DISCIPLINE

Een van de meest uitdagende kansen voor het ouderschap

Vaak komt in omstandigheden waarin het voor een ouder nodig is om een kind te disciplineren, de eigen woede of frustratie van de ouder door in plaats van gezonde begeleiding en richting. Op die momenten horen we woorden waarvan we nooit hadden gedacht dat we ze zouden zeggen uit onze mond: 'Omdat ik het zeg!' 'Als je het niet doet, krijg je grote problemen!' 'Verdwijn uit mijn zicht!' 'Je maakt me gek!' Hier zijn we, proberen onze kinderen hun acties te laten beheersen, en we voelen ons zelf de controle kwijt. We moeten onze focus verleggen van onze overdreven reacties naar onze kinderen en naar wat er aan de hand is waardoor ze zich gaan gedragen. Hoe verschuift een ouder van negatief beïnvloed worden door hun kinderen naar een positief effect op hen?

Hoe te kalmeren:

Deskundigen raden aan dat wanneer volwassenen problemen hebben met het omgaan met hun woede jegens kinderen, ze zichzelf een tijd gunnen om af te koelen. Ouders kunnen ook een 'Time Out' nemen. Door een stapje terug te doen uit de interactie met het kind en langzaam terug te tellen van 20 naar nul, kan de ouder tot rust komen. Ze kunnen het kind dan afleiden met een andere activiteit, of als hij nog steeds van streek is, kunnen ze hem tijdelijk in de handen van iemand anders laten. Later kunnen ouders nadenken over waarom ze zo boos waren en de emoties onderzoeken die hun kinderen bij hen teweegbrachten. Door inzicht te krijgen in hun overreacties, kunnen ze zichzelf als mens beter begrijpen en zich als ouders ontwikkelen.

Er is nooit een omstandigheid die extreem genoeg is om fysieke discipline van een kind te rechtvaardigen. Ouders kunnen een kind effectief goed van kwaad leren zonder het kind te slaan, slaan, slaan of gewelddadig te schudden. Volwassenen die assertief en krachtig zijn in hun eigen leven, kunnen het vervelende gedrag van hun kinderen effectief stoppen met woorden.

Discipline en straf mogen nooit een afspiegeling zijn van de stemmingswisselingen van ouders. Ouders moeten zich bewust zijn van het feit dat wanneer volwassenen boos worden, kinderen ze als groot en beangstigend ervaren. Wanneer de woede van een volwassene jegens een kind uit de hand loopt, ervaart het kind de intensiteit van de woede als levensbedreigend. In deze tijden van extreme stress, zonder andere opties om met de ouderlijke dreiging om te gaan, reageren kinderen door zich los te maken van zichzelf. Dit type disassociatie veroorzaakt de ernstigste schade aan de psyche van een persoon.

Hoe een kind te disciplineren:

Discipline moet niet worden beschouwd als een psychologisch strafsysteem dat tot doel heeft een kind te straffen omdat het slecht is. Discipline zou helemaal niet moeten dienen als een vorm van straf, maar zou moeten werken als een vorm van onderwijs. Het grondwoord van discipline is 'discipel: een leider of rolmodel volgen'. Het doel van discipline is om een kind te leren het soort persoon te zijn dat van zichzelf houdt, evenals het soort persoon waar andere mensen, inclusief de ouders, van houden, respecteren en graag mee samen zijn. Bij het disciplineren van kinderen moet de focus van de volwassenen altijd liggen op het onderwijzen van hun kinderen. Er zijn verschillende belangrijke lessen om kinderen te leren bij het disciplineren.

Bij het disciplineren van een kind is het erg belangrijk om het kind ervan bewust te maken dat de ouder boos is op het gedrag van het kind, niet op het kind. De ouder moet een duidelijk onderscheid maken tussen het kind en het gedrag van het kind. Het kind moet beseffen dat wanneer de ouder een hekel heeft aan het gedrag van een kind, dit niet betekent dat de ouder een hekel aan het kind heeft. Door dit belangrijke onderscheid te maken, geeft de ouder aan dat het kind in wezen geen slecht persoon is. Het is eerder zijn/haar gedrag, dat het kind kan veranderen, dat onaanvaardbaar is.

