Als je ooit midden in de nacht wakker hebt gelegen, nadenkend over de dood, hartkloppingen, ijskoude angst die door je lichaam gaat terwijl je geest wanhopig probeert vaste grond te vinden, ben je niet de enige. Laat ik dat nog eens zeggen: Je bent niet alleen . Op het meest basale niveau ben je niet alleen, omdat elk ander wezen op de planeet jouw lot deelt. Dat idee heeft waarschijnlijk niet genoeg kracht om de angst te verlichten. Gelukkig zijn er tegengif tegen onze bevende doodsangst, en kunnen we elkaar helpen ze te ontdekken.

De dood hoort bij het leven. Velen van ons zouden dat feit graag negeren, maar vroeg of laat kunnen we dat niet. Wanneer we een vriend, een familielid of een dierbaar huisdier verliezen, kunnen we niet anders dan denken aan onze eigen sterfelijkheid. Bij mijn vriendin Andra werd een zeldzame, agressieve vorm van kanker vastgesteld. In termen van enge en vreselijke menselijke ervaringen, staat dit soort diagnose voor iedereen hoog op de schaal. Soms wordt Andra's geest gekaapt door angst. Ze wordt overweldigd door de situatie en voelt zich wanhopig. Maar soms, midden in deze ongewenste ontwikkeling in haar leven, vindt Andra een plek van binnen waar de angst verdwijnt, de tijd stopt, de namen van ziekten en hun statistieken irrelevant zijn, en vrede haar geest en lichaam vult. Ze heeft geleerd hoe ze een goede plek binnenin kan aanboren die haar geest en lichaam met rust wast.

In de Verenigde Staten zijn we een doodvermijdende cultuur; we praten niet graag over de dood. Misschien zorgt deze alomtegenwoordige vermijding van het onderwerp ervoor dat we ons eenzaam en vervreemd voelen wanneer de onvermijdelijkheid van de dood in onze geest sluipt. Of we nu religieus zijn en in een hiernamaals geloven of niet, de dood doemt nog steeds op als een onbekende. Het is de ultieme opheffing van controle, en controle verliezen is beangstigend voor mensen. We zouden beter af zijn als we over de dood konden praten en onze gevoelens konden delen als dat nodig was.

Op een avond, toen ik 8 of 9 was, merkte ik dat ik in mijn donkere slaapkamer met verwilderde ogen naar het plafond staarde. Na een paar paniekerige momenten in mijn eentje, in een poging mijn bestaan ​​te begrijpen, stapte ik uit bed en rende de gang door op zoek naar troost: 'Mam, wat gebeurt er als je sterft?' Ze keek naar 'The Tonight Show' en ik kan me niet herinneren dat ze veel zei, behalve dat ik haar voorstelde om het aan mijn vader te vragen. Met het geluid van talkshowgeklets achter me sloop ik naar hun slaapkamer, waar mijn vader in het donker naar sportradio zat te luisteren. 'Papa, wat gebeurt er als je sterft?' Hij hield zijn ogen dicht en klopte op mijn hand: 'Je gaat natuurlijk naar de hemel.' Nog een paar klopjes, maar geen woorden meer. Ik lag daar een paar minuten stil met hem, luisterend naar het geknetter van de spelscores en ging toen alleen terug naar mijn kamer. Ze wisten het niet. Mijn ouders wisten niet hoe ze over de dood moesten praten, dus geen van beiden kon aanwezig zijn bij mij om mij te helpen aanwezig zijn bij mijn gevoelens. Ik wist niet hoe ik de angst moest verwerken, dus ik probeerde heel hard om het te begraven. In de jaren die volgden, logenstraften aanvallen van paniek en angst het feit dat het nog steeds op de loer lag.

Idealiter heeft een kind, wanneer het geconfronteerd wordt met het idee van de dood, een volwassene tot wie het zich kan wenden, iemand die fysiek dichtbij kan zijn, oogcontact kan maken, zich kan inleven in de gevoelens en het kind kan verzekeren dat hij of zij nu veilig is. Als u een ouder in deze positie bent, hoeft u niet alle antwoorden over leven en dood te hebben. Ik sprak met , directeur Onderzoek en Onderwijs voor The Glendon Association, die zei dat het belangrijk is om eerlijk te zijn tegen kinderen en geen dingen te verzinnen om hun angst weg te nemen. Kinderen weten wanneer we echt zijn. Firestone zegt: 'Het belangrijkste is om kinderen hun gevoelens te laten hebben. Met onze zorg en bezorgdheid kunnen we ze helpen hun emoties te reguleren.' Het hebben van dit soort emotionele steun helpt kinderen veerkrachtig te worden, ondanks de onbeantwoordbare vragen van het leven. Maar kinderen zijn niet de enigen die bang zijn voor het enorme, dreigende concept van de dood. Veel volwassenen worstelen er ook mee, en soms is er niemand om contact mee te maken als we bang zijn. Op zulke momenten kunnen we nog steeds opluchting en troost voelen. Zoals het vinden van veiligheid in het oog van een storm, er is een manier waarop we aanwezig kunnen zijn bij het moment en bij onszelf die ons kan kalmeren en vrede kan brengen.

