Ik geloof niet in zielsverwanten. Dat betekent niet dat ik er niet in geloof echte liefde of het idee dat twee mensen elkaar kunnen vinden en de rest van hun leven echt gelukkig kunnen zijn. Wat ik eerder afwijs, is de overtuiging dat er maar één persoon op de wereld voor ons is, en tenzij we die persoon vinden, zijn we gedoemd tot een eenzaam leven vol romantische ellende. In feite is wat ik geloof precies het tegenovergestelde. Er zijn eigenlijk veel mensen met wie we een zeer bevredigende, zeer bevredigende relatie zouden kunnen ervaren. Wanneer we onze zoektocht beperken tot die 'perfecte' iemand, koesteren we een mentaliteit van eeuwigdurend 'windowshopping'. Bovendien geven we zeer waarschijnlijk te gemakkelijk op wat de 'perfecte' onvolmaakte relatie zou kunnen zijn.

Eeuwenlang krijgen we sprookjes voorgeschoteld die ons vertellen dat liefde gemakkelijk moet zijn, anders is het geen liefde. Tegenwoordig worden we nog meer aangemoedigd om perfectie te zoeken met de komst van online dating, wat ons in staat stelt om een ​​specifieke set criteria de cyberspace in te sturen, zoals een tovenaar een liefdesdrankje zou kunnen zijn. Natuurlijk kunnen datingwebsites een geweldige manier zijn om mensen te ontmoeten met wie we een echte band delen. Volgens een onderzoeksartikel gepubliceerd door The Association for Psychological Science kan dit soort daten echter ook aanmoedigen wat sommige experts ' relatieshoppen .' Auteurs van de studie waarschuwen dat dit proces van het kiezen en kiezen van potentiële partners mensen het risico inhoudt om degenen met wie ze zogenaamd intimiteit en nabijheid zoeken, te objectiveren. Het gevaar bestaat dat u te snel mogelijke matches weggooit of door elkaar schuift, waardoor een cyclus van eeuwig zoeken en chronische ontevredenheid ontstaat.

Iedereen die ooit verliefd is geweest, weet waarschijnlijk dat wat er op papier goed uitziet, niet noodzakelijkerwijs mensen gelukkig maakt op de lange termijn. En het is nog verwarrender dat waar mensen zich in eerste instantie toe aangetrokken voelen, niet altijd gezond is op lange termijn. Maar in plaats van ons te demoraliseren, zouden deze realiteiten ons moeten motiveren om nog opener te zijn en bereid te zijn iemand echt te leren kennen voordat we ze afschrijven.

Of het nu tijdens de eerste week van het daten is of het zevende jaar van het huwelijk, alle relaties zullen onvermijdelijk moeilijke momenten bereiken. Deze patches zorgen er vaak voor dat mensen naar de heuvels rennen in plaats van in de buurt te blijven om te proberen het uit te werken. Zoals psycholoog en auteur Pat Love heeft gezegd: 'Als ik één verandering zou kunnen aanbrengen in de manier waarop de westerse cultuur naar relaties kijkt, zou ik de perceptie veranderen dat verliefdheid gelijk staat aan liefde.' Love wijst erop dat in de beginfase van een relatie de hersenen vaak overspoeld worden met 'gelukkige' moleculen, een chemische reactie die zowel emotionele als fysieke aantrekkingskracht vergroot. Zodra deze moleculen verdwijnen, komen er problemen aan de oppervlakte, die leiden tot conflicten en soms zelfs tot breuken.

Ook al kunnen die eerste 'vonken' in intensiteit afnemen, nieuwe studies in de neurowetenschap laten zien dat koppels langdurig verliefd kunnen blijven, waarbij hun hersens zo'n 20 jaar later op dezelfde manier beginnen te werken als toen ze elkaar voor het eerst ontmoetten. De les uit deze bevindingen is dat langdurige relaties niet vrij zullen zijn van verkeersdrempels, maar als we anticiperen op imperfectie en gezonde manieren vinden om daar vol te houden, kunnen we onze passie, opwinding en liefde levend houden.

Misschien nog belangrijker dan de biologische kant van de dingen is het feit dat de meeste mensen, in verschillende mate, bang zijn voor intimiteit, zelfs als deze angst onbewust is. Deze angsten komen steeds meer naar boven naarmate de genegenheid dieper wordt en de relaties serieuzer worden. Liefde maakt het leven zinvoller en daarom kwetsbaarder en angstaanjagender om te verliezen. Bovendien kunnen de genegenheden van een partner de negatieve kernopvattingen die we over onszelf hebben tegengaan. Deze harde zelfpercepties kunnen ons het leven zuur maken, maar ze zijn al zo lang bij ons dat ze vertrouwd en comfortabel voor ons zijn, waardoor ze eng voelen om te twijfelen. 'Ware liefde', in de ware zin van het woord, is in tegenspraak met ons negatieve zelfbeeld en dit kan in feite veel angst opwekken, waardoor we in een identiteitscrisis terechtkomen. Deze 'angst voor intimiteit' is een concept uitgewerkt door mijn vader, psycholoog en auteur Robert Firestone, in zijn boek Angst voor intimiteit .

