Ik spreek vaak met mensen die het moeilijk hebben over de manier waarop hun romantische partner hen behandelt. Ze geloven dat ze dichtbij willen zijn, maar dat hun partner dit verhindert door 'neerbuigend', 'kritisch', 'onverantwoordelijk', 'afstandelijk' of 'afwijzend' te zijn. Hierdoor voelen ze zich vreselijk of worden ze gedwongen de leiding te nemen, aandacht te vragen of voor zichzelf op te komen. Ze klagen over de gespannen, onaangename interacties die het gevolg zijn van het aanstootgevende gedrag van hun partner met uitspraken als:

• 'Hij praat altijd neer tegen me en corrigeert wat ik doe. Hij begon me onlangs zelfs te vertellen hoe ik de lunch van onze zoon moest inpakken.'
• 'Ze heeft nooit tijd voor mij, dus als we praten, gaat ze gewoon uit en gaat ze op haar telefoon.'

Hoewel mensen redelijk gegronde klachten hebben over hun partners, omdat hun partners tenslotte mensen zijn, en we allemaal de neiging hebben om enigszins verdedigd en gebrekkig te zijn. Ze zien echter vaak hun rol niet in de dynamiek en beschouwen zichzelf in plaats daarvan als slachtoffer en hun acties worden gecontroleerd door hun partner. Als ze over hun eigen acties in hun relatie praten, hebben de meeste mensen de neiging zich gerechtvaardigd te voelen, en identificeren ze hun gedrag als reacties op de andere persoon:

• 'Zijn toon was neerbuigend, wat me woedend maakte, dus ik duwde hem gewoon de broodtrommel in zijn handen en zei: 'Waarom pak je hem niet in omdat je zo'n expert bent?' en stormde weg.'
• 'Ik was het zat om genegeerd te worden, dus ik geef haar al een paar dagen de koude schouder. Nu kan ze eens zien hoe het voelt voor de verandering.'

We hebben de neiging om emotioneel reactiever te zijn in onze hechtste relaties. We kunnen gemakkelijk worden getriggerd en vervolgens handelen op manieren die we onaanvaardbaar zouden vinden als we iemand anders zo zouden zien handelen. Het enige dat nodig is, is dat onze partner een bepaalde toon aanslaat of dat we denken dat we een oogje in het zeil houden, en we zijn vertrokken. Het belangrijkste voor ons om op deze momenten te onthouden, is om niet op onze partner in te gaan en elke fout te catalogiserenzijmaken, maar om onze focus echt te verleggen naar ons eigen gedrag. We moeten ons afvragen: 'Hoe wil ik handelen in de situatie? Als wie wil ik in mijn relatie verschijnen... of waar dan ook?'

Ieder van ons kan verantwoordelijkheid nemen voor ons gedrag in plaats van het gevoel te hebben dat het gedrag van onze partner ons geen andere keuze laat dan te reageren zoals we deden. Onze persoonlijkheid is niet gebaseerd op de manier van zijn van iemand anders. We hebben altijd de macht om te beslissen wie we willen zijn en hoe we willen reageren. Niemand anders heeft echt controle over ons, en toch geven we de controle over aan een andere persoon wanneer we onszelf uit vorm buigen en handelen op manieren die we niet respecteren. Hoewel we niet altijd kunnen kiezen hoe we ons voelen, kunnen we wel kiezen hoe we ons gedragen. Ook al voelen we ons gekwetst, genegeerd of woedend door hun gedrag, onze partner kan ons niet gemeen, defensief of slachtoffer maken. Alleen wij kunnen kiezen wat we doen.

Wanneer we reactief zijn of ons bezighouden met een tit-for-tat-relatie ('Hij zei dit, dus ik deed dat),' geven we onze eigen persoonlijke normen op voor wie we zijn. We verkleinen ook onze kansen om de respectvolle, zorgzame en liefdevolle reacties te krijgen die we van onze partner willen. Wanneer we emotioneel getriggerd worden, nemen we vaak onze blik van de bal af en vergeten we wat ons uiteindelijke doel is. We reageren op manieren die meer afstand creëren met de mensen met wie we het dichtst bij willen zijn, of het nu onze partner, onze kinderen, een ouder of ander familielid, of zelfs een baas of collega is.

Een van de redenen waarom het zo belangrijk is om even te pauzeren voordat we een verhitte interactie aangaan met iemand die dicht bij ons staat, is dat onze emotionele reacties vaak gebaseerd zijn op of verergerd worden door triggers uit ons verleden die het moeilijker maken om objectief te zijn in de moment. Onze partner kan bijvoorbeeld heel goed een neerbuigende manier van omgaan met ons hebben die begrijpelijkerwijs irritant is. Het is heel redelijk om te zeggen dat we er niet van houden om zo behandeld te worden. Het is echter ook belangrijk om een ​​stap terug te doen en te kijken naar wat er in ons omgaat.