Ik ontdekte deze oase van welzijn bij toeval, vele jaren geleden tijdens een acute angstaanval in een vliegtuig. We wachtten op de start en ik zat ineengedoken op mijn stoel bij het raam in een zwart gat van pure angst. Mijn geest raasde: 'Oh mijn god, moet ik uit het vliegtuig stappen? Moet ik affirmaties proberen? Ga ik uit het diepe? Kunnen mensen zien dat ik het verlies?' Mijn gedachten wervelden in een tornado van paniek. In wanhoop richtte ik mijn aandacht naar binnen, naar mijn lichaam. Ik legde mijn handen op mijn borst en voelde het kloppen van mijn hartslag. Het bonzen van mijn bonzende hartslag vulde mijn oren. Ik concentreerde me op mijn ademhaling en voelde de warmte uit mijn borst stromen door de adrenaline die er doorheen raasde. En verbazingwekkend genoeg brak ik, door die paar seconden met mijn lichaam te verbinden, los van het hectische denken. Ik merkte dat ik uit de tornado spuugde en gewoon de intense fysieke sensaties ervoer. Ik ervoer een golf van compassie voor mezelf, kwetsbare, bange persoon die ik was, raakte mijn wang aan en voelde tranen van opluchting naar beneden rollen. Mijn ademhaling vertraagde en al snel was mijn lichaam kalm. Niet alleen was de angst verdwenen, maar ik voelde me vredig en teder van hart. Ik glimlachte naar mensen en had dagenlang een groot reservoir aan geduld. Die zachte rust bleef me een tijdje bij. Ik had de terminologie toen niet, maar nu zie ik dat ik mindfulness gebruikte om te kalmeren.

De term 'mindfulness' lijkt misschien oververzadigd, maar laat je niet voor de gek houden door te denken dat het een lichtgewicht rage is. Mindfulness is een vorm van eeuwenoude beoefening met krachtige effecten. Door eenvoudige methoden te gebruiken om onze aandacht te cultiveren en ons los te maken van meedogenloos mentaal gebabbel, kunnen we onze kwaliteit van leven op allerlei manieren verbeteren. Van praktische dingen zoals het verbeteren van sportprestaties tot het verlichten van angst- en paniekstoornissen, mindfulness is een gratis, krachtig hulpmiddel dat voor ieder van ons beschikbaar is.

Roept het idee van mindfulness beelden op van rigide discipline? Het mooie van mindfulness is dat er geen vaste methode is. Zelfs stoppen om diep en langzaam adem te halen of te drinken in de geur van een bloem kan een mini-moment van mindfulness zijn. In een interview uit 2013 voor PsychAlive zei Mindfulness-pionier en auteur Jon Kabat Zinn dat mindfulness geen techniek is, maar een manier van zijn. Hij beschreef mindfulness als '...met opzet aandacht schenken, in het huidige moment, niet-oordelend.' Hij voegde eraan toe dat waar je op let tot is niet zo belangrijk; het is het bijwonen dat ertoe doet (Kabat-Zinn, 2013). Met andere woorden, waar je ook bent, je hebt het vermogen om aandacht te schenken aan iets anders dan je gedachten. Je zou je kunnen concentreren op de in- en uitademing terwijl je ademt, het gevoel van je voeten op de grond terwijl je loopt, een mantra of een object in je gezichtslijn. Een van mijn favoriete oefeningen is stilzitten of liggen en me concentreren op de sensaties die mijn oren raken. Het is niet hetzelfde als 'luisteren', want ik registreer de gewaarwordingen in de trommelvliezen zonder ze betekenis te geven. Op deze manier is het geluid van verkeer in de verte of iemand die een grasmaaier in de straat start een meeslepende sensatie die ontspannend aanvoelt en me helpt al mijn gedachten en zorgen los te laten. Waar je ook voor kiest, de simpele poging om je aandacht voorzichtig op iets anders dan je gedachten te brengen (steeds opnieuw, want onze gedachten dwalen af, en dat is oké) kan levensveranderende voordelen hebben.

