In de 30 jaar dat ik met stellen heb gewerkt, heb ik gemerkt dat de meeste mensen het gemakkelijk vinden om te beschrijven wat ze niet willen in hun relatie. Als ze daarom worden gevraagd, kunnen ze snel de vele problemen afvuren waarvan ze denken dat ze afstand scheppen tussen hen en hun partner. Maar als ik dezelfde mensen vraag wat ze wel willen in hun relatie of van hun partner, lijkt het alsof ze overrompeld zijn. Het antwoord komt veel minder gemakkelijk, omdat ze pauzeren om na te denken over een vraag die ze zichzelf niet per se hebben gesteld, althans in een lange tijd.

Naarmate relaties vorderen, is het voor mensen gemakkelijk om zich te concentreren op hun problemen of wat er mis gaat. Ze beginnen alle negatieve patronen te catalogiseren die zijn ontstaan ​​of alle frustrerende eigenschappen die hun partner heeft. Als gevolg hiervan zeggen ze, wanneer ze met hun partner communiceren, vaak wat ze niet willen in plaats van wat ze doen. Op de een of andere manier is het gemakkelijker om te klagen of ontevredenheid te uiten dan om direct te zeggen of te vragen wat ze eigenlijk willen.

Veel stellen vinden het prettig om tegen elkaar uitspraken te doen als: 'Je doet nooit dit of dat.' 'Waarom vergeet je altijd wat ik tegen je zeg?' 'Hoe kun je zo ongevoelig zijn?' 'Stop je wel eens met aan jezelf te denken?' Ze voelen zich niet zo op hun gemak bij het vertragen en zeggen: 'Ik voel me zoveel meer ontspannen als ik hulp heb bij dit of dat' of 'Ik wil me echt gehoord en begrepen voelen.'

Helaas nemen de meeste mensen automatisch een verdedigde zelfbeschermende houding aan met betrekking tot de onvermijdelijke pijn die ze met hun partner ervaren. Ze beseffen niet dat wanneer ze sterke emotionele reacties ervaren op een minachting van hun partner, ze vaak reageren op basis van vroege onopgeloste problemen uit hun kindertijd. Ze zijn zich er weinig van bewust dat deze manier van omgaan hen verder van het gewenste resultaat brengt.

Hoewel veel mensen de neiging hebben om meer strijdlustig te zijn, zijn er mensen die de tegenovergestelde benadering kiezen. In plaats van te zeggen wat ze willen, sluiten ze zich af of keren ze naar binnen. Ze kunnen stilletjes wrok koesteren jegens hun partner of zich overgeven aan destructieve gedachten jegens zichzelf. Ze kunnen kritische innerlijke stemmen hebben die hen vertellen dat ze onwaardig zijn of hen ervan overtuigen dat ze zullen worden vernederd, gekwetst of afgewezen als ze gaan voor wat ze willen. Bij elk van deze reacties vermijdt de persoon om zijn of haar fundamentele wensen en verlangens uit te drukken, of soms zelfs te erkennen.

Zeggen wat je wilt is eigenlijk een krachtig hulpmiddel om een ​​gevecht te beëindigen. Het helpt je om kwetsende manieren van omgaan met je partner te vermijden die hem of haar in de verdediging zouden kunnen brengen. Het is ook een manier om kwetsbaar te zijn, waardoor je partner je echt kent en voor je voelt. Als je eerlijk, direct en vanuit een volwassen oogpunt over je wensen spreekt, is de kans groter dat je partner open, responsief en persoonlijk is.

Hier zijn een paar benaderingen die u kunnen helpen om effectiever in de richting van deze manier van communiceren te gaan:

Oefen eenzijdige ontwapening - Dit is een techniek die ik vaak aan stellen introduceert en die waardevol is om toe te passen op verhitte momenten wanneer een ruzie nergens toe leidt. Als het doel is om dicht bij je partner te zijn, zijn er momenten waarop het het beste is om gewoon je kant van de dynamiek te laten vallen. Je kunt dit doen door eerst in jezelf tot rust te komen, te weigeren terug te slaan en in plaats daarvan iets warms en eerlijks te zeggen als 'Ik vind het belangrijker om me goed bij je te voelen dan dit argument te winnen.' Het nemen van deze stappen verzacht de ander vaak, en ook hij of zij zal eerder zijn of haar kant van de dynamiek laten vallen. Je kunt dan communiceren vanuit een meer directe, kwetsbare houding die niet gaat over schuld of gelijk hebben. Je kunt beginnen met duidelijk uiten wat je wilt en je partner aanmoedigen om hetzelfde te doen. Over dit proces dat bekend staat als 'eenzijdige ontwapening' schreef ik meer in de blog ' Vijf stappen om elk gevecht te beëindigen. '

Blijf kwetsbaar - Voor zoveel mensen is het erg moeilijk om hardop te zeggen wat ze willen of het zelfs aan zichzelf toe te geven. Wanneer u uw wensen kenbaar maakt, is het belangrijk om dit rechtstreeks te doen, maar vanuit een kwetsbare plek. Je moet proberen niet op een rechtmatige manier te spreken, alsof je iets eist, met woorden als 'ik verdien'. Wanneer iemand in een relatie doet alsof ze iets verschuldigd zijn, hebben ze de neiging om in de val te lopen waar ze merken dat ze zeuren of klagen, die beide alleen maar dienen om hun partner te vervreemden of te irriteren.

