De grootste uitdaging voor iedereen die een persoonlijk doel wil bereiken of een verandering wil maken, komt vaak van binnenuit. Ieder van ons is verdeeld tussen ons ware zelf, wat we willen zijn, en een bedreigende ' anti-zelf ' dat ons gevoel van wie we zijn vervormt. De meesten van ons kunnen op een of ander moment de stem van deze interne vijand horen. Of het nu gaat om het uiten van zelfkritiek of om ons op te bouwen tot 'speciaal', het creëert een vals gevoel van wie we werkelijk zijn. Toch beseffen de meesten van ons niet hoezeer deze 'stem' ons identiteitsgevoel vormt en bijgevolg ook de manier waarop we ons leven leiden.

Vanaf onze vroegste dagen beginnen onze ervaringen ons identiteitsgevoel te weven. Talloze dingen informeren dit perspectief. Vanaf het moment dat we geboren zijn, leren we over relaties, wat we moeten doen en hoe we ons moeten gedragen om aan onze behoeften te voldoen en ons veilig te voelen. We leren hoe we door onze ouders en verzorgers worden waargenomen, niet alleen door wat ze tegen ons zeggen, maar ook door hun uitdrukkingen en micro-uitdrukkingen, hun toon, hun beschikbaarheid of het ontbreken daarvan. We zijn getuige van hoe onze ouders zichzelf en anderen behandelen en internaliseren meer dan we ons bewust kunnen voorstellen.

Onze persoonlijkheden ontstaan ​​niet alleen door te spiegelen wat we zien, maar door erop te reageren. Onze hersenen zijn ontworpen om de pijnlijke en angstaanjagende ervaringen te onthouden, de grote en kleine trauma's die ons de lessen hebben geleerd van wie we moesten zijn om te overleven. We vormen psychologische afweer als reactie op onze omgeving. Deze afweermechanismen kunnen een beslag worden op ons meest ware zelf, waardoor we worden beïnvloed om te handelen en deel te nemen aan dynamieken die ons later in ons leven kunnen kwetsen en beperken.

Al deze invloeden komen samen en creëren een gevoel van eigen identiteit. We komen ter wereld met onze eigen unieke genetica en temperament, het potentieel om een ​​onafhankelijk gevoel van onze eigen identiteit te ontwikkelen, gebaseerd op de dingen die ons oplichten en ons leven zin geven. Onze positieve interpersoonlijke ervaringen kunnen ons helpen een vriendelijke houding ten opzichte van onszelf en anderen te ontwikkelen. Onze negatieve ervaringen vormen echter een basis voor onze ' kritische innerlijke stem .' Als een interne coach die ons bekritiseert en ons verder van ons authentieke zelf lokt, is deze innerlijke stem onze ware vijand.

Telkens weer, gedurende ons hele leven, is deze 'stem' er om ons te definiëren, ons te vertellen wat we wel en niet kunnen doen, hoe we ons moeten gedragen. Het is de onwelkome pestkop die denkt dat hij ons beter kent dan wie dan ook. Het is dat echoënde gezang in ons achterhoofd dat zegt: 'Je bent te behoeftig/egoïstisch/lelijk/dom/koppig om te hebben wat je wilt.' Het coacht ons om bij onze verdediging te blijven. 'Vraag niets. Zorg eerst voor jezelf. Laat hem nooit te dichtbij komen. Zorg ervoor dat ze je niet zal afwijzen. Zelfvoorzienend zijn. Doe alsof het je niets kan schelen. Wees niet kwetsbaar. Geef nooit de controle op. Jij bent speciaal; je verdient beter.'

Het is gemakkelijk in te zien hoe deze stem ons gedrag en de manier waarop we met mensen in ons leven omgaan sterk kan beïnvloeden. De destructieve overtuigingen en misleidende instructies die het ons geeft, kunnen onze natuurlijke reacties verstoren. We kunnen beginnen te handelen op manieren die deze vervormde ideeën over onszelf weerspiegelen of compenseren. We kunnen terugdeinzen voor het nastreven van een romantische partner of toegeven aan onzekerheden die ons stil of verwijderd houden. We kunnen onze 'stemmen' op anderen projecteren en ze zien als kritiek op ons op een manier waarop onze innerlijke stem ons aanvalt. We reageren dan defensief of halen destructief uit. In elk van deze gevallen zijn we niet echt onszelf. We kiezen de kant van ons anti-zelf en accepteren een recept voor onze identiteit dat is geschreven door ons verleden – niet door de realiteit van ons heden.

