De nieuwste roman van John Irving, In één persoon, is een actueel statement over mannen en vrouwen, de aard van seksualiteit en de aanval van de samenleving op het zelf. Hoewel het een fictief boek is, rapporteert het boek getrouw de echte strijd van bepaalde mensen om te worden wie ze voorbestemd waren te zijn; mensen die anders zijn dan de rest van ons, mensen die vaak worden bestempeld als 'afwijkend' en 'afwijkend'. Als e.e. Cummings nauwkeurig opgemerkt: 'Niemand zijn behalve jezelf - in een wereld die dag en nacht zijn best doet om van jou iedereen te maken - betekent de zwaarste strijd strijden die een mens kan voeren; en stop nooit met vechten.' Het belang om een ​​individu op zich te worden, zoals tot uitdrukking komt in de romans van Irving en in veel van e.e. cummings' poëzie en proza, is het thema van een binnenkort te verschijnen boek The Self Under Siege: A Therapeutic Model for Differentiation, co-auteur van mijn vader Robert Firestone, Joyce Catlett en ikzelf.

Voor mij zijn Irvings waardering en liefde voor de verschillen van mensen, zijn acceptatie van de diversiteit van menselijke seksualiteit een eerbetoon aan de waarden van non-conformiteit, tolerantie en inclusiviteit. Zoals een recensent opmerkte: 'Irving is geen moraliserende schrijver, maar wel een morele schrijver.' In een gastessay op Amazon.com beschrijft Irving het seksuele ontwaken van zijn hoofdpersoon, Billy Abbott, en geeft ons vervolgens een kijkje in zijn eigen leven:

De meesten van ons handelen nooit naar onze vroegste seksuele verbeeldingen. Sterker nog, de meesten van ons zouden ze liever vergeten - niet ik. Ik denk dat onze sympathie voor anderen deels voortkomt uit ons vermogen om onze gevoelens te onthouden – om eerlijk te zijn over wat we wilden doen. Zeker, seksuele tolerantie komt voort uit eerlijk zijn tegen onszelf over wat we ons seksueel hebben voorgesteld.

Toen ik een jongen was, stelde ik me voor dat ik seks had met de moeders van mijn vrienden, met meisjes van mijn eigen leeftijd - ja, zelfs met bepaalde oudere jongens onder mijn worstelteamgenoten. Het bleek dat ik van meisjes hield, maar de herinnering aan mijn aantrekking tot de 'verkeerde' mensen heeft me nooit verlaten... Billy ontmoet Miss Frost, een transgender bibliothecaris, omdat hij naar de bibliotheek gaat op zoek naar romans over 'verliefdheden op de verkeerde mensen'

Irving's vertolking van Billy Abbott en Miss Frost benadrukt Irving's houding ten opzichte van seksualiteit, die door het hele boek loopt. Deze roman ondersteunt in het bijzonder een goede geestelijke gezondheid door het centrale belang van seksualiteit in het leven van mensen te benadrukken. De thema's seksualiteit, seksueel verlangen en de voortdurende bemoeienis van de samenleving met hoe mensen ervoor kiezen om hun seksuele aard te uiten, zijn doordrongen in veel van Irvings romans. Dit is een van de redenen waarom hij tot mijn favoriete auteurs behoort. Deze thema's zijn ook onderwerpen die we uitgebreid hebben onderzocht in ons boek Sex and Love in Intimate Relationships (2006).

In dit boek benadrukken we dat iemands seksualiteit een fundamenteel onderdeel is van zijn of haar identiteit. De fundamentele wensen en behoeften van mensen, waaronder hun seksuele verlangens, hun gevoelens over hun lichaam en over zichzelf als man en vrouw (hun seksuele identiteit), zijn essentiële aspecten van hun persoonlijkheid. Een gezond seksleven staat centraal in ons gevoel van welzijn en is een bron van plezier, geluk en vervulling. Gezonde seksualiteit impliceert het integreren van seksualiteit in ons dagelijks leven, in plaats van het te beperken tot de seksuele daad zelf.

In dit opzicht is het interessant dat verschillende recensenten van In One Person hebben gevraagd waarom Irving zoveel blijft schrijven over 'afwijkende' seksualiteit, biseksuelen, homo's, lesbiennes en transgender mannen en vrouwen. Wat me opvalt, is dat ze het niet eens zijn met de personages van Irving die nooit of zelden seks hebben, bijvoorbeeld Garps moeder, Jenny, in De wereld volgens Garp en Dr. Larch in The Cider House Rules. Wat zegt dit over onze samenleving? Is de aseksuele of niet-seksuele persoon de nieuwe norm?

Op een ander niveau legt de roman van Irving een veelvoorkomend menselijk falen bloot waar veel mensen niet graag over nadenken; onze neiging om andere mensen te categoriseren, te labelen en vervolgens te stigmatiseren, tegen hoge psychologische kosten voor hen en voor ons. Op een bepaald punt in de roman protesteert juffrouw Frost tegen Billy: 'Mijn beste jongen, plak alsjeblieft geen etiket op me - maak geen categorie van me voordat je me leert kennen!' Haar vermaning onderstreept de universele behoefte om geaccepteerd te worden, inclusief geaccepteerd worden voor wie we zijn als seksuele wezens.

In al onze persoonlijke interacties is het allereerst belangrijk om de identiteit van een persoon als medemens te erkennen en vervolgens zijn of haar seksuele identiteit en partnerkeuze te erkennen. Alles wat afbreuk doet aan, denigreert met of aanvalt op iemands seksuele identiteit is destructief en vormt een schending van zijn of haar mensenrechten. Toch brengt onze samenleving routinematig deze vorm van schade toe aan groepen mensen die ze categoriseert als afwijkend van de norm en daarom afwijkend.

In The Self Under Siege laten we zien hoe de samenleving deze krachtige invloed uitoefent door expliciete en impliciete eisen voor gelijkheid en conformiteit. Via haar instellingen en de media moedigt het ouders aan om hun kinderen te socialiseren in deze geaccepteerde normen, waarvan vele hun opkomende zelfgevoel schaden. Carol Gilligan merkte op: 'Je verdeelt mensen in deze twee onsamenhangende categorieën, en dan zeg je dat dat op de een of andere manier de manier is waarop mannen en vrouwen zijn, en het is absoluut onjuist voor beide.'

Gilligan ging verder met te beschrijven hoe het categoriseren van mensen relaties schaadt: 'Er zijn ontzettend veel 'moeten' aan het huwelijk. 'Je zou dit moeten doen of je zou dat moeten doen, je zou je zo moeten voelen, of hij zou zich zo moeten voelen of als hij dit doet, moet je dat doen, of als je dit doet, moet hij dat doen.' Het verbazingwekkende aan mensen is dat er geen replicatie is, geen twee mensen zijn hetzelfde. En zo geldt het ook voor het huwelijk; het is een bijzonder samenkomen van twee individuele mensen. Zo onderhoud je de relatie en stimuleer je elkaar ook. Ieder van jullie ontwikkelt zich als individu, wat betekent dat je de relatie of elkaar niet bevriest.'

In navolging van Gilligan's gevoelens, beweert Irving dat 'Onze geslachten en oriëntaties ons niet definiëren. We zijn op de een of andere manier groter dan onze seksuele identiteiten, maar onze seksuele identiteiten doen er toe.'