Neem het recente voorbeeld van een vrouw wiens man haar gek maakte en haar de weg wees naar een plek waar ze al tientallen keren was geweest. Nadat ze hem voor de grap had gezegd 'stop ermee, meneer GPS', werd haar man stil, maar ze voelde nog steeds dat hij naar de weg keek, wat haar woedend maakte. Ten slotte ontplofte ze tegen hem: 'Ik weet waar ik heen ga, oké? Je behandelt me ​​als een idioot. Stop met zo superieur te doen. Je bent niet eens een goede chauffeur!' Het is niet verwonderlijk dat haar man een andere perceptie van de interactie had. Hij had het gevoel dat hij alleen maar probeerde behulpzaam te zijn, luisterde naar haar verzoek om te stoppen haar de leiding te geven en werd toen zonder reden uitgescholden. Zijn reactie was om de rest van de dag stil te worden en te mokken, zelfs nadat zijn vrouw zich had verontschuldigd.

Beide mensen in deze interactie reageerden op iets echts in het heden, maar ze riepen ook onbedoeld oude gevoelens bij elkaar op. Het feit dat hij haar aanwijzingen gaf, wakkerde gevoelens aan die ze in haar verleden had ervaren met een controlerende, kritische moeder. Voor hem deed zijn mokken denken aan hoe hij reageerde op de frequente tirades van zijn moeder.

De interacties tussen stellen zijn ingewikkeld, omdat partners de neiging hebben om veel vervormde betekenissen in elkaars woorden en gedrag te lezen. Dat komt omdat de meesten van ons niet alleen te maken hebben met wat de ander zegt of doet, maar ook met wat we onszelf vertellen over wat de ander zegt of doet. We ervaren ons leven vaak door een filter van onze eigen geschiedenis, onzekerheden, zorgen, verwachtingen of innerlijke criticus. We hebben allemaal een ' kritische innerlijke stem ' commentaar geven op ons leven, vaak een harde houding ten opzichte van onszelf en een wantrouwende houding jegens anderen aanmoedigen. Het kan ervoor zorgen dat we ons gemakkelijk bekritiseerd of gekleineerd voelen door specifieke dingen - bijvoorbeeld denken dat iemand boos op ons is.

We geven onze eigen draai, interpretatie of projectie aan de wereld om ons heen. Daarom reageren we vaak irrationeel. Vooral koppels hebben de neiging om op deze manier te handelen. In relaties worden we extra gevoelig of aandachtig voor elkaars opmerkingen of stemmingen, en we zijn klaar om ze te interpreteren door het filter van onze kritische innerlijke stem.

Natuurlijk zal onze partner soms dingen zeggen en doen die ons van streek maken. Maar zelfs als we gelijk hebben over de manier waarop we worden behandeld, hebben we nog steeds controle over hoe we erop reageren. Wanneer we ons gedragen of de lage weg nemen om te reageren, voelen we ons meestal gewoon slecht. We keren ons tegen onszelf en de ander. En we krijgen zelden wat we willen. We geven veel kracht en mogelijkheid op voor nabijheid wanneer we ons in een reactieve modus bevinden. In wezen zijn we terug in ons verleden en reageren we met een intensiteit die niets met het heden te maken heeft. En hoewel we een andere persoon nooit kunnen beheersen, maken we, wanneer we onze reactie veranderen, de kans veel groter dat we de dynamiek verschuiven, de andere persoon verzachten en de interactie tussen twee volwassenen vandaag in hun leven behouden.

Bijvoorbeeld, terugkomend op het stel dat ruzie kreeg tijdens het rijden, was de vrouw vastbesloten om de volgende keer dat ze een potentieel verhitte interactie hadden een andere benadering te kiezen. Ze had net hun 5-jarige naar bed gebracht en haar man zei dat hun zoon eigenlijk eerder zou moeten gaan slapen, zodat hij niet suf wakker wordt. Ze had zin om tegen hem te schreeuwen: 'Wat is er met jou aan de hand? Je zou me moeten bedanken en me niet moeten vertellen wat ik verkeerd heb gedaan!' In plaats daarvan nam ze even de tijd voordat ze reageerde. Ze dacht na over het feit dat haar man de kinderen vaak wakker maakt en ze naar school brengt en zei kalm: 'Ja, dat is misschien een goed idee voor de volgende keer. Ik weet dat je je rot voelt als hij niet wakker wil worden en van streek raakt.' Haar man corrigeerde zichzelf onmiddellijk: 'Ik bedoelde dat we allebei konden proberen hem eerder naar bed te krijgen. Het is evenzeer mijn verantwoordelijkheid als de jouwe.' Daarna sloeg hij zijn arm om haar heen en bedankte haar dat ze de kinderen naar bed had gebracht. Dit klinkt als een eenvoudig scenario, maar het is verbazingwekkend hoe kleine keuzes zoals deze een grotere dynamiek volledig kunnen veranderen. In plaats van de hele nacht op gespannen voet te staan, waren de twee in staat om zich dichter bij elkaar te voelen en meer op zichzelf te lijken, zelfs terwijl ze een wederzijdse bron van stress aangingen.

