Wanneer liefde begint te vervagen, voordat we zelfs maar geconfronteerd worden met het potentiële verlies van de persoon met wie we zijn of de relatie waarin we ons bevinden, rouwen velen van ons om het verlies van iets in ons. Uit liefde vallen is als het verliezen van een deel van onszelf dat ooit verlicht was. Het is een van de meest pijnlijke processen om te doorstaan. We verliezen niet alleen iets waardevols, we zijn ook gevangen in het mysterie rond dat verlies. De periode waarin we ons realiseren dat onze gevoelens zijn veranderd, is vaak doorzeefd met verwarring. Wat is er gebeurd met die opwinding en bewondering die ons ooit tot leven brachten? Volgens veel experts die relaties hebben bestudeerd, is dit mysterie het ontdekken waard als we het gevoel hebben dat we uit liefde vallen.

Voordat we verder ingaan op het onderwerp waarom we geen liefde meer hebben en wat we kunnen doen om deze gevoelens te begrijpen, is het belangrijk op te merken dat veel van de redenen waarom we niet meer verliefd zijn geldig zijn. Als sommige relaties eindigen, is dat natuurlijk het beste. Er zijn echte redenen waarom mensen zich ongelukkig voelen en verder willen. Sommige mensen veranderen op een echte manier waardoor ze uit elkaar groeien. Anderen leren zichzelf beter kennen en beseffen dat ze nooit echt verliefd waren maar in fantasie. Niemand zou zichzelf ooit moeten dwingen om in een situatie te blijven waarin ze zich ellendig en minder zichzelf voelen.

Als we het echter hebben over waarom zoveel mensen ervaren dat ze uit liefde vallen met iemand die ze ooit verlichtte en vervulde met vreugde, moeten we ons afvragen wat er gebeurt dat deze verschuiving veroorzaakt. Vallen we uit liefde om de juiste redenen? Is het mogelijk om voor de lange termijn verliefd te blijven of weer verliefd te worden nadat je eruit bent gevallen? Het zal je misschien verbazen dat het overweldigende antwoord voor velen in de wetenschappelijke gemeenschap JA is. Echte, blijvende liefde is mogelijk. Het vereist echter enige inspanning, het vermijden van bepaalde attributen in relaties en de bereidheid om sommige van onze eigen verdedigingen en angsten te overwinnen.

Omdat we zoveel op tafel leggen als het gaat om onze relaties en onze gevoelens over die relaties, is het waardevol om zelfreflectie te oefenen en naar binnen te kijken om de vraag te onderzoeken waar onze liefde naartoe is gegaan. Velen van ons twijfelen aan onze relatie wanneer onze gevoelens beginnen te vervagen. Het is nodig om deze gevoelens te begrijpen. We moeten er zeker van zijn dat we, als we vertrekken, weten dat het om de juiste redenen is, en als we blijven, doen we er alles aan om ons het meest levend en verliefd te voelen. Om onze eigen ervaring van verliefdheid te begrijpen, moeten we drie dingen in overweging nemen:

1. Waarom val ik uit liefde?
2. Wat zijn de tekenen dat ik niet meer verliefd ben?
3. Is het mogelijk/de moeite waard om weer contact te maken met mijn gevoelens en weer verliefd te worden?

Waarom val je uit liefde?

Zoals ik al zei, is een van de meest uitdagende mysteries die we in het leven tegenkomen, waar al die gevoelens heen gaan als we geen liefde meer hebben. Er zijn veel redenen waarom relaties slechter worden, maar wat misschien wel het meest waardevol is om te overwegen, is onze eigen strijd rond liefde en intimiteit. Na het uitvoeren van een 75-jarige longitudinaal studie van de Harvard University concludeerden onderzoeker George Vaillant en zijn team dat de sleutel tot geluk 1. liefde, en 2. 'een manier vinden om met het leven om te gaan die dat niet doet' duw liefde weg .' Blijvende liefde is mogelijk, maar het is niet altijd gemakkelijk.

'Bijna ieder van ons worstelt tot op zekere hoogte om verbonden te blijven met onze liefdevolle gevoelens', zei arts, co-auteur van Seks en liefde in intieme relaties . 'Vroege ervaringen met ons gekwetst of afgewezen voelen, kunnen ons vermogen aantasten om contact te maken met onze liefdevolle gevoelens en deze in stand te houden. Liefde geven en ontvangen daagt eigenlijk onze kernverdediging uit, vroege aanpassingen die we hebben gevormd om onszelf te beschermen tegen de manieren waarop we gekwetst zijn.'

