Als mensen is het diepste, meest kernconflict waarmee we worden geconfronteerd, of we wel of niet moeten voelen. Zoeken we vitaliteit, liefde, passie, mededogen en de onvoorspelbare achtbaan die gepaard gaat met bezig zijn met leven en emotie? Of vertonen we gedrag dat ons losmaakt van de inherente pijn van de menselijke conditie? Als we voor het laatste kiezen, kan alles wat ons afsnijdt aantrekkelijk lijken, van mobiele telefoons tot sociale media, pijnstillers tot pornografie, Coca Cola tot cocaïne.

Edgar Allen Poe zei: 'Ik heb absoluut geen plezier in de stimulerende middelen waar ik me soms zo waanzinnig aan overgeef. Het is niet in het najagen van plezier dat ik het leven, de reputatie en de rede in gevaar heb gebracht. Het is de wanhopige poging geweest om te ontsnappen aan martelende herinneringen, aan een gevoel van ondraaglijke eenzaamheid en de angst voor een vreemd naderend onheil.'

Verslavend gedrag is het resultaat van een primair verlangen om zichzelf te kalmeren. Alles kan als een verslaving werken als het uit gewoonte wordt gedaan en met het doel om te voldoen aan een behoefte om redelijk verdoofd te zijn. We wenden ons tot verslaving om aan pijn te ontsnappen, maar de ontsnapping zelf houdt onze pijn in stand en zo begint een gevaarlijke spiraal. In werkelijkheid, wanneer we proberen onze pijn te doden, houden we ons vaak bezig met ander zelfdestructief gedrag. We vergeten dat psychologische pijn een doel heeft en eigenlijk een adaptieve functie is die ons waarschuwt dat er iets mis is.

Het doorwerken van onze emoties helpt ons om te leren, te groeien en te ontwikkelen. Het vergroot onze veerkracht en maakt ons levendiger voor onze ervaring. Omgekeerd kunnen onze pogingen om af te sluiten ons emotioneel onvolwassen en vaak veel minder functioneel maken. Bovendien kunnen we pijn niet selectief verdoven zonder ook vreugde te verdoven. Als we ons tot verslaving wenden, kunnen we ons bevroren of verdoofd voelen voor al onze gevoelens. In deze staat lopen we het risico het gevoel van onze ware identiteit te verliezen. We ontkoppelen ons van ons echte zelf.

Omdat we verscheurd worden tussen voelen en niet voelen, zijn we allemaal verdeeld tussen ons echte zelf, het deel van ons dat wil leven, doelen nastreven en het leven ervaren en wat mijn vaderDr. F.S.noemt de ' anti-zelf ,' die ons probeert te isoleren, ons af te sluiten van gevoelens en ons zelfs uit te wissen of te vernietigen. Ons anti-zelf is bedoeld om ons te beschermen tegen de natuurlijke pijn of angst die voortkomt uit het geven om of investeren in het leven, maar het beperkt en kwetst ons op talloze manieren, bijvoorbeeld door ons naar verslaving te sturen.

Wanneer we toegeven aan het idee dat we onze pijn niet kunnen verdragen, kiezen we eigenlijk de kant van ons anti-zelf. We luisteren naar het advies van een destructieve innerlijke coach, een denkproces dat bekend staat als de ' kritische innerlijke stem .' Deze ' stem ' kan de brandstof zijn voor verslavend gedrag, ons eerst aanmoedigen om te gebruiken of toe te geven, en ons vervolgens straffen voor ons gedrag. 'Neem maar een drankje,' wenkt het, 'je verdient een leuke tijd. Je werkt zo hard. Je moet loslaten en ontspannen.' Dan, als we eenmaal hebben toegegeven, schreeuwt het: 'Jij bent mislukt! Hoe kon je het weer verpesten? Je zult altijd een verliezer zijn.

Stemtherapie , ontwikkeld door mijn vader, is nuttig bij de behandeling van verslaving, omdat het ons in staat stelt ons bewust te worden van dit destructieve denkproces en de onderliggende emotie erachter onder ogen te zien. Door de stappen van Stemtherapie kunnen we beginnen te begrijpen waar onze kritische innerlijke stem vandaan komt en hoe deze werkt. We kunnen gaan voelen voor onszelf en hoe we worden beïnvloed door deze stem. We kunnen dan de stem weerstaan ​​als een externe vijand in plaats van deze als ons werkelijke standpunt te accepteren.

Naarmate we deze innerlijke criticus leren kennen, worden we slimmer in hoe we erop reageren. We kunnen zien hoe het onze acties stiekem probeert te beïnvloeden, dan kunnen we er bewust voor kiezen om anders te handelen. Als er niets anders is, is de kritische innerlijke stem lastig. Het kan zo soepel in onze gedachten sluipen dat we het misschien meer zien als een inwonende kamergenoot in tegenstelling tot de vijandige indringer die het in werkelijkheid is. Door het onbewuste bewust te maken, kunnen we opkomen tegen ons 'anti-zelf' en, zonder overdrijven, de macht over ons leven krijgen.

Naast de stappen van stemtherapie zijn er bepaalde dingen die we kunnen doen om onszelf te helpen deze innerlijke stem uit te dagen, ons ware zelf te versterken en verslavingsgedrag onder controle te krijgen.

