Hoe kunnen we het beste omgaan met onze dagelijkse emotionele reacties? Wat kunnen we doen als onze partner ons in de steek laat, als we worstelen met ons kind, of als we ons geprovoceerd voelen door een vriend? Vreemd genoeg is het eerste advies om bij de pijn te blijven. Het blijkt dat we veel meer energie verbruiken om de pijnen van ons bestaan ​​te vermijden dan wanneer we onze gevoelens onder ogen zien. Vaak veroorzaken we onszelf veel meer ellende door onze pogingen omverdedigen tegen onze onaangename emoties. Door te proberen onze gevoelens niet te voelen, worden we ook onnodig verdedigd en doen we uiteindelijk anderen vaak pijn. We kunnen zelfs pijnlijke gevoelens verdragen. Door in de richting van de pijn te gaan, kunnen we het voelen en dan verder gaan. Dit proces stelt ons in staat om ons emotioneel meer aan te passen. Het maakt ons ook meer adaptief in hoe we reageren op emotioneel uitdagende interacties. Wanneer we onze pijn onder ogen zien in plaats van deze te vermijden, is de kans groter dat we de volgende dag verfrist en beter wakker worden, in plaats van vast te blijven zitten aan de negatieve gevoelens. Mensen die zichzelf hun emoties niet laten ervaren, kunnen symptomatisch worden, depressief en angstig worden, of middelen gebruiken om hun gevoelens te onderdrukken.

We hebben vaak de neiging om situaties te vermijden waarin we verwachten vernederd te worden. Wanneer we onszelf verdedigen tegen het mogelijk lijken alsof we een dwaas zijn, lopen we risico's mis en lopen we de dingen die we willen volledig na. Wanneer we ons openstellen voor vernedering, realiseren we ons dat wat we vaak vrezen eigenlijk niet zo erg is; het is zeker niet levensbedreigend. Wanneer we het initiatief nemen en blootleggen waar we het meest over worden vernederd, voelen we ons sterker en vrijer. We koesteren niet stiekem de gedachte dat als mensen dit of dat van ons wisten, ze ons niet leuk zouden vinden of ons zouden afwijzen. Over het algemeen maakt het eenvoudig omgaan met onze gevoelens van vernedering ons veerkrachtiger, flexibeler, adaptiever en functioneler in ons leven.

Onze algemene kijk op het leven en wat we ervan verwachten, heeft veel te maken met hoe we omgaan met uitdagingen. Als we verwachten dat het leven 'gelukkig' zal zijn of het gevoel hebben dat we het verdienen dat de dingen op onze manier gaan, stellen we onszelf teleur en lopen we het risico dat we ons 'verkeerd' voelen. Het blijkt dat het voor ons veel adaptiever is om de realiteit te erkennen dat het leven pijnlijk is. Door de existentiële realiteit onder ogen te zien en te accepteren dat we binnenkort zullen sterven (zelfs als het over honderd jaar is, is dat te vroeg), zijn we bereid om pijnlijke situaties te ervaren zoals veroudering, achteruitgang en verlies. Ook al zijn dit echt enkele van de moeilijkste emoties om onder ogen te zien, als we ze niet vermijden, zijn we in feite vol leven. Zonder ze te voelen, kunnen we geen volledige waardering hebben voor het leven. Het maakt ons ook bewust dat elk lid van het menselijk ras in hetzelfde schuitje zit en plotseling worden alle verschillen die ons verdelen onbeduidend en zinloos. Als je deze pijnlijke existentiële realiteiten niet verdoezelt, geeft het je een medelevend perspectief op jezelf en anderen.

