Liefde - vriendelijkheid, genegenheid, gevoelige afstemming, respect, kameraadschap - is niet alleen moeilijk te vinden, maar is voor veel mensen zelfs een grotere uitdaging om te accepteren en te tolereren. In mijn werk met individuen en koppels heb ik talloze voorbeelden gezien van mensen die boos reageerden wanneer liefdevolle reacties op hen werden gericht.

• Een man voelde een flits van woede op zijn vrouw toen ze zei dat ze zich zorgen maakte dat hij op zijn fiets in een onveilige buurt zou rijden. Hoewel hij wist dat ze niet controlerend of veroordelend was, en hoewel hij zich ervan bewust was dat haar vrees gebaseerd was op het feit dat ze echt van hem hield en hem waardeerde, voelde hij woede.
• Een vrouw werd ronduit gemeen toen haar vriend haar vertelde dat hij zoveel van haar hield dat hij wenste dat ze samen kinderen konden krijgen. Ze had nog nooit vijandigheid jegens hem geuit en de betrokken man zette haar niet onder druk en suggereerde zelfs geen handelwijze. Hij zei dat het gewoon een lief gevoel was.
• In een therapiesessie onthulde een doorgaans kalme en rustige man dat hij woedend werd als mensen hem prezen.

In tegenstelling tot deze personen zijn veel mensen zich er niet van bewust dat geliefd of bijzonder gewaardeerd worden hen boos en terughoudend maakt. Deze paradoxale reactie is inderdaad grotendeels een onbewust proces. Zelfs een eenvoudig compliment, hoewel aanvankelijk voor de hand liggend en gewaardeerd, kan later gevoelens van ongeloof of woede opwekken jegens de persoon die het compliment geeft, of kan leiden tot een negatieve houding en kritische gevoelens jegens zichzelf.

Maar waarom wekken liefde, positieve erkenning en complimenten zo'n vijandigheid op? Er zijn een aantal primaire oorzaken van dit fenomeen die in deze blog worden besproken.

1. Geliefd zijn wekt angst op omdat het een bedreiging vormt voor de langdurige psychologische afweer die vroeg in het leven is gevormd in verband met emotionele pijn en afwijzing, waardoor een persoon zich kwetsbaarder voelt.

Hoewel de ervaring om gekozen en vooral gewaardeerd te worden opwindend is en geluk en vervulling kan brengen, kan het tegelijkertijd beangstigend zijn en de angst vertaalt zich vaak in woede en vijandigheid. Kortom, liefde is eng als het contrasteert met jeugdtrauma. In die situatie voelt de geliefde zich gedwongen te handelen op een manier die de minnaar kwetst: zich op een bestraffende manier gedragen, afstand nemen en liefde wegduwen. In wezen behouden mensen de defensieve houding die ze vroeg in hun leven hebben gevormd. Omdat de negatieve reactie op positieve gebeurtenissen plaatsvindt zonder dat ze zich er bewust van zijn, reageren individuen zonder te begrijpen waardoor ze reageerden. Ze rationaliseren de situatie door anderen de schuld te geven of de schuld te geven, vooral degenen die het dichtst bij hen staan.

2. Geliefd zijn wekt verdriet en pijnlijke gevoelens uit het verleden op.

Met liefde en tederheid worden behandeld, wekt een soort aangrijpend verdriet op dat veel mensen moeilijk kunnen blokkeren. Ironisch genoeg kunnen hechte momenten met een partner herinneringen aan pijnlijke ervaringen uit de kindertijd, verlatingsangst en gevoelens van eenzaamheid uit het verleden activeren. Mensen zijn bang om op dezelfde manier gekwetst te worden als als kinderen.

3. Geliefd worden veroorzaakt een pijnlijke identiteitscrisis

Als mensen gekwetst zijn, hebben ze het gevoel dat als ze liefde in hun leven zouden accepteren, de hele wereld zoals ze die hebben ervaren, zou worden vernietigd en ze niet zouden weten wie ze waren. Gewaardeerd worden of in een positief daglicht worden gezien is verwarrend omdat het in strijd is met het negatieve zelfbeeld dat veel mensen binnen hun familie vormen.

In het ontwikkelingsproces idealiseren kinderen hun ouders op eigen kosten als onderdeel van een psychologisch overlevingsmechanisme. Dit idealiseringsproces is onlosmakelijk verbonden met het in stand houden van een beeld van zichzelf als slecht of gebrekkig. Hoe pijnlijk het ook mag zijn, mensen zijn op de een of andere manier bereid om mislukking of afwijzing te accepteren, omdat deze in harmonie zijn met de opgenomen negatieve kijk op zichzelf, terwijl het binnendringen van bemind worden of het hebben van positieve reacties die op hen zijn gericht, hun psychologisch evenwicht verstoort.

4. Aanvaarden dat ze in werkelijkheid geliefd zijn, ontkoppelt mensen van a fantasie band met hun ouders.

Al vroeg in hun leven ontwikkelen kinderen fantasieën om te fuseren met een ouder of primaire verzorger om te compenseren voor wat emotioneel ontbreekt in hun omgeving. De ingebeelde verbinding biedt een gevoel van veiligheid, bevredigt gedeeltelijk de behoeften van het kind en verlicht pijnlijke gevoelens van emotionele ontbering en afwijzing. Deze fantasie blijft bestaan ​​tot in het volwassen leven, hoewel het grotendeels onbewust kan zijn. Als gevolg hiervan behoudt het gekwetste individu een gevoel van pseudo-onafhankelijkheid, een houding dat ze voor zichzelf kunnen zorgen zonder dat ze anderen nodig hebben. Als gevolg van het samengaan met hun ouders in hun verbeelding, blijven mensen zichzelf koesteren en straffen op dezelfde manier waarop ze door hun ouders werden behandeld. Bovendien, als liefdesrelaties betekenisvoller, dieper en bedreigender worden, hebben mensen de neiging terug te vallen op het gebruik van dezelfde verdedigingsmechanismen die hun ouders gebruikten om pijn te vermijden. Reageren op een manier die vergelijkbaar is met hun ouders biedt een gevoel van veiligheid, ongeacht eventuele negatieve gevolgen. Als de fantasieband eenmaal vastzit, zijn mensen extreem terughoudend om opnieuw een kans te wagen op echte liefde en bevrediging van een romantische partner.