Dus, hoe kunnen we scheiden van deze identiteit? Samen met mijn vaderDr. F.S., die ontwikkelde Stemtherapie , we hebben samen tientallen boeken, blogs, films, artikelen, webinars, workshops en studies geschreven en geproduceerd, waarin we bespreken wat werkt om deze innerlijke criticus te overwinnen. Toen ik onlangs met mijn vader sprak over de kritische innerlijke stem en identiteit, bracht hij een belangrijk onderdeel naar voren om voortdurend weerstand te bieden aan de invloed van ons anti-zelf, en dat is het cultiveren van een medelevende metgezel in onszelf.

In zijn recente blog ' Hoe bevriend te raken met jezelf? ,' schreef mijn vader, 'Mensen kunnen hun persoonlijke kracht gebruiken en actief bijdragen aan hun eigen groei en ontwikkeling, in wezen hun eigen bondgenoot worden. In dit opzicht is het van het grootste belang om je bewust te worden van de vijand binnenin, de negatieve gedachten en houdingen die een significant destructieve rol spelen in je leven.' Hoe nemen we fundamentele beslissingen die ons versterken en weerspiegelen wie we zijn als we ons zo tegen onszelf keren? Hoe gaan we het vicieuze denkproces tegen dat voelt als een deel van wie we zijn?

Eén manier is om je voor te stellen dat je een echte vriend in jezelf hebt: een innerlijke aanwezigheid die ons op een medelevende manier echte verhalen over onszelf vertelt. Deze vriendelijke aanwezigheid is er niet om valse opbouw te bieden, maar om onze innerlijke criticus tegen te gaan met de vriendelijke, empathische toon van een vertrouwde vriend. Het moedigt ons aan om sociaal, uiterlijk en gezond te zijn, onze eigen doelen te formuleren en voorzichtig de stappen te nemen die ons dichter bij ons echte zelf brengen. In tegenstelling tot de kritische innerlijke stem, die ons gevoel van vrede verstoort, helpt deze 'metgezel' ons meer rust te vinden door de beoefening van zelfcompassie .

dr Kristin Neff , heeft een hoofdonderzoeker op dit gebied geschreven over: drie elementen die deel uitmaken van zelfcompassie: vriendelijkheid voor jezelf, opmerkzaamheid en gewone menselijkheid. Zelfvriendelijkheid helpt ons om alle zelfevaluatie en beoordelingen te stoppen en in plaats daarvan nieuwsgierig, open en liefdevol te zijn als het gaat om hoe we onszelf beschouwen.Mindfullnessstelt ons in staat om met onze gedachten en gevoelens te zitten zonder ons te veel te identificeren of onlosmakelijk met elkaar verbonden te raken en vast te lopen door onze kritische innerlijke stemmen. Ten slotte leert de gewone menselijkheid ons dat lijden en fouten deel uitmaken van het mens-zijn. We worden niet uitgekozen als de meest of de minste, de beste of de slechtste van wat dan ook. Als we ons dit realiseren, kunnen we meer gecentreerd en objectiever zijn over wie we zijn in de wereld en hoe we ervoor kiezen te zijn.

Velen van ons hebben het geluk die vriend te hebben die ons dit soort perspectief biedt. We kennen iemand die ons optilt, die in ons team zit, die ons vanuit een meelevend, realistisch perspectief ziet. We bieden dit soort perspectief ook vaak aan onze vrienden, maar we moeten deze houding ook tegenover onszelf cultiveren. Hoe zou het eruit zien om door het leven te lopen met deze aanwezigheid in ons? Hoe anders zou dit zijn van het constante geklets van onze vervormde en kritische innerlijke stem? Hoe meer we ervoor kiezen om deel te nemen en gebruik te maken van de stem van deze vriend binnenin, hoe sterker we zullen worden in het weten wie we werkelijk zijn. Zelfs als er gemene zelfaanvallen optreden, zal onze identiteit niet worden bedreigd, omdat we ons herinneren dat we onze beperkingen het hoofd kunnen bieden met de vriendelijkheid en het geduld die we zouden tonen aan iemand voor wie we zorgen. We kunnen het veranderingsproces daarom vanuit een geheel nieuw perspectief benaderen, minder gekleurd door ons verleden en positiever naar onze toekomst.