We kunnen allemaal onze reacties in eigen hand nemen en het type partner zijn dat we willen zijn. We kunnen de dynamiek verschuiven door onze helft van de interactie te veranderen. Hier zijn enkele principes die we kunnen toepassen om dit resultaat te bereiken:

Wees niet het slachtoffer, reactief of defensief. Door met geweld een gevecht te 'winnen' of manipulatieve strategieën toe te passen, krijgen we nooit wat we echt willen, zelfs als deze patronen leiden tot tijdelijke verlichting of een vluchtige verontschuldiging. We moeten trouw blijven aan hoe we willen zijn, omdat het waarschijnlijker is dat het een langdurig positief effect heeft op onze relaties en ons zelfgevoel.

Neem even de tijd om te beslissen hoe je wilt reageren. Soms vertegenwoordigen onze eerste reacties niet echt wie we zijn of wat we echt denken. We zeggen dingen uit emotie die we niet eens menen, en we handelen op manieren die in strijd zijn met onze eigen doelen. We merken vaak dat we na een gevecht het perspectief hebben dat we nodig hadden voordat de zaken escaleerden, dus probeer rust te vinden voordat je in een storm terechtkomt.

Rustig aan. Als we ons echt emotioneel door elkaar geschud voelen door een andere persoon, moeten we doen wat we kunnen om te kalmeren voordat we reageren. Gaan wandelen. Bel een vriend. Haal een paar keer langzaam adem voordat je reageert of probeer een moment van meditatie. Alles wat we kunnen doen om ons minder opgewonden te voelen, is op deze momenten een slimme keuze.

Denk aan het grote geheel. We moeten altijd proberen het einddoel in de gaten te houden. Het kan heel goed voelen om te proberen de strijd van een ruzie te winnen, maar niet als we de oorlog verliezen. Als ons doel eigenlijk is om dichter bij en meer verbonden te zijn met een andere persoon, wat is dan het nut van de overwinning? Het kan helpen om zowel het beeld van wie we willen zijn als onze doelen voor de relatie op de voorgrond te houden.

Let op je triggers. Ieder van ons zou baat hebben bij het verkennen en echt leren kennen van de situaties die ons op weg helpen. Misschien voelen we ons onzeker omdat we genegeerd worden, omdat we als kinderen veel alleen gelaten werden. Misschien zijn we gevoelig om te horen wat we moeten doen, omdat we een opdringerige of hyperkritische ouder hadden. Als we weten wat ons irriteert, kunnen we ons bewust zijn van de scenario's die ons waarschijnlijk zullen triggeren. We kunnen bijvoorbeeld merken dat we kritiek lezen in een bepaalde blik van onze partner of dat we ons overdreven gekwetst voelen door het feit dat ze laat werken of afgeleid lijken.

Zoek eerlijke en directe communicatie. In elke relatie kunnen conflicten ontstaan. Het punt van het beheersen van onze reactie is niet om onszelf de mond te snoeren of af te sluiten. We moeten veeleer streven naar directe en eerlijke communicatie. We kunnen gevoelige tijden en manieren kiezen om te communiceren wat we willen of hoe we ons voelen tegenover onze partner. Open en kwetsbaar zijn creëert een omgeving waarin de ander zich op zijn gemak voelt om hetzelfde te doen, en we kunnen allebei werken aan een gemeenschappelijk doel om elkaar beter te leren kennen en dichterbij te komen.

Aan het eind van de dag kunnen we niemand anders dan onszelf beheersen, en niemand anders kan ons beheersen. We kunnen controle krijgen over ons eigen gedrag en ons afvragen: 'Als wie wil ik in mijn leven verschijnen? Hoe wil ik omgaan met mijn relatiepartner? ' En als we eenmaal een besluit hebben genomen, kunnen we ons best doen om daarnaar te leven, wetende dat we fouten zullen maken, maar in het bezit van wie we zijn.