Heb je je ooit afgevraagd of jij of iemand in je leven een diagnosticeerbare narcist is? Probeer deze vragen te beantwoorden om erachter te komen.

Hebben ze een overdreven gevoel van eigendunk? Verwachten ze erkenning of lof, zelfs als ze die niet verdiend hebben? Overdrijven ze hun prestaties? Hebben ze een gevoel van recht? Speciale gunsten verwachten? Ben je jaloers op anderen? Arrogant doen?

Al deze eigenschappen worden vermeld onder de criteria voor:narcistische persoonlijkheidsstoorniszoals het is gedefinieerd door de Diagnostische en statistische handleiding voor geestelijke aandoeningen (DSM-5). Of je nu over jezelf of over iemand anders reageert, op veel van deze vragen zul je waarschijnlijk 'denk ik' of 'soms' antwoorden. Dus, probeer misschien nog een heel eenvoudige vraag, van welke onderzoekers? Universiteit van Ohio gevonden, zou narcisten net zo nauwkeurig kunnen identificeren als de 40-item-test die op grote schaal is gebruikt om de stoornis te diagnosticeren.

Hier is het:

Geef jezelf een cijfer op een schaal van 1-7: In hoeverre ben je het eens met de stelling: ik ben een narcist? Opmerking: het woord narcist betekent egoïstisch, zelfgericht en ijdel.

Oké, dus het opmerken van narcistische eigenschappen is misschien het makkelijke deel. Het moeilijkste is om te begrijpen waarom deze eigenschappen verschijnen en wat u eraan kunt doen. Veel mensen hebben de laatste tijd deze vragen gesteld, omdat narcisme precies is waar het graag is - in de schijnwerpers. Als samenleving lijken we te voelen dat een opgeblazen gevoel van eigenwaarde tegenwoordig een beetje uit de hand loopt. Door de golf van 'selfies' vragen veel mensen zich af, 'wat is er mis met deze foto?' Wanneer wordt posten opschepperij?

In hun boek De narcisme-epidemie: leven in het tijdperk van het recht , onderzoekers Jean M. Twenge en W. Keith Campbell schreven: 'De Verenigde Staten lijden momenteel aan een epidemie van narcisme.' Ze citeerden de onderzoeksbevinding, 'In gegevens van 37.000 studenten namen narcistische persoonlijkheidskenmerken van de jaren tachtig tot nu net zo snel toe als obesitas.' Ze gingen verder met te zeggen dat 'bijna een op de 10 Amerikanen van in de twintig en 1 op de 16 van alle leeftijden, de symptomen van NPD [Narcistische Persoonlijkheidsstoornis] heeft ervaren.'

Om een ​​epidemie in te dammen, is een echt begrip nodig van wat het werkelijk is en een oplossing voor de misvattingen. Hier zal ik enkele belangrijke punten uitlichten.

1.     Is narcisme hetzelfde als zelfrespect?

Narcisme moet niet worden verward met een hoog zelfbeeld . Narcisten hebben misschien een opgeblazen gevoel van eigendunk of een verhoogd verlangen naar aandacht, maar dat betekent niet dat ze zich diep van binnen echt goed voelen. Narcisten hebben vaak een fluctuerend zelfbeeld. Ze kunnen een verlangen of behoefte voelen om speciaal of groots te zijn en daarom proberen ze zichzelf te versterken, maar als ze kritiek krijgen of falen ervaren, worden ze kwetsbaar om zichzelf naar beneden te halen.

Zoals de meeste mensen hebben narcisten een interne coach of 'kritische innerlijke stem' die hun acties evalueert. Hun coach spreekt tot hen met een rustgevende stem en vertelt hen hoe geweldig ze zijn, superieur aan anderen. Het vertelt hen dat ze altijd de beste, de slimste, de aantrekkelijkste, enz. moeten zijn. Als er echter een uitdaging is voor hun verheerlijkte imago, kan de stem zich omdraaien en hen verscheuren en alles aan hen bekritiseren. Wanneer ze proberen hun leeggelopen zelfbeeld te herstellen, halen ze vaak uit naar anderen, wat interpersoonlijke relaties compliceert en verstoort. Zulke mensen zijn tegelijkertijd grandioos en toch kwetsbaar, omdat ze op een hoog voetstuk staan ​​om van te vallen. Hoewel een narcist de ster van hun leven lijkt te zijn, kan het in feite een moeilijke en pijnlijke aandoening zijn om mee te leven.

