Als je een beeld ziet van een gewelddadige volwassene, is het moeilijk om je de onschuldige baby voor te stellen die hij of zij ooit was. Bestaat er zoiets als gewelddadig geboren worden? Zijn er echt 'slechte zaden' als het gaat om het menselijk leven? Zoals zoveel kwaliteiten, houdt geweld een echte interactie in tussen genetica en omgeving. We zijn misschien niet in staat om het DNA waarmee we zijn geboren te veranderen, maar we kunnen sterk beïnvloeden hoe deze genen tot expressie worden gebracht. Met alle factoren waarvan is bewezen dat ze bijdragen aan het risico op geweld, kunnen we niet langer zeggen dat gewelddadige individuen gewoon 'zo worden geboren'. Er is veel dat we kunnen doen om geweld te voorkomen, en bijna niemand op welke leeftijd dan ook is hopeloos of niet meer te helpen.

Geweld is het resultaat van een combinatie van biologische, sociale en psychologische factoren, vooral factoren die de blootstelling aan kwetsbaarheid, schaamte en vernedering vergroten. Voorkomen van geweld moet het tegenovergestelde inhouden: ervoor zorgen dat mensen zich veilig, verzorgd en verbonden voelen, en tegelijkertijd zorgen voor een gezond en realistisch gevoel van eigenwaarde en eigenwaarde.

Zoals deze presentatie zal laten zien, kunnen veel omgevingsfactoren bijdragen aan geweld. Deze omvatten ongunstige gebeurtenissen in de kindertijd zoals: misbruik , verwaarlozen , trauma , verlies en verlating. Slachtoffers van armoede, kinderen die basisbehoeften missen en die worstelen met slechte gezondheidszorg of voeding zijn meer kans om geweld tegen te komen of eraan deel te nemen.

Een moeder die ik kende, voedde tweelingjongens op die hun vader op jonge leeftijd verloren. Ze had twee banen om rond te komen om haar gezin te onderhouden, en had weinig andere keus dan haar zonen vaak alleen te laten. Een van de tweeling begroef zijn hoofd in boeken en vond onderwijs als zijn toevluchtsoord. De andere jongen wendde zich tot een bende voor gezelschap en geweld als uitlaatklep voor zijn innerlijke onrust. Deze combinatie van trauma en verwaarlozing, hoewel onbedoeld, werd een voedingsbodem voor gewelddadig gedrag. Zonder een constructieve uitlaatklep (zoals school, counseling of een beschikbare ouderfiguur) kreeg een van haar zonen te maken met een zware sociale en emotionele strijd en volgde een pad naar geweld en misdaad, terwijl de andere zijn strijd in iets positiefs kon kanaliseren.

Dus hoe kunnen we voorkomen dat kinderen gewelddadig worden? Hier zijn enkele van de 'do's' om geweld bij kinderen, adolescenten en tieners te stoppen. Deze lijst is bedoeld voor ouders, maar is echt van toepassing op elke invloedrijke figuur in het leven van een kind.

een vormenBijlage

Zorg ervoor dat kinderen zorgzame volwassenen in hun leven hebben. Onderzoek heeft aangetoond dat kinderen minimaal vijf zorgzame volwassenen nodig hebben om gelukkig en gezond op te groeien. Niet alleen ouders hebben invloed op hun kinderen. Grootouders, tantes, ooms, leraren, counselors en familievrienden kunnen als positieve rolmodellen voor onze kinderen dienen. Ouders kunnen zichzelf en hun kinderen pijn doen door een geïsoleerde omgeving om hen heen te creëren. Moedig vriendelijke, medelevende en ethische mensen aan om vanaf het begin betrokken te zijn bij het leven van uw kind.

Een geweten ontwikkelen

Help uw kinderen een geweten te ontwikkelen door A) op hen afgestemd te zijn, B) niet gewelddadig te zijn tegen of tegenover hen, C) hen een veilige basis te bieden en D) te herstellen als u een fout maakt. We maken allemaal fouten als ouders, maar openlijk toegeven en onze excuses aanbieden voor deze fouten laat je kinderen zien dat je een mens bent, dat zij geen schuld hebben en dat ook zij zorg en bezorgdheid moeten tonen.