Hoewel niemand van ons ervoor kiest om uit liefde te vallen, zijn velen van ons zich niet bewust van de verdedigingen die we hebben gevormd en aanpassingen die we hebben gemaakt die ons nu kunnen beperken in ons vermogen om dichtbij en verbonden te blijven met onze partner. Het kan bijvoorbeeld moeilijk zijn om verbonden te blijven en iemand volledig te vertrouwen toen we opgroeiden en ons onzeker en verwaarloosd voelden. Het kan moeilijk zijn om kwetsbaar en consequent vriendelijk te zijn als we opgroeiden met mensen die kil waren, straffend of hun eigen problemen hadden met het geven en ontvangen van liefde.

Onze unieke opvoeding en vroege hechtingsstijlen gaan onze afweer en gedragspatronen beïnvloeden. Ze kunnen ook onzekerheden en angsten over liefde creëren. 'Interpersoonlijke relaties zijn de ultieme bron van geluk of ellende', schreef Dr. F.S. , auteur van Angst voor intimiteit . 'Liefde heeft het potentieel om intens plezier en vervulling te genereren of aanzienlijke pijn en lijden te veroorzaken.' Wanneer we uit liefde vallen, kunnen we in sommige opzichten in deze angst vervallen.

Hoe kun je zien of je echt uit liefde valt of gewoon toegeeft aan angst?

In tegenstelling tot wat je zou denken, worden onze angsten rond intimiteit meestal groter naarmate we dichter bij een andere persoon komen. Daarom kunnen we onszelf toestaan ​​om eerst verliefd te worden, maar bang worden wanneer de relatie dieper wordt of 'serieuzer' wordt. 'Liefde - vriendelijkheid, genegenheid, gevoelige afstemming, respect, kameraadschap - is niet alleen moeilijk te vinden, maar is voor veel mensen zelfs een grotere uitdaging om te accepteren en te tolereren... Ze vinden het vaak moeilijk om te accepteren dat ze geliefd en erkend worden om wie ze werkelijk zijn ,' zei Dr. F.S.. 'Veel mensen zijn zich er niet van bewust dat geliefd of bijzonder gewaardeerd worden hen boos en terughoudend maakt.'

In hun onderzoek hebben Dr. Tow en Ell W. veelvoorkomende psychologische redenen opgesomd waardoor liefde ons bang maakt zonder dat we ons er volledig van bewust zijn:

1. Liefde wekt angst op en maakt ons kwetsbaar.
2. Het brengt verdriet en pijnlijke gevoelens uit het verleden naar boven (d.w.z. een liefde die we als kinderen niet voelden).
3. Liefde veroorzaakt vaak een pijnlijke identiteitscrisis, omdat we in een nieuw, positiever licht worden gezien.
4. Het ontkoppelt mensen van een 'fantasieband' met hun ouders of vroege verzorgers.
5. Het roept schuldgevoelens op met betrekking tot het overtreffen van een ouder of verzorger.
6. Liefde roept pijnlijke existentiële problemen en angsten op rond verlies.

Val je uit liefde of uit fantasie?

Velen van ons zijn zich niet bewust van de manieren waarop ze bang kunnen zijn voor liefde. We kunnen het echte probleem in de relatie zien als de manier waarop het is veranderd. We kunnen alle problemen opsommen die onze partner heeft, de manier waarop hij ons niet meer aankijkt of ze ons niet meer behandelt. Of we merken misschien dat ons eigen gedrag verandert, en schrijven dat toe aan het feit dat we ons niet langer op dezelfde manier voelen tegenover onze partner. De echte vraag die moet worden gesteld, is echter waarom deze dynamiek in de eerste plaats is veranderd? Het antwoord daarop heeft vaak te maken met angst en fantasie.

Wanneer we de vonk beschrijven die in onze relaties vervaagt, zijn we ons meestal niet bewust van een proces waarmee we bezig zijn dat letterlijk de vlammen dooft. Een 'fantasy bond' is een concept ontwikkeld door Dr. F.S., dat beschrijft hoe koppels afzien van echte liefde voor een fantasie van verbinding. 'De meeste mensen zijn bang voor intimiteit en zijn tegelijkertijd doodsbang om alleen te zijn', zegt Firestone. 'Hun oplossing is om een ​​fantasieband te vormen - een illusie van verbondenheid en nabijheid - die hen in staat stelt emotionele afstand te bewaren en eenzaamheid te verminderen.'

Een fantasieband wordt gecreëerd wanneer een paar de substantie van de echte relatie vervangt door de vorm van een paar zijn. Ze beginnen elkaars grenzen te overschrijden en verhouden zich als een 'wij' in plaats van een 'jij' en 'ik'. Ze vervallen in routine en beginnen dingen uit gewoonte of verwachting te doen, in tegenstelling tot echte passie of interesse. Ze kunnen proberen elkaar onder controle te houden, waarbij ze minder respect tonen voor elkaars autonomie en onafhankelijkheid. Dit soort relaties vermindert op natuurlijke wijze de aantrekkingskracht, en er is meestal minder fysiek en persoonlijk contact. Uiteindelijk kan het aangaan van deze patronen een stel niet alleen steeds verder van elkaar, maar ook van zichzelf en hun liefdevolle gevoelens drijven. Als we bedenken waarom we uit liefde vallen, is het nuttig om te kijken in hoeverre we in een fantasieband met onze partner terecht zijn gekomen.

