'Mijn spullen doornemen nadat we besloten te gaan scheiden, was alsof ik door iemands nalatenschap ging. Het deed me denken aan hoe het voelde toen mijn grootmoeder stierf, alleen hier voelde ik me alsof ik degene was die was overleden.' Rick vertelde me dit toen we een paar weken geleden bij een kopje koffie bijpraten, waar ik, na het bespreken van de gebruikelijke willekeurige onderwerpen zoals de laatste aflevering van The Office, sprak over het gedenkteken voor een vriend waar ik de dag ervoor was geweest en hij sprak over zijn in afwachting van echtscheiding. Ik wist op dat moment niet goed wat ik moest zeggen, maar zijn opmerking is me bijgebleven en nu voel ik me genoodzaakt erover te schrijven.

De analogie tussen dood en echtscheiding lijkt treffend, vooral als de relatie die is beëindigd een lange was. Maar wat was er werkelijk gestorven? Rick en Allison waren al 14 jaar samen, bijna hun hele volwassen leven. Voor Rick was het deel uitmaken van 'Rick and Allison' een groot deel van wat hem definieerde, en het 'wij'-deel van zijn identiteit verliezen was als sterven. Hij wist niet hoe hij een 'ik' moest zijn.

'Dit is hoe het gebeurde: het was een donderdagavond en toen ik thuiskwam van mijn werk, zat ze daar met een open fles wijn. Ze schonk me een glas in en zei dat we moesten praten. Nooit goed om van je partner te horen. Ze vertelde me dat ze dacht dat ik moest verhuizen. Ze zei dat we al heel lang uit elkaar waren gegroeid en dat ze niet meer het gevoel had dat ze verliefd op me was. Het bleek dat ze opnieuw contact had gemaakt met een oud vriendje op Facebook, en ze had besloten dat ze die relatie wilde voortzetten. Zoals ze het presenteerde, was het al een uitgemaakte zaak. Ik zei tegen haar: 'Ok. Als dat is wat je wilt, zal ik doen wat ik kan. Ze ging die nacht weg om bij een vriend te logeren, en ik probeerde mezelf bij elkaar te houden.'

Eerst hoopte hij dat ze weer bij elkaar zouden komen, maar naarmate de tijd verstreek, wist hij niet zeker of hij haar echt terug wilde. Hij was in rouw, niet om Allison precies, maar om hun relatie.

'Ik weet niet of ik haar zelfs zo erg heb gemist. Het was meer de schok dat ze me verliet die pijn deed dan de feitelijke afwezigheid van Allie. We waren al zo lang samen en uiteindelijk leidden we denk ik echt een gescheiden leven. Maar toen ze me vertelde dat ze wilde dat ik zou verhuizen... Man, dat was een stomme klap.'

De eerste paar maanden waren erg moeilijk voor Rick. Hij werd wakker, ging naar zijn werk, kwam thuis, keek tv of las, dronk te veel, ging slapen en begon de volgende dag opnieuw. Maar toen begon hij met mensen te praten, begon uit zijn schulp te kruipen. Vroeger, toen hij met Allison ging eten, ging hij als een deel van een stel: de obers en andere klanten merkten hem niet op; hij was voor hen een onzichtbaar deel van het landschap. En hij merkte ze ook niet op; zijn enige focus was op zijn vrouw. Maar als hij nu in zijn buurt uitging, begroetten de mensen hem. Uit eten gaan in zijn favoriete restaurant betekende dat de eigenaar langs zou komen voor een praatje, hem een ​​aperitiefje van het huis bracht, een tijdje bij hem zat met een glas wijn. Hij werd een deel van de gemeenschap. Rik werd wakker.

'Een paar maanden later, ook al was zij degene die had willen vertrekken, vroeg Allie me waarom ik niet voor haar vocht. Waarom ik niet genoeg van haar hield om haar te smeken om bij mij te blijven. Dit maakte me zo boos, want toen ze me de hele zaak overviel, had ik haar op geen enkele manier kunnen vermurwen. Ik had niets kunnen zeggen dat haar van gedachten zou hebben doen veranderen. Hier zei ze dat ze het me kwalijk nam dat ik niet voor haar vocht.

Rond deze tijd begon Rick met iemand te daten, wat hem hielp om weer een gevoel van zichzelf te krijgen, hoewel de relatie uiteindelijk niet werkte. Deze andere vrouw vroeg hem eens wat hij zou doen als Allison weer bij elkaar wilde komen.

'Ik wist toen niet hoe ik die vraag moest beantwoorden, maar later was ik dankbaar dat ze hem stelde. Omdat Allison uiteindelijk zei dat ze weer bij me wilde zijn, en als ik er niet al over had nagedacht, had ik de kans misschien gegrepen. Maar toen het erop aankwam, realiseerde ik me dat de redenen waarom ik weer bij haar zou komen, waren om mezelf iets te bewijzen, iets over haar te winnen, en het zou niet zijn omdat ik van haar hield of haar echt wilde. Dus ik zei nee.

Nadat ik naar dit verhaal had geluisterd, vroeg ik Rick of hij nog steeds het gevoel had dat hij dood was.

'Ja, ik wil. Maar het is niet zo erg. Ik ben misschien geen deel meer van Rick & Allison, maar ik weet in ieder geval hoe het voelt om Rick te zijn.'