Empathie ontwikkelen

Help uw kind empathie te ontwikkelen. Stel je de scène voor waarin je kind een ander kind in het park raakt. Op dat moment zou je waarschijnlijk aandringen dat ze 'sorry' zeggen, maar wat doe je om ze empathisch te laten voelen? Sorry zeggen kan zinloos zijn als een kind het niet meent. Vraag uw kind dan om te beschrijven hoe hij/zij zich zou voelen als hij/zij wordt geslagen. Dit helpt het kind medeleven en sympathie te voelen, terwijl het begrijpt wat het werkelijk betekent om iemand pijn te doen.

Aandacht krijgen

Geef kinderen aandacht; geef ze nooit de stille behandeling of vermijd ze. Adolescenten die zich gedragen hebben meer aandacht nodig, niet minder. In justitiële jeugdinrichtingen hebben ze ontdekt dat: eenzame opsluiting is het ergste wat er is voor een tiener die zich slecht gedraagt. Een kind beroven dat hulp en contact nodig heeft, doet hen pijn; hun gedrag geeft aan dat ze meer contact met volwassenen nodig hebben. Door ze te isoleren, wanneer hun gedrag is om aandacht te vragen, zij het negatieve aandacht, zetten we de strafcyclus voort. Door de behandeling te intensiveren wanneer adolescenten zich gedragen, wordt de strafcyclus doorbroken, terwijl de kans op gewelddadigheid wordt verkleind. Dit is zelfs effectief gebleken bij adolescenten met psychopathische neigingen.

Zelfrespect opbouwen

Help uw kind iets te vinden waar het goed in is en prijs die prestaties echt. Valse lofprijzing blaast iemands ijdelheid op, maar doet weinig om zijn werkelijke gevoel van eigenwaarde of zelfrespect te vergroten. Toch helpt het erkennen van kinderen voor eerlijke prestaties en echte capaciteiten hen om hun waarde te kennen. Van ijdelheid is zelfs gevonden dat het bijdraagt ​​aan geweld. Omgekeerd hebben kinderen die de kans krijgen om een ​​gevoel van waarde te krijgen door echte vaardigheden en capaciteiten te ontwikkelen, zeer positieve resultaten.

Harde straffen vermijden

Straf een kind niet hard. Als we gewelddadig, beledigend of ongevoelig zijn voor onze kinderen, geven we het goede voorbeeld. We leren ze onsympathiek, ongecontroleerd en naar hun zin te zijnwoede. We moeten afgestemd zijn op de manier waarop we onze kinderen disciplineren. Zorg ervoor dat onze straf voortkomt uit zorg en bezorgdheid over hoe zij voelen en gedragen, en niet van onze eigen emotionele problemen.

Kalmerende technieken leren

Leer uw kinderen goede manieren om te kalmeren als ze van streek zijn. De beste manier om dit te doen is door het goede voorbeeld te geven. Het is belangrijk om je eigen veerkracht, probleemoplossing en copingstrategieën aan je kinderen te tonen. Dit betekent niet stoer doen of je gevoelens verbergen. Het betekent het demonstreren van gezonde technieken om met conflicten en emoties in je eigen leven om te gaan en hen aan te moedigen hetzelfde te doen.

Als ouders, verzorgers en opvoeders, of we nu proberen te voorkomen dat een kind gewelddadig wordt of een kind weg te leiden van een leven dat al door geweld is geraakt, we moeten ons eigen mededogen en vertrouwen in de goedheid en het potentieel van een mens koesteren. dokter schreef in zijn boek Geweld: reflecties op een nationale epidemie :

Het zelf kan niet overleven zonder liefde. Het van liefde uitgehongerde zelf sterft. Op die manier kan geweld de dood van het zelf veroorzaken, zelfs als het het lichaam niet doodt. De twee mogelijke bronnen van liefde voor jezelf zijn liefde van anderen en je eigen liefde voor jezelf. Kinderen die niet voldoende liefde van anderen ontvangen, slagen er niet in om die reserves van eigenliefde en het vermogen tot eigenliefde op te bouwen, die hen in staat stellen de onvermijdelijke afwijzingen en vernederingen te overleven die zelfs de meest fortuinlijke mensen niet kunnen vermijden.

De oplossing voor het probleem van geweld is nooit om ons de rug toe te keren, maar om ons hart en onze geest open te houden voor hoe we individueel verandering kunnen beïnvloeden. En die verandering begint met hoe we onze kinderen opvoeden vanaf de dag dat ze worden geboren.