Boos zijn is een universeel menselijk fenomeen.
Het is net zo basaal als je hongerig, eenzaam, liefdevol of moe voelen.
-Theodorus Rubin

'Een gedachtemoord per dag houdt de dokter weg.' Wat dit citaat benadrukt, is dat het voelen van je boze gedachten een gezonde manifestatie is, terwijl het ontkennen of onderdrukken van boze gevoelens een pathologisch effect heeft. In mijn ervaring als clinicus heb ik gemerkt dat het onderdrukken van boze gevoelens onvermijdelijk destructieve gevolgen heeft. Ik postuleer vier belangrijke nadelige effecten van het omzeilen van het gevoel van boze emoties. Ze zijn (1) het ontwikkelen van psychosomatische symptomen; (2) de woede tegen zichzelf keren; (3) woede naar buiten projecteren op anderen; en (4) vijandig, negatief gedrag vertonen.

1. Wanneer we onze boze emoties uit de weg gaan, hebben ze de neiging om somatisch te worden, waardoor het lichaam in verschillende mate wordt beschadigd. Het tegenhouden van boze gevoelens creëert spanning, en deze stressreactie speelt een rol bij een breed scala aan psychosomatische aandoeningen, zoals hoofdpijn, hoge bloeddruk, hart- en vaatziekten en kanker. Zoals gemeld door de College of Nursing, Universiteit van Tennessee : '…Zulke lage scores suggereren onderdrukking, repressie of bedwinging van woede. Er zijn aanwijzingen dat onderdrukte woede een voorbode kan zijn van de ontwikkeling van kanker, en ook een factor in de progressie ervan na diagnose.'

2. Wanneer mensen gevoelens van woede internaliseren, zorgt dit ervoor dat ze zich tegen zichzelf keren en zelfkritisch en zelfhaat worden. Als dit proces serieuze proporties aanneemt, speelt het een belangrijke rol bij gevoelens vandepressieen waardeloosheid. Het kan leiden tot zelfdestructief, zelfdestructief en soms suïcidaal gedrag. Psychoanalytici hebben traditioneel begrepen dat depressie in de eerste plaats te wijten is aan woede die tegen het zelf is gericht.

3. Mensen die woede vermijden of onderdrukken, brengen hun woede vaak naar buiten door het in zichzelf te verloochenen en het op andere mensen te projecteren, waardoor ze anderen als boos of vijandig ervaren. Hierdoor ervaren ze de externe omgeving als buitenaards en gevaarlijk. Vervolgens reageren ze op deze waargenomen vijanden met tegenagressie of paranoia, wat vaak leidt tot een gevaarlijke neerwaartse spiraal van progressieve maladaptatie en ellende.

4. Als mensen boze emoties niet kunnen verdragen, hebben ze de neiging om hun woede op ongepaste wijze te uiten. Ze vinden het moeilijk om controle te houden en zijn kwetsend of beledigend voor zichzelf en anderen. Vaak handelen ze tegen hun eigen belangen in.

Degenen die hun woede onderdrukken, zijn geneigd om het indirect te uiten door passieve agressie of door terughoudend te worden. Achterhoudend gedrag, zoals vergeetachtig zijn, gewoonlijk te laat zijn, uitstellen en anderszins provoceren, vervreemden anderen; in het bijzonder creëren ze afstand tussen partners in intieme relaties en veroorzaken ze problemen op de werkplek. Over het algemeen is passieve agressie disfunctioneel, drijft het mensen weg, vergroot het schuldgevoelens en heeft het een slecht algemeen effect op de dader.

Ten slotte, wanneer mensen het moeilijk vinden om woede direct te erkennen, hebben ze de neiging om de redenen voor hun woede te rechtvaardigen, wat leidt tot het gevoel verkeerd begrepen, slachtoffer, terecht verontwaardigd of moreel onrecht aangedaan. Dit zorgt er vaak voor dat woede en slachtofferschap obsessief worden, en de boze gedachten houden niet alleen lange tijd aan, maar bouwen op en eisen uiteindelijk hun tol van iemands algehele geluk en aanpassing.

Woede is misschien wel de meest onbegrepen menselijke emotie. Er zijn veel misvattingen over. Sommige mensen zien woede als slecht of immoreel en vinden dat boos worden hen een slecht persoon maakt. Anderen geloven dat woede het tegenovergestelde is van liefde en vinden dat uitingen van woede geen plaats hebben in hechte, persoonlijke relaties of in het gezin. Nog een andere veel voorkomende, maar onjuiste overtuiging is dat boos zijn op iemand inhoudt dat men die persoon van wangedrag beschuldigt.

