Wanneer we de wereld betreden, gaan we over van een geïsoleerde omgeving naar een omgeving vol uitdagingen. We moeten leren navigeren rond zowel verwachte als onverwachte gebeurtenissen. Het is een reis die voor sommigen gemakkelijker is en voor anderen moeilijker. Als volwassenen kan het gemakkelijk zijn om het proces over het hoofd te zien dat onze kinderen doormaken om de vaardigheden te ontwikkelen die nodig zijn om met deze ups en downs om te gaan. Tussen ouderlijke beperkingen, schoolwerk en het opbouwen en onderhouden van vriendschappen, krijgen onze kinderen veel kansen om te leren worstelen. Leren skiën kan een nuttige metafoor zijn om na te denken over hoe onze kinderen emotionele regulatie ontwikkelen, of hun vermogen om hun emoties te begrijpen als een hulpmiddel om door de moeilijke momenten van het leven te navigeren.

Als ze leren skiën, trekken sommige kinderen opgewonden aan hun uitrusting en omhelzen ze de onhandige laarzen en ski's aan hun voeten. Ze zijn kalm, zelfverzekerd en lijken de nieuwigheid zonder aarzeling of voorzichtigheid te accepteren. In termen van emotionele regulatie vertegenwoordigen deze kinderen twee manieren om te verschijnen. Het kunnen de kinderen zijn die zich impulsief in het moment storten zonder zich zorgen te maken over de gevolgen, of het kunnen de kinderen zijn die de uitdaging respecteren, maar een gemakkelijke manier hebben om hun grenzen te testen en te verleggen.

Andere kinderen kunnen het proces van het voorbereiden echter meer ontmoedigend vinden. Elke stap wordt met aarzeling en schroom beantwoord: lagen dikke kleding aantrekken, je voeten in stijve en meedogenloze laarzen steken en vervolgens elke voet op een lange plank laten vastbinden die over de sneeuw glijdt. Deze kinderen reageren op onbekende situaties met angst, weerstand, vermijding of woede. Ze worstelen met nieuwigheden, anticiperen op de slechtst mogelijke uitkomst, voelen zich aangevallen door de ongemakkelijke fysieke sensaties of raken gedemoraliseerd wanneer ze hun lichaam niet met succes kunnen coördineren in deze nieuwe ervaring.

Zelfverzekerd of aarzelend moet het kind uiteindelijk de berg afdalen. We verwachten niet dat beginnende skiërs beginnen met zwarte diamanten, het meest extreme terrein, en we verwachten niet dat onze kinderen de moeilijkste problemen van het leven meteen aankunnen. Net zoals instructeurs nieuwe skiërs helpen hun vaardigheden te ontwikkelen op steeds moeilijker wordende hellingen, is het de taak van zorgzame volwassenen (ouders, leraren, coaches) om kinderen te helpen hun emoties te reguleren in steeds uitdagendere situaties.

Om veilig de berg af te dalen, moet de gedurfde skiër leren het terrein te respecteren, terwijl de voorzichtige skiër moet leren het terrein in te kijken. Hoe dan ook, de skiër moet zich bezighouden met de ervaring om te leren hoe hij ermee om moet gaan. Op dezelfde manier kan emotionele regulatie alleen worden geleerd door het te doen. Onze kinderen moeten tegenspoed het hoofd bieden en de ervaring doorstaan ​​om de vaardigheden te verwerven die nodig zijn om in de toekomst succesvol te navigeren. Noch luchthartig noch laf zijn biedt de mogelijkheid om te leren omgaan met tegenslag. Als volwassenen is het onze taak om de ondersteuning en aanmoediging te bieden om hen te helpen hulpmiddelen te ontwikkelen om succesvol te zijn in dit proces.

Terwijl skiërs beginnen op de konijnenhelling, kunnen kinderen emotionele regulatie leren wanneer ze worden geconfronteerd met een kapot speelgoed of de teleurstelling dat ze 'nee' te horen krijgen. De skiër leert controle te vinden door met de berg te werken in plaats van ertegen te vechten, en het kind leert zichzelf te kalmeren door zijn realiteit te accepteren in plaats van te bestrijden. Op moeilijke momenten leggen we de basis voor het opbouwen van veerkracht en tolerantie. Met de tijd, oefening en begeleiding van geduldige en zorgzame volwassenen kunnen kinderen hun vermogen tot emotionele regulatie vergroten.