Het is belangrijk om jezelf te kennen. Wat geeft jou zin ​​in het leven? Wat zijn jouw persoonlijke waarden? Als je jezelf kent, weet je wat je met je leven doet. Mijn vader, psycholoog en auteur-dokter is een voorbeeld van dit principe en verklaarde onlangs:

Ik wist al vroeg in mijn leven wat ik wilde doen, wat ik wilde worden. Ik wilde een bijdrage leveren en ik wilde mensen helpen. Ik wilde niet onbeduidend zijn, ik wilde betekenisvol zijn en ik wilde het leven delen en ik wilde het ervaren, ik wilde alles voelen… ik wilde niets missen. Ik had niet verwacht dat het leuk zou zijn. Ik kende echt mijn waarden. Ik wist wat voor soort persoon ik wilde zijn, hoe ik zou handelen in verschillende omstandigheden. Ik imiteerde mensen die ik bewonderde. Ik luisterde naar mensen die spraken over wat hen ellende met andere mensen veroorzaakte, en ik wilde al die eigenschappen in mezelf vastleggen. Ik besteedde veel aandacht aan wat andere mensen pijn doet, en ik besloot dat ik niet op die manier zou handelen.

Als het om relaties gaat, is het nog steeds nuttig om je niet te verdedigen tegen onze eigen gevoelens, maar het is ook raadzaam om je bewust te zijn van de gevoelens die de ander ervaart. Het is belangrijk om niet zo vast te lopen in ons persoonlijke standpunt dat we de site van hen verliezen. Wanneer we ons gekwetst voelen door iemand of boos op hen, in plaats van die gevoelens de overhand te laten nemen, kunnen we perspectief houden; we kunnen geïnteresseerd zijn in wat de ander voelt in dezelfde situatie. Dit stelt ons in staat om het grotere plaatje te zien van wat er aan de hand is en om alle ervaringslagen te herkennen.

Om veerkrachtig te zijn, is het waardevol om in het huidige moment te blijven en niet toe te staan ​​dat onze reacties gebaseerd zijn op ons verleden. Vaak, wanneer we gekwetst worden of een sterke reactie hebben in onze interacties met volwassenen, reageren we overdreven op basis van ons verleden. Het huidige conflict kan onopgeloste emoties uit onze kindertijd oproepen. De manier waarop de andere persoon op ons reageert, het woord dat ze gebruikten om ons te beschrijven, of hun persona kan lijken op iemand of een relatie die belangrijk was in ons verleden. Dit komt vooral voor in onze nauwste relaties, die met onze partners en kinderen, waar we eigenschappen van onze vroege verzorgers, de personen voor wie we oorspronkelijk het meest kwetsbaar waren, kunnen projecteren op deze nieuwe figuren in ons leven en erop reageren op basis van onze oude projecties .

Wanneer we merken dat we een sterke emotionele reactie hebben die misschien niet gepast is voor de situatie, kunnen we stoppen en een moment nemen om na te denken over hoe onze reactie kan worden beïnvloed door onze ervaringen uit het verleden. We kunnen onze specifieke 'triggers' leren kennen, die situaties of eigenschappen waar we overreactief op reageren of waarvan we de neiging hebben om te zien waar ze niet echt bestaan. Als we deze reacties begrijpen en hoe ze zich verhouden tot ons verleden, en daarom compassie voor onszelf hebben, zullen we minder reactief zijn in ons huidige leven en meer adaptief zijn in onze reacties en gedrag.

Om iemand te zijn die zijn emotionele reacties niet 'overheersend' laat worden, die niet blijft hangen in negatieve gevoelens en zich niet laat verdedigen, is het absoluut noodzakelijk om ons vermogen te ontwikkelen om kwetsbaar, medelevend, gevoelvol, aanwezig, enbewust. We moeten bereid zijn om onze gevoelens volledig te voelen, niet weglopen voor pijn. We moeten onszelf kennen en de persoon zijn die we in ons leven willen zijn. We moeten bereid zijn de existentiële realiteit onder ogen te zien waar we als mensen allemaal mee te maken hebben. We moeten in het oog houden dat onze 'realiteit' kan verschillen van die ervaren, zelfs door de mensen die het dichtst bij ons staan. We moeten aanwezig blijven bij de realiteit van het moment waarin we leven en onszelf bevrijden van overlappingen met die realiteit uit ons verleden. Door deze vermogens in onszelf te ontwikkelen, verrijken we ons leven met betekenis en behouden we een niveau van veerkracht dat ons bevrijdt om de onvermijdelijke uitdagingen van het leven aan te gaan en onze persoonlijke doelen te bereiken.