Paradoxaal genoeg kunnen we mindfulness niet gebruiken om van angst af te komen. In het boek Je angstige geest kalmeren: hoe mindfulness en mededogen je kunnen bevrijden van angst, angst en paniek , schrijft auteur Jeffrey Brantley dat mindfulness 'niet-oordelend, niet-strevend en niet-ontkennend' is (Brantley, 2003). Met andere woorden, als we willen dat de angst 'weggaat', zullen we erin blijven steken. Het is contra-intuïtief dat de volledige acceptatie van wat er op dit moment gebeurt, de deur naar vrijheid opent. De sleutel is om 'bij' de gevoelens en sensaties te zijn zonder je te laten meeslepen door gedachten over hen.

Noch mindfulness, noch de dood kunnen met succes worden verklaard, alleen worden ervaren, en er zijn links hieronder als je de onuitsprekelijke voordelen van mindfulness wilt gaan verkennen. In het interview 'Mindfulness als een liefdesaffaire met het leven' zegt Kabat-Zinn dat de beoefening mensen helpt 'uit hun kleinheid te komen en zichzelf volledig te gaan voelen, wat spiritualiteit oproept' (2015). Maar je hoeft niet in een hogere macht te geloven om te ervaren wat Kabat-Zinn 'spiritualiteit' noemt. Woorden als 'vrijheid' of 'expansiviteit' zouden net zo goed kunnen worden gebruikt. Wat de taal ook is, klaarwakker zijn en hiaten tussen gedachten ervaren, een onderbreking van het onophoudelijke oordelen, vergelijken, plannen en volharden voelt bevrijdend! De geest is een krachtig hulpmiddel, maar denken kan ons niet uit de angst voor de dood leiden, omdat DENKEN over de dood ons meestal angstig maakt. Proberen het geheel van leven en dood te begrijpen vanuit ons beperkte perspectief is als proberen de hele lucht te zien door door een rietje te kijken. Het is zinloos. We gaan allemaal dood, maar we hoeven niet te doen alsof we begrijpen wat dat betekent. Waarom veronderstellen dat de energie die ons lichaam bezielt, eindigt met de dood? De wetenschap vertelt ons dat 'energie niet kan worden gecreëerd of vernietigd' (Moskowitz, 2014). Onze reis hierheen is tijdelijk, maar waarom zouden we aannemen dat dit het einde van de weg is? Mindfulness kan wat ruimte scheppen tussen onze gedachten en aannames, en in die ruimte kunnen we nieuwe manieren creëren om op het leven (en de dood) te reageren.

Wij weten wij weet niet wat er gebeurt als we sterven. De hartstochtelijk religieuze persoon en de atheïst zitten in hetzelfde schuitje als het om de dood gaat - onervaren. Het is een gok van iedereen, en ieder van ons mag kiezen wat we ons erover willen voorstellen. Persoonlijk put ik troost uit de miljoenen bijna-doodervaringen (BDE's) die over de hele wereld zijn gerapporteerd (Scientists Validate, 2016). Of men nu gelooft dat BDE's mystiek zijn of gewoon fenomenen van de hersenen wanneer deze verlopen, studies hebben aangetoond dat personen die BDE's ervaren, meer van hun leven gaan houden en minder bang zijn voor de dood (Groth-Marnat en Summer, 2014). In het boek, Sterven om mij te zijn , schrijft Anita Moorjani een bijzonder inspirerend en goed gedocumenteerd verslag van haar leven en bijna-dood door kanker (Moorjani, 2012). Nu volledig hersteld, schrijft en geeft ze fulltime les over haar ervaring in wat ze de 'hemel' noemt (CNN, 2013).

Hier op aarde liepen Andra en ik onlangs door een rozentuin. We roken de rozen en raakten de bomen aan. Ik verwonderde me over de schoonheid van haar ogen, verlicht als ze waren door het roze licht van de ondergaande zon. Later aten we soep in haar knusse woonkamer, aaiden we haar katten en giechelden we om het dwaze geplaag van haar toegewijde partner Laurence. Deze eenvoudige momenten, ervaren door onze zintuigen, waren rijk en zoet. Tijdlijnen werden terzijde geschoven. Alleen de ervaring van tevredenheid en vriendschap bleef.

Na maanden van behandelingen heeft Andra uitstekend nieuws gekregen. Haar tumor wordt steeds kleiner. Ze heeft meer tijd en ze is van plan om van elk voortreffelijk moment ervan te genieten. Ze weet niet hoeveel tijd we nog hebben, maar niemand van ons weet hoelang we nog hebben. Of ons leven nu nog vijf dagen of nog vijf decennia zal duren, we hebben nu toegang tot diepe levendigheid, via onze zintuigen en onze gevoelens, en ons vermogen om het bewustzijn naar het moment te brengen zoals het is.