Omdat alle relaties ons waarschijnlijk zullen uitdagen, is het beste relatieadvies dat ik kan geven, iemand te vinden die je echt leuk vindt en in die relatie te investeren. Stop met zoeken naar de perfecte partner en begin je te concentreren op wat je in jezelf moet aanpakken om een ​​meer ideale romance te bereiken. Een relatie is een van de beste middelen om jezelf te ontwikkelen. Het is moeilijk om je angst voor intimiteit onder ogen te zien als je geen intieme relatie hebt. Er zijn veel onverwachte keuzes die je gelukkig kunnen maken, maar om een ​​relatie te laten werken, moet je bereid zijn om met iemand de sprong te wagen en dan naar binnen te kijken.

Er zijn drie belangrijke acties die we daarbij kunnen ondernemen.Ten eerste kunt u zich concentreren op uw eigen gevoelens en gedrag.Je kunt de gevoelens van een ander niet voelen; je eigen emotionele reacties zijn wat je ervaart. Daarom zijn je liefdevolle gevoelens misschien wel de reden waarom je je het beste voelt als je verliefd bent. Je kunt je vermogen om van iemand te houden en voor een ander te zorgen voeden door je bezig te houden met gevoelige, vriendelijke en liefdevolle handelingen. studies hebben ontdekt dat het deelnemen aan persoonlijke interacties en het delen van hechte ervaringen in feite meer liefdevolle gevoelens kan opwekken. Met andere woorden, hoe u zich tegenover een persoon gedraagt, beïnvloedt hoe u zich tegenover die persoon voelt. Als je in liefde handelt, voel je je verliefd.

Voor alle duidelijkheid, ik zeg niet dat koppels willekeurig moeten paren en doen alsof ze van elkaar houden. Wat ik suggereer, is dat als je eenmaal contact hebt met iemand die je leuk vindt en respecteert, je bereid moet zijn om kwetsbaar te zijn en die twijfelende stem die je geluk in de weg staat af te stemmen. Dit brengt me bij detweede stap in het creëren van een perfecte imperfecte relatie: stop met luisteren naar je innerlijke criticus. De 'kritische innerlijke stem' is een term die mijn vader gebruikte om die coach in de hoofden van mensen te beschrijven die aan het roer staat vanzelf-sabotagegedragingen. Deze stem zal je vertellen dat je een leuke relatie onwaardig bent. Het bekritiseert je partner of potentiële partner en voedt vrijwel elke gedachte of elk gedrag dat je 'veilig' (en vaak alleenstaand) zal houden binnen de status-quo, een plek waar je zowel onbetwist als onvervuld bent.

Deze innerlijke criticus is gevormd door ervaringen uit het verleden, daarom betekent het uitdagen ervan eenderde stap in je zelfontwikkeling: leer hoe je je verleden op je partner projecteert. Mensen hebben de neiging om bekende scenario's na te bootsen. Alles, van uw vroege relaties met uw verzorgers tot de relaties van uw verzorgers met elkaar, zal bepalen hoe u zich verhoudt tot uw romantische partner. Of het nu door imitatie of rebellie is, je wordt beïnvloed door waar je aan wordt blootgesteld. Het vermijden van of het loskomen van destructieve relatiepatronen betekent dus dat je je eigen verhaal leert kennen. Je moet bereid zijn om naar je geschiedenis te kijken om te zien waarom je de partners kiest die je doet en wat je doet om de band met de mensen die je hebt gekozen te saboteren. Terwijl je je verleden verkent, rust je jezelf uit met de kennis en hulpmiddelen om je ervan te onderscheiden. Je kunt worden wie je wilt zijn in een relatie en vorm geven aan de relatie waarin je wilt zijn.

Natuurlijk is deze reis niet gemakkelijk. Relaties zijn zelden gemakkelijk, maar ze mogen ook niet saai zijn. In plaats daarvan moeten ze worden gezien als een avontuur, en net als bij het beklimmen van een berg of het oversteken van een oceaan, mogen we geen perfect soepele rit verwachten. We moeten niet vergeten dat elk paar bestaat uit twee onafhankelijke mensen met twee soevereine geesten. Dit betekent dat jullie twee de wereld soms heel anders kunnen zien en ervaren. Er zullen worstelingen ontstaan, en als ze dat doen, is het belangrijkste ons vermogen om door de moeilijke tijden heen te komen. In plaats van terug te keren bij het eerste obstakel, kunnen we veerkrachtig en vindingrijk zijn. Met een combinatie van kracht en kwetsbaarheid kunnen we anticiperen en uitdagingen aangaan. Maar om dit avontuur te beginnen, moeten we ons hart en onze geest openen voor een andere persoon. Natuurlijk zijn sommige verbindingen sterker en sommige keuzes meer ideaal dan andere, maar elke liefde kan groeien als we bereid zijn onze eigen beperkingen te verkennen en ons eigen vermogen tot nabijheid te vergroten.