Hoe een gemeenschappelijke machtsdynamiek onze naaste relaties vernietigt

Tijdens een recent etentje zag ik een groep vrienden elkaar plagend vragen wie de baas was in hun relatie. De vraag was speels provocerend bedoeld, waarbij de meeste mensen lachten terwijl alle anderen aan tafel schreeuwden, vaak in koor, wie zij als de baas beschouwden. 'Nou, hij bepaalt wanneer ze uitgaan, maar zij bepaalt al het andere.' Of 'Ze klinkt als de bazige, maar hij leidt de show achter de schermen.' Soms kwam het stel zelf tussenbeide, met een persoon die beweerde: 'Ik draag de broek in deze relatie!' en de ander rolt met hun ogen alsof ze willen zeggen 'je zou willen dat dat waar was'. Hoewel het hele gesprek met veel plezier was bedoeld, en de pure luchtigheid van de toon van de vrienden me deed twijfelen of een van hen elke machtsdynamiek in een relatie serieus zou goedkeuren, raakten ze eigenlijk een aantal serieuze problemen die tussen de meeste paren bestaan.

Cultureel gezien lijkt het erop dat we een beetje te ontspannen zijn geworden door te accepteren dat één persoon de baas is of de controle heeft over bepaalde aspecten van een volwassen romantische relatie. Gelijkheid is een van de belangrijkste elementen van een succesvolle relatie, en toch vervallen talloze paren in dynamiek en rollen die inherent ongelijk zijn. De ene persoon is kinderachtiger, de andere ouder, de een meer onderdanig, de ander dominanter.

Heel vaak voelen individuen zich aangetrokken tot deze rollen, omdat ze ons op onbewust niveau in staat stellen om dynamiek uit ons verleden uit te spelen die ons bekend is, en daarom, in sommige opzichten, ons comfortabeler maken. Als we bijvoorbeeld het gevoel hadden dat we geen stem in onze familie hadden, kunnen we een partner kiezen die voor ons spreekt. We kunnen zelfs merken dat we veel stiller zijn rond onze partner, waardoor we hen aanmoedigen om ons te vertegenwoordigen. Als we zijn opgegroeid in een gezin waarin we ons incompetent voelden, alsof we dingen niet voor onszelf konden doen, zouden we de neiging kunnen hebben om hulpeloos te handelen met onze partner. Het kan zijn dat we worstelen met eenvoudige taken en afhankelijk zijn van onze partner om voor ons te zorgen. Omgekeerd, als we zijn opgegroeid met het gevoel afgewezen te worden of alsof we voor onszelf moesten zorgen, kunnen we merken dat we overal controle zoeken waar we die kunnen vinden. We vertrouwen anderen misschien niet gemakkelijk en we kunnen proberen de bewegingen van onze partners te beheersen om ons te helpen ons meer op ons gemak te voelen in de relatie.

Elk van deze scenario's kan leiden tot een gedragspatroon met onze partner waarin een van ons een ouder wordt en de ander een kind. Zonder het te weten, hebben we de neiging om de helft van de dynamiek uit te spelen die onze partner ertoe aanzet de andere helft uit te spelen. Hoewel we misschien spijt hebben van deze manieren van omgaan, helpen we ze in feite te creëren. Nogmaals, het voelt misschien niet prettig, maar het voelt vaak vertrouwd. Hoewel het voor veel mensen geen bewust proces is, verlicht het gevoel dat we de controle hebben of dat iemand anders ons onder controle heeft, onze angst of onzekerheid .

Hoewel we ons aanvankelijk aangetrokken voelen tot deze rollen als een middel om ons meer op ons gemak of zekerder te laten voelen, veroorzaken deze machtsdynamieken vaak veel spanning en conflict in onze relaties. Ze kunnen leiden tot ruzies en daadwerkelijke minachting, of ze kunnen onze gevoelens van liefde en aantrekkingskracht op subtiele wijze onderdrukken. Wanneer we elkaars grenzen beginnen te overschrijden en elkaar niet meer behandelen als twee afzonderlijke mensen met twee soevereine geesten, kunnen we onze eigen gevoelens van respect en aantrekkingskracht jegens onze partner ernstig verminderen. Wanneer de ene persoon controle uitoefent over de ander, hebben we de neiging om minder liefdevolle interacties te ervaren waarin we onze partner echt zien en voelen. We beginnen inhoud te vervangen door vorm, waarbij we elkaar verwachtingen en routines opleggen, in plaats van een natuurlijker geven en nemen te accepteren dat kenmerkend is voor een gelijkwaardige, volwassen relatie.