Als ouders, of zorgzame volwassenen, wordt het onze plicht om te weten wanneer de uitdaging beheersbaar is voor de ervaring en het vaardigheidsniveau van het kind. Soms moeten we een stapje terug doen om het kind zelfstandig de berg af te laten ploeteren. Soms moeten we grenzen stellen of meer ondersteuning bieden wanneer het kind niet het juiste oordeel of de juiste ervaring heeft.

Net zoals we een nieuwe skiër kunnen aanmoedigen om naar een gemakkelijke, minder steile groene piste te gaan in plaats van een steile en hobbelige dubbele zwarte ruit na de konijnenhelling, moeten we misschien helpen een jong kind richting te geven dat een uitdaging aangaat die hij niet kan veilig beheren. Als alternatief moeten we het kind misschien dwingen zijn angst onder ogen te zien en een meer uitdagende helling op te gaan. Om te groeien, moet hij zich door ontwikkelingsgerichte uitdagingen worstelen. Wanneer volwassenen kinderen uit deze ervaring redden, zoals bij het vechten voor een leraar om een ​​paper opnieuw te beoordelen, kan het kind een vals gevoel van vertrouwen ontwikkelen en slecht voorbereid zijn om de volgende, moeilijkere situatie het hoofd te bieden.

Naarmate skiërs geavanceerder worden, wordt het opstellen en controleren van hun ski's minder omslachtig en ontstaat er ruimte voor nieuwe uitdagingen. Nu zijn ze zich misschien bewust van het navigeren door andere skiërs op de heuvel, ijzige plekken en mogelijk zelfs hun eigen vermoeidheid. Het vaardigheidsniveau en de ervaring van de skiër voorspellen hoe competent of gracieus iemand deze nieuwe uitdagingen kan aangaan. Belangrijk is echter dat elke skiër de controle kan verliezen. Meestal kan men snel herstellen, maar soms heeft de skiër een dag of zelfs een seizoen nodig om te herstellen. Op dezelfde manier kunnen we nieuwe, meer genuanceerde uitdagingen verwachten naarmate we opgroeien en ons bezighouden met complexere situaties en relaties.

Er zullen successen en mislukkingen zijn, maar het doel is om te blijven leren en behendiger te worden. Net als skiën is het proces van het ontwikkelen van emotionele regulatie een levenslang proces dat voortdurende oefening en aanscherping van vaardigheden vereist. En als het misgaat, omdat het zal gebeuren, is het belangrijk om weer op te staan ​​en na te denken over hoe je je beter kunt voorbereiden om die uitdaging opnieuw aan te gaan.

Emotionele regulatie is van fundamenteel belang om met succes door de onvermijdelijke wendingen van het leven te navigeren. Als ouders en ondersteunende volwassenen kunnen we de ontwikkeling van veerkracht faciliteren. Er zijn veel vragen om in gedachten te houden om dit doel te ondersteunen. Wat is het vaardigheidsniveau van het kind? Wat is het terrein/de uitdaging? Is mijn kind brutaal, onbevreesd of overmoedig en heeft het grenzen nodig om veilig te blijven? Is mijn kind angstig, aarzelend of te voorzichtig en heeft het ondersteuning nodig om met uitdagingen om te gaan? Neemt mijn angst de overhand, stoot ik hobbels om die het kind moet leren navigeren?

Door het proces van leren skiën te beschouwen als een metafoor voor het leren reguleren of beheersen van emoties, kunnen we het grotere geheel in gedachten houden. Elk kind gaat de uitdaging aan met zijn/haar eigen unieke sterke en zwakke punten. Het proces is daarom specifiek voor elk kind. Oefening met kleine worstelingen is nodig om het vermogen op te bouwen om de grotere worstelingen het hoofd te bieden die onvermijdelijk zullen komen in hun tienerjaren en volwassen jaren. Vallen, weer opstaan ​​en er weer tegenaan gaan maken allemaal deel uit van het proces. Uiteindelijk gaat het erom onze kinderen voor te bereiden om de vaardigheden te verwerven om uitdagingen aan te gaan en veilig te navigeren door het onvoorziene terrein dat voor hen ligt op hun levensreis.