Meer informatie over de Fantasy Bond hier

Tekenen dat je uit liefde valt

Wanneer een relatie minder vitaal wordt, zijn er vaak veel elementen in het spel. Dr. John Gottman, een van de toonaangevende onderzoekers op het gebied van relaties, heeft 25 jaar lang de interacties van koppels geobserveerd. Hij somt de vier meest giftige gedragingen op tussen koppels, wat hij de 'vier ruiters' noemt, als volgt:

1. Kritiek: geef je je partner de schuld of val je hem aan?
2. Defensief: bent u afgesloten voor feedback van uw partner?
3. Minachting: Rol je met je ogen, bespot je of duw je je partner weg?
4. Stonewalling: Ben je afgesloten in je interacties met je partner? Is je onderliggende toon en lichaamstaal afstandelijk of teruggetrokken?

Wanneer we voor het eerst verliefd worden, hebben we de neiging om onze partner met een niveau van respect en vriendelijkheid te behandelen dat aansluit bij onze eigen liefdevolle gevoelens. Maar liefde is niet alleen een gevoel dat komt en gaat; het komt door deze manier van met elkaar omgaan. We moeten altijd proberen om liefde als een werkwoord te zien. Het vereist echte actie om te bestaan ​​en te gedijen. Wanneer we ons bezighouden met destructief gedrag, bewijzen we onszelf en onze partner een slechte dienst door uitingen/gevoelens van genegenheid te beperken. We gedragen ons allemaal van tijd tot tijd op manieren die we niet leuk vinden, maar het is altijd nuttig om te overwegen of een van de vier ruiters hun weg heeft gevonden naar een deel van onze relatie.

Het is ook nuttig om de volgende vragen in overweging te nemen om de situatie te helpen evalueren en te bepalen of de relatie zelf niet werkt.

1. Heeft mijn relatie een negatieve invloed op andere gebieden van mijn leven?
2. Voel ik me vaak van streek en gefragmenteerd?
3. Ben ik te afgeleid door mijn relatie om op een gezonde manier te functioneren?
4. Voel ik me zelden meer mezelf?
5. Ben ik angstig of wanhopig ten opzichte van mijn relatiepartner?
6. Heb ik het gevoel dat er iets mis is met mij dat ik zo graag wil oplossen?
7. Heeft mijn relatie mijn vriendschappen beïnvloed of geschaad?
8. Heeft het invloed gehad op de manier waarop ik ouder (d.w.z. ik ben afgeleid van de zorg voor mijn kinderen of ben te afhankelijk van hen om aan mijn behoeften te voldoen?)
9. Schaam ik me chronisch voor mezelf?
10. Voel ik me meestal neerslachtig of hopeloos over mijn leven?

Als een relatie ons dit soort leed bezorgt, kunnen we heel goed besluiten dat het niet goed voor ons is. We kunnen de relatie beëindigen of hulp zoeken die ons kan helpen om te begrijpen wat er aan de hand is.

Kun je voorkomen dat je verliefd wordt?

Elke relatie zal voor uitdagingen komen te staan, want geen enkele persoon is perfect. Als we in een aantal destructieve patronen zijn vervallen of onze relatie enkele kenmerken heeft van een fantasieband, moeten we niet wanhopen. Deze problemen bestaan ​​langs een continuüm. Het is echt mogelijk om een ​​wending te nemen om de liefde terug te krijgen die je ooit met een andere persoon hebt gedeeld. Het korte antwoord op de vraag of we kunnen voorkomen dat we uit liefde vallen, is ja. Verliefd blijven is mogelijk, maar zoals de meeste goede dingen in het leven kost het meestal wat moeite.

een neurologische studie van Stony Brook University onder leiding van Bianca P. Acevedo en Arthur Aron onthulde vergelijkbare hersenactiviteit tussen koppels die net verliefd waren geworden en koppels die al meer dan 20 jaar samen waren. Deze langdurige koppels ervoeren wat onderzoekers 'romantische liefde' noemden, die wordt gekenmerkt door 'intensiteit, betrokkenheid en seksuele interesse'. Deze vorm van liefde is gekoppeld aan tevredenheid in het huwelijk, welzijn, een hoog gevoel van eigenwaarde en een lange levensduur van de relatie. Wanneer koppels intensiteit, betrokkenheid en fysieke verbinding behouden, kunnen ze hun hersens laten vuren en hun liefdevolle gevoelens voor elkaar tientallen jaren verlevendigen. Dit bracht Dr. Acevedo tot de conclusie: 'Paren die al lang samen zijn en hun romantische voorsprong willen terugkrijgen, moeten weten dat dit een haalbaar doel is dat, zoals de meeste goede dingen in het leven, energie en toewijding vereist.'