2.    Waarom worden mensen narcistisch?

Interessant is dat Onderzoek suggereert een genetische component voor narcisme, maar er zijn ook veel omgevingsfactoren die ertoe kunnen bijdragen dat iemand narcistisch wordt. Het kan beginnen met het hebben van narcistische ouders die wilden dat hun kind geweldig was, zodat het kind goed over hen zou nadenken. Het standpunt van de ouder ten opzichte van het kind vormt de basis voor wat de eigen 'kritische innerlijke stem' van het kind wordt. Wanneer een kind ten onrechte is opgebouwd door zijn ouders, kan hij of zij een mix van druk voelen en, als gevolg van het gevoel dat hij het niet verdient, incompetentie. Het kind kan zich een bedrieger voelen, maar ook de wens koesteren om aan de verwachtingen van de ouder te voldoen. Bovendien, als kinderen zich verwaarloosd voelen of niet gezien worden door een narcistische ouder, die niets aan hen heeft wanneer ze niet in zijn of haar behoeften voorzien, zijn ze ook kwetsbaar voor het ontwikkelen van narcisme. In dit geval worden ze vaak afhankelijk van fantasiebevrediging, inclusief fantasieën over hoe speciaal ze zijn, een illusie die ze later van anderen eisen.

3.    Hoe kunnen we narcisme tegengaan?

Een manier om de ontwikkeling van narcisme tegen te gaan, is door de nadruk te leggen op en te onderwijzen zelfcompassie boven eigenwaarde , met name ongerechtvaardigd zelfrespect, waar volwassenen kinderen te veel prijzen , waardoor ze een opbouw krijgen voor talenten of eigenschappen die ze niet bezitten. Onderzoek van Dr. Kristin Neff laat zien dat een hoog of opgeblazen gevoel van eigenwaarde correleert met narcisme, terwijl zelfcompassie dat niet doet. Neff wijst erop dat zelfcompassie te maken heeft met een vriendelijke houding ten opzichte van zichzelf. Het benadrukt een gemeenschappelijke menselijkheid, gelijkheid, nederigheid en openheid voor feedback en zelfverandering. Aan de andere kant is het gevoel van eigenwaarde gebaseerd op zelfevaluatie en prestaties, wat kan leiden tot een gebrek aan empathie of een meer egocentrische kijk.

Narcisme kan lastig zijn om te behandelen, maar de eerste stap is bereid te zijn om op te merken en zelfs te erkennen wanneer een persoon de eigenschappen heeft. Mensen kunnen niet altijd bepalen hoe ze denken, maar ze kunnen wel bepalen hoe ze zichzelf en anderen behandelen. Door vriendelijk jegens anderen te handelen en te weigeren een superieure houding of neiging te vertonen om hen te vernederen, kunnen mensen op zichzelf stelling nemen tegen deze aanstootgevende eigenschappen. Ze kunnen zichzelf ook met meer mededogen behandelen als ze niet voldoen aan de geïdealiseerde normen van perfectie en rechtschapenheid.

Wanneer het gedrag van mensen zorgzamer en genereuzer is, kunnen ze meer zelfcompassie gaan ontwikkelen. Ze kunnen ervoor kiezen om hun aandacht op anderen te richten en vaker naar buiten te kijken. Dit is een goed advies voor iedereen die te veel tijd besteedt aan het evalueren van zichzelf, hetzij door zelfkritiek of zichzelf gerust te stellen. Mensen kunnen zowel letterlijk als figuurlijk de lens richten op wat ze om zich heen zien in plaats van op zichzelf.