1. Neem strategieën aan om onze tolerantie voor onze emoties te vergroten - Wanneer we een verslaving doorbreken, zullen de pijnlijke emoties die we probeerden te onderdrukken waarschijnlijk naar boven komen. Het is ongelooflijk belangrijk om een ​​gezonde en adaptieve alternatieve manier te hebben om met deze gevoelens om te gaan. cultiveren zelfcompassie enopmerkzaamheidis een grote hulp in dit proces. Door een houding van zelfcompassie aan te nemen, kunnen we accepteren dat ons lijden deel uitmaakt van het mens-zijn. Het leert ons vriendelijkheid, geduld en acceptatie te oefenen op onze reis om te groeien en te veranderen. Bovendien kan het beoefenen van mindfulness ons helpen leren om met onze gedachten en gevoelens te gaan zitten zonder dat ze ons overweldigen en ons gedrag sturen.

2. Leer je triggers kennen - Het is belangrijk om op te merken welke gebeurtenissen, mensen of omstandigheden onze kritische innerlijke stemmen triggeren. Welke situaties hebben ons ertoe aangezet of ertoe aangezet om ons af te sluiten? Ontsteekt een stressvolle werkdag onze innerlijke criticus om ons te vertellen dat we moeten genieten? Roept een verhitte interactie met onze partner oude gevoelens van angst en afwijzing op? Waar gaan we dan heen om troost te zoeken? We moeten ook op onze hoede zijn voor die mensen in ons leven die de kant van de verleidelijke stemmen kiezen en ze ondersteunen om ons over te geven. Deze individuen ondersteunen het schijnbaar rustgevende deel van ons anti-zelf. Wanneer we onze triggers beginnen te kennen, kunnen we betere keuzes maken over met wie we tijd doorbrengen, welke activiteiten we ondernemen en hoe we omgaan met de stress die zich waarschijnlijk zal voordoen. We kunnen dit doen terwijl we ons zelfcompassie behouden en rekening houden met wat we nodig hebben om betere keuzes te maken.

3. Oefen vrijgevigheid - Anderen helpen is al lang een principe van het 12-stappen herstelprogramma en met een goede reden. Het biedt een gevoel van doelgerichtheid en een gezonde focus van onze aandacht. Het geeft ons een gestructureerd middel om isolement te vermijden. Het staat ook als een natuurlijke tegenhanger van kritische innerlijke stemmen die ons vertellen dat we machteloos of onwaardig zijn. Van onszelf geven en contact maken met anderen is een van de krachtigste manieren om ons echte zelf te versterken.

4. Creëer een samenhangend verhaal – Het is van grote waarde om ons verhaal te vertellen en betekenis te geven aan de negatieve gebeurtenissen die ons hebben gevormd, de grote en kleine trauma's die ons het gevoel gaven dat we moesten ontsnappen of een verslaving zouden moeten aangaan om ermee om te gaan. Door deze herinneringen naar de oppervlakte te brengen en te begrijpen hoe ze ons zelfgevoel beïnvloeden, kunnen we onze hersenen integreren. We kunnen beter identificeren wanneer en waarom we getriggerd worden en onze reactie op deze triggers aanpassen. Wanneer we de bron van onze geïntensiveerde emoties begrijpen, voelen we ons niet langer door hen geregeerd. We kunnen beginnen met het opbouwen van meer veiligheid in onszelf en sterkere relaties met anderen. Door dit te doen, verwerpen we ons verlangen naar ontsnapping.

5. Vorm vriendschappen - Het is veel gemakkelijker om de negatieve boodschappen van onze innerlijke criticus te overstemmen als we ons omringen met de stemmen van vrienden. Bij het overwinnen van een verslaving is het belangrijk om isolatie te vermijden. We moeten voortdurend gezelschap zoeken van het soort vrienden die ons echte zelf ondersteunen en die ons niet ertoe brengen om ons getriggerd te voelen of ons aanmoedigen om de kant van stemmen te kiezen die ons aansporen om te genieten. Dat kan zeker betekenen dat we onze routine moeten veranderen, meer tijd doorbrengen met mensen die ons helpen ons kalm en gecentreerd te voelen en minder tijd met iedereen die onze kritische innerlijke stem kan laten horen of ons aanmoedigt om te gebruiken.

Elk van deze stappen is een daad van herverbinding met ons leven. Elk omvat echter een niveau van moed, een bereidheid om te voelen wat er ook gebeurt. De ironische waarheid is dat als we onze pijn onder ogen zien, we eigenlijk beter in staat zijn om een ​​rijker, vreugdevoller en bevredigender leven te leiden. Het is mogelijk om ons te onderscheiden van de destructieve of pijnlijke invloeden uit ons verleden zonder afstand te nemen van onze emoties of ervaringen. Het is mogelijk om op te staan ​​tegen de kritische innerlijke stem die ons vertelt dat we niet sterk genoeg zijn of dat we verdoofd moeten zijn of moeten vluchten om te overleven. Zoals Dr. Les Greenberg, oprichter van Emotiegerichte Therapie, zei: we kunnen leren om in 'mindelijke harmonie met onze gevoelens te leven, en niet te proberen ze te beheersen'.