Dit brengt ons terug bij het idee dat liefde een werkwoord is. Verbinding maken met onze eigen liefdevolle gevoelens houdt vaak in dat we actie ondernemen. Erich Fromm schreef ooit: 'Er is maar één bewijs voor de aanwezigheid van liefde: de diepte van de relatie en de levendigheid en kracht in elke betrokken persoon; dit is de vrucht waaraan liefde wordt herkend.' Het is ook Fromm die de beroemde uitspraak heeft gedaan dat liefde 'geen gevoel is, maar een praktijk'. Voordat we besluiten dat we geen liefde meer hebben, willen we misschien nadenken over alle acties die we kunnen ondernemen om in te checken met onze eigen liefdevolle gevoelens. Kunnen we ons ertoe verbinden om volledig in onszelf tot leven te komen voordat we het tijdstip van overlijden op onze relatie noemen?

'Liefde omvat gedrag. Het is een vaardigheid', zei hij. 'Als we ervoor kiezen om elke dag een ander met zachtheid, genegenheid, vriendelijkheid en respect te behandelen, cultiveren en groeien we ons eigen vermogen om lief te hebben.' Na jaren van onderzoek naar relaties, ontwikkelden Dr. Tow en Ell W. de Couples Interactions Chart om de kenmerken van een ideale, liefdevolle, romantische relatie en een fantasieband te onderscheiden. Ze ontdekten dat deze eigenschappen het belangrijkst waren om blijvende liefde te behouden.

• Non-defensiviteit en openheid versus boos en afgesloten worden. Dit is het tegenovergestelde van stonewalling. We moeten feedback verwelkomen. Open communicatie met onze partner stelt ons in staat om elkaar echt te leren kennen en problemen aan te pakken die de relatie schaden.
• Eerlijkheid versus bedrog. We moeten elkaar kunnen vertrouwen om ons volledig kwetsbaar te voelen.
• Respect voor onafhankelijkheid versus het overschrijden van grenzen. zegt dat we in een relatie moeten proberen elkaars werelden uit te breiden, niet te verkleinen. Dat betekent elkaars belangen en onafhankelijkheid behartigen. Geef elkaar de kans om ons volledig uit te drukken zoals we zijn.
• Lichamelijke genegenheid en persoonlijk seksualiteit Vs gebrek aan genegenheid en routinematige seksualiteit . In een recent onderzoek gepubliceerd in de Journal of Social Psychological and Personality Wetenschap, bijna de helft van de deelnemers meldde dat ze 'heel intens verliefd' waren na jaren samen te zijn geweest. De belangrijkste reden die werd gegeven om deze gevoelens op lange termijn te behouden, was de aanwezigheid van fysiek aanhankelijk gedrag zoals knuffelen en kussen. Dit komt overeen met het onderzoek van Dr. Acevedo dat het belang benadrukt van een fysieke verbinding in blijvende romantische liefde.
• Begrip Tegen misverstand. Om van iemand te houden, moeten we ze zien voor wie ze zijn. We moeten proberen te begrijpen wat ze ervaren.
• Manipulaties van dominantie versus niet-controlerend gedrag. We moeten streven naar een gelijkwaardige en respectvolle relatie. Geen van beide personen zou moeten proberen de ander te beheersen of elkaar kansen te ontzeggen om zichzelf te zijn.

Voordat we besluiten om liefde of relaties op te geven, is het waardevol om na te denken over de verdedigingen die we naar de tafel brengen en de dynamiek die ons vermogen om lief te hebben kan beperken. Dit is een proces dat de loop van ons leven kan veranderen. We moeten onszelf kennen om echt verliefd te worden op iemand anders. Pas als we ons realiseren wie we zijn, kunnen we volledig weten wat we willen. We kunnen de ervaring van verliefdheid of verliefdheid gebruiken als een kans om onszelf beter te leren kennen, om onze neigingen, onze angsten en onze patronen te begrijpen. We kunnen het gedrag herkennen waarin we vallen en dat kan leiden tot afstand in onze relaties. En we kunnen de uitdaging aangaan om dit gedrag met zelfcompassie te veranderen.

Welke lessen we ook leren, we kunnen ze in elke relatie toepassen. Dus als het de juiste is, hebben we de tools om te vechten voor de liefde die we voor de lange termijn willen.