input, of het nu afkomstig is van onze zintuigen op afstand (zicht/geluid) of van dingen waarmee we in directer contact staan, zoals aanraking, smaak, geur, pijn of andere interne sensaties. We moeten bedenken dat dit in veel van onze dynamieken achter de schermen mogelijk is. Dit aspect kan, als het tijdens onze opvoeding niet wordt benadrukt of begrepen, een krachtige onzichtbare rol spelen in onze interacties gedurende de dag.

We hebben allemaal momenten waarop we ons gedragen op een manier waar we later spijt van krijgen. Door de metafoor te gebruiken van een poppenspeler die aan onze touwtjes trekt, kunnen we bedenken dat er dingen zijn binnen en buiten ons bewustzijn die van invloed zijn op hoe we ons op dit moment gedragen. Dit idee kan ons helpen factoren te begrijpen en te overwegen die zich achter de schermen bevinden en die ons gedrag op dit moment beïnvloeden. Door deze kettingen te zoeken, kunnen we ze van achter het scherm naar het daglicht verplaatsen. Wanneer we ons bewust worden, snijden we de touwtjes door, zodat we vrijer kunnen opereren vanuit een plaats van keuze in plaats van verrast te worden.