Hoewel velen van ons het misschien intuïtief hebben gevoeld, zit er nu wetenschap achter de bewering dat 'liefde alles is wat je nodig hebt'. Een 75-jarige longitudinaal studie door Harvard-onderzoekers hebben onlangs onthuld dat liefde zelf de enige echte sleutel is tot een gelukkig en bevredigend leven.

Hoewel liefde een universeel gewaardeerde eigenschap lijkt te zijn, kan het definiëren van liefde in gedragstermen een uitdagende onderneming zijn. Zoals de hoofdonderzoeker van de Harvard-studie, Dr. George Vaillant, schreef over de bevindingen van zijn team, zijn er twee essentiële ingrediënten waarvan bewezen is dat ze correleren met een gelukkig bestaan: 'One is love. De andere is een manier vinden om met het leven om te gaan die de liefde niet wegduwt.' Hoewel velen van ons geloven dat we graag verliefd zouden willen zijn, worden we geconfronteerd met veel hindernissen bij het nemen van de acties die ervoor zorgen dat liefde vrijelijk door ons leven en onze relaties kan stromen. We hebben veel manieren om ons tegen liefde te verdedigen en we worstelen om liefde te geven en te ontvangen met gemak, openheid en kwetsbaarheid.

Omdat liefde zo nauw verbonden is met betekenis en vervulling, is het voor ieder van ons waardevol om liefde te definiëren als een werkwoord, een actie of een reeks acties die we kunnen ondernemen om ons dichter bij de mensen te brengen die we waarderen. In een romantische context zijn enkele essentiële kenmerken die passen bij de beschrijving van een liefdevolle relatie:

• Uitingen van genegenheid, zowel fysiek als emotioneel
• Een wens om een ​​ander plezier en voldoening te bieden
• Tederheid, mededogen en gevoeligheid voor de behoeften van de ander
• Een verlangen naar gedeelde activiteiten en bezigheden
• Een passend niveau van het delen van iemands bezittingen
• Een voortdurende, eerlijke uitwisseling van persoonlijke gevoelens
• Het proces van het bieden van zorg, comfort en uiterlijke hulp voor de aspiraties van de geliefde

Liefde omvat gevoel voor de ander dat verder gaat dan egoïsme of eigenbelang van de kant van de geliefde. Als zodanig voedt liefde en heeft het een positief effect op het gevoel van eigenwaarde en het gevoel van welzijn van elke persoon. Liefde is waarheidsgetrouw zijn en houdt nooit bedrog in, omdat het misleiden van een ander zijn of haar realiteitszin aantast en daarom een ​​daadwerkelijke schending van de mensenrechten is die een negatieve invloed heeft op de geestelijke gezondheid.

Dus hoe goed voldoen we aan deze normen voor liefdevol zijn? Als we nadenken over een relatie die betekenisvol voor ons is, moeten we ons afvragen: gedragen we ons allebei op een manier die elkaar koestert? Ondernemen we acties om de ander een goed gevoel te geven? Beschouwen we wat de persoon verlicht, los van onze eigen interesses?

Te vaak denken we aan liefde als een bijna passieve staat van zijn, in tegenstelling tot een bewuste keuze die we maken. Als we liefde beschouwen als iets waar we in terechtkomen, kunnen we gemakkelijk in routines vervallen met de persoon die we waarderen of een gevoel van afgescheidenheid en respect verliezen. In plaats daarvan zien we die persoon als een deel van ons. We lopen dan het risico een 'Fantasy Bond' te creëren, een illusie van fusie waarin echte gevoelens van genegenheid en aantrekkingskracht worden vervangen door de vorm van een relatie. Met andere woorden, we gaan onszelf en onze partner zien als één geheel. We vallen dan in rollen in plaats van elkaar als individuen te waarderen en de opwindende, liefdevolle gevoelens die daaruit voortvloeien te ervaren.

