Als het gaat om de behandeling van verslaving, krijgt alleen al het nuchter worden alle aandacht. Ik kan niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is om de rol van trauma te herkennen wanneer we het hebben over verslavingsbehandeling en herstel. Het artikel ' De link tussen trauma en verslaving ' door het Maryland Addiction Recovery Center maakte dit punt zo goed. Ik wilde follow-up vanuit een trauma-geïnformeerde zorg perspectief.

Er is altijd een reden dat iemand drugs of alcohol gebruikt. Wanneer een patroon van verslavingsgedrag is ontstaan, is dat niet omdat het leuk is of goed voelt. Mensen gebruiken omdat ze proberen een gevoel van 'normaal' te behouden, zich minder slecht te voelen of helemaal niets meer te voelen.

Wat voor trauma? MARC zei het perfect; 'trauma kan voor iedereen anders zijn.' Het gebruik van de termen 'Big T' en 'Little T' voor trauma kan een grote vergissing zijn . Inderdaad, trauma zit in het oog van de waarnemer.

Trauma gedefinieerd

Trauma treedt op wanneer iets het gevoel van veiligheid of het vermogen van een persoon om ermee om te gaan overweldigt en bedreigt. Het vergeetbare voorval van de ene persoon kan de beklijvende herinnering van een andere persoon zijn. Voor sommigen kan het de scheiding van hun ouders zijn. Het kan verdwalen in de supermarkt. Het kan een kinderziekte zijn of in het ziekenhuis liggen. Het kan getuige zijn van geweld, of het lijden van een familielid. Het kan gebeuren met een gewelddadige, afwezige of verslaafde ouder, of stille emotionele afstand tot een primaire verzorger.

Het zal je misschien verbazen dat trauma elke gebeurtenis of situatie kan zijn! Waar het om gaat is dat de persoon waargenomen trauma in zijn of haar leven. We moeten de impact ervan op iemands geestelijke gezondheid en zijn bepaalde rol bij verslaving erkennen.

Vaak zien mensen die een verslaving ontwikkelen zichzelf niet als trauma-overlevenden. Ik wil meer mensen aanmoedigen - therapeuten en gezinnen en mensen die worstelen met verslaving - om verslavingsherstel te zien door een trauma-geïnformeerde lens.

Trauma-geïnformeerd gedefinieerd

Trauma-geïnformeerd worden betekent leren over de impact van overweldigende, giftige stress op elk onderdeel van het leven van de trauma-overlevende. Als therapeut betekent het verlenen van traumageïnformeerde zorg zich ervan bewust zijn dat voor mensen die verslavingsgedrag gebruiken, een voorgeschiedenis van trauma bijna altijd deel uitmaakt van hun ervaring. We moeten bekwaam en bedreven worden in het begeleiden van het herstelproces om ook de behandeling van trauma op te nemen. Op deze manier is herstel op de lange termijn waarschijnlijker.

Therapeuten bestuderen veel principes en behandelmethoden in de traumageïnformeerde zorg. Maar hier wil ik me concentreren op drie manieren waarop een trauma-geïnformeerde aanpak helpt bij het herstel van verslaving:

• Er is een niet-pathologiserende kijk voor nodig — de persoon in herstel respecteren als een waardig mens; het zijn geen slechte mensen, alleen mensen met pijn!
• Het vergroot het bewustzijn van stadia van verslavingsherstel — een 'routekaart' voor genezing, niet alleen het gebruiksgedrag, maar de pijn die ze probeerden aan te pakken door te gebruiken.
• Het stelt de cliënt, trauma-overlevenden, in staat om zelfbeschadigend/verslavend gedrag te vervangen door zelfzorg , zelfs met dezelfde emotionele triggers.

De niet-pathologische kijk op traumageïnformeerde zorg

Velen die met verslaving worstelen, hebben zelfkwellende gedachten over hoe zwak, gebrekkig of op de een of andere manier gebrekkig zijn om dit probleem te hebben. Niet-pathologiserend zijn betekent de persoon zien herstellen als een mens met pijn die voor grote uitdagingen staat, niet als een gebrekkig persoon.

Trauma-geïnformeerde therapie creëert een ruimte om de aangeboren waarde van de persoon in herstel te herkennen en op te eisen. Het betekent niet dat je een oogje dichtknijpt voor middelenmisbruik. In plaats daarvan zien we mensen die probeerden zichzelf te verdoven om zich minder slecht te voelen, niet omdat ze slecht zijn.

De niet-pathologiserende benadering van traumageïnformeerde zorg helpt het vertrouwen en de veiligheid op te bouwen die nodig zijn voor genezing. Maar het is ook belangrijk omdat het de overlevenden een geldige, zelfvoorzienende manier biedt om zichzelf te zien. Ze kunnen zien dat ze verslaafd zijn geraakt aan zelfverwonding omdat ze nergens anders heen konden om zich minder te voelen, of om zich minder slecht te voelen. Maar nu kunnen we een gezonder pad vinden. Er is hoop!

De stadia van verslavingsherstel begrijpen

Therapeut en auteur Judith Herman beschrijft drie stadia van herstel van trauma, waaronder verslaving:

• Fase 1: Veiligheid en stabilisatie
• Fase 2: Herdenken en rouwen
• Fase 3: Opnieuw verbinden en integreren

Fase 1: Veiligheid en stabilisatie, de langste fase

Fase 1 gaat over schoon en nuchter worden en leren omgaan met emoties, pijnlijke gedachten en gevoelens en drang om te gebruiken. Wanneer emoties niet langer verdoofd zijn, voelen velen in herstel een overweldigende angst of depressie en weten ze niet wat ze moeten doen.

