Huiselijk geweld, of het nu gaat om emotionele of fysieke mishandeling, is altijd een moeilijk en controversieel onderwerp. Ik heb me maandenlang afgevraagd hoe ik hierover zou kunnen schrijven, want het is een delicaat onderwerp.

De situaties van iedereen zijn anders, maar na zorgvuldige overweging en overweging heb ik besloten om vanuit mijn eigen ervaringen en mijn eigen perspectief te spreken in de hoop dat iemand die dit misschien moet lezen, dit artikel tegenkomt. Ze kunnen er op hun eigen manier mee omgaan, net wanneer ze het het meest nodig hebben.

Wanneer zal genoeg genoeg zijn?

Waar ben jij?! Ik hoorde hem verwoed naar me zoeken, deuren dichtslaand terwijl hij me in elke kamer zocht. Ik hoorde glas breken en hij schreeuwde het weer uit. Zijn stem vulde zich met woede, hij hijgde, hijgde en vloekte hevig.

Terwijl ik op mijn buik onder het bed lag, hield ik het mes stevig vast en probeerde mijn adem in te houden, bang dat hij me zou horen als ik een geluid maakte. Ik wist niet wat ik met het mes zou doen, maar ik voelde me er een klein beetje veiliger door. Mijn lichaam beefde van angst, mijn geest racete, gebeurt dit echt? Waar gaat dit eigenlijk over? Waarom moest hij dronken thuiskomen?

Ik hoorde de achterdeur dichtslaan, hij moet me zoeken in de tuin. Ik pakte snel mijn telefoon en belde de politie. Het voelde als een eeuwigheid voor iemand om op te halen, mijn hart bonsde, mijn handpalmen waren bezweet en ik was in een waanzinnige staat van paniek. Ten slotte antwoordde iemand: Gelieve uw type noodgeval te vermelden. Ik probeerde zacht te praten, maar ik was zo bang dat ik te snel sprak.Adverteren

Wat is uw naam en wat is de noodsituatie? vroeg de stem aan de telefoon. Stuur alsjeblieft iemand om me te helpen, mijn vriend wordt gek en ik heb snel hulp nodig, smeekte ik. Wat is uw naam, locatie en wat is uw contactnummer? Vroeg de stem aan de telefoon. Ik heb hier geen tijd voor, kom me gewoon helpen, smeekte ik.

Ik hoorde de achterdeur weer dichtslaan, hij was in het huis. Mijn hart sloeg een slag over en ik hing bijna onmiddellijk op. Ik greep het mes vast terwijl ik onder het bed lag. Ik kon niet horen waar hij was, mijn bloed stroomde door mijn aderen terwijl ik al mijn energie gebruikte om mijn adem in te houden. Ik wilde niet dat hij me zou vinden. Ik was bang voor mijn leven. Er viel stilte. Toen hoorde ik een knal, het klonk alsof hij weer een gat in de muur sloeg.

Mijn telefoon ging, ik keek naar het scherm en het moet de politie zijn geweest, ik hing snel op. Mijn hart zonk, Oh mijn god, ik hoop dat hij dat niet hoorde, waarom zou de politie bellen als ik ze al mijn situatie heb verteld! Het volgende dat ik wist, greep hij mijn voet en sleepte me onder het bed vandaan.

Waarom ik bleef

Voor hem zou ik hebben gezegd dat ik altijd zou vertrekken als een man me zou slaan of zelfs op een beledigende manier zou aanraken. Pas toen ik echt in de situatie zat, begreep ik eindelijk waarom het voor veel mensen zo moeilijk was om weg te lopen van elke vorm van misbruik. Het begon met kleine, kleine opmerkingen en opmerkingen die mij en mijn karakter ondermijnden. Langzaam groeide het uit tot iets groters, op dit punt was ik geïnvesteerd.

Toen ik hem voor het eerst ontmoette, was ik niet in hem geïnteresseerd. Hij was een charismatische man die iedereen in de stad kende en liefhad. Hij stond bekend als een beetje een speler en ik wilde gewoon niet met een speler verstrikt raken. Ik was een uitdaging voor hem. Hij was vastbesloten om mij te pakken. Ik was niet zo gemakkelijk te vangen als de andere meisjes, dus hij ging hard achterna.Adverteren

Toen ik er uiteindelijk mee instemde om met hem op date te gaan, deed hij zijn best om me van mijn voeten te krijgen. Hij schreef me schattige notities, kocht cadeaus voor me, dronk en dineerde me. Hij behandelde me zoals ik nog nooit eerder behandeld was. Hij vertelde me hoe speciaal ik was en hij vertelde me dat hij van me hield. Dit duurde meer dan een jaar en ik herinner me dat ik me afvroeg hoe zijn ex ooit zo'n man had verlaten. Ik was in de wolken. Toen gingen we samenwonen, verloofden ons en alles ging bergafwaarts.

