Het leven in de 21^steeuw zit vol innovaties en gemakken. De reikwijdte van deze veranderingen en hun impact op onze ervaringen zijn enorm, van het voedsel dat we eten tot hoe we onze dagelijkse taken uitvoeren. We kunnen veel dingen sneller, efficiënter en handiger doen. Eten is lekkerder en entertainment toegankelijker, prikkelend en spannend. Hoewel deze mogelijk nuttig zijn, zie ik als psycholoog die met kinderen werkt de vele uitdagingen die gepaard gaan met deze moderne vooruitgang.

Voorzieningen die ons leven gemakkelijker maken, van magnetrons en kant-en-klaar voedsel tot apparaten met zoekmachines, we hebben veel stappen geëlimineerd om een ​​doel te bereiken. Hoewel het onze snelle levensstijl ondersteunt, lijkt planning, volgordebepaling en het uitvoeren van taken bijna zonder moeite te gebeuren. Verloren is tijd om na te denken, de voor- en nadelen te overwegen, het oplossen van problemen met vallen en opstaan ​​te oefenen, een praatje te maken en het wachten te ervaren. Er is een verwachting van onmiddellijke bevrediging. We kunnen in een oogwenk antwoorden en informatie op onze telefoons krijgen. We kunnen nu grijpen en gaan, onderweg eten, samen tijd in de keuken of aan de eettafel minder nodig maken.

Op het gebied van entertainment zijn media overal. Het zit in onze auto's, vliegtuigen en op onze mobiele apparaten. Terwijl we als ouders verlost zijn van het eindeloze gezeur 'zijn we er al?' we zijn een aantal goede dingen kwijtgeraakt. Uit het raam kijken naar het terrein, praten of spelletjes spelen als 'I Spy' horen tegenwoordig niet meer bij reizen. In het openbaar hoeven we niet eens meer naar de mensen om ons heen te kijken, laat staan ​​met ze te praten. We kunnen nu reizen in onze eigen persoonlijke bubbel en geen interactie hebben met iemand anders.

Social media heeft zijn voordelen bij het delen van verbinding. Aan de andere kant kunnen gebruikers de identiteit creëren die ze willen en dingen zeggen zonder te kijken naar de persoon die het bericht ontvangt. Terwijl tieners identiteit en romantische relaties verkennen, is het een open speelveld zonder veel feedback. Het kan een open seizoen zijn voor sexting, relatiebreuken, opscheppen en pesten.

De virtuele werelden binnen de context van deze games zijn visueel spannend en geven direct feedback. Een zoektocht overwinnen, plunderaars opblazen, salto's maken, je eigen wereld bouwen en epische overwinningen zijn allemaal veel bevredigender dan huiswerk maken, tanden poetsen, douchen of naar bed gaan.

Ten slotte zijn snacks, snoep en kant-en-klaar voedsel overal verkrijgbaar met zout, suiker en chemicaliën die de eetervaring verhogen. Bijgevolg zijn deze opgeschepte voedingsmiddelen bevredigend en spreken ze rechtstreeks tot het pleziercentrum van de hersenen, waardoor het verlangen wordt gevoed en verzadiging wordt onderdrukt. We weten dat obesitas een grote gezondheidsuitdaging is voor ons land.

Als ouders, clinici en de samenleving als geheel, moeten we nadenken over hoe dit alles onze kinderen, hun geest, hun toekomstige functie en de samenleving vormgeeft. Hebben we dingen te stimulerend gemaakt, zodat de eb en vloed van het leven niet overweldigend is? Is er een verwachting dat we altijd moeten worden vermaakt? Creëert onmiddellijke bevrediging met een klik op de knop de overtuiging dat alles onmiddellijk moet zijn? Is het nu de veronderstelling dat we niet meer met anderen hoeven te praten, geen verbinding hoeven te maken, gemeenschappelijke ervaringen hoeven te delen of ideeën te bespreken en samen te werken? Hoe zit het met planning, volgorde en de opwinding van anticipatie?

Ik zie een aantal essentiële uitdagingen. Het weefsel van interpersoonlijke verbinding kan rafelig zijn als we geen interactie of aandacht voor anderen nodig hebben. Het gemeenschapsgevoel kan worden verzwakt en sociale vaardigheden worden vrijwel irrelevant. Vertrouwen, mededogen, verbinding en betrokkenheid zijn van cruciaal belang voor het functioneren van het maatschappelijk middenveld en het sociale voortbestaan, vooral in deze uitdagende tijden. Als individuen kan een gebrek aan verbinding ook het gevoel van eenzaamheid vergroten en kan leiden tot angst en depressie. Ten tweede kan de afhankelijkheid van externe ervaringen iemands aandacht verdoven voor zijn eigen interne ervaringen, zoals lichamelijke gewaarwordingen zoals verzadiging of voor ideeën, gedachten, emoties en creativiteit. Innovatie vraagt ​​om inspiratie en transpiratie. Als er weinig behoefte is om frustratie te tolereren of te worstelen met de realiteit van de concrete wereld, kan de prijs de afwezigheid van doorzettingsvermogen, creativiteit en innovatie zijn. Ten slotte kan onderbreking van activiteiten die onmiddellijke bevrediging of een hoge beloning bieden, leiden tot terugtrekking. Het is alsof zout uit bekende recepten wordt verwijderd, de ervaring is dat het saai en smaakloos is. Het duurt even voordat je de subtielere gevoelens begint te waarderen die gepaard gaan met de eb en vloed van het dagelijks leven. Dit proces kan verdriet, verdriet, prikkelbaarheid en pijnlijke verveling omvatten.

Als ouders is het belangrijk om zowel de langetermijn- als de kortetermijngevolgen te overwegen van hoe we omgaan met de innovaties van vandaag. Omdat we verantwoordelijk zijn voor het geluk en succes van onze kinderen, evenals voor de volgende generatie, moeten we hen helpen de vaardigheid te verwerven om te managen. Hier zijn enkele specifieke suggesties om te overwegen:

1) Heb apparaatvrije tijd wanneer iedereen in het gezin ALLE apparaten opbergt.

2) Stel de verwachting in dat de maaltijden bedoeld zijn om te praten.

3) Bak-/kookprojecten met je kind

4) Speel bordspellen

5) Verbied technologie van korte autoritten

6) Bewust samen bezig zijn met het eten van lekkernijen

7) Laat uw kind zijn lunch inpakken

8) Samen legpuzzels maken

9) Bespreek alternatieve eindes voor films, boeken of tv-shows.

10) Mensen kijken. Verzin verhalen over waar ze waren, wat ze nu willen, hoe ze zich voelen en hoe het verhaal afloopt.

Hoewel er een voordeel is aan alle gemakken en innovaties van het moderne leven, zijn er duidelijk veel onbedoelde gevolgen. Als bedachtzame ouders is het belangrijk dat we de afwegingen maken tussen de voordelen op korte en lange termijn. Als ouders willen we overwegen hoe kwetsbaar de neurologie van onze kinderen is en hoe hun ervaringen bepalen wie ze zijn en hoe ze functioneren. Ervaringen met een hoge beloning kunnen de voorkeur krijgen boven ervaringen in de echte wereld en kunnen het beoordelingsvermogen en functioneren schaden. Om de ontwikkeling van veerkracht te ondersteunen, moeten we onze kinderen helpen de uitdagingen van het dagelijks leven aan te gaan en meer te weten te komen over hun emotionele zelf. Innovaties en gemakken kunnen een steun zijn, maar er kan ook te veel van het goede zijn!