Woede is een natuurlijke en onvermijdelijke reactie op frustratie of stress. De mate van woede is evenredig met de mate van frustratie die op dat moment werd ervaren, of iemands gevoelens van woede al dan niet rationeel en passend bij de situatie zijn of irrationeel en totaal ongepast. Zoals de Dalai Lama terecht opmerkte: 'Als een mens nooit boos wordt, dan denk ik dat er iets mis is. Hij is niet goed bij zijn hoofd.' In dit opzicht is het nuttig om te begrijpen dat woede een gezonde emotie is, en het is ideaal om de emotie volledig te voelen. Kritische, wrede gedachten en houdingen zijn moreel gezien volkomen acceptabel, terwijl acties op morele gronden moeten worden beoordeeld, en zelfs een sarcastische of superieure toon of een ongevoelige handeling kan als kwetsend worden beschouwd.

In De ethiek van interpersoonlijke relaties , Ik benadruk dat het essentieel is, in termen van onze geestelijke gezondheid en welzijn, om al onze gevoelens de vrije loop te laten in bewust bewustzijn en ervaring, terwijl we met betrekking tot onze acties een rationele beslissing moeten nemen over hoe we onze woede die zowel morele zorgen als realiteitskwesties omvat. In het hoofdstuk 'Het beheersen van woede' beschrijf ik twee opvallende punten met betrekking tot handelen naar onze woede: is het in overeenstemming met onze waarden en zou het in ons eigen belang zijn? Wat dat laatste betreft, zou het bijvoorbeeld roekeloos zijn voor iemand die zijn/haar baan waardeert om op te blazen tegen de baas; in plaats daarvan zou het productiever zijn om de vijandige gevoelens gewoon te erkennen en te voelen zonder ze uit te leven.

Voor het grootste deel bevatten overreactieve emotionele reacties bij volwassenen, waaronder intense woede of woede, een primair element dat is gebaseerd op vroege ervaringen die bedreigend of traumatisch waren. Gevoelig worden voor het soort situaties dat al te sterke woedereacties oproept, is nuttig om onderscheid te maken tussen hedendaagse en oer-emoties. Waar de woede in de huidige situatie terecht kan zijn, past de intensiteit vaak niet bij de persoonlijke betekenis van de gebeurtenis. Een besef van de primaire componenten van iemands woede helpt niet alleen het niveau van woede te verminderen, maar geeft ook tijd voor rationele zelfreflectie en een meer doordachte overweging van iemands gedachten en acties.

Houd in gedachten dat het van cruciaal belang is om woede te kunnen uiten, en dat het soms een opmerkelijk positief effect kan hebben in persoonlijke, beroepsmatige of politieke situaties. Het is over het algemeen het beste om iemands woede direct en op een rustige toon te uiten, in plaats van op een boze of woedende manier. Bijvoorbeeld, zeggen 'Ik was boos op je toen je dit en dat deed', is effectiever dan het boos uiten, wat meestal een onmiddellijke boze reactie zal uitlokken. Als je je echter verder ergert aan de reactie op je woede, of als het je doel niet bereikt, kun je dingen altijd krachtiger en krachtiger verwoorden. Over het algemeen moet deze escalatie geleidelijk en beheerst gebeuren om de beste resultaten te bereiken.

Samengevat, wanneer we vijandige emoties ontkennen of onderdrukken, zal onze woede waarschijnlijk worden geïnternaliseerd, tegen ons lichaam of onszelf worden gekeerd, of worden geëxternaliseerd, waardoor de wereld om ons heen wordt vervormd. Bovendien is de kans groter dat we de controle verliezen en handelen op manieren die schadelijk of destructief zijn voor onszelf en anderen.

De acceptatie van woede en het vermogen om boze gevoelens te tolereren, brengt woede onder onze controle en regulering. Inderdaad, wanneer mannen en vrouwen boze gevoelens kunnen ervaren en zich er prettig bij voelen, worden ze sterker en zelfbewuster. Bovendien hebben ze de neiging om woede bij hun kinderen meer te accepteren en hebben ze meer kans om de beweging van hun kind naar positieve zelfexpressie aan te moedigen, terwijl ze passief agressief of manipulatief gedrag ontmoedigen. Op deze manier leren ze hun kinderen belangrijke lessen over woedebeheersing (bijvoorbeeld wanneer en hoe ze het moeten uiten) die zo belangrijk zijn in het latere leven. Om alle bovengenoemde redenen werken psychotherapeuten er hard aan om hun cliënten te helpen hun boze emoties te herkennen, te accepteren en volledig te ervaren en om deze te leren uiten wanneer dat nodig is.