Emoties sturen ons leven op een miljoen manieren. Of we nu geneigd zijn om ze te verbergen en te vermijden of erover na te denken en uit te drukken, de meesten van ons realiseren zich niet in hoeverre ze onze gedachten en gedrag sturen. Het verkennen van onze emoties is een waardige onderneming voor iedereen die hoopt zichzelf te leren kennen en te ontwikkelen, gezonde relaties op te bouwen en na te streven wat ze willen in het leven. Recent onderzoek heeft zelfs gesuggereerd dat emotionele intelligentie belangrijker is dan IQ, wat aantoont dat het 'meer dan 54% van de variatie in succes voorspelt' in relaties, gezondheid en kwaliteit van leven.

Onze emoties kunnen ons aanwijzingen geven over wie we zijn en hoe we door onze geschiedenis zijn beïnvloed. Veel van onze acties worden geïnitieerd door emotie, wat leidt tot de natuurlijke vraag welke emoties naar boven komen en waarom. Welke van deze emoties zijn adaptief en onaangepast? Wat kan worden veroorzaakt door het heden, maar geworteld in ons verleden? Onlangs had ik het voorrecht om een ​​eCourse te ontwikkelen, ' De kracht van emotie ,' met Dr. Les Greenberg, de belangrijkste grondlegger van Emotion-Focused Therapy. Dr. Greenberg suggereert dat we 'in bewuste harmonie met onze gevoelens moeten leven, en niet moeten proberen ze te beheersen'. Veel van die harmonie komt voort uit het begrijpen van onze emotionele reacties en het onderscheiden wanneer onze emoties primair of secundair van aard zijn, evenals wanneer ze adaptief zijn of niet.

Primaire emoties zijn onze eerste emotionele reactie. Ze worden vaak gevolgd door meer verdedigde secundaire emoties. Soms zijn we ons alleen bewust van de secundaire emotie: de woede die het gevoel van pijn verbergt, de schaamte die ons verdriet overmeestert, of de angst die een diepere angst maskeert. Als onze partner bijvoorbeeld niet voor ons komt opdagen of ons op de een of andere manier teleurstelt, kunnen we ons rechtvaardig en woedend voelen. We kunnen in onze volgende interactie met hem of haar tegenwerken of uitbarsten. Als we echter kijken naar onze eerste reactie, onze primaire emotie, kunnen we erkennen dat we kwetsbaardere gevoelens hadden, zoals ons gekwetst, ongewenst of beschaamd voelen. Deze primaire gevoelens geven ons een kijkje in onze behoeften. Wanneer we onszelf toestaan ​​om met hen in contact te komen, kunnen we ze aan onze partner uiten, en we zullen eerder een heel andere reactie opwekken omdat we hem of haar toestaan ​​voor ons te voelen.

Primaire emotie 'is niet de muffe wrok gevolgd door berusting bij de herinnering dat ze twee jaar geleden over het hoofd werden gezien voor een promotie; het is ook niet het gevoel van klagen dat voortkomt uit onopgeloste pijn', schreef Greenberg in zijn boek Emotiegerichte therapie . 'In plaats daarvan is het een vitaal gevoel dat de [persoon] vaak een heel open en misschien kwetsbaar gevoel geeft.' Greenberg beschreef primaire emoties verder als 'minder snel en minder actiegericht' dan secundaire emoties. Ze zijn 'aangrijpend en vol' en 'meer kans om langzaam over een persoon heen te spoelen'.

Als we ons een moment voorstellen waarin we ons gespannen, gefrustreerd of vastgelopen voelen in een slecht gevoel, gedreven om te reageren zonder een gevoel van opluchting, waren we waarschijnlijk gevangen in een secundaire emotie. Als we echter toegang konden krijgen tot het diepere, meer kwetsbare gevoel, misschien een behoefte of een behoefte, of een kerngevoel van verdriet of schaamte, dan ervoeren we een primaire emotie. In het begin hebben we misschien gemerkt dat het gevoel zich opbouwde, maar toen als een golf afnam. Wanneer we onszelf toestaan ​​een primaire emotie te voelen, ervaren we vaak opluchting. We zijn niet per se geneigd om te handelen. In plaats daarvan voelen we ons meer in contact met onszelf, verzacht en toch levendiger.

