De eeuwenoude uitdrukking 'Goede dingen komen voor degenen die wachten', lijkt zelfs in wetenschappelijk onderzoek op te gaan. 'Goede dingen' kunnen echter niet alleen een geschenk zijn voor degenen die deugdzaam geduldig zijn, zoals de uitdrukking suggereert, maar kunnen in feite het resultaat zijn van iemands persoonlijkheid en gedragskenmerken die verband houden met geduld. Volgens lopend onderzoek uitgevoerd door Walter Mischel, een professor in psychologie momenteel aan de Universiteit van Colombia, spelen deze factoren een grote rol bij het uiteindelijk bepalen van het succes van een persoon in het leven.

Eind jaren zestig deed Mischel onderzoek aan de Bing Nursery School, op de Stanford Campus (waar hij toen professor was), bij meer dan 600 kinderen om mentale processen te identificeren die bepaalde individuen in staat stellen ombevrediging uitstellen. De kinderen werden achtergelaten in een kamer met een dienblad met lekkernijen en vertelden dat als ze nog even wachtten terwijl de onderzoeker naar buiten stapte, ze zouden worden beloond met twee lekkernijen in plaats van één. Uit videobeelden bleek dat de meeste kinderen niet konden wachten op een grotere beloning en zich overgaven aan de zoete lekkernijen. Terwijl technieken die door sommige kinderen werden gebruikt om verleiding uit te stellen, waaronder friemelen en soms zelfbeschadiging, centraal stonden in Mischels onderzoek, vond hij al snel een belangrijke correlatie in de resultaten: door de kinderen in de loop van de tijd te volgen, ontdekte MIschel dat het vermogen van een kind om weerstaan ​​encontrole dringt aanwas een nauwkeurige voorspelling van hun vermogen om later in hun leven op school te slagen. Zelfs verder onderzoek wees uit dat zelfbeheersing ook positief gecorreleerd was met goede SAT-scores, universiteitsprestaties, stabiel werk en zelfs een lagere body mass index. Mischel legt de rol van wilskracht in het algehele succes van een individu uit door simpelweg te zeggen: 'Als je met hete emoties kunt omgaan, dan kun je studeren voor de S.A.T. in plaats van televisie te kijken, en je kunt meer geld sparen voor je pensioen.'

Een soortgelijk onderzoek uitgevoerd door Terrie Moffit, hoogleraar psychologie aan de Duke University en King's College London, vond dat kinderen die als kleuters worstelden met zelfbeheersing, drie keer zoveel kans hadden op problemen als jonge volwassenen. Daarnaast wil Moffit onderzoeken of het op jonge leeftijd aanleren van vaardigheden van zelfbeheersing en consciëntieusheid aan kinderen kan helpen de fysieke en financiële gezondheid van een bevolking te verbeteren en de misdaadcijfers te verminderen. lessen inzelfbeheersingworden niet alleen prominenter in schoolomgevingen, maar worden ook meer gestrest in de thuisomgeving. Hoewel intelligentie en sociale status moeilijk te veranderen zijn aan een persoon, suggereert bewijs dat zelfbeheersing aan te leren en te verbeteren is. Gegeven technieken en vaardigheden om zelfbeheersing te verbeteren, kan de kans van een kind in de toekomst vergroten om niet alleen zichzelf te verbeteren, maar ook een grotere bijdrage te leveren aan de samenleving.

Momenteel zet Walter Mischel zijn onderzoek voort aan de Universiteit van Colombia, waar hij met de huidige fMRI-technologie voormalige BIng-deelnemers heeft kunnen rekruteren en de neurale circuits in verband met zelfbeheersing heeft kunnen onderzoeken. Het succesvol in kaart brengen van dit pad in de hersenen is een stap dichter bij het begrijpen van het verband tussen zelfcontrolepatronen en het vermogen van individuen om te slagen. In de tussentijd kunnen lessen uit het onderzoek van Moffit worden gebruikt om technieken en vaardigheden aan te leren om de zelfbeheersing van een kind te verbeteren.

Zowel het onderzoek van Mischel als Moffit kan belangrijke implicaties hebben voor de levensvaardigheden die nodig zijn voor succes, inclusief het belang van het aanleren van wilskracht en controle bij kinderen. Hoewel toegeven aan de eisen van uw kind een gemakkelijke oplossing kan zijn om klagen het zwijgen op te leggen of onhandelbaar gedrag te stoppen, kunt u op de lange termijn dehet vermogen van het kindom weerstand te bieden aan het toegeven aan onmiddellijke bevrediging, wat uiteindelijk zou kunnen leiden tot problemen op school en later in het leven.

Om meer te lezen over Mischels lopende onderzoek naar zelfbeheersing, klik op hier .
Voor meer informatie over het onderzoek van Moffit en de implicaties ervan voor het aanleren van zelfbeheersing aan kinderen, klik op hier .