Ik geloof dat fase 1 de belangrijkste fase is, en het is slechts het begin van de reis.

Het eerste doel is om copingvaardigheden te ontwikkelen, zodat een persoon in herstel weet wat hij moet doen om op een gezondere manier emoties te herkennen en ermee om te gaan.

Het gaat ook om het leren van vaardigheden om met pijnlijke mentale toestanden om te gaan, zoals flashbacks of zelfkritiek. Nuttige vaardigheden zijn onder meer mindfulness, zelfzorg en het vinden van vertrouwde bronnen en ondersteunende mensen en groepen die 12-stappenprogramma's kunnen bevatten. Therapeuten willen misschien dialectische gedragstherapie (DBT), gemeenschapsversterking en gezinstraining (CRAFT) en vele andere modaliteiten gebruiken om mensen in herstel te helpen sterke en stabiele relaties te ontwikkelen en nutteloze reacties te minimaliseren. (Sommige therapeuten, waaronder ikzelf, gebruiken training in meerdere modaliteiten zoals Sensorimotor Psychotherapie, Ego State Psychotherapie en EMDR, die nuttig zijn in zowel fase 1 als fase 2 van behandeling en herstel.)

Het is zo belangrijk voor familieleden en mensen in herstel om dit proces te begrijpen. Het is belangrijk om te beseffen dat het voltooien van een 28-dagenprogramma niet betekent dat je klaar bent - je bent nog maar net begonnen. Het kost tijd om nieuwe copingvaardigheden op te bouwen. Het kost tijd om connecties te ontwikkelen met ondersteunende mensen en 12-stappen of andere steungroepen. Daarom is fase 1 de langste fase van trauma- en verslavingsherstel.

Over fase 2: herinneren en rouwen

In fase 2 stelt stabilisatie om vrij te komen van middelengebruik, mensen in staat om aanwezig en geaard te blijven terwijl ze begrijpen wat er in hun leven is gebeurd. Trauma-geïnformeerde therapie helpt overlevenden om onopgeloste trauma's te verwerken. Rouw om het verlies van de gelukkige jeugd of gemoedsrust waarvan je niet kon genieten, maakt deel uit van dit proces.

Als trauma-overlevende leer je dat dit deel uitmaakt van je ervaring, maar het is niet wie je bent. Je hoeft niet elk detail te herinneren om te genezen, maar je kunt het onthouden als je wilt, en het opnieuw vertellen zonder het opnieuw te beleven. Dankzij Fase 1 ben je in staat om in het huidige moment te blijven terwijl je het verleden bekijkt. U kent gezonde manieren om om te gaan met eventuele triggers of onbedwingbare trek die kunnen optreden.

Over Fase 3: Opnieuw verbinden en integreren

In fase 3 bepaalt of organiseert onopgelost trauma je leven niet langer. Je herkent de impact van trauma, maar je kunt ermee helen, groeien en ermee leven. Je ondervond overweldigende moeilijkheden, maar daar groei je nu van. Je doel is om een ​​gelukkig, gezond en liefdevol leven na te streven.

Zelfbeschadigend gedrag vervangen door zelfzorg

Therapeut en auteur Babette Rothschild herinnert ons eraan dat 'het eerste doel van traumaherstel moet zijn om uw kwaliteit van leven op dagelijkse basis te verbeteren'.

Het gaat erom je leven in het huidige moment te leven, dus je leeft niet in de niet-genezen reactie van het lichaam op traumatische herinneringen. Het is echt een kwestie van het verbeteren van je kwaliteit van leven.

Zelfs als de voortgang in de behandeling van trauma's traag aanvoelt, maakt dat de voortgang niet slecht. Nuchter blijven en herstellen tijdens het verwerken van moeilijke gevoelens en emoties is de sleutel - stabilisatie is altijd nodig om vooruitgang te boeken. In feite is langzame vooruitgang vaak een goede vooruitgang. Dat komt omdat trauma-geïnformeerd herstel ons in staat stelt de tijd te respecteren die nodig is om nieuwe vaardigheden, sterke punten en capaciteiten te cultiveren om gezond gedrag en veerkrachtige genezing te behouden.

Voor iedereen helpt het begrijpen van de rol van trauma bij verslaving ons om mensen beter te ondersteunen bij herstel. Trauma-geïnformeerd zijn helpt degenen die herstellende zijn om zichzelf te begrijpen en waarom ze begonnen te gebruiken, hun behoefte aan emotionele veiligheid, de universele behoefte aan gezonde copingvaardigheden en connecties, en hun recht om kalm en goed over zichzelf te voelen.

Trauma-geïnformeerde behandeling helpt therapeuten bij het begeleiden van een positieve reis naar meer zelfinzicht, zelfzorg en krachtige copingvaardigheden. Het is de krachtigste benadering die ik ken om van verslaving te groeien naar een bevredigend, zelfgestuurd leven dat niet door trauma wordt gedreven.

Meer middelen

8 sleutels tot veilig traumaherstel: Take-Charge-strategieën om uw genezing te versterken , 2010, door Babette Rothschild

Trauma en herstel, 1992, door Judith Lewis Herman

Dit artikel is oorspronkelijk gepost op het Maryland Addiction Recovery Center blog als vervolg op hun bericht van 10 juni 2016, ' De link tussen trauma en verslaving. '