Elke keer dat ik probeerde te vertrekken, beloofde hij dat hij zou veranderen, hij beloofde dat de dingen anders zouden zijn en dat ik zou blijven in de hoop dat de man die ik had ontmoet terug zou komen. Elke keer als ik hem vertelde dat ik er genoeg van had, zei hij: je zult nooit iemand vinden die van je houdt zoals ik. Je familie wilde je niet eens, ze schopten je uit hun huis. Je hebt je maagdelijkheid verloren aan verschillende mannen die je niet eens kent, wie zal je willen? Elke andere man zal denken dat je waardeloos bent. Hij kende mijn verleden, hij kende mijn onzekerheden, hij wist hoe hij het tegen mij moest gebruiken en op dat moment geloofde ik hem. Immers, wie zou iemand zoals ik willen? Hij zegt dat hij van me houdt. Ik zou geluk moeten hebben dat hij van me houdt, want niemand anders zou dat doen.

Hoe ik uiteindelijk vertrok

Zoals het oude gezegde luidt, komen mensen met een reden, een seizoen of een heel leven in je leven. Het universum wist dat ik mijn ogen moest openen. Ik was heen en weer, maakte het uit en maakte het uit met hem en kon gewoon niet de wilskracht krijgen om te vertrekken. Op dat moment kwam iemand die ik een soulmate noem mijn leven binnen.

Mijn soulmate inspireerde me om te reizen, om te zien wat er nog meer in de wereld was. Hij wist niets van mijn verleden, maar hij wist dat ik vast zat in mijn eigen kleine bubbel. Hij weet niet hoeveel impact hij op mijn leven had, maar dankzij hem besloot ik uiteindelijk de sprong te wagen en een enkeltje naar Thailand te boeken. Ik wist niet dat dit het begin was van een enorme transformatie en zelfontdekkingsreis.

Wat ik heb geleerd

Terugkijkend had ik een rol te spelen in die relatie. Hij was in de war en wist niet hoe hij ermee om moest gaan, dus haalde hij uit. Ik was ook in de war en wist niet van mezelf te houden, dus accepteerde ik dat soort gedrag. Misery houdt van gezelschap en we waren allebei twee onzekere zielen die samenkwamen en een recept voor rampen maakten.Adverteren

Ik heb echter geen spijt van die relatie, ik heb er veel van geleerd. Ik leerde wat ik niet wilde en het duwde me ook op een pad om mezelf, mijn gebreken, mijn onzekerheden te leren kennen en te ontdekken wie ik werkelijk ben en wat ik echt verdien.

Die relatie heeft me geleerd dat hoewel we soms het gevoel hebben vast te zitten en geen uitweg zien, er altijd een antwoord is. Meestal is dit het eenvoudigste antwoord. Ga gewoon weg. Hoe moeilijk of onmogelijk het op dat moment ook lijkt, als we eenmaal beginnen te handelen waarvan we diep van binnen weten dat het juist is, zal het universum je helpen. Het brengt mensen, situaties en gloeilampmomenten bij ons om ons op onze weg te helpen.

Ik zeg niet dat iedereen een enkele reis moet boeken en vertrekken, maar voor mij heeft het echt geholpen. Door mezelf volledig uit de situatie te verwijderen, kon ik niet meer terug. Het opende me voor een hele nieuwe passie, reizen. Het opende me voor de grote, wijde wereld daarbuiten en leerde me dat de bubbel waarin ik vastzat eigenlijk een klein deel was van wat er werkelijk in de wereld gaande was. Het leerde me dat ik controle had over mijn leven en dat ik een keuze had.

Ik moet toegeven dat die relatie me een tijdje nog meer in de war heeft gebracht, maar ik ben er absoluut een sterker persoon voor. Ik zou niet weten hoe ik van mezelf moet houden zoals ik nu doe als ik die les niet had meegemaakt. Alleen omdat iemand zegt dat ze van je houden, hoeft niet per se waar te zijn.

Niemand kan echt van iemand anders houden totdat hij of zij van zichzelf kan houden. Hoewel hij zei dat hij van me hield, deed hij dat niet. Hij hield niet van zichzelf. Als hij dat deed, zou hij me nooit zo hebben behandeld. Ik hield ook niet van mezelf, want als ik dat deed, zou ik nooit zijn gebleven of die behandeling hebben geaccepteerd.Adverteren

Ik herinner me dat ik een moment had terwijl ik overzee was, zittend op het strand, tenen in het zand, kijkend naar een prachtige zonsondergang, een golf van vrijheid die over me heen spoelde en ik dacht bij mezelf: waarom ben ik niet eerder vertrokken?

Als u zich in een soortgelijke situatie bevindt of iemand kent die zich in een dergelijke situatie bevindt, weet dan dat er een uitweg is en dat het niet zo hoeft te zijn. Ik meen dit uit de grond van mijn hart, niemand verdient het om hier doorheen te gaan en niemand verdient het om vast te zitten. Er is een oplossing en er is altijd een manier. Wees alsjeblieft niet bang om hulp te vragen.

Als je in Australië bent en ondersteuning nodig hebt, bel dan; 13 11 14 www.lifeline.org.au

Als u zich buiten Australië bevindt, is hier een link voor opvangcentra, crisiscentra en hotlines; http://www.vachss.com/help_text/domestic_violence_intl.html

Uitgelichte foto tegoed: medicaldaily.com via images.medicaldaily.com Adverteren