Als kinderen zich gedragen tegenover andere kinderen, probeer ze dan te helpen om zich in de positie van het andere kind te verplaatsen en kijk hoe ze hen hebben laten voelen. Help uw kinderen zich te verhouden tot de gevoelens die ze zouden voelen als ze in de positie van het andere kind zouden zitten. Dit zal het kind helpen emotionele intelligentie te ontwikkelen. Kinderen alleen maar zeggen dat ze sorry moeten zeggen, leert ze niet om berouw te voelen, maar nadenken over hoe ze zich zouden voelen, wel.

Wanneer het kind reageert op het onderricht en het negatieve gedrag stopt, reageert de gevoelige ouder adequaat op de verandering in de stemming en het gedrag van het kind. De boze gevoelens van de ouder worden van nature veranderd en de ouder voelt zich positief tegenover het kind. Op dit punt is het waardevol voor de volwassene om het kind te prijzen voor zijn reactie op het strenge onderricht. Het kind voelt zich gesteund en verzorgd door de ouder.

Nadat het negatieve gedrag van het kind onder controle is, is het waardevol voor de ouder en het kind om te bespreken wat er is gebeurd. Het is belangrijk dat het kind begrijpt waarom hij/zij gedisciplineerd werd, anders leert hij/zij niets van de interactie. Zowel ouder als kind kunnen een rustig, redelijk gesprek voeren over wat het kind deed en waarom de ouder boos was op het gedrag. De ouder moet vriendelijk en zorgzaam zijn in het gesprek. Hij/zij moet uitleggen waar hij/zij bezwaar tegen heeft in het gedrag van het kind. De ouder mag geen wraakzuchtige gevoelens jegens het kind koesteren. De ouder zou het punt niet moeten uitputten. Zodra duidelijk is dat het kind begrijpt waarom hij/zij gedisciplineerd is, moet het gesprek verder gaan.

Ten slotte, nadat het kind gedisciplineerd is, moet de volwassene het kind geruststellen dat hij/zij niet slecht is. Een kind mag nooit afstand nemen van een disciplinaire interactie met het gevoel dat hij/zij een slecht persoon is. Ouders moeten aanhankelijk zijn met het kind. Ze moeten het kind vertellen dat het een goed kind is. Ouders moeten hun kinderen uitleggen dat het nooit gepast is om jezelf te haten vanwege iets verkeerds: waarom zou je jezelf haten? Jij bent het niet die kritiek krijgt. Het is jouw gedrag en dat kan veranderd worden!! Daarom is de juiste reactie op discipline of kritiek duidelijk en eenvoudig: verander je gedrag in de toekomst.

Hoe een kind te helpen zijn negatieve gedrag te veranderen:

Voor veel ouders eindigt het disciplinaire proces wanneer het negatieve gedrag eindigt. Deze ouders komen echter te kort en missen een waardevol deel van de disciplinaire interactie tussen volwassene en kind. Op dit punt hebben ouders de mogelijkheid om hun kind het meest te leren. Daarom kan dit de meest gunstige en constructieve tijd voor het kind zijn.

Zodra het kind zich realiseert dat hij/zij het bekritiseerde gedrag kan veranderen, kunnen de ouders het kind helpen plannen te maken om het gedrag te veranderen. Nu de aflevering voorbij is, kunnen ouder en kind het incident met mededogen en objectiviteit bespreken. Ze kunnen bekijken wat er is gebeurd in de aanloop naar het wangedrag van het kind, evenals het wangedrag zelf. Samen kunnen ze een plan opstellen voor een andere manier van handelen wanneer soortgelijke situaties zich in de toekomst voordoen.

Op dit punt is het belangrijk dat de ouder het kind uitlegt dat er een verschil is tussen gevoelens en daden. Er zijn geen beperkingen aan wat een persoon voelt. Mensen hebben recht op alle gevoelens die ze hebben. Er zijn geen slechte gevoelens, geen onaanvaardbare gevoelens, geen kwetsende gevoelens. Mensen zijn echter verantwoordelijk voor hun daden. Mensen hebben niet het recht om vrij te handelen wanneer hun acties zichzelf of andere mensen schaden.

Daarom, wanneer een ouder en kind een andere manier van handelen voor het gedrag van het kind plannen, is het het beste voor hen om de gevoelens en acties van het kind afzonderlijk aan te pakken. Ten eerste moeten ze vrijuit de gevoelens en emoties van het kind verkennen. Dan moeten ze zich concentreren op het beheersen van de acties van het kind.

Gevoelens verkennen:

De ouder en het kind kunnen beginnen met het opnieuw bekijken van de incidenten en emoties die tot het negatieve gedrag hebben geleid. Ouders moeten kinderen aanmoedigen om zo specifiek mogelijk te zijn over hun gevoelens. Als een kind zegt dat hij zich slecht, boos of verdrietig voelt, vraag dan hoe dat voelde? Voelde u zich gefrustreerd, vernederd, geprovoceerd, onbegrepen, paranoïde of jaloers? Waarom denk je dat je je zo voelde? Heb je die gevoelens eerder gehad? Vaak? Gaan ze meestal vooraf aan uw negatieve gedrag?

Ouders kunnen kinderen vragen om de gevoelens te beschrijven die ze hadden terwijl ze zich misdroegen. Nogmaals, ouders moeten kinderen aanmoedigen om specifiek te zijn. Stel voor dat kinderen alles zeggen wat in ze opkomt. Herinner hen eraan dat alle gevoelens acceptabel zijn. De ouder kan het kind vragen wat hij/zij vindt van de gevoelens en reacties die hij/zij had. Lijken het achteraf gezien redelijke reacties op een redelijke situatie? Lijken ze overdreven reacties? Herinneren ze je aan andere reacties die je hebt gehad? Lijken het reacties die echt met een andere situatie te maken hebben? Met een andere relatie? Met een andere tijd in je leven?

Planacties:

Terwijl de ouder en het kind de gevoelens en reacties bekijken die het wangedrag van het kind hebben geactiveerd, kunnen ze de emotionele triggers lokaliseren waar ze op moeten letten. In de toekomst kan het kind, door deze emotionele triggers vroeg te herkennen, ervoor kiezen om niet naar de gevoelens te handelen, en zo het negatieve gedrag af te wenden voordat het losbarst.

Wanneer kinderen onderzoeken hoe ze zich voelden toen ze zich misdroegen, ontwikkelen ze een objectief standpunt over zichzelf en hun woede waarop ze kunnen terugvallen als ze merken dat ze zich weer slecht gedragen. Ze kunnen door de ouder eraan worden herinnerd: 'Vergeet niet, dit is waar je het over had, dat je het niet nog een keer wilt doen. Weet je nog wat je over jezelf zei in dit soort situaties toen we praatten?' Of ze kunnen zichzelf eraan herinneren: 'Oh nee. Hoe ben ik weer in deze situatie beland? Wat wilde ik me herinneren als dit weer gebeurde?' Deze vragen moedigen kinderen aan om een stap terug te doen en na te denken, en zich niet alleen te verliezen in hun emotionele reacties en negatief gedrag.

De ouder die een kind laat zien hoe negatief gedrag kan worden veranderd, is verder gegaan dan alleen het dienen als een discipline voor het kind. Deze ouder heeft een alliantie met het kind gevormd en ze staan nu aan dezelfde kant en werken samen om gedrag te veranderen en de kwaliteit van het leven van het kind te verbeteren. Door het kind te leren hoe het negatief gedrag kan beheersen, leert de ouder het kind een van de meest waardevolle vaardigheden van het leven: zelfbeheersing.

Gerelateerde artikelen:
Wat te doen aan driftbuien en emotionele meltdowns?
Wat u moet weten over het disciplineren van uw kind
driftbuien