Primaire emoties kunnen ofwel adaptieve reacties op het moment zijn ofwel onaangepaste reacties op basis van schema's uit ons verleden. Onaangepaste primaire emoties kunnen worden aangewakkerd door actuele gebeurtenissen, maar ze zijn verbonden met een manier waarop we ons vroeg in ons leven voelden. Als we bijvoorbeeld werden gezien of behandeld alsof we onintelligent of onbekwaam waren in onze familie, kan het 'dom' worden genoemd of verwant worden met alsof we tegenwoordig incompetent zijn, ons ertoe aanzetten ons diep gepijnigd of beschaamd te voelen. Maar voordat we deze pijn of schaamte kunnen erkennen, worden we meegesleurd in een secundaire emotie zoals woede, wrok of afweer.

Volgens Dr. Greenberg kunnen we de gedachten identificeren die onze onaangepaste emotionele reacties genereren. We kunnen ervaren wat ik vaak noem een ​​'kritische innerlijke stem,' een negatief intern commentaar dat ons dingen vertelt als: 'Je hebt jezelf zo voor gek gezet. Kijk hoe ze naar je kijken. Ze denken allemaal dat je een idioot bent. Je moet hier gewoon weggaan.' Deze destructieve innerlijke coach wordt vaak luider als we ons emotioneel getriggerd voelen. Deze kritische gedachten kunnen ons ertoe aanzetten een reeks emoties te voelen die pijnlijk en onaangepast zijn, die bijdragen aan zelfdestructief gedrag, zoals onszelf inhouden, ons wenden totpsychologische afweer, of het wegduwen van dierbaren. De onaangepaste secundaire emoties kunnen er ook toe leiden dat we reageren op manieren die niet in ons eigen belang zijn: uithalen om onszelf te verdedigen, verontwaardigd of woedend handelen, gedreven door gedachten als 'Hoe durven ze je zo te behandelen. Dat was zo respectloos. Wie denken ze wel dat ze zijn om zo tegen je te praten?'

Onze onaangepaste emoties zijn gebaseerd op schema's uit het verleden. Hoewel ze geen juiste weerspiegeling zijn van wie we werkelijk zijn, kunnen we het gevoel hebben dat we in hun schaduw leven als we deze emoties niet identificeren. De ironische troost van hun vertrouwdheid kan er zelfs toe leiden dat we onszelf en anderen vervormen of reacties en scenario's uitlokken die het emotionele klimaat creëren waaraan we gewend zijn. We kunnen met anderen omgaan op basis van deze oude gevoelens in plaats van wat er echt aan de hand is of wat we echt willen.

Het goede nieuws is dat we onze emoties kunnen transformeren om adaptief te worden. Door onaangepaste emoties hebben we vaak het gevoel vast te zitten, alsof ze onoplosbaar zijn, maar als we de onderliggende emotie uit het oude schema kunnen halen, kunnen we de gevoelens voelen, inzicht krijgen in de behoefte die aan de emotie ten grondslag ligt en acties ondernemen om de behoefte te krijgen leerde kennen. Dit kunnen we doen door een partner of iemand die dicht bij ons staat te vragen om in onze behoefte te voorzien of, indien nodig, door onszelf te kalmeren. We kunnen onze kant kiezen door onze kritische zelfaanvallen uit te dagen en daardoor onszelf mededogen en liefde te bieden. We kunnen meer bereid zijn om ons verdriet, onze boosheid of de diepere primaire emoties te voelen waardoor we ons meer met onszelf verbonden voelen. We kunnen onze gevoelens voelen in plaats van ze te onderdrukken en ze in stilte ons leven te laten dicteren.

Wanneer we in harmonie met onze emoties leven, komen we meer in contact met wie we zijn. We krijgen inzicht in de echte kernemoties die onze reacties veroorzaken, en we kunnen degene zijn die aan het stuur zit en onze acties kiest. Gevoel is een adaptief mechanisme om ons kritische informatie te geven. Door met compassie en nieuwsgierigheid te focussen op emotie, kunnen we ontdekken wie we zijn en wat we willen. Zoals Dr. Greenberg het uitdrukte: 'Mensen kunnen de parel van hun adaptieve, essentiële zelf vinden.'