Hoewel een Fantasy Bond de echte omgang met een andere persoon vervangt, biedt het een vals gevoel van veiligheid, de illusie dat we niet langer alleen zijn. Wanneer we ons echter op deze manier met iemand verbinden, verliezen we ons gevoel van vitaliteit en geven we belangrijke aspecten van onze relatie op. De gedragshandelingen van liefde worden vervangen door een fantasie van verliefd zijn, die geen van beide partners voedt.

Relaties hebben de neiging om naar het zuiden te gaan wanneer we stoppen met het ondernemen van acties die onze partner als liefdevol zou beschouwen, en in plaats daarvan naar onze partner gaan kijken alleen om aan onze eigen behoeften te voldoen. Het is belangrijk om emotionele honger te onderscheiden van echte liefde. Heb je bijvoorbeeld ooit een ouder een kind zien knuffelen en je afgevraagd of de knuffel bedoeld was om het kind te troosten, geruststelling en zorg te bieden, of om de ouder te kalmeren door iets van het kind te nemen? Wanneer we contact opnemen met onze partner, kan het waardevol zijn om te onderzoeken of ons gedrag voor hen of voor onszelf is. Kijken we naar hen om ons te vervullen op een manier die oneerlijk is voor hen? Hopen we dat ze een leegte of pijn uit ons verleden zullen goedmaken?

Een paar met wie ik onlangs heb gewerkt, herkenden een voorbeeld van deze dynamiek. De vrouw complimenteerde haar man vaak, maar hij voelde zich zelden erkend door haar woorden. Toen ze enkele van de recente opmerkingen vertelde die ze maakte, merkte ze dat ze minder een weerspiegeling van hem waren en meer een weerspiegeling van haar. Uitspraken als: 'Ben ik niet getrouwd met zo'n knappe, goed samengestelde man?' Of: 'Heb ik geen winnaar gekozen?' legde geen kwaliteiten vast die belangrijk voor hem waren. Het waren eerder eigenschappen die ze waardeerde in een partner die haar eigen gevoel van eigenwaarde en gevoel van eigenwaarde opnieuw bevestigde.

Liefde mag nooit een daad van manipulatie zijn. Het is geen teken van eigendom over een andere persoon, maar juist het tegenovergestelde: een oprechte waardering van een persoon als een afzonderlijk individu. Wanneer we een persoon op deze manier zien, staan ​​we onszelf toe hem volledig te waarderen voor wie hij is en voor het geluk dat hij in ons leven brengt. We worden gedreven om genereus te zijn jegens deze persoon, om medeleven en vriendelijkheid te tonen op een manier die zowel zij als de buitenwereld als liefdevol zouden beschouwen.

Natuurlijk zijn er veel barrières die we opwerpen die ons niet alleen ervan weerhouden om dit soort relaties te vinden, maar ook om deze te bereiken met de persoon van wie we houden. Een van de redenen waarom we in minder-dan-liefdevolle relaties belanden, is te wijten aan de manier waarop we in ons verleden werden behandeld. We zijn misschien bekend geraakt met de gezinsdynamiek waarin we werden afgewezen of binnengedrongen, in welk geval we de neiging hebben om dezelfde dynamiek op te zoeken of opnieuw te creëren in onze volwassen relaties. Liefdevoller worden betekent dus het herkennen van manieren waarop we onszelf saboteren. Hoe recreëren we pijn uit het verleden in onze huidige relaties?

Als we nadenken over dit gedrag, leren we veel, niet alleen over hoe we onze natuurlijke liefdevolle gevoelens voor anderen verstoren, maar ook over de negatieve manieren waarop we over onszelf denken. Het is moeilijk om liefde naar buiten toe te uiten als we ons eigen gevoel van eigenwaarde niet voelen. Een van de grootste redenen waarom we liefde buitensluiten, is omdat we ons onwaardig voelen of onszelf verloochenen. Om een ​​liefdevolle relatie te hebben, moeten we daarom ons negatieve zelfbeeld of onze 'kritische innerlijke stem' uitdagen. Wanneer we dit doen en liefdevolle acties ondernemen die in tegenspraak zijn met ons kritische zelfbeeld, vergroten we ons eigen gevoel van eigenwaarde en kunnen we dichter bij de mensen komen van wie we houden.