In het huidige moment blijven is een zeer verstandige keuze in deze constant veranderende wereld. Alles wat er zo solide uitziet, zal er uiteindelijk niet meer zijn, maar een moment per keer kunnen we opdagen en weten dat onze impact op elkaar echt . Wat onze gaven ook zijn, als we ze delen met degenen die ze nodig hebben, dragen we bij aan de goedheid in de wereld. De eenvoudige beoefening van mindfulness kan ons helpen gevoelens te tolereren die van nature ontstaan ​​als we open durven te blijven, te reiken naar wat we willen en te bieden wat we hebben, ondanks alle eindes. Onzekerheid over wat er om de hoek komt, hoeft onze aanwezigheid op deze aarde niet te verminderen. Breng mee wat je hebt terwijl je hier bent en weet dat het ertoe doet.

Als mensen ondergaan we een aantal brutaal pijnlijke dingen. Vanaf het moment dat we worden geboren, zijn we verzekerd van een dood, en daartussenin zijn we kwetsbaar voor allerlei soorten pijn. Toch blijven we 's ochtends uit bed komen en doen we ons best om ons goed te voelen. Zijn de kostbaarste momenten in ons leven niet goed vanwege dingen die niet kunnen worden gemeten? De essentie van JOU kan niet worden gedefinieerd, of op maat worden gemaakt, of worden ingeperkt. De sprankeling in je ogen, je gevoel voor humor, de vrijgevigheid die je biedt - dit kan niet zijn gegrepen beginnen met. Dus hoe kunnen we weten dat ze oplossen met het lichaam wanneer het sterft? Dat kunnen we niet. We kunnen het gewoon niet. Eckhart Tolle zet het mysterie van het bestaan ​​beknopt en poëtisch in zijn boek Stilte spreekt : 'De dood is niet het tegenovergestelde van leven. Het leven heeft geen tegendeel. Het tegenovergestelde van dood is geboorte. Het leven is eeuwig' (2003).

Je bent niet alleen. Ik heb dit voor je geschreven. We zitten hier allemaal samen in en ondanks onze sterfelijke hachelijke situatie hebben we de kostbare gave om om elkaar te kunnen geven en elkaar aan te kunnen raken. Mindfulness kan ons naar de meest veilige en heilige tijd en plaats brengen die er is: nu en hier. Dit is de goede plek. Moge je jezelf hier vinden en vrede kennen, mijn medereiziger.

Snelle links

Anita Moorjani CNN-fragment (2 minuten): Klik hier

Anita Moorjani's TEDxBayArea Talk (18 minuten): Klik hier

Het verhaal van Anita Moorjani in haar eigen woorden: Klik hier

Jon Kabat Zinn interview met (uittreksel -5 minuten): Klik hier

Jon Kabat Zinn interview 'Mindfulness as a Love Affair with Life' (22 minuten) Klik hier

Jon Kabat Zinn geleide meditatie (10 minuten): Klik hier

Referenties

Brantley, J. (2003). Je angstige geest kalmeren: hoe mindfulness en mededogen je kunnen bevrijden van angst, angst en paniek . Oakland, Californië: Nieuwe voorbode.

CNN (producent). (2013, 27 november). De ervaring van een kankeroverlevende in de hemel [Video bestand]. Ontvangen op 19 mei 2016 van: https://www.youtube.com/watch?v=yK1F0F9_e0o

Kabat-Zinn, PJ (2013). Wat is Mindfullness? Opgehaald op 28 november 2016, van http://devpsych.psychalive.org/what-is-mindfulness/

Groth-Marnat, Gary en Roger Summer. 'Veranderde overtuigingen, houdingen en gedragingen na bijna-doodervaringen.' The Journal of Humanistische Psychologie Zomer 1998: 110+. Biografie in context . Web. 19 mei 2016.

Moorjani, A. (2012). Sterven om mij te zijn: mijn reis van kanker, naar bijna-dood, naar echte genezing . Verenigde Staten: Hay House.

Moskowitz, C. (2014, 5 augustus). Feit of Fictie? Energie kan niet worden gecreëerd of vernietigd. Wetenschappelijke Amerikaan . Ontvangen 22 november 2016, van https://www.scientificamerican.com/article/energy-can-neither-be-created-nor-destroyed/

Wetenschappers valideren bijna-doodervaringen. (2016, 8 januari). Opgehaald op 21 november 2016, van http://abcnews.go.com/GMA/DrJohnson/story?id=126449&page=1

Klinkt waar (producent). (2014, 14 oktober). Jon Kabat-Zinn, PhD - Begeleide mindfulness-meditatieserie 1 [Video bestand]. Ontvangen op 13 mei 2016 van: https://www.youtube.com/watch?v=8HYLyuJZKno

Tolle, E. (2003). Stilte spreekt , Vancouver: Namaste Pub.

UMNCSH (producent). (2015, 8 december). Mindfulness als een liefdesaffaire met het leven: een interview met Jon Kabat-Zinn [Video bestand]. Ontvangen op 13 mei 2016 van: https://www.youtube.com/watch?v=F2LebuLJmmA