Naarmate deze patronen zich ontwikkelen, kunnen we meer negatieve emoties gaan ervaren rond de relatie. Als we het gevoel hebben dat we de touwtjes in handen hebben, voelen we ons waarschijnlijk kritischer of staan ​​we onder druk. Als we het gevoel hebben dat onze partner de touwtjes in handen heeft, kunnen we ons het slachtoffer of opgedrongen voelen. Niet verrassend, studies hebben aangetoond dat als onze partner dominantie uitoefent, dit leidt tot woede en wrok, terwijl het feit dat onze partner onderdanig is ons een schuldgevoel kan geven. Zoals uitgelegd in het boek Interpersoonlijke relaties :

De gelijkheidstheorie voorspelt dat een relatie waarin een partner te veel of te weinig profiteert, niet gelukkig zal zijn. Omdat de onbalans psychisch leed veroorzaakt, wat de relatie aantast, voelen mensen met weinig voordeel zich vaak boos, wrokkig en achtergesteld. Degenen die overbevoordeeld zijn, kunnen schaamte, schuldgevoelens en ongemak voelen.

Op basis van deze destructieve effecten is het voor elk stel de moeite waard om de machtsstructuren in hun relatie te overwegen en uit te dagen. Het is nuttig om deze patronen te herkennen, waarvan vele kenmerkend zijn voor wat mijn vader Dr.Robert Firestonetermen een ' fantasie band ,' een illusie van verbinding die echte relaties vervangt en koppels in staat stelt elkaars grenzen te overschrijden en als een enkele eenheid te functioneren. Echte liefdevolle acties worden vervangen door de vorm en routine van een stel. Naarmate we dit soort band ontwikkelen en de andere persoon zien als een verlengstuk van onszelf, zullen we eerder controlerend of onderdanig gedrag vertonen en onze afgescheidenheid niet langer respecteren.

Wanneer we deze patronen herkennen, kunnen we doorbreken uit de machtsdynamiek die leidt tot gevoelens van ongelijkheid in de relatie. Als we bijvoorbeeld merken dat een van ons altijd bepaalt waar we gaan eten, moeten we de ander laten kiezen. Als een van ons is gestopt met het zien van vrienden of het deelnemen aan activiteiten waar we van hielden vanwege het toegeven aan de interesses van onze partner, moeten we er een punt van maken om onze interesses weer te hervatten. We moeten allebei de dingen steunen die elkaar oplichten, of we deze activiteiten nu delen of er onafhankelijk van genieten. Relaties blijven levendig en opwindend als we elkaar steunen in plaats van controleren.

Terwijl we onszelf uitdagen om meer gelijk te zijn in onze relaties, zullen we veel subtiele en niet-zo-subtiele manieren ontdekken waarop we berichten naar onze partner kunnen sturen. Het is belangrijk om te erkennen dat het niet altijd de luidere of sterkere persoonlijkheid is die macht uitoefent. Degene die schreeuwt, heeft niet per se de controle over de relatie. Veel mensen vertonen passief-agressief gedrag en manipulaties in een, vaak onbewuste, poging om hun partner te beheersen. In plaats van openlijk te zeggen wat we willen, laten we zien wat we willen door middel van ongrijpbaar gedrag. Of we nu tegen onze partner schreeuwen of hem ijskoud maken, omdat we onze zin niet kregen, sturen we een bericht over hoe we willen dat hij of zij zich gedraagt. Of we onze partner nu straffen door weg te stormen of uit elkaar te vallen, we roepen waarschijnlijk schuldgevoelens op die de persoon leren wat wel en niet acceptabel is.

In elk geval is het beter om volwassen te zijn, dat wil zeggen volwassen en direct te zijn in onze communicatie. We moeten er altijd naar streven onze partner met respect te behandelen. We kunnen een geest van gelijkheid creëren door elkaar te zien als twee hele mensen met onze eigen unieke standpunten en verlangens. We kunnen elkaar een evenwichtige uitwisseling van gedachten en genegenheden bieden, wat leidt tot een natuurlijk geven en nemen in de relatie.

Het is niet onze plicht of ons recht om de baas te zijn in onze relatie, zelfs niet als we denken dat we de ander daarmee helpen. In plaats daarvan kunnen we een team zijn, elkaar steunen in onze sterke punten en eerlijk zijn over onze tekortkomingen. Daarbij bieden we elkaar nieuwe mogelijkheden, in plaats van elkaar te beperken in onze groei en ervaring. Door gelijkheid te handhaven, kunnen we een langdurige romantische relatie creëren, waarin beide mensen zich vervuld voelen.