[Deze blog bevat fragmenten uit een interview met Dr. F.S. door Fred Branfman, politiek activist en auteur van Stemmen uit de Vlakte der Kruiken ]

Deel I:

Fred Branfman: In onze cultuur wordt het idee van kwetsbaar zijn geassocieerd met angstig, angstig en zwak zijn. Politici en bedrijfsleiders hebben bijvoorbeeld de neiging om een ​​sfeer van onkwetsbaarheid uit te stralen. Een van je centrale ideeën is daarentegen dat kwetsbaarheid een adaptieve en wenselijke staat is om in te leven. Zo had ik er nog nooit over nagedacht. Wat bedoel je precies met het woord 'kwetsbaar'?

Robert Firestone: Het is een gecompliceerde kwestie, maar als we het existentieel bekijken, hebben we maar één leven te leven. Het essentiële idee is om het zo volledig mogelijk te leven, om al je emoties, al je waarnemingen, al je gedachten, al je ideeën te ervaren. Maar als we beschadigd zijn, blokkeren we veel van ons potentieel om de volheid van ons bestaan ​​te realiseren. Al vroeg in het leven bouwen we verdedigingen tegen interpersoonlijke pijn, verlatingsangst en existentiële angsten. Maar de verdedigingsmechanismen die ons ooit als kinderen beschermden en die geschikt waren om emotioneel te overleven, zijn niet langer geschikt en ze beperken onze levenservaring als volwassenen.

Dus als we het hebben over kwetsbaar zijn, hebben we het over leven zonder verdediging, of met minimale verdediging, dat wil zeggen, een kans nemen, alles najagen waar we in geloven, alles wat we verlangen. De volheid van ons bestaan ​​leven en ons leven serieus nemen.

FB: Maar ik heb veel mensen horen zeggen: 'Als ik volledig leef, beklim ik bergen, vlieg ik met vliegtuigen en voel ik me onkwetsbaar.'

RF: Als ik het heb over kwetsbaar zijn, heb ik het over leven in de geest in plaats van in die geest afgestompt of beschadigd te worden door psychologische verdedigingen. Een grappige manier om het te zeggen is dat je een sukkel moet zijn, een dwaas. Als je aan de dood denkt, zijn de kansen groter dan in Vegas. De kansen zijn totaal tegen je en toch moet je het leven kiezen in het licht van dat alternatief. In zekere zin moet je een dwaas zijn om in het leven te investeren, omdat je investeert in iets dat je niet kunt houden.

Dus wat ik aanbeveel is dat je de dwaas bent; dat je een kans op het leven neemt, dat je volledig in mensen investeert, dat je je vertrouwen in andere mensen investeert. Je leeft volgens de filosofie dat 'het is beter lief te hebben en te verliezen dan helemaal niet lief te hebben'. Paradoxaal genoeg is het adaptiever om met die filosofie te leven.

Allereerst, door een open, eerlijk leven te leiden en risico's te nemen, heb je meer kans om je doelen te bereiken. En ten tweede, laten we zeggen dat je verliefd wordt op iemand en diegene alles aanbiedt, en ze wijzen je af. Je bent een dwaas geweest vanuit een conventioneel standpunt, maar in werkelijkheid heb je je leven gehad en uiteindelijk pas je je nog steeds aan.

Je kunt het je veroorloven lief te hebben en afgewezen te worden; dat is iets dat mensen zich niet volledig realiseren. Maar je bent sterk genoeg, je bent geen kind meer. Je verdediging is gebaseerd op de kijk van een kind. Maar nu we volwassen zijn, kunnen we bijna elke eventualiteit in het leven aan. We hoeven niet bewaakt te worden; en niet omdat alles goed komt. Het is geen Pollyannaish standpunt. We kunnen het ons veroorloven om in een situatie te verkeren waarin het niet goed uitpakt, omdat we nog steeds overleven zolang we onze gevoelens hebben. We hebben geen verdediging nodig om het hoofd te bieden.

FB: Maar als we kwetsbaar zijn, zijn we dan niet ook angstig, angstig, machteloos? Voelen wij ons ook niet zwak?

RF: Als we kwetsbaar zijn, betekent dit gewoon dat we in staat zijn om onze doelen, wensen en intenties na te jagen, en dat we in staat zijn om op gevoelsniveau met de gevolgen om te gaan. En dat omvat een verscheidenheid aan gevoelens, waarvan sommige beangstigend zijn, waarvan sommige erg vreugdevol en opwindend zijn - het is een breed scala aan ervaringen. Als je volledig leeft, zal er veel vreugde zijn en ook een zekere hoeveelheid pijn. We proberen dus niet te beschermen tegen gevoelens. Wat ik zeg is dat je het je kunt veroorloven om te voelen en, in een gevoelstoestand, je beter in staat bent om effectief met je leven om te gaan.

FB: Ik heb je horen zeggen dat de sleutel tot kwetsbaarheid de bereidheid is om emotionele pijn te tolereren, bij het nastreven van je leven...

RF: …evenals vreugde, evenals positieve dingen, en ook liefde. Ze vereisen allemaal kwetsbaarheid. Mensen vinden het moeilijk om liefde te tolereren, ze hebben de neiging om het weg te duwen en de afstand tussen zichzelf en andere mensen te reguleren. Dat maakt deel uit van hun verdediging. Op die manier riskeren ze emotioneel niet zoveel; ze zijn niet bereid om opnieuw gekwetst te worden. Maar het werkt nooit en uiteindelijk zullen ze gekwetst worden in liefdesrelaties, door het verlies van hun dierbaren.

FB: In hoeverre houdt kwetsbaarheid in dat je anderen moet bereiken, mensen om hulp moet vragen, door anderen moet worden ondersteund in plaats van te proberen het allemaal alleen te doen?

RF: Een deel van kwetsbaar zijn is vragen om wat je wilt, het netjes en direct zeggen, je op gepaste wijze tot anderen wenden. Het is niet helemaal zelfvoorzienend, dat is wat onze kritische stemmen vertel ons. Ze vertellen ons dat we zelfvoorzienend of pseudo-onafhankelijk moeten zijn, zoals ' Vertrouw niet op andere mensen, je kunt ze niet vertrouwen, etc.'

Vrijgevig zijn in reactie op wat iemand anders nodig heeft, dat is ook kwetsbaar zijn, omdat je gekwetst kunt worden door vriendelijkheid, genegenheid of liefde te bieden. Mensen worden vaak gekwetst door anderen te bereiken en door genereus te zijn en te geven. Kwetsbaar zijn is dus bereid zijn om gekwetst te worden, hoe dan ook, door te vragen of door liefde en genegenheid te bieden.

Ik beschouw kwetsbaarheid als volledig openstaan ​​voor de ervaring van het leven. Een belangrijk doel in mijn therapeutische benadering is om cliënten te helpen een volwassen, autonoom, avontuurlijk leven te leiden en het volledige scala van hun emoties te ervaren.