In combinatie met het webinar van The Glendon Association, Verover je kritische innerlijke stem , door , hoop ik wat aanvullende gedachten toe te voegen over het onderwerp vanzelfaanvallende innerlijke stemmendie het welzijn verminderen, vreugde stelen en natuurlijk enthousiasme schamen. Als kinderen leerden de meesten van ons een versie van de Gouden Regel: behandel anderen zoals je zelf behandeld wilt worden. Helaas was de les die we echt leerden om onszelf en anderen te behandelen zoals we werden behandeld.

Vanwege hun eigen geschiedenis van onvervulde behoeften, zijn ouders met een gebrek aan zelfrespect en competentie minder in staat om gevoelige, zorgvuldige antwoorden te geven op de behoeften van hun eigen kind. Ouders die gebukt gaan onder de pijn van hun eigen emotionele verwaarlozing, verwaarlozing of misbruik, kunnen hun kinderen ongevoelig of zelfs wreed behandelen. Ze oefenen in het behandelen van anderen, inclusief kinderen van wie ze houden, op de manier waarop ze werden behandeld. De cyclus van misbruik wordt in stand gehouden.

Er ontwikkelt zich een kritische innerlijke stem in het kind als de mishandelde jongere de vijandige houding aanneemt die in vroege relationele patronen tegen hem of haar gericht is. Zelfs als mensen opgroeien en het model van het schadelijk behandelen van anderen afwijzen, weten ze het misschien niet hoe zichzelf te behandelen liefdevol ; er is geen sjabloon voor eigenliefde. In plaats daarvan volharden ze in het repliceren van wat hen bekend is door kritische, harde, zelfs wrede historische interacties op zichzelf te richten. Een gevoel van falen en waardeloosheid ligt altijd op de loer, klaar om het zelf bij elke gelegenheid in een hinderlaag te lokken. De meeste mensen zouden anderen nooit zo hardvochtig behandelen als zichzelf. In een perversie van de Gulden Regel behandelen ze zichzelf zoals ze werden behandeld.

In een intern klimaat vol stormen van zelfaanvallen, is het moeilijk om een ​​gevoel van hoop te behouden. Een kritische innerlijke stem zal proberen je overtuiging te verpletteren dat je capabeler, competenter of effectiever kunt worden. De chronische aanval op hoop leidt tot depressie, angststoornissen en demoralisatie. In Overtuiging en genezing (1991), Jerome Frank, Ph.D., M.D. definieert demoralisatie als 'een gevoel van machteloosheid om jezelf of je omgeving te veranderen'.

Er is echter hoop. Door ons bewust te worden van de kritische innerlijke stem, identificeren we onze vijand en weten we dus wat onze strijd is. Als we ons herinneren hoe pijn in de vroege kinderjaren werd gevoeld, kan dit ertoe leiden dat we relationele doelen organiseren rond het niet veroorzaken van soortgelijke emotionele of fysieke pijn voor anderen; dit is morele zorg. We kunnen voor anderen doen wat we wensten dat er voor ons was gedaan . Met andere woorden, ondanks dat we verwaarloosd of mishandeld zijn, kunnen we anderen behandelen op een manier waarop we behandeld zouden willen worden of behandeld zouden willen worden en erin slagen hen goed te behandelen.

Wonder boven wonder kunnen sommige mensen hun eigen emotionele leegte en onvervulde behoeften gebruiken om aan de behoeften van anderen te voldoen. Deze creatieve transformatie van vroege pijnlijke ervaringen in positieve, koesterende acties jegens anderen is een van de mooiste voorbeelden van het menselijk vermogen om lief te hebben. Vaak zijn we veel beter in goed voor anderen zorgen dan goed voor onszelf. Uiteindelijk kunnen we ernaar streven om onszelf te bevrijden van de destructieve houdingen die we al zo lang met ons meedragen en dezelfde zorg en mededogen naar onszelf uit te breiden die we geleerd hebben om anderen te geven.