Het is duidelijk dat sommige mensen single zijn omdat ze ervoor kiezen dat te zijn. Ze zijn gewoon niet geïnteresseerd in een serieuze relatie op dit moment in hun leven. Anderen zijn vrijgezel vanwege de omstandigheden van hun leven. Ze zijn misschien net uit een zinvolle relatie gekomen of hebben meedogenloos gedateerd en hebben gewoon niemand gevonden met wie ze echt compatibel zijn. Het punt van dit artikel is niet om alle alleenstaande vrouwen of mannen te stereotyperen of om iemand in een hokje te plaatsen. Maar voor mensen, vooral voor 30-plussers, die op zoek zijn naar antwoorden op de raadselachtige vraag 'waarom ben ik nog steeds vrijgezel?', zijn hier enkele onconventionele antwoorden die erin liggen.

Als het gaat om daten en relaties, is het moeilijk om niet het gevoel te hebben dat je een slachtoffer bent. Anderen kunnen immers wreed zijn; je zult gewond raken, en nee, het is niet altijd jouw schuld. Maar de realiteit is dat we meer macht hebben over ons romantische lot dan we vaak denken. We creëren in hoge mate de wereld waarin we leven, hoewel we ons zelden bewust zijn van dit proces. We kunnen in feite een keuze maken of we ons lot door een lens van het slachtoffer willen zien of ervoor kiezen om doelgericht te zijn en de macht over ons leven te nemen. We hebben er baat bij te focussen op wat we wel kunnen controleren en niet op wat we niet kunnen. We kunnen ons bewust worden van de talloze manieren waarop we de reacties die we van anderen krijgen, beïnvloeden, zelfs de negatieve reacties. Dus de vraag voor de alleenstaande op zoek naar liefde is: wat zijn de interne uitdagingen die ik het hoofd moet bieden?

1) Verdediging

De meeste mensen zijn gekwetst in interpersoonlijke relaties. Met de tijd en pijnlijke ervaringen lopen we allemaal het risico een verschillende mate van bitterheid op te bouwen en te wordenverdedigd. Dit proces begint lang voordat we gaan daten, in onze kinderjaren, wanneer kwetsende interacties en dynamiek ons ​​ertoe brengen muren op te bouwen of de wereld waar te nemen door een filter dat ons als volwassenen negatief kan beïnvloeden. Deze aanpassingen kunnen ervoor zorgen dat we steeds meer zelfbeschermend en afgesloten worden. In onze volwassen relaties kunnen we weerstand bieden aan te kwetsbaar zijn of mensen te gemakkelijk afschrijven.

Als u bijvoorbeeld bent opgevoed door ouders of verzorgers die nalatig of kil waren, kunt u opgroeien met een wantrouwend gevoel voor genegenheid. Je hebt misschien wantrouwen tegenover mensen die 'te veel' interesse in je tonen en in plaats daarvan zoek je relaties die dynamiek uit je verleden herscheppen. U kunt dan een partner kiezen die afstandelijk of afstandelijk is. Het is niet altijd gemakkelijk om te zien wanneer we onze verdediging hebben. Als gevolg hiervan hebben we de neiging om onze eenzaamheid de schuld te geven van externe krachten en slagen we er niet in te erkennen dat we niet zo open zijn als we denken.

2) Ongezonde attracties

Wanneer we handelen naar onze verdediging, hebben we de neiging om te kiezen: minder dan ideale relatiepartners . We kunnen een onbevredigende relatie aangaan door een persoon te selecteren die emotioneel niet beschikbaar is. Omdat dit proces grotendeels onbewust is, geven we onze partner vaak de schuld van de mislukte uitkomst van de relatie. We hebben de neiging ons verwoest of gekwetst te voelen door de herhaalde afwijzingen zonder te beseffen dat we dit patroon eigenlijk zoeken.

Waarom doen we dit? De redenen zijn complex en vaak gebaseerd op onze eigen embeddedangst voor intimiteit. Veel mensen hebben een onbewuste motivatie om relaties te zoeken die kritische gedachten versterken die ze al lang over zichzelf hebben en negatieve aspecten van hun jeugd herhalen. Deze kunnen onaangenaam zijn, maar het doorbreken van oude patronen kan ons veel angst en ongemak bezorgen en ons een vreemd vreemd en eenzaam gevoel geven in een liefdevollere omgeving.

Onze angst om afstand te doen van het beeld dat we al vroeg van onszelf hebben ontwikkeld en onszelf in een positiever licht te gaan zien, geeft ons paradoxaal genoeg een ongemakkelijk gevoel en kan leiden tot zelfaanvallende gedachten als: 'Wie denk je wel dat je bent? Je bent niet zo geweldig.' Deze angsten kunnen ertoe leiden dat we vasthouden aan relaties zonder potentieel of dat we ons aangetrokken voelen tot mensen die niet echt beschikbaar zijn, omdat ze ons negatieve beeld van onszelf versterken, dat comfortabeler en vertrouwder aanvoelt, zij het pijnlijk.