Op dezelfde manier zou je niet de behoefte moeten voelen om overdreven uit te leggen of je te verontschuldigen voor wat je zegt. Je hoeft je niet schuldig of beschaamd te voelen om gewoon te zeggen wat je wilt. Je moet proberen open en eerlijk te blijven zonder op een zijspoor te komen of achteruit te stappen, omdat je bang of ongemakkelijk begint te worden. De wensen die je uitspreekt hoeven ook niet rationeel te zijn. Een veelvoorkomend gevoel is bijvoorbeeld: 'Ik wil altijd geliefd en geaccepteerd worden, wat ik ook doe of welke fouten ik ook maak.' Dit direct uiten lijkt misschien onredelijk, maar het daadwerkelijk op deze kwetsbare manier uiten van dit gevoel zal vaak verdriet en openheid opwekken bij zowel jou als je partner. De meeste partners kunnen zich inleven in dit gevoel en de meesten zullen zich ontroerd voelen door uw openheid.

Gebruik geen slachtoffertaal - Weigeren om slachtoffer te worden is een belangrijk principe om in het algemeen vast te houden. Als je met je partner praat over wat je wilt, moet je vermijden om op een manier te praten die slachtoffer of kinderachtig klinkt. Op zijn blog ' Speel niet het slachtofferspel ,' Dr. F.S. schreef 'Het behouden van een kind-slachtofferrol leidt tot chronische passiviteit.' Het is belangrijk om niet passief agressief te zijn tegenover uw dierbaren. Je moet ze niet straffen omdat ze instinctief niet weten wat je wilt of omdat ze je gedachten niet kunnen lezen.

Niemand kan van één persoon verwachten dat hij in al zijn behoeften voorziet. In plaats daarvan moet je ernaar streven om je een heel persoon in jezelf te voelen. Natuurlijk is het natuurlijk om liefde en verbinding te willen voelen, maar er is een belangrijk verschil tussen zeggen wat je wilt als volwassene en je voelen als een afhankelijk kind wiens overleving afhangt van je partner die je geeft wat je nodig hebt. In plaats daarvan moeten je woorden een authentieke uitdrukking zijn van wat je wilt, geen eis voor wat je 'nodig hebt' of een verwachting van waar je 'recht op hebt'.

Vermijd 'jij'-uitspraken - Een manier waarop mensen afwijken van het direct zeggen wat ze willen, is door over te schakelen van 'ik'-uitspraken naar 'jij'-uitspraken. Veel mensen vinden het prettiger om te zeggen: 'Je doet niet meer zo opgewonden om me te zien' of 'Je bent altijd afgeleid'. Hoewel het terecht is om uw partner feedback te geven, is de kans groter dat hij of zij, wanneer hij of zij hoort, een zeurende stroom van klachten is, uw partner wegjaagt dan dat hij of zij dichter bij ons komt. Aan de andere kant, de oefening om te zeggen wat je wilt, gaat er eigenlijk om iets uit te drukken over wie je bent en wat belangrijk voor je is. Daarom is het beter om met 'ik' te beginnen. 'Ik wil me gewild voelen door jou.' 'Ik wil je aandacht.' 'Ik wil plezier met je maken.' 'Ik wil me gehoord voelen.' Dit proces helpt je om meer gevoel en begrip voor jezelf te krijgen, terwijl je partner vaak dezelfde reactie oproept.

De reden waarom zoveel mensen vermijden te erkennen wat ze willen, is dat er vaak sterke emoties aan willen hangen. Voor veel mannen en vrouwen met wie ik deze oefening heb gedaan, zeggen wat ze willen, leek oerpijn op te wekken en herinneringen op te halen aan waar ze als kinderen naar verlangden. Een vrouw begon bijvoorbeeld met te zeggen dat ze meer genegenheid van haar man wilde. Tot haar verbazing werd ze al snel verdrietig, terwijl ze uitspraken herhaalde als: 'Ik wil geknuffeld worden. Ik wil vastgehouden worden.' Ze beschreef later hoe het beeld in haar hoofd was veranderd van haar man in haar ouders, die haar als kind zelden genegenheid boden en haar geschreeuw om haar op te halen vaak negeerden.

Dr. Pat Loveeen keer op gewezen in een interview dat ik met haar deed voorPsychAlive, 'wanneer je naar iets verlangt, zoals liefde, wordt het geassocieerd met pijn', de pijn die je voelde toen je het in het verleden niet had. Door je verbonden te voelen met wat je in het heden wilt, voel je je kwetsbaar, alsof je opnieuw gekwetst kunt worden. Hierdoor willen veel mensen niet altijd erkennen wat ze willen, laat staan ​​uiten aan iemand anders, die hen dan mogelijk in de steek kan laten.'

Hoewel, ieder van ons heeft allemaal ingebouwde verdedigingen rondom onze wensen en verlangens, is het zo heilzaam om niet op uw hoede te zijn en een kans te wagen om direct te zijn in uw volwassen relaties. Het is ongelooflijk waardevol om te leren communiceren wat je wilt. Je voelt je gesterkt als je leeft in een staat van willen. Je bent in sync met jezelf en je hebt meer richting in je leven. En als je toch gekwetst wordt, leer je dat je als volwassene sterk bent en veel meer teleurstellingen aankan dan je had gedacht. Het belangrijkste is dat als je jezelf op deze manier uitdrukt, je leert dat je waard bent wat je wilt, en dat je ook veel meer kans hebt om het te krijgen.