Als therapeut zie ik veel kinderen en tieners die extreme emoties ervaren. Sommige hebben psychische aandoeningen zoals depressie of een andere stemmingsstoornis, en andere niet. In beide gevallen willen veel ouders weten: waarom voelt mijn kind zich zo verdrietig, eenzaam, uitgeput, apathisch of boos?! en sommige ouders voegen er zelfs aan toe dat ik haar alles geef. Ze heeft een geweldig leven. Er is geen reden voor haar om zich zo te voelen. (Ja, de ik geef haar alles-verklaring is degene die ik het vaakst hoor.)

De mogelijke 3 oorzaken van stemmingsstoornissen

Vragen zoals de eerder genoemde zijn mijn cue om tegemoet te komen aan de angsten en pijn van die ouder door enkele van de theorieën over de oorzaken van stemmingsstoornissen voorzichtig uit te leggen. Kortom, er zijn veel mooie namen voor de theorieën, maar de oorzaken zijn meestal een aantal van de volgende factoren die in combinatie werken:

1. Biologische factoren: neurotransmitters, hormonen, neurologische verschillen, enz

2. Omgevingsstress: Hopeloze, pijnlijke, overweldigende en eenzame scenario's en een invaliderende omgeving

3. Individueel temperament: manier van denken van het kind, tolerantiedrempel voor emotioneel ongemak, enz.

Nergens in die uitleg impliceert het dat de depressie van een kind wordt veroorzaakt doordat zijn ouders het niet genoeg geven.Adverteren

Ik zie vaak extreme emoties en/of stemmingsstoornissen als het gevolg van een combinatie van alle drie bovengenoemde oorzaken.

Dus hoe worden elk van deze oorzaken aangepakt? Indien nodig kan een kinderpsychiater of huisarts de biologische componenten van extreme stemmingen en gedragingen aanpakken. Een individuele therapeut kan met het kind werken om haar persoonlijke stresstolerantie en copingvaardigheden te vergroten en haar manier van denken te veranderen om minder problematisch te zijn. En ouders kunnen werken om omgevingsfactoren aan te pakken. Dit is de reden waarom ouderraadpleging en vaak gezinstherapie zeer nuttig zijn voor het emotionele welzijn van het kind.

Een validerende omgeving creëren

Maar wat is het belangrijkste dat een ouder kan doen voor een zeer emotioneel kind?

De beste manier voor ouders om omgevingsfactoren aan te pakken, is door een zogenaamde validerende omgeving te creëren. Dit betekent het horen en respecteren van het perspectief van het kind en wie het kind is, zelfs als het perspectief van het kind niet prettig is, moeilijk te horen is of niet strookt met wat de ouders willen. Met andere woorden, het kind laten weten dat haar gevoelens begrijpelijk zijn en dat het oké is om jezelf te zijn.

4 Voorbeelden van ongeldigverklaring versus validatie

Enkele voorbeelden van validatie versus ongeldigheid zijn als volgt:

1. ongeldigverklaring: Ontspan gewoon. Het valt wel mee.Adverteren

Validatie: Ik kan me voorstellen dat dat verontrustend zou zijn.

2. ongeldigverklaring: Dat meende je niet echt.

Validatie: Vertel me daar meer over.

3. ongeldigverklaring: Stop met zo boos te worden.

Validatie: Het is oké om boos te zijn, en ik begrijp waarom je boos zou zijn, maar het is niet oké om tegen de muur te lopen.

4. ongeldigverklaring: Hoe kon je zo egoïstisch zijn!?Adverteren

Validatie: Ik kon zien hoe je zou worden gedwongen om dat te doen, maar we moeten praten over een manier om iedereen gelukkig te maken, niet alleen jij.

3 redenen waarom ongeldigverklaring ontstaat

Vaak treden barrières op die het valideren van omgevingen in de weg staan ​​vanwege een van deze 3 redenen:

1. Ouders vinden het echt niet leuk dat hun kind zo van streek is.

Ze kunnen legitiem niet begrijpen waarom of hoe een kind zo emotioneel kan zijn en raken vaak geïrriteerd of afwijzend over de gevoelens van het kind. In dit geval is het soms nuttig om uw kind te zien als een hoogsensitief persoon (Zie Het hooggevoelige kind door Elaine Aron ) in plaats van gebrekkig en problematisch. Bedenk hoe het moet zijn om als zo'n hooggevoelig persoon door het leven te gaan en je kind te gaan waarderen om wie het is.

2. De eigen angsten van ouders worden geactiveerd wanneer hun kind moeilijke of extreme emoties heeft.

Soms worden hun woede of angst voor ontoereikendheid getriggerd wanneer ze niet in staat zijn om hun kind te genezen of te veranderen, dus proberen ze het kind uit zijn gevoelens te praten, de realiteit van het perspectief van het kind te ontkennen of de gevoelens van het kind te negeren.Adverteren

3. Het gevoel van goed en kwaad van de ouders is in strijd met wie het kind is.

Soms hebben ouders geleerd dat sommige zeer fundamentele en gezonde aspecten van de menselijke natuur verkeerd zijn. Vaak wordt de boosheid, het verdriet of de trots of de egoïstische impuls van een kind gezien met ongeldigheid of walging in plaats van als natuurlijk en logisch gezien de situatie en de menselijke natuur te worden gezien. Kinderen in schaamtevolle, overdreven gecontroleerde of strikt dogmatische omgevingen krijgen vaak berichten dat hun woede, leegte, ongeluk, verdriet, seksualiteit of trots verkeerd zijn.

Dus waarom maak ik me zo druk over het belang van het creëren van een validerende omgeving voor een kind? Omdat naar schatting een op de vijf kinderen zeer gevoelig is, en emotionele gevoeligheid plus een invaliderende omgeving het perfecte recept is voor een kind om op mijn therapiebank te belanden. En op een rare manier is minder zaken voor mij een goede zaak voor de wereld.

Voor meer informatie over het belang van het valideren van kinderen, bekijk het boek De kracht van validatie door Karyn D. Hall.

Uitgelichte foto